Waar moet ik met deze serie in hemelsnaam beginnen? Wellicht bij het begin: er is een vliegtuig en dat is plotseling... "Lost".
Nu de laatste afleveringen op Netflix staan heb ik het een allerlaatste kans gegeven. En eerlijk, de afsluitende minuten waren mooi. Days of Our Lives kijkt jaloers mee en het verhoogt de score met een halve ster.
Terug naar Lost, dat eens in een ver TV-verleden werd verpest door een te hoge populariteit en een TV-station dat meer en meer wilde, terwijl Manifest werd gecanceld en op Netflix een tweede kans kreeg om haar missie te volbrengen.
Het verschil is dat Manifest met o.a.
een groter doel probeert na te streven en dit doet met schrijvers die te lang op een zonovergoten onbewoond eiland hebben liggen bakken, gezien het resultaat dat alleen ontstaan kan zijn na een zonnesteek.
Tijdens de zoektocht naar wat er is gebeurd na de rit met het vliegtuig komen er in beide series veel onwaarschijnlijke dingen voor. Nummers uit een geheim nummerstation, moeilijk identificeerbare entiteiten, een levensles. Het is een nachtmerrie voor de overlevenden. Toch komt men met een vage doch semi-plausibele verklaring.
Maar wat in Lost niet gebeurde, was dit: er is een aanwijzing over het vliegtuig. Een stukje papier vliegt door de wind. Kijk, de wind wil ons iets vertellen. Laten we de wind achternagaan. Wacht, ik zie een kat! Draagt hij iets om zijn nek? Laten we het van dichtbij bekijken. Wat leuk, het dingetje om zijn nek matched met de tekst op het papier! Wacht, een hoofdpersoon voelt plotseling iets warms. Een blauwe Philips ledstrip begint te branden in de hoek van de kamer. Ow my goóóóod het licht is een hint van God! Moesten we nog iets doen met die kat? Oh nee de kat is nu een labrador. Woef. Er zit een stipje achter zijn rechteroor. Het is nog een hint. Ha, daar, er opent een magische portal naar iets wat we niet kunnen zien, laten we er doorheen gaan en zonder enige informatie over wat het is spontaan ons einde tegemoet lopen! Zien jullie nu ook een scheur in het plafond? We denken dat het weer een hint is omdat deze scheur voelt als de huid van een krokodil! Duh, natuurlijk, we keken er al de hele tijd naar. De krokodillenhuid is een referentie naar de kat die nu een labrador is en logischerwijs de ruwe staat van de wereld reflecteert met zijn wijze leer.
En zo gaat het iedere aflevering tussen het flink aanwezige aandeel met soap maar door en door. Als serie heeft Manifest daarmee twee dingen gemanifesteerd: een poging om een God-complex te omschrijven en een lage score.