alexbl69 schreef op donderdag 27 juni 2019 @ 09:01:
[...]
Ze zullen hem niet vinden. En wel om twee redenen.
Ten eerste is succes niet eeuwigdurend. Zelfs als het oude TopGear nog had bestaan was het succes waarschijnlijk langzaam minder geworden. Ze moesten gedwongen op het hoogtepunt stoppen, en daardoor heeft het een soort iconische waarde gekregen.
Ten tweede is de wereld de afgelopen jaren veranderd. TopGear was vrij politiek incorrect (was ook mede de basis voor het succes), iets dat in 2019 helaas niet meer mogelijk is. Grapjes over vrouwen, denigrerende opmerkingen over eigenaren van bepaalde merken, sexueel getinte grapjes ('
you've given me the baby, now get in the back') zouden tegenwoordig op de montagetafel al sneuvelen.
Ik denk dat de werkelijkheid iets gecompliceerder is dan dat.
Succes is inderdaad niet eeuwigdurend, maar The Grand Tour (hoewel ik het nog nooit gezien heb) is nog steeds populair. De laatste paar 'Clarkson-jaren' bij Top Gear kon je wel al merken dat het moeilijker werd originele uitdagingen te vinden, het werd allemaal wat vergezocht en voorspelbaar. En dat is met de nieuwe presentatoren niet echt beter geworden.
De wereld is veranderd, maar dat wil niet zeggen dat foute opmerkingen niet meer kunnen. Er zijn legio actualiteitenquizjes op de BBC waarin gasten hun uiterste best doen om de meest idiote dingen te roepen. Daar wordt inderdaad rijkelijk in geknipt, maar er blijven meer dan genoeg grappen over die op of over het randje zijn. Het mooie van met name Clarkson en May is juist dat die twee als een soort van apropos hele rake grappen kunnen maken zonder dat het meteen heel grof, bot of platvloers wordt (hoewel ze dat óók kunnen). En bovendien had Clarkson wel zo'n grote vinger in de pap dat heel wat van zijn ongepaste grappen de montagetafel overleefden.
Persoonlijk denk ik dat het format op zich nog best kan werken, maar het de kunst is een presentatorstrio te vinden dat lol heeft in autorijden, dat grappig
is (en niet grappig
doet omdat dat in het script staat) en waar onderling een hechte chemie kan ontstaan. En juist dat laatste is nou zo moeilijk...
Ook het 'oude' Top Gear stond niet meteen als een dijk, ook toen waren er een aantal seizoenen voor nodig voordat de drie presentatoren goed op elkaar waren ingewerkt, en het format zodanig ontwikkeld was dat het echt werkte. Met name de chemie die zich na 2-3 seizoenen ontwikkelde tussen Clarkson, Hammond en May zorgde ervoor dat het format goed werkte.
Het trio Matt LeBlanc, Rory Reid en Chris Harris begon ook net lekker op elkaar ingewerkt te raken na 3 seizoenen. De humor was anders als voorheen, maar je kon zien dat ze er lol in hadden om op hun eigen manier met de auto's aan de gang te zijn, en het werd al steeds minder een toneelstukje. Ook die drie hadden heel geloofwaardig een houten brug over een rivier in zuid-oost Azië kunnen bouwen, bij wijze van spreken.
Nu beginnen we dus weer van voor af aan, maar zoals ik al eerder opmerkte zijn de grappen vaak veel platvloerser, en ik kan me niet helemaal voorstellen dat dat op de lange duur houdbaar is. Ook komen Flintoff en McGuinness nogal schreeuwerig over, nog niet op het niveau van Chris Evans (gelukkig), maar nog steeds vrij vermoeiend om naar te luisteren. Even afwachten dus hoe het zich gaat ontwikkelen met dit trio, Matt LeBlanc was in zijn eerste TG-serie bij tijd en wijle ook tenenkrommend dus wie weet wordt het nog wat.