Hier toch ook maar even een iets uitgebreider verhaal over ons avontuur om een huis te gaan kopen. Zoals al eerder hier gepost zijn m'n vriendin en ik op zoek naar een woning in een specifieke wijk in Almere. Het is een populaire wijk, dus er staan relatief minder eengezinswoningen (lees: woningen met een leuke tuin) te koop dan in andere delen.
We hebben al sinds even voor kerst interesse voor een bepaalde woning. Deze hebben we reeds 2x bezichtigd en we hebben er ook al zelfstandig een bouwkundig onderzoek laten uitvoeren. We hadden sowieso al vrij snel in de gaten dat er in dit huis nog best wel een klus uitdaging ligt en in het bouwkundig rapport staat ook ongeveer 8k aan zaken die de aandacht verdienen. Grote twijfelpunten voor ons zijn de gedateerde (nog maar net voldoende) badkamer en de vage manier waarop de huidige eigenaar de keuken wat heeft vergroot (wat het bijna ondoenlijk maakt om een normale simpele L-vormige keuken te plaatsen. Ook twee slaapkamers aan de tuinkant heeft hij samen gevoegd door een soort toogje in de wand (niet mijn smaak). De woning is wel over de gehele begane grond voorzien van vloerverwarming (als hoofdverwarming) met ook flink wat groepen.
Woning staat inmiