Soldaatje schreef op maandag 29 juni 2015 @ 00:13:
Ik zou me best wel k*t voelen als Griek nu, komen straks duizenden toeristen met extra veel contant geld aanzetten omdat de automaten leeg zijn, ben benieuwd hoe ze daar op reageren.
Wat gebeurt er eigenlijk als Griekenland failliet gaat, wat voor een impact heeft dat op de rest van de wereld?
Gouden da(a)ge(n)(raad) voor de criminaliteit.
Wat impact aangaat, eigenlijk gewoon nul. Nou ja, voor media is het positief. Voor fondsenbeheerders is het ook lucratief. Voor Rusland is het in het kader van de nieuwe door Putin gezochte Oost-West polarisatie lucratief. Maar er zijn plekken waar het nog wel eens harder kon aankomen, in Nederland moet je dan bijvoorbeeld kijken naar pensioenfondsen als PMT, banken als ABNAMRO, etc. Maar goed, krachtens precedent en lobby wordt dat risico gedragen en genomen door de belastingbetaler. Daar kiezen mensen voor.
Echter door de bank genomen zijn de eigenlijke consequenties op termijn vrijwel volledig voor de Grieken zelf. Economie is cyclisch, het gaat op en neer, en zo lang als men zelf in een systeem van geldschepping vanuit schuldverklaring zit gaat men daar gewoon in mee of men dat nu wil of niet.
Zelfs in historisch perspectief kan ik niet echt iets meer significant zien dan wat voetnoten. Het is nou niet echt de eerste keer dat we zoiets meemaken, al is het enige tijd geleden dat de ene stad uit de Hanze viel en de andere niet, of dat de ene stadstaat uit de bond gezet werd vanwege inflatie. Voor de algemene geschiedenis is het zo uniek allemaal niet.
En dan is er altijd nog Brederode.
Sommigen winnen erbij, anderen verliezen. Zoals altijd is het eigenlijke kernpunt niet de huidige maar de komende generaties.
Het meest trieste is dat er enkel contagion op zal treden wanneer we dat a) toestaan of b) voor vriendjes stimuleren.
En als we iets van de recente kredietcrisis mogen aannemen, dan is het wel dat in ons huidig heersende denken op die niveau's altijd voor scenario B kiezen. De kosten zijn immers per definitie af te wentelen op nationale regeringen en de daaraan verbonden maatschappijen.
Win-win voor contagion triggering. Ik ben in deze heel eerlijk, ook ik zet daar op in. Het werkt immers, en er is geen volk te vinden wat er iets aan doet.
alexbl69 schreef op maandag 29 juni 2015 @ 14:14:
[...]
Niks retoriek, simpelweg de (voor sommigen inconvenient) waarheid. De door jou aangehaalde getrapt gekozen 1e kamer maakt geen wetten, terwijl Brussel zo'n beetje ons hele leven begint te domineren. En dat willen ze daar ook, zonder enige democratische controle.
Op de (electoraal) radicale partijen SP en PVV na is elke Nederlandse politieke partij actief pro-Europa. Onze arrogante politici hebben nog het geluk dat het gros der Nederlanders niet one-issue stemt, daarom komen ze er nog mee weg.
De burgers hebben 0,0 te vertellen over wat er in Europa gebeurd. Niet over wetten, niet over de poppetjes waar de echte macht ligt, niet over uitbreiding, nergens over. Het enige waar de burgers in de ogen van Brussel goed voor zijn is het laten betalen van de rekening voor hun eigen falen (toelaten Griekenland) en gemarchandeer (telkens weer toestaan van allerlei overschrijdingen).
Het wordt hoog tijd voor een algemeen Europees referendum over wat het volk wil. Maar daar wil men niet aan, want men weet op voorhand de uitslag al. Wat dat betreft is het één grote D66 kliek. Actief voorstander van het referendum, maar niet als het over Europa gaat, want dat snappen de mensen zogenaamd niet en de mening van de meerderheid komt niet overeen met de mening van D66. Dat is toch geen democratie?
