The Division Closed & Open Beta, Intro en 1e missie:
Het liefst wil ik niet negatief beginnen, alleen ergerde ik me dood toen ik het intro-filmpje niet kon skippen. De ‘Need to play this game’ was zo hoog dat de irritatie factor erg hoog was toen dat intro-filmpje niet geskipt kon worden. Maar goed, indrukwekkend was de intro zeker.
Op het moment dat ik de helikopter uitstapte voelde ik gelijk een klik met haar, mijn character.
Ze had mooie slanke benen, groene ogen en een mooi kopie.
We liepen een stukje van de helikopter vandaan omdat het nogal waaide, de omgeving rook naar vers vlees.
Er was gelijk een opdracht beschikbaar en we moesten kennismaken met de Base of Operations.
Voordat we daar waren moesten we eerst een marathon lopen en we werden ook nog opgehouden door een aantal creeps die haar probeerde te vermoorden.
Ze schoot van zich af alsof haar leven ervan hing. Haar mooie blonde lokken gingen alle kanten op, de kogels en granaten vlogen om de oren, het was spannend en intens. Op het moment dat we werden omsingelt en achter een auto weg kropen kwam daar de redder in nood.
De persoon waarmee ik een LAN party had, die waren we vergeten.
Nadat alle creeps vermoord waren en de Base of Operations unlocked was, moesten we een gigantisch groot gebouw in voor een missie. Eenmaal aangekomen bij de roltrap zagen we weer allerlei creeps haar tegemoet komen. Dit keer waren ze uitgerust met verbeterde uitrusting en hadden ze paarse gezichten.
Ze was er niet van gecharmeerd en knalde erop los, wederom vloog alles om haar oren en de redder in nood was opeens geen reddende engel meer.
We werden van achteren beslopen door een paars mannetje met een honkbalknuppel.
Het bloed spoot alle kanten op en met moeite konden we wegkruipen van de creeps.
Totdat we erachter kwamen dat we een unieke gave bezaten.
Bleek dat we met onszelf konden genezen.. je moet het maar weten.
We stonden weer op onze voeten en gaven de meneer met de honkbalknuppel een watjekouw.
Aangekomen in het restaurant gedeelte, we moesten daar een aantal mensen redden die daar opgejaagd verscholen. Ze waren wat geschrokken van onze komst, ze zaten gebukt achter wat banken en stoelen.
We wisten niet wat er aan de hand was totdat mijn redder een kogel door zijn borst kreeg.
Het werd weer een ouderwets potje knokken tot bloedend aan toe. In de hoop dat we elke griezel gedood hadden, kwamen daar de broers en zwagers van meneer de honkbalknuppel.
Een spectaculaire intro, het was alsof ze bloeddorstig waren, bloedhonden.
Een horde van griezels kwam op ons af en ik ging net zoals de mevrouw in het wit achter een bank verschuilen.
Al snel kwamen we tot de conclusie dat verschuilen geen zin heeft en we moesten vechten tot de dood. Ze pakte haar M4 en begon om haar heen te schieten, ze schoot de ene bloedhond af na de andere. Het was een slow motion, ingezoomd op de situatie, het was episch.
Na de slag bij restaurant & Co moesten we een ladder op. We kwamen uit bij een kist die haar een blauwe sniper gaf. Ze zag er zo goed uit met dat stukje metaal in haar handen. Het was alsof ze herboren werd. Super Saiyan Girl IV, weet je wel.. rambo met meisjes kleren.
Het laatste gedeelte van de missie speelde af op een dak. Behoorlijk groot dak met allerlei invalshoeken. We moesten dit bespreken met elkaar, alleen was daar geen tijd voor.
Super Saiyan Girl IV had haar eigen weg gekozen en vuurde per ongeluk één kogel af.
Me nieuwe Logitech muis had even wat kuren.
Relatief makkelijk knalde we ons door de 1e batch van griezels, totdat we oppercreep zagen, achter een machine geweer. Hij vuurde zijn hele magazijn op haar leeg en er was geen ontkomen aan.
We moeten zo snel mogelijk weg van de railing waar we de 1e batch hadden doodgeschoten.
Sprintend, vallend en opstaan moesten we door de vuurzeef van kogels. Het had weinig gescheeld en zij met haar reddende engel had het niet gehaald. Schietend achter een muur moesten we de vijand zo snel mogelijk uitschakelen. Er kwamen steeds meer griezels tevoorschijn en de vuurzeef van oppercreep bleef maar doorgaan. Cheater.
De deuren gingen open en daar kwam de rest van de schoonfamilie van meneer de honkbalknuppel.
Het was code rood, het luchtalarm ging af, we konden geen kant meer op.
We schoten de kogels sneller dan dat we konden herladen, het was erop of ten onder.
Het werd ook steeds warmer in die kamer waar we zaten met de LAN party, het zweet zat op onze bovenlip. Vochtig, klotsende oksels zaten we op onze tanden te bijten, op geluk van zegen…
De reddende engel was opeens veranderd in Captain America, daar liep hij dan, een schild waar Kel'Thuzad jaloers op zou zijn. Met zijn handgeweer schakelde hij de ene bloedhond uit na de andere. Oppercreep was erg teleurgesteld in zijn handlangers en besloot afscheid te nemen van zijn machinegeweer, eindelijk een fair fight.
Captain America en Super Saiyan Girl IV zijn samen de sleutel tot de juiste combinatie van deze missie, het stukje wat ontbrak.
- Ontopic:
Wel een aardige game