De Nederlandse woningmarkt is gewoon zwaar ziek en moet volledig op de schop...
Het meest perverse is nog dat er hele volksstammen zijn die niet eens ergens kunnen wonen. Iemand die modaal verdient, verdient te veel voor sociale huur (onder de €600 nogwat), te weinig voor particuliere huur (waar met droge ogen 4x de huur aan salaris wordt geëist) en er is geen bank die ze een hypotheek verstrekt om iets te kunnen kopen.
Dan zijn er de "scheefhuurders", geef ze eens ongelijk, die lekker goedkoop wonen in een sociale huurwoning en die natuurlijk niet honderden Euro's per maand meer willen gaan uitgeven om niet meer "scheef te huren".
Er zijn ook de mensen die wel willen verhuizen maar dat niet doen omdat ze, ondanks dat dat wel mogelijk zou moeten zijn, hun restschuld niet meegefinancierd krijgen. En dan zijn er natuurlijk de starters die wel dolgraag wat zouden willen kopen maar ze krijgen geen hypotheek rond en ze willen eerst de kat uit de Haagse boom kijken.
Uiteindelijk wordt de rekening vooral betaald door mensen die nu gedwongen hun huis moeten verkopen. Als je niet hoeft te verkopen blijf je gewoon zitten tot de storm is gaan liggen en ga je dan eens verder kijken. Maar als je moet verkopen zit je diep in de ... drek.
Zelf heb ik aan allerlei kanten met het probleem te maken. Ik ben gescheiden. Hoe het eigenlijk zou moeten zijn is dat mijn ex een andere woning vindt (sociale huurwoning), ik vervolgens het huis verkoop en ergens anders iets kleiners koop. Alleen kan mijn ex geen woning vinden waardoor ik dan maar bij mijn ouders in ben getrokken. En zelfs als ze wel een woning zou vinden, dan zou ik het huis nu niet willen verkopen omdat ik dan met een restschuld zou blijven zitten en zou ik dus "noodgedwongen" in dat te grote huis blijven wonen.
Nu nog leuker, ik heb een nieuwe vriendin, zij heeft ook een eigen huis. Stel dat mijn ex eindelijk "mijn" huis zou verlaten, dan zouden we dus met twee huizen zitten. Niet dat we de lasten niet aankunnen maar het blijft natuurlijk weggegooid geld. In de ideale situatie zou je dan beide huizen "gewoon" verkopen en op een nieuwe plek een nieuwe start maken, maar de markt staat dat niet toe.
Zo zijn er vele duizenden, zo niet honderdduizenden mensen die in een suboptimale woonsituatie zitten maar die doordat de markt zo verziekt is gedwongen zijn om die suboptimale situatie te behouden.
Uiteindelijk komt het erop neer dat degenen die het meest profijt hebben gehad van de bubble (de generatie van mijn ouders, de babyboomers) het minst voelen van de daardoor veroorzaakte schade. De rekening komt te liggen bij de huidige jonge gezinnen. Ik bedoel, mijn vader was vrachtwagenchauffeur, mijn moeder was kleuterjuf en die heeft jarenlang niet gewerkt om mij en mijn zusje op te voeden, maar ze hebben een huis dat op meer dan een half miljoen is getaxeerd met een hypotheek van een fractie daarvan. Ik heb een veel betere opleiding, een veel betere baan, een veel hoger inkomen dan mijn ouders ooit hebben gehad, maar ik weet zeker dat ik er op die leeftijd bij lange na niet zo warmpjes bij zal zitten. En als dan die winst van de vorige generatie die de vastgoedjackpot heeft gewonnen eindelijk zal kunnen worden overgeheveld naar de generatie daarna die met de scherven zit, gaat de overheid er weer een gigantische portie successierechten over heffen. Heel cru gezegd, mijn ouders hebben gecasht, ik dok het, maar als die cash van mijn ouders uiteindelijk naar mij gaat zegt de belastingdienst: "MINE!!!!" Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker.