Eén keer! Eén keer is ons als Nederlanders concreet gevraagd wat wilden. Je weet wat daarmee gebeurd is. Bij dat referendum heeft het volk de slag gewonnen, maar de oorlog verloren. Want sindsdien peinzen de eurofielen er niet meer over het volk ooit nog om wat dan ook te vragen.
Definitie van dictatuur (
Bron: Wikipedia)
[...]
Deze omschrijving komt exact overeen met die van de huidige EC/Eurozone/Brusselse achterkamertjes.
Even vanuit het perspectief van iemand voor wie die achterkamers het werkgebied zijn. Men zou het willen. Dat zou immers ook betekenen dat je boven tafel van Europees beleid en bestuur zou kunnen spreken, met instrumentatie in plaats en werkbaar.
Maar ik vrees dat de realiteit heel anders is. Het probleem is dat de gemiddelde Nederlander òf niets ziet van wat Europa is of doet (probeert te doen), òf enkel nog het populaire vingertje als waarheid ziet vanwege bijna twee decennia aan consistent intern politiek beleid binnen Nederland.
De realiteit is dat het probleem te vaak bij de nationale regering te vinden is. Oorzakelijk, maar ook bestuurlijk. De echte oorzaak daarvan is een structureel gebrek aan perceptie en informatie op niveau's van politiek - er is in Nederland bijvoorbeeld nog maar een partij te vinden met een eigen intern onderzoeksbureau met opdracht om alle informatie en rapportages die binnen komen te toetsen (en dat is nauwelijks nog een partij te noemen). Aan de bron daarvan ligt een heel simpel gegeven: het is makkelijker en goedkoper om op nationaal niveau politiek te beïnvloeden voor belangenbehartiging dan op Europees niveau.
Ik heb er een paar berichten terug aan gerefereerd. Zet eens op een tijdlijn welke initiatieven er uit Brussel komen, en wat de reacties zijn vanuit nationaal niveau. Of je het dan hebt over het gezond maken van een hypotheekmarkt, stimulering kredietverstrekking om gefrustreerde banken hun eigenlijke rol naar ondernemers te laten uitvoeren, kledinglabels, energiemarkt, transport en logistiek, ga zo door.
Let wel, ik zeg niet dat alles Brussel goed is. Het parlement en de daaraan verbonden structuren moeten hervormd worden. De gebruikelijke verhuizing is niet meer van de tijd. Toch valt het me op dat het telkens de pionnetjes van Den Haag zijn die de netwerkjes inschakelen om die debatten uit te stellen, stemrondes te ondermijnen, ik zou er een boek over kunnen schrijven. Zelfs de vedette Nelie kon er niet tegen op.
Maar nogmaals: Nederland is geen democratie. Het is een consensusmodel van belangen. De burger heeft geen draagvlak en dus geen gewicht. Daar kunnen we veel over zeggen, maar de verantwoordelijkheid daarvoor ligt - ondanks alle beeldvorming, positionering en gedoe - wel bij diezelfde burger.
Dat klinkt tegenwoordig vreemd ja. Maar dat is omdat mensen tegenwoordig enkel vanuit aannames, vermeende rechten en beeldvorming handelen. Niet omdat men zoals in vroegere tijden als gelijken aan tafel met een voorloper van een VNO zat omdat met cohesie en focus vanuit bewustzijn en participatie had.
Ik vind het niet gek dat de mentaliteit van bruinhemden op kantoor tegenwoordig heerst. Er is gewoon geen tegenwicht. Voeg daar aan toe de toenemende intern-economische polarisatie en de graduele invoering van het multi-jobbing uit de VS (omdat het zo ideologisch populair is ook al is zichtbaar dat dit de VS zijn middenstand gekost heeft, mais enfin), en je zou een interessante trend kunnen extrapoleren.
Maar goed, heeft het echt nut om dit onderwerp telkens weer in topics voorbij te zien komen? Veel gepraat, weinig wol. De burger doet toch niets, et voila. De geschiedenis toont bruut aan hoe dat altijd verloopt. In dat opzicht is een oogje houden op Griekenland misschien de beste voorbereiding voor de volgende generatie.
[
Voor 61% gewijzigd door
Virtuozzo op 29-06-2015 14:49
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.