De beste conclusie is dezelfde die je terug kan vinden bij elke econoom van enige naam op het moment, behalve zij die werkzaam bij, verbonden aan of anderszins gelieerd zijn aan de ECB of de werkgroep (allemaal prima terug te vinden):Dido schreef op donderdag 09 juli 2015 @ 15:57:
[...]
Duidelijke taal. De laatste paragraaf is een aardige conclusie:
[...]
Het verklaart ook waarom er nog steeds tegen het Griekse OXI geageerd wordt terwijl het IMF in feite al tot de conclusie was gekomen dat het voorgestelde pakket nevernooitniet ging werken. Als het IMF het zegt proberen we het te verdoezelen (en als dat niet lukt, glashard negeren) en als Griekenland het zegt zijn ze de gebeten hond.
Weten dat je fout zit, maar dat niet toe kunnen geven omdat de kosten van het toegeven van een fout te hoog zijn. We kunnen wel klagen over de mensen die de beslissingen nemen, maar ik ben toch blij dat ik niet in hun schoenen sta.
Dit is exact de helft van de kern van dit conflict. De andere helft is de heilige drievuldigheid van ego, geloof (of noem het ideologie) en selectief belang.To fix the problem, someone in core Europe is going to have to own up to all of the above and admit that their money wasn't given to lazy Greeks but to already-bailed bankers who, despite a face-value haircut, ended up making a profit on the deal.
Niets meer, niets minder.
Dus als mensen boos zijn, laat je nou eens niet zo bij de neus nemen. Kijk eens naar de ontwikkelingen op de tijdlijn, en zet het gewoon in perspectief zonder meteen op het altaar van moraal te springen.
En als je journalist bent, trap nou eens een keer niet in de val van spreker willen zijn middels dat bureautje met goede ministeriële contacten, kopieergedrag, commerciële druk of verslaggeving. Doe zelf even onderzoek. Het is zo moeilijk niet. Maar misschien moet je je afvragen, waarom wilde je ook al weer journalist worden?
Als je wat opgebouwd hebt, daar mee bezig bent, of flink meegedaan hebt en dus wat te verliezen hebt, vraag je dan eens een keer af hoe het met die lemmings de vorige keren gegaan is.
Net zoals de vorige crisis komt ook dit conflict neer op exact hetzelfde. Ons financieel stelsel, en de grenzen van geloof.
Edit. Leuk nieuw stukje van Der Spiegel. Enfin, leuk - uitermate pijnlijk, in meer dan een opzicht. Eigenlijk dezelfde verkenning als die van Blyth et alii, maar dan vanuit een typisch Duits perspectief. Dat blijkt ook wel uit het zorgvuldig vermijden van technische aspecten van schuld, oorzaak en handelen, toch begint men op voor Duitsland vrij opvallend subtiele wijze naar iets anders te wijzen dan de huidige beeldenstorm van politieke marketing. Erger nog, het maakt een begin met vragen te stellen over onze aannames voortvloeiend vanuit ons geloof in concepten die enkel kunstmatig, maar ook nog eens niet reëel zijn.
Voor mensen hier is dat misschien wat vreemd, voor Duitsland is dit significant anders. Waar Nederlanders vaak in hun loopgraaf van arbeidsethos en zakelijke ethiek zitten, heeft men in Duitsland op een aantal punten van aannames behoorlijke kastelen van macht gebouwd. Waar de schok aan het begin van de Ukraïne crisis al groot was met de Schröder crisis / kwestie (externe beïnvloeding), begint er langzaam een besef te komen dat er ook sprake is van een volgende crisis waarvan men dacht dat het niet meer voor kon komen: interne beïnvloeding.
[ Voor 33% gewijzigd door Virtuozzo op 09-07-2015 16:26 ]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.