Als toevoeging, ik zou het willen dat we eens wat aandacht zouden leggen op die kern van de situatie, en daar vragen bij zouden stellen.
Zet eens alle handelingen en uitspraken op een rijtje, en vraag je af of dit een goede basis is voor bestuur, visie en inrichting van jouw eigen leven binnen het geheel - die zijn immers nauw verbonden. Stel diezelfde vraag ook voor je onderneming, en indien je die inclinatie hebt ook voor je samenleving en je land (aangezien dit tegenwoordig twee gescheiden zaken zijn).
De kernvraag is of we op deze manier één Europa willen krijgen, waar we geen inspraak hebben voor inrichting en geen invloed op de systemen waar we gebruik van moeten maken.
Ik zeg niet dat we links- of rechtsom moeten, of dat we ons moeten houden aan oude principes van demos cratos, balans in ontwikkeling en het collectief zekeren van afhankelijkheden - of dat we daar van af moeten stappen en een strikt zakelijk model van vermogen moeten toepassen op vertegenwoordiging en participatie. Ik leg enkel de vraag voor of we er ons van bewust zijn dat onder al deze huidige ontwikkelingen daar de kern van het beslissingspunt ligt.
Er zijn talloze middenwegen mogelijk. De geschiedenis toont wel aan dat extremen enkel excessieve consequenties op termijn verzekeren. Er valt iets te zeggen voor balans, en er valt al helemaal iets te zeggen voor het bewezen zakelijk nut van een stap terug zetten om twee stappen vooruit te kunnen springen.
In plaats van door te duwen, en vervolgens de struikelen, weer door te duwen, je enkel te breken, weer door te duwen, je heup breken - ga zo door.
Xeon_vl schreef op donderdag 02 juli 2015 @ 12:51:
@Virtuozzo
Predictive modeling is al ingewikkeld, met tijdsgedrag erbij en sentiment is het helemaal ingewikkeld

. Hebben ze in hun modellen naast predictie van de verwachte uitkomt ook de variantie bekeken? Ik gok dat dat boekdelen zou spreken.
Ikzelf ga ervanuit dat indien men zeker zou zijn dat 'nee' uit de eurozone betekend een meerderheid ja stemt. Echter
- Ik vermoed dat deze week Grieken bijzonder weinig stemmen vanuit Europa zullen horen, zonder het te willen labelen als manipulatie gok ik toch dat men de bevolking wat zal willen masseren op een week tijd
- Tsipras en Varoufakis zetten nog twee andere kaarten in, enerzijds door aan te geven dat een nee de positie van de Grieken versterkt en niet een stem voor grexit is, en anderzijds door hun eigen positie eraan te verbinden (genre veel plezier met ND/Pasok/GD).
De vraag is natuurlijk in hoeverre zij zelf veel te zeggen hebben over de consequenties van een nee. Hun verklaringen geven nu wel kristalhelder aan dat hun aanname is dat hun positie binnen de euro gebetonneerd zit. En zelfs al zou dat zo zijn, en kan men inderdaad EMF/ECB/IMF op de knieen dwingen, dan is het niet ondenkbaar dat een aantal andere landen dit nooit zullen verkroppen. Daarover nu speculeren heeft geen zin, maar dat dan alles bij het oude blijft lijkt me ondenkbaar.
Predictive modelling heeft een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt. Tenslotte delen jullie vrijwel allemaal zo'n beetje alles uit je dagelijks leven tegenwoordig :-) Welkom bij de kern achter Big Data - we zijn al heel ver gekomen met in kaart brengen van scenario ontwikkeling, ver weg van de oude wegen en middelen van aannames en randvoorwaarden. Ik heb het eerder gezegd, de basis van alles is altijd te vinden in sociale dynamiek, waarbij individueel gedrag en groepsgedrag enkel verschillen in schaal en snelheid van gedrag waarbij je in acht moet nemen dat groepsgedrag net zo onbewust en reflexief is als individueel gedrag.
We koppelen het dan ook steeds meer aan informatietheorie. Of de consequenties daarvan nu in moreel opzicht prima zijn of niet, het begint steeds beter te werken. Frappant is nou juist dat het allemaal veel minder gericht is op (macro-)economische modellering, maar primair gericht op sociaal-demografische modellering. In de economische wetenschappen loopt men in deze nog behoorlijk achter. Op zich ook logisch, gezien de enorme vinger van geloof / ideologie / persoonlijke participatie daarin. En ja, statistiek is een instrument van bestuur, niet van beleid.
