Ik ben lang niet actief geweest hier, maar nu het in het echte leven wat rustiger begint te worden heb ik eindelijk even de tijd om niet enkel te lezen, maar ook te reageren. Brussel is tegenwoordig een gespleten kamp, iets wat in de achtergrond uitermate relevant is voor de kwesties in dit topic. Ik heb meerdere opmerkingen voorbij zien komen over het neoliberale perspectief, daar zit in combinatie met de verbindingen tussen bepaalde grote maar redelijk private financiële belangen ook menig punt van belang. Wat niet echt in de media aan bod komt.
RM-rf schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 13:19:
[...]
een Grexit (het stappen van griekenland uit de eurozone) 'voorkomt' helemaal niets en is ook niet de ultieme 'vlekkenoplosser' die sommigen erin lijken te zien ..
griekenand blijft gewoon met een enorme schuldenberg zitten en hoge verplichtingen houden.
Exact.
RM-rf schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 13:19:
[...]
(tot nu toe is dat niet het geval, de nederlandse belastingbetaler heeft nog geen cent 'aan griekenland' hoeven te betalen; er zijn enkel garanties afgegeven waarbij tot nu toe Griekenland gewoon zijn aflossingen ook betaalde)
Exact. Echter dat verkoopt niet zo goed, die boodschap.
RM-rf schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 13:19:
[...]
Juist de 'probleemzone' zal scherper worden, de schuldenlast zal mogelijk nóg zwaarder gaan drukken en het risico zou bestaan dat de regering deze lasten gaat pogen te ontwijken door een eigen munt steeds verder te laten devalueren, tot zelfs hyperinflatie... om zelf zo ook kredietgevers onder druk te zetten schuldenverlichting toe te staan (goed voorbeeld was de hyperinflatie in duitsland in de weimar-republiek, die ook exact zulke redenen had).
Dat is niet in het voordeel van de griekse bevolking en ook niet van de rest van europa.
Nee. Echter wel in het voordeel van hen die aan de voet van het kredietmechanisme staan.
RM-rf schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 13:19:
[...]
Mogelijk dat op de korte en middellange termijn de griekse economie onder een drachme meer herstel zal kennen, maar dat herstel zal snel verloren gaan door devaluatie en inflatie en effectief weinig duurzaam zijn ... ok bv de griekse middenstand en bedrijfssector wijst er graag op dat juist op de midellange termijn, griekenland veel meer voordeel heeft bij de euro (deze tussen 1999 en 2006 ook in griekenland een ongekende groei gegeven heeft, hooguit had toend e regering in moeten grijpen en anti-cyclisch begrotingsbeleid moeten tonen, maar helaas had de griekse politiek daarmee geen enkele ervaring en was dat ook weinig 'populair' in de griekse partij-politiek, waardoor altijd de partij de verkiezingen won, die beloofde nog meer te gaan besteden en 'kadootjes' beloofde)
Tja, daar zijn ze geen uitzondering in. Hetzelfde gedrag hebben we ook hier gezien, kwestie van verwevenheden die toch redelijk pervers van aard zijn. Voeg daar aan toe een "verjonging" van establishments, en voor je het weet zit je met gaten in ervaringsbasis - maar belangrijker nog, met afbrokkelend tegenwicht voor belangenbehartiging van de meer selectieve aard. In Nederland gingen de cadeautjes meer naar speciale constructies als het Gasgebouw en dergelijke, in Griekenland ging het een andere kant op - voornamelijk omdat de structuur van economische verdeling verschilt.
MSalters schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 15:59:
Ik zou als Dijsselbloem het ook wel beu zijn. "Kom maar terug als jullie ons voorstel door het parlement hebben". En zoniet dan grexit.
Overigens, ik snap niet waar het getal van 240 miljard vandaan komt dat we "kwijt" zouden bij een default. Realistch zou zijn dat we van hun 175% schuld zo'n 55% kwijtschelden; 120% is veel maar draagelijk. Dan raken we dus zo'n 80 miljard kwijt, wat voor Nederland waarschijnlijk neerkomt op zo'n 6-7 miljard. Veel, maar minder dan we aan ABN-AMRO gaan kwijtraken. (Aangenomen dat Dijsselbloem vasthoudt aan de beschermingsconstructies die ABN AMRO een miljard minder waard maken)
De beste Dijsselbloem is echter wel telkens een van de heren die vanuit vertegenwoordiging uiterst diep in die splitsing van neoliberale belangenbehartiging versus (vul in wat daar tegen in gaat en maak een selectie, het varieert nogal de laatste jaren). Er zit behoorlijke frustratie, echter meer ideologisch geïnspireerd dan iets anders.
Dat puntje van ABNAMRO is trouwens in deze kwestie niet irrelevant

Absoluut niet. En laten daar nu toch enige zaken op de agenda staan, en laat de druk daarachter steeds meer toenemen.
Garyu schreef op vrijdag 26 juni 2015 @ 14:36:
[...]
Ik snap de trend in dit topic nog steeds niet. Blijkbaar zijn er hier heel veel mensen die niet begrijpen hoe waanzinnig complex de materie is, zowel politiek als financieel. Griekenland uit de euro duwen gaat niets oplossen, behalve verder populistisch gewin. Overigens gaat Griekenland niet uit de euro duwen ook zorgen voor populistisch gewin. Maar, zoals ook de volkskrant bijvoorbeeld schrijft:
[...]
Nog afgezien van de betreurenswaardige Europese politiek en de waanzin van het IMF met haar bezuinigingspolitiek. Zelfs een econoom als Krugman pleit voor het loslaten van het austerity-austerity principe omdat het Griekenland alleen maar kapot maakt, terwijl er niks te halen valt, en is wat dat betreft redelijk op een lijn met Tsipras en co (op veel andere punten niet, maar toch..).
Even een iets positiever beeld van Griekenland (IMF en aangehaald door Krugman):
[
afbeelding]
In tijden van minder recessie staat Griekenland er merkwaardig positief voor, en een land als Oostenrijk daarentegen juist erg slecht.
Ofwel:
[...]
Het gaat helemaal niet om het geld zelf, het gaat om de ideologie. En die botsen momenteel heftig, neoliberaal Europa tegen links Syriza.
Ik zou het iets meer toespitsen, iets waar trouwens de Nederlandse media eigenlijk niet in staat blijken om het conflict in kaart te brengen en terug te brengen tot waar het eigenlijk om gaat.
Het breekpunt is de ontwikkeling en inrichting van Europa. Het komt weinig in beeld in Nederlandse media, maar er zijn redenen waarom de Grieken uit allerlei hoeken steun krijgen. Het is een gevecht tussen lobby van deze en gene zijde. Een conflict tussen drie volledig verschillende perspectieven op de inrichting van Europa als politieke economie.
In wezen mag je best zeggen dat Griekenland zowel tussen hamer en aambeeld zit, als dat het uitgekozen is als speelveld voor de wedstrijd. Ik begrijp dan ook volkomen dat men na al het touwtrekken naar het referendum grijpt. In Duitsland begint men enigszins door te krijgen dat Griekenland eigenlijk geen partij is in deze situatie. Dat heeft lang geduurd, en treft velen nog steeds met verbazing. In dat opzicht is wat men in Griekenland nu doet in dit opzicht niet slim, maar goed, wil je aan tafel blijven zitten dan moet je iets op je bord hebben.
kamstra schreef op zaterdag 27 juni 2015 @ 00:43:
Uitermate domme zet van Tsipras.
1) Je had nog een volledige dag om te onderhandelen....dus lekker dom om ie nu al op te geven
2) Je veroorzaakt een gegarandeerde chaos op maandag met een bankrun (maar banken zullen strikte credit limits voor cash hebben lijkt me)
3) maandag is betaaldag voor lonen en pensioenen, hence even more stress
4) je geeft de trojka de mogelijkheid om gewoon hun voorstel in te trekken, hence waar ga je dan uberhaupt nog over stemmen volgende week zondag. Je referendum is een week te laat.
5) whatever the outcome, Tsipras is roasted, die kan na dat referendum de handdoek in de ring gooien, guaranteed.
Ik denk dat je iets niet in correct perspectief zet. Tsipras zit er niet om te blijven. De meesten van hen niet. De druk, en het inherente conflict, is dermate groot en diep dat men in de ring is geklommen wetende dat men er op zijn minst niet ongeschonden uit zal komen.
Daar kunnen we veel van zeggen, maar laten we dan eens de hand in eigen boezem steken

Welke Nederlandse politicus van de afgelopen twee decennia is bereid geweest zijn of haar handen te branden in volle besef van einde carrière en machtsbasis.
Maar inderdaad, de timing is minder slim. Niet zozeer vanwege de factoren waar je op wijst, maar vanwege externe perspectieven - en met name de langzame gewaarwordingen in Duitsland, en het politieke conflict omtrent deze kwestie in Frankrijk (wat toch redelijk vaak verantwoordelijk is geweest voor tegenwicht aan het IMF en de Club van Dijsselbloem).
Maar onderhandelen, ik vraag me toch af en toe af hoe men er zo snel bij komt dat de Grieken veel te onderhandelen hebben. Zelfs hier in Brussel komt het af en toe in de wandelgangen voorbij, maar vergeet niet dat ze weinig te vertellen hebben. Dat is ook maar al te vaak het pijnpunt. Men komt opdagen, blijkt de uitgewisselde informatie en afspraken achterhaald te zijn, is er weer een gesprek afgezegd, komt er weer een nieuwe IMF update binnen die de ene partij al een week had liggen, ga zo door.
De hele kwestie Griekenland is zo zwart-wit niet. En de Grieken, ze zitten in meer dan een opzicht in een minderheidspositie.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.