Ik mis daar eigenlijk twee kleine puntjes bij, het artikel geeft wel op ieder punt een insteek, vermijdt echter wel een wat diepere verkenning.Brent schreef op vrijdag 27 februari 2015 @ 14:28:
Aardige stukje opinie/overzicht: http://www.joop.nl/opinie...an_leren_over_democratie/
Dat heeft eigenlijk niets te maken met de veel verkochte argumentaties van voorbeeldfunctie en schrikfunctie. Het antwoord op deze vraag is hetzelfde als het antwoord op verwante vragen in vorige crises en situaties waar overheden zich geplaatst zagen voor eigenlijk dezelfde argumentatie, echter gehanteerd vanuit de financiële sector gericht op de overheden.Waarom stelt de Eurogroep zich zo hard op?
Kernpunt is en blijft een noodzakelijke verkenning in de motivaties om de verliezen van banken die ondernemen op basis van onredelijke en zelfs gevaarlijke risico's te redden. Geen eenvoudige materie, toch zitten hier een aantal perverse effecten ten gevolge van perverse relaties - in sociologisch en economisch opzicht, ik spreek hier geen waardeoordeel uit.
Het blijft een reflex, en het is ook zo makkelijk, de zaken doorsluizen naar het magische rijk van de verre Europese Instellingen. Men vergeet daarbij echter dat alhoewel er veel domeinen zijn waar die instellingen best goed werken, en waar en op supranationaal niveau ook daadwerkelijke afspraken en procedures zijn, er echter ook heel veel domeinen zijn waar de besluitvorming enkel een tafeltje waar nationaal belang behartigd wordt zonder dat er veel inspraak op zelfs maar toezicht daarop is van Europese Instellingen waar de burger daadwerkelijk invloed op heeft.Griekenland heeft te veel geld geleend en is daardoor in de problemen gekomen. Europese politici hebben deze situatie aangewend om de Griekse soevereiniteit te ontmantelen en een enorme transactie van belastinggeld naar de financiële markten te verwezenlijken.
Het is populair geworden om de zaken op "Europa" af te schuiven, media controleren al lang de zaken niet meer, en plaatsen al heel lang niet meer die zaken in correct perspectief. Ja, tenzij er even een journalist opduikt die door de mazen van het net weet te glippen met een "klein" onderwerp als kledinglabels. Al was dat wel een prachtig voorbeeld van hoe er reflexmatig door politici op nationaal niveau met het vingertje naar het boze Europa wordt gewezen, terwijl vervolgens echter blijkt dat het niet daar is waar het misging, maar juist bij die goede mannen en vrouwen van nationale politiek.
Begrijp me niet verkeerd, er gaat ook veel verkeerd - al is dat eigenlijk maar al te vaak gewoon direct gevolg van burgers die niet verder kijken dan wat hen beloofd wordt voorafgaand aan verkiezingen, zonder de verhalen te controleren, zonder achteraf de vinger aan de pols te houden. Het valt me echter wel op dat we inmiddels instinctief naar Europa uithalen.
Of dat klopt, en of dat überhaupt correct is, dat interesseert niet. We gaan af op beeld en emotie, de zaken toetsen, dat is werk. Er was ooit eens een vrouw werkzaam bij Sabena die in haar land nergens kwam met haar probleem van het minder verdienen dan haar mannelijke collega - behalve dan die zekere Europese Instelling. Ondertussen lees ik in een SER stuk dat er economisch nut is te constateren bij een structurele afwezigheid van sectorale CAO's, als je daar een paar simpele extrapolaties voor maakt, dan begrijp ik best waarom ook die Europese Instelling tegenwoordig zo negatief in beeld wordt gebracht.
Maar terug on topic, vervolgens komt het artikel weer bij het rode gevaar uit. Frappant, het valt mij als liberaal toch op dat we dat ook reflexief doen. Alles wat haaks staat op een zeker perspectief is per definitie links, waar we rechtsom juist de basis hebben in wat nu maar al te vaak die vervelende linkse consumptiemaatschappij van sociale democratie genoemd wordt. Maar wel een correct punt: geld kent geen grenzen, dat heeft echter niets met internationale arbeidersbewegingen of meer van dat te maken. Leuke perceptie, de realiteit is anders. Geld heeft geen grenzen, en stelt aldus grenzen aan politiek en nationale soevereiniteit.
De hypocrisie zit niet enkel in het onderwerp, het zit net zo goed in het artikel zelf. Misschien dat Dennis wat meer naar de het syndroom zou moeten kijken dan naar het symptoom - al is het natuurlijk makkelijk om van op afstand een symptoom te verwarren met een ziektebeeld an sich.
Klok, klepel, et cetera. Was er niet iets van economie en vertrouwen?Señor Sjon schreef op vrijdag 27 februari 2015 @ 16:28:
Leest als een bekend stuk... die redenatie heb ik eerder gelezen.
RTL doet ook een duit in het zakje: http://www.rtlnieuws.nl/e...der-loonstijging-faalt-qe
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.