Maar als de Euro koste wat kost overeind wordt gehouden, zorgt dat wel voor meer vertrouwen in de munt. Niet alleen nu, maar ook in de toekomst.
Kaap schreef op woensdag 21 januari 2015 @ 08:02:
Precies, als we het dan toch over zeepbubbels hebben die zouden moeten klappen, dan zijn de EU en Euro het toch wel. Dat betekent niet dat ik daarmee zeg dat we daar vanaf moeten, maar een herstructurering wel zeker. Er zitten nou eenmaal een aantal landen in die de rest zwaar omlaag halen.
Hoe zie jij de herstructurering voor je? Daar ben ik wel benieuwd naar.
En hoeveel kost het Nederland eigenlijk, de landen die in de problemen zitten en geholpen moeten worden door de rijkere landen? Hebben de rijkere landen niet een maatschappelijke functie om de armere landen te helpen, zodat we naar een gelijkere toekomst toegaan?
Is het niet gewoon zo dat de rijkere landen op een te grote voet hebben geleefd, waardoor het nu voelt alsof we enorm achteruit gaan, terwijl we simpelweg dichter bij de werkelijkheid komen te staan.
Ligt onze prioriteit op dit moment niet gewoon bij de volgende punten:
- Overstappen op schonere energie en het zelf produceren. Daardoor belasten we de aarde minder en worden we onafhankelijk van olielanden.
- Ervoor zorgen met andere welvarende landen dat de 925 miljoen mensen (2011) die honger lijden op deze wereld gevoed worden doormiddel van het ontwikkelen van een een self sustainable systeem. Bovendien kunnen de 1,5 miljard te dikke mensen het best met wat minder doen.
- Toezien op eerlijke handel, dus een goede prijs betalen voor bijvoorbeeld kleding uit Bangladesh en ervoor zorgen dat het bij de juiste mensen terecht komt.
- Ervoor zorgen dat het kapitalisme de wereld niet kapot maakt. De speech van Wubbo Ockels die hij op zijn sterfbed gaf omschrijft ons echte probleem.
- Het sociale vangnet verstevigen, zodat niemand buiten de maatschappij valt.
- Onderwijs stimuleren in plaats van mensen ontmoedigen door ze schulden op te laten bouwen.
- Extreme gevallen van verschillen tussen arm en rijk aanpakken. Verschil mag er zeker zijn, maar zo groot als het verschil nu is, is absurt. Hieronder een citaat van de website van Oxfam Novib:
"Het nieuwe Oxfam onderzoeksrapport Wealth: Having it all and wanting more toont harde cijfers:
• In 2009 bezat de rijkste 1% van de wereld 44 procent van de welvaarts-taart. In 2014 was dit 48 procent. Als het in hetzelfde tempo doorgaat, zal hun aandeel in 2016 boven de 50% procent uitkomen: meer dan de helft dus van de taart.
• Deze rijkste 1% had in 2014 gemiddeld per persoon een vermogen van $2,7 miljoen.
• Dit terwijl meer dan 1 miljard mensen op de wereld het moeten doen met minder dan 1,25 dollar per dag. En 1 op de 9 mensen niet genoeg te eten heeft."
Cijfers die er niet om liegen.
Hebben we met zijn allen niet gewoon een nieuw doel nodig? Zoals het mooier maken van deze wereld, voor de mensheid en de biodiversiteit/natuur. Iemand moet beginnen, met het beteren van zichzelf en anderen daardoor te inspireren hetzelfde te doen. Ik denk dat het mogelijk is, waarom dat mogelijk is laat ik met onderstaande citaat uit het artikel "
Recessies en signalementen;
Wortels van de democratische rechtsstaat" van "Huub Spoormans & Alex Jettinghoff" zien:
"Hoe wordt het gedrag van mensen dan wél gestuurd? Om die vraag te beantwoor- den heropent Fukuyama de discussie over de natuurtoestand van de mens. Onder verwijzing naar het onderzoek van Frans de Waal naar het gedrag van apen stelt Fukuyama dat menselijk gedrag deels biologisch en deels cultureel bepaald wordt en dat er in de menselijke politiek bepaalde terugkerende gedragspatronen zijn:
- Mensen hebben altijd geleefd in op verwantschap gebaseerde sociale groepen. De mens is van nature een groepsdier, geen calculerende individualist.
- De natuurlijke menselijke sociabiliteit is gebaseerd op verwantenselectie en wederkerig altruïsme.
- Mensen hebben een aangeboren neiging om binnen hun groepsverband nor- men en regels te creëren en te volgen; die neiging is meer emotioneel dan rationeel.
- Mensen zijn van nature geneigd tot geweld en daarom ontwikkelen zij instel- lingen om geweld te controleren en te kanaliseren.
- Mensen verlangen van nature niet alleen naar materiële middelen, maar ook naar erkenning; de strijd om erkenning of status leidt onvermijdelijk tot win- naars en verliezers."
Als wij naar schilderijen kijken die in 1800 gemaakt zijn waarop de industriële revolutie wordt afgebeeld zien wij dit:
Wat zien de mensen over 200 jaar in de geschiedenisboeken staan? Is dat:
Of is dat:
We hebben een keuze.