Maar goed, ik weet het niet. De Grieken zouden ons best eens kunnen verbazen op dit moment. Soms komt het voor dat groepsgedrag vanuit primair perspectief anders handelt dan wat de variabelen in het model aan geven. Een goed voorbeeld hierbij is de kwestie Ukraïne / Rusland, waar vrijwel volledig los van leiders/ leiderschap / triggers / beeldvorming de bevolking op opvallende wijze een enorme zelfbeheersing (historisch gezien ook atypisch) wist aan de dag te leggen in het licht van continue en consistente opbouw van ontzettend diverse druk - alsmede zowel interne als externe beeldvorming. Nog steeds een diepgaand onderwerp van studie, die crisis.
Mensen zijn in kaart te brengen, maar we zijn ook dieren. Er zitten instincten ook bij groepsgedrag, en dat is iets waar we nog steeds weinig zicht op hebben. Het is steeds makkelijker om het individu te voorspellen, primaire en secondaire groepen ook, maar daarboven zit men toch nog steeds met abstracten omdat er bruut gezegd dingen zijn in wat je een collectieve geest zou mogen noemen die nog niet in kaart te brengen zijn. Voornamelijk omdat die eigenaardige noemer onvoorspelbaar is vooralsnog voor wanneer het opduikt, en welke vorm het aan doet nemen.
Dat men de informatiestromen wenst te masseren, dat is volstrekt logisch. Menselijk gedrag. Toch valt me op dat het niveau daarvan best laag is, en de verspreiding ook best gering. Maar ik heb enige reserveringen, voornamelijk vanuit besef van het gegeven dat het hier om een conflict gaat, van termijn, van ongelijken. Asymmetrisch model, in essentie. Dat wil zeggen dat men in Griekenland begrijpt dat men niet aan tafel mag, niet aan tafel zal komen, en dat men dus op heel andere wijzen invloed zal moeten uitoefenen.
Ik vraag me af of Dijsselbloem daar überhaupt wel over na denkt. Juncker wel, Draghi al helemaal. Die laatste die ziet alles in termen van conflict. Heel triest. Soit. De vraag is echter of men zichzelf niet voorbij loopt in deze.
Griekenland zal hoe dan ook vrijwel niets te zeggen hebben in de toekomst. Toch zijn er manieren voor hen om zich te laten gelden, om zich te beschermen, om invloed uit te oefenen. Welke vormen dat in welk scenario dan ook aan zal nemen is direct afhankelijk van hoe wij met hen omgaan als mensen. Weer die sociale dynamiek. Als jij het buurjongetje elke dag een tik geeft, samen met je grote broers, er komt een moment waarop dat consequenties heeft. Dat kind zal een stuk slimmer moeten worden, en aangezien jij niet diezelfde stimulans hebt, tja.
Ik denk dat we even duidelijk mogen stellen dat vanuit het perspectief van de achterban van Dijsselbloem / Draghi / Juncker er niets te verliezen is. Zegt Griekenland "ja", dan zijn ze die lastige eigenaardige democratische rooie rakkers kwijt. Zegt Griekenland "nee", dan krijgen ze gratis een stok er bij om te gebruiken. Het maakt ze niets uit. Eventuele kosten, ach, we hebben inmiddels voldoende precedent uitgewerkt om die af te wentelen. Dat is het systeem.
Wat het referendum zelf aangaat, het was beter geweest als men in Griekenland meer tijd had gehad ter voorbereiding. Het valt mij op dat er heel veel onduidelijkheid bestaat over de vraag waar men nu precies voor of tegen stemt. Verklaarbaar, maar het doet de zaken wel extra gecompliceerd maken.
En wat die regering aangaat. Nou ja, misschien is dit vreemd, maar ik kan me er wel in vinden. Er is geen politicus in Nederland te vinden die vanuit erkenning en besef van waarom je verkozen bent en hoe je dat mandaat inzet op eenzelfde wijze eigen èn externe toetsing zou toelaten. Best knap, om je aan het verkregen mandaat te houden. Dat was ooit de basis van ook ons bestel. Productief, constructief. Niet zonder prijs, maar wel een betere prijs dan de consequenties van het consistent een loopje nemen met en afbreken van dat bestel.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.