Het meest perverse is nog dat er hele volksstammen zijn die niet eens ergens kunnen wonen. Iemand die modaal verdient, verdient te veel voor sociale huur (onder de €600 nogwat), te weinig voor particuliere huur (waar met droge ogen 4x de huur aan salaris wordt geëist) en er is geen bank die ze een hypotheek verstrekt om iets te kunnen kopen.
Dan zijn er de "scheefhuurders", geef ze eens ongelijk, die lekker goedkoop wonen in een sociale huurwoning en die natuurlijk niet honderden Euro's per maand meer willen gaan uitgeven om niet meer "scheef te huren".
Er zijn ook de mensen die wel willen verhuizen maar dat niet doen omdat ze, ondanks dat dat wel mogelijk zou moeten zijn, hun restschuld niet meegefinancierd krijgen. En dan zijn er natuurlijk de starters die wel dolgraag wat zouden willen kopen maar ze krijgen geen hypotheek rond en ze willen eerst de kat uit de Haagse boom kijken.
Uiteindelijk wordt de rekening vooral betaald door mensen die nu gedwongen hun huis moeten verkopen. Als je niet hoeft te verkopen blijf je gewoon zitten tot de storm is gaan liggen en ga je dan eens verder kijken. Maar als je moet verkopen zit je diep in de ... drek.
Zelf heb ik aan allerlei kanten met het probleem te maken. Ik ben gescheiden. Hoe het eigenlijk zou moeten zijn is dat mijn ex een andere woning vindt (sociale huurwoning), ik vervolgens het huis verkoop en ergens anders iets kleiners koop. Alleen kan mijn ex geen woning vinden waardoor ik dan maar bij mijn ouders in ben getrokken. En zelfs als ze wel een woning zou vinden, dan zou ik het huis nu niet willen verkopen omdat ik dan met een restschuld zou blijven zitten en zou ik dus "noodgedwongen" in dat te grote huis blijven wonen.
Nu nog leuker, ik heb een nieuwe vriendin, zij heeft ook een eigen huis. Stel dat mijn ex eindelijk "mijn" huis zou verlaten, dan zouden we dus met twee huizen zitten. Niet dat we de lasten niet aankunnen maar het blijft natuurlijk weggegooid geld. In de ideale situatie zou je dan beide huizen "gewoon" verkopen en op een nieuwe plek een nieuwe start maken, maar de markt staat dat niet toe.
Zo zijn er vele duizenden, zo niet honderdduizenden mensen die in een suboptimale woonsituatie zitten maar die doordat de markt zo verziekt is gedwongen zijn om die suboptimale situatie te behouden.
Uiteindelijk komt het erop neer dat degenen die het meest profijt hebben gehad van de bubble (de generatie van mijn ouders, de babyboomers) het minst voelen van de daardoor veroorzaakte schade. De rekening komt te liggen bij de huidige jonge gezinnen. Ik bedoel, mijn vader was vrachtwagenchauffeur, mijn moeder was kleuterjuf en die heeft jarenlang niet gewerkt om mij en mijn zusje op te voeden, maar ze hebben een huis dat op meer dan een half miljoen is getaxeerd met een hypotheek van een fractie daarvan. Ik heb een veel betere opleiding, een veel betere baan, een veel hoger inkomen dan mijn ouders ooit hebben gehad, maar ik weet zeker dat ik er op die leeftijd bij lange na niet zo warmpjes bij zal zitten. En als dan die winst van de vorige generatie die de vastgoedjackpot heeft gewonnen eindelijk zal kunnen worden overgeheveld naar de generatie daarna die met de scherven zit, gaat de overheid er weer een gigantische portie successierechten over heffen. Heel cru gezegd, mijn ouders hebben gecasht, ik dok het, maar als die cash van mijn ouders uiteindelijk naar mij gaat zegt de belastingdienst: "MINE!!!!" Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker.
Als anarchist baal ik ervan dat ik een orgaan heb dat "prostaat" heet...