Ph4ge maakt een goede vergelijking.
Vergeet ook niet dat een eigenaar meer verantwoordelijkheden heeft dan een huurder.
Maar eigendom is dan wel een heel andere beleving dan huren natuurlijk, het is heel persoonlijk en hangt van zoveel dingen af wat het beste voor een individu is.
En ach wel aangezien wij ook midden in de aankoop zitten maar even die ervaring opschrijven.
Ons pand verkocht, minder gekregen dan we hoopten. Maar nog steeds voldoende en overwaarde.
We gaan vertrekken uit Nederland naar Frankrijk en zijn de taal nog niet voldoende machtig om ons er te kunnen redden wat de zaak iets moeilijker maakte! zoeken via lokale makelaars of particulieren zagen we niet zitten.
We zochten iets bijzonders en hebben dertien panden bekeken, via een aantal particuliere verkopers (Engels en Nederlands) en lokale Engelse en Nederlandse makelaars.
Moeilijk eisenpakket, ruimte, grond, karakter, bewoonbaar, rustig maar niet afgelegen en voorzieningen in de buurt.
We zijn in december gegaan, de somberste tijd, want in de zomer op vakantie is alles mooi, bij een stap als deze wil je het op zijn slechtste zien.
De tweede bezichtiging daar vielen we alledrie in ons gezin voor en de rest spiegelden we eraan.
Alles wat we zagen rekenden we al snel door hoeveel het zou kosten om het op gelijk niveau te brengen.
De crisis woedt ook in Frankrijk, ons droompand is de afgelopen anderhalf jaar €150.000,- in prijs gezakt en de vraagprijs vonden we eigenlijk zeer reëel en gezien de uitmuntende staat van het pand, 400m2 bewoonbaar, 13 kamers, 3 badkamers met toilet, 2 keukens en alles eromheen (drie bijgebouwen, lap goede grond, 2 privé eilanden, zoutwaterzwembad, aan het einde van een weg dus geen verkeer, op tien minuten lopen van levendig stadje met prachtig kasteel (wat we vanuit het pand kunnen zien!), een stadje waar het hele jaar dingen gebeuren en veel kinderen wonen, op een kwartier rijden van een grote stad met universiteit, tgv station en klein vliegveld) wilden we de verkopers niet beledigen met een nog lager bod. Het was nog steeds niet goedkoop en het huis heeft meubels die er zo goed bij passen en zo onze smaak zijn dat ik al voorzag dat we een fortuin moesten gaan uitgeven om gelijkwaardig spul te kopen.
We zijn met de alleraardigste eigenaars nog een keer aan tafel gaan zitten en hebben ze aangegeven dat ondanks het normaal zijn van een eerste bod van 10% onder de vraagprijs we dat niet goed vonden voelen. Maar ook dat we het geheel incl meubels en al die dingen die zo belangrijk zijn voor onderhoud als minitraktor, zwembadrobot etc etc) eigenlijk bijna gelijk zouden willen hebben. Maar dat we het met aanschaffen van alles net te duur begonnen te vinden dus of we daar niet iets konden regelen.
We hebben een bod gedaan voor het pand dat €50.000,- lager lag en daarbij €40.000,- voor de achter te blijven zaken geboden.
Dat is een deal die voor iedereen goed is daar het Franse systeem anders werkt, verkopers betalen Plus Value belasting over de waardestijging van een pand en de kosten koper zijn een percentage van het pand, niet de rest. Aangezien de eigenaars bovenop de eerste keuken die gerealiseerd was in de oude varkensstal een verdieping hebben laten bouwen voor een grote leefkeuken (prachtig gedaan, de oude dakpannen hergebruikt en het geheel ziet eruit alsof het er al vijfhonderd jaar zo uitzag) hadden ze meerwaarde.
Aangezien wij met het pand door willen gaan waar de eigenaars gebleven zijn (het is een watermolen met fundamenten van 1000 jaar oud en de eigenaar had de droom de molen weer in werking te stellen voor opwekking elektriciteit, wat ik ook wil, daarom keken we naar molens) we een goede rapport hadden met hen en ze het ons gunden zijn ze akkoord gegaan. Heel fijn, want naast de meubels en randzaken ziet men in Frankrijk een keuken bijvoorbeeld niet als bij een huis horende maar als meubilering, en met twee keukens opnieuw in te richten zou alleen dat al aardig op kunnen lopen.
Zij gingen dus akkoord, we hadden ook aangegeven dat zij buiten het hoogseizoen zo vaak konden komen als ze wilden, ruimte zat, erg leuke mensen die verwelkomen we graag en voor hen is het dus verkopen, maar wel vaak kunnen blijven gebruiken als vakantiebestemming en dat vonden ze ook wel heel erg leuk, want ze vertrekken terug naar het koude Engeland om bij de kinderen en kleinkinderen in de buurt te wonen.
Alle bij Franse wet verplichtte onderzoeken (termieten en andere insecten, lood, asbest, elektrisch en gas systeem) zijn gisteren gedaan en goed bevonden.
Zodra het rapport binnen is gaat het naar de notaris en krijgen we het koopcontract ter ondertekening thuis gestuurd.
Ook met de notaris hebben we veel aan de verkopers, ze hebben een Engels sprekende gevonden die snel doorpakt, 10 minuten na hun eerste gesprek met hem (op een uur rijden van het huis) had hij ons al gemaild voor een aantal zaken die nodig zijn voor het koopcontract en het antwoord had ik al gestuurd voor ze thuis waren, dus alles verloopt voorspoedig.
Half maart kunnen we erin en door deze deal nemen we alleen de mooie spullen (antieke tafels, secretaire, kisten, schilderijen, boekenkasten), wat witgoed en de leefzaken (computers, media, boeken, spellen, speelgoed, kleding, beddengoed) mee en zijn dus heel snel klaar met verhuizen precies als het mooie weer zijn aanvang neemt (aanzienlijk meer zonuren dan Nederland en gemiddeld lekker warmer maar gelukkig door invloed van de Atlantische oceaan in de zomer nog wel werkbare temps.)
Op onze mini tour de France hebben we gemerkt dat contact met de eigenaars heel prettig is, ze weten altijd meer dan makelaars en als je elkaar wat leert kennen is de kans op een gun situatie, waar het om draait met het kopen van dingen, groter.