k995 schreef op maandag 13 juli 2015 @ 16:26:
[...]
De toolkit die de EU nu vraagt uit de voeren?
Wat stopte de grieken om deze uit tevoeren ? Heeft de EU gezegd dat ze dit niet mochten (wat sommige beweren? ) dan nogmaals bron?
Of is het iets van dat griekenland voor elke hervorming die ze doorvoerde een soort van prijs en beloning wil enz e niks willen doen zonder dit?
Mijn oprechte excuses, maar kom op, ik heb het zes keer aangereikt. Doe een beetje moeite. Mijn god, ik heb het hele verhaal erbij gedaan, wat inmiddels zelfs in de NYT en Der Spiegel terug is gekomen.
Dit was geen gevalletje "EU", dit was de Werkgroep / Troika. Die heeft vrij weinig met een "EU" te maken, staat eigenlijk ook buiten Richtlijnen en andere provisies van juridische aard. In FAZ vind je een mooi - reeds meervoudig hier aangereikt - stuk over de opmerkingen van Schäuble over de onafhankelijkheid van de Werkgroep

Ik moet daarbij opmerken, het was dan ook even opvallend hetzelfde van de andere kant te zien in het eerder gelinkte interview met Varoufakis.
Het is inmiddels niet relevant meer of men de Grieken tegenhield met invoeren van maatregelen ter sabotage, gebrek aan kennis & kunde, ego, ideologie, of zelfs gewoon foute communicatie. Het resultaat telt. De Troika en later de Werkgroep stonden op het samenstellen van een volledig pakket van maatregelen en overeenkomsten voordat er gesproken kon worden over adaptaties ad interim. Daar valt wat voor te zeggen, maar niet meer als dit ettelijke jaren lang het invoeren van aanpassingen in de weg staat en je vervolgens ook nog eens op TV komt met de uitspraak dat de Grieken te lang met aanpassingen belastingstelsel hebben gewacht.
Het is al lang niet relevant meer, enkel het gevestigde beeld telt nog. De realiteit was anders, maar dit is geen arena van feiten of argumentatie - helaas, dat zou wenselijk zijn.
Luister, dit is machtspolitiek. Normale mensen denken in termen van onderhandeling, van uitwisseling, van posities, instrumentatie, mensen en middelen. Op dit niveau is alles uitwisselbaar en afschrijfbaar instrument. Het enige wat er toe doet is de machtsstrijd ter garantie voor continuïteit van eigen belang.
Niets meer, niets minder. Het is niet nieuw. Zo oud als de mensheid. Als je er eens iets bij wilt lezen, zoek eens naar de boeken geschreven door Barbara Tuchman over de vorige Europese loopgravenoorlog op dit continent, in de vorige eeuw. Je zal de mentaliteit, en de vormen van gedrag, snel herkennen als onveranderd.
Het heeft allemaal weinig met Griekenland te maken, of zelfs het ontstaan van de situatie, of überhaupt maar wie welke rol had. Dit is een arena van machtspolitiek. Ik weet niet wat ik daar verder nog over moet zeggen. Er zijn genoeg verslagen, briefings, stukken en interviews hier voorbij gekomen. Er is zo ontzettend veel contemporaine en historische literatuur te vinden. Zelfs met het naast elkaar leggen van een NRC naast een Die Welt zie je het spel heel snel.
alexbl69 schreef op maandag 13 juli 2015 @ 16:26:
@Virtuozzo
In het licht van de 'onderhandelingstactieken' die hier vandaag beschreven zijn... Heb je ooit nog iets gehoord over die opname die Varoufakis tijdens één van deze meetings zou hebben gemaakt? Zou toch aardig explosief materiaal kunnen zijn.
Geen idee, zogezegd. Het is niet gepast om zoiets te doen, maar iedereen doet het, omdat iedereen het doet. Vreemde redenatie, maar zo gaat het nu eenmaal. Het is uitermate uitzonderlijk als er gesprekken plaatsvinden die niet op de ene of andere wijze bijgehouden worden.
En als ik eerlijk mag zijn, ik weet niet of iemand gebaat is bij explosief materiaal. Ik vraag me zelfs oprecht af of zoiets überhaupt impact zou hebben. Misschien een half jaar geleden, inmiddels niet meer.
Enfin, soms duikt zoiets op. Zelden du moment. Door de bank genomen enkel als inzet van onderhandelingen later. Maar goed, G-Day is geweest, zoals men dat gisteren zei. Griekenland heeft niets meer te onderhandelen.
Goron schreef op maandag 13 juli 2015 @ 16:44:
Zeer interessant interview van Varoufakis :
http://www.newstatesman.c...pt-our-battle-save-greece
Opvallende vraag:
HL: What is the greatest problem with the general way the Eurogroup functions?
YV: [To exemplify…] There was a moment when the President of the Eurogroup decided to move against us and effectively shut us out, and made it known that Greece was essentially on its way out of the Eurozone. … There is a convention that communiqués must be unanimous, and the President can’t just convene a meeting of the Eurozone and exclude a member state. And he said, “Oh I’m sure I can do that.” So I asked for a legal opinion. It created a bit of a kerfuffle. For about 5-10 minutes the meeting stopped, clerks, officials were talking to one another, on their phone, and eventually some official, some legal expert addressed me, and said the following words, that “Well, the Eurogroup does not exist in law, there is no treaty which has convened this group.”
So what we have is a non-existent group that has the greatest power to determine the lives of Europeans. It’s not answerable to anyone, given it doesn’t exist in law; no minutes are kept; and it’s confidential. So no citizen ever knows what is said within. … These are decisions of almost life and death, and no member has to answer to anybody.
Dit gaat dus over Dijsselbloem? Is dus weinig democratie meer te vinden in hoe de beslissingen genomen worden. We mogen nog van geluk spreken dat we ons dan aan deze kant van de eurogroep bevinden. Vind het maar een raar gebeuren zo. Is bijna weer een terugkeer naar aristocratie. Hoe kan je nu nog een goed gevoel over het EU project houden als burger?
Nee, Dijsselbloem kwam vanuit een andere sessie ter sprake in dat interview. Maar inderdaad, dit is het punt wat we in een aantal ingezonden brieven voorbij hebben zien komen, van de mensen die aan de wieg van de Euro stonden tot economen als Krugman et alii.
Deze crisis is geen kwestie van Griekenland an sich, geen crisis van grenzen van democratie of afbraak ervan, het is een crisis voortgekomen uit de afwezigheid van democratische structuren en het onvermogen van nationale politiek om verantwoordelijkheid te nemen voor oude politieke beslissingen (intern, extern en in wisselwerking met elkaar) alsmede het onvermogen om geïnformeerde beslissingen te nemen om zo te voorkomen dat men zelf meegesleurd wordt door beeldvorming die maar al te snel los staat van de realiteit.
Griekenland is het huidige speelveld. Enfin, dat is voorbij, fiscale soevereiniteit is weg, die precedent staat nu als stok, dus we kunnen door met het herinrichten van de Europese landen.
Eigenlijk maf, nauwelijks tien jaar geleden kreeg ik een thesis van een student aan de ULB onder ogen, wat toen hartelijk werd afgedaan als alarmisme. In 1992 publiceerde de redacteuren van de Frankfurter Algemeine een open brief waarin gewezen werd op de problematiek van nationaal-politieke koehandel, de gaten in structuren van inzicht en toezicht, alsmede de verschillende scenario's van Euro problematiek. Ook afgedaan als alarmisme. Saillant is dat ze eigenlijk tot op het jaar nauwkeurig gelijk hebben gekregen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.