Jorgen schreef op zondag 8 maart 2020 @ 23:32:
@
Goverman Ik wil ook zelf kijken. Ergens hier is er een misverstand dat ik alles wil fotograferen. Dat zou puur een extraatje zijn voor de toekomst. Het is echt ZELF OBSERVEREN.
Kan dat echt ook niet met de VLT? Wat een vertroebeld beeld wordt er dan toch maar al te vaak geschetst. Ik had gedacht dat je met een goede amateurtelescoop echt een heleboel kan zien. Van alleen maar blobje-hier-blobje-daar ga ik niet vrolijk worden, ben ik bang.
@
PilatuS Dat begrijp ik want Pluto is klein en
fuckingverweg
Kan iemand me nog doorverwijzen naar foto's/filmpjes die laten zien wat ik wel per telescoop reëel mag verwachten om zelf te observeren? Had gedacht dat ik inmiddels toch wel een stuk meer, duidelijker en scherper zou kunnen observeren dan Galileo, zoveel eeuwen geleden.
Dit is wat ik ongeveer kan zien met mij Skywatchter Heritage 130 mm. Met een grotere kijker (grotere diameter van de primaire spiegel of frontelementen van een lenzenkijker) vang je meer licht op en kun je meer details zien. Vergroting is niet het allerbelangrijkste bij een kijker, de opening (aangeduid in millimeters of inches) is dat wel.
De Maan en de planeten blijven altijd mooi en spectaculair. Hoewel ik de Maan al wel honderden keren heb gezien door allerlei instrumenten, kijk ik altijd even naar de Maan met een kijker. Vooral rond eerste kwartier (‘s avonds) is de Maan erg mooi, in het bijzonder bij de ‘terminator’ (overgang van licht naar donker, waar dus alle schaduwen zijn). Jupiter en de maantjes zijn erg mooi, net al Saturnus... Die planeten zijn echter niet altijd zichtbaar, vanwege de stand van de planeten t.o.v. de Aarde en de Zon.
Andere objecten die het altijd goed doen zijn door een sterrenkijker:
- Krabnevel (M44)
- Plejaden (M45)
- Orionnevel (M42)
- Ringnevel (M57)
- Bolhoop in Hercules (M13)
- Castor (de bovenste van de twee felle sterren van sterrenbeeld Tweelingen): een dubbelster
Wat het ook altijd goed doet, is een verrekijker. Er is natuurlijk veel verschil in kwaliteit en weet ik veel wat, maar eigenlijk maakt het in de basis niet uit. IEDERE verrekijker geeft een wow-beeld wanneer je kijkt naar de Maan, een sterrenbeeld in de band van de Melkweg, bij Andromeda (M31, mag ook bij lijst hierboven).
Wat erg goed helpt voor het vinden van objecten is een
planisfeer en de app “Stellarium”. Je kunt sterrenbeelden veel beter herkennen, ook met veel lichtvervuiling zoals bijna overal in Nederland. De gebruikelijke tacktiek is “star hoppen”: je kiest een object wat je wil zien en begint vanuit bekend punt (een felle ster van een bekend sterrenbeeld te zoeken). Andromeda werkt dan bijvoorbeeld: vanaf Mirach (een redelijk felle gelige ster) naar rechts tot een wat minder felle ster, dan weer naar rechts (en iets naar boven tot nog een felle ster en dan nog iets naar rechts en dan komt het vlekje vanzelf. Inmiddels kan ik hem ook zonder starhop wel rechtstreeks vinden, zelfs in een gebied midden tussen de kassen, grootstedelijke wijken en zwaar verlichte snelwegen...
Tips voor te bekijken objecten en hoe ze te vinden:
deze lijst. Een mooi hulpmiddel is ook
deze publicatie met objecten die je kunt bekijken met een sterrenkijker of verrekijker, inclusief suggesties voor starhop.
Een sterrenkijker is een mooi apparaat, maar vergt wel skills om goed te bedienen. Het probleem is vaak dat je begint met te grote vergrotingen en daardoor het overzicht kwijtraakt. De tacktiek is om met een zo klein mogelijke vergroting te beginnen en dan langzaam op te bouwen. Mijn kleinst beschikbare vergroting met de sterrenkijker is bijvoorbeeld maar zo’n 20x. Maar daardoor heb je wel een breed blikveld, waardoor je beter kan zoeken. En... De Plejaden en krabnevel zijn met die vergroting helemaal te zien. En dat is altijd een erg mooi gezicht!
[
Voor 3% gewijzigd door
Goverman op 09-03-2020 11:02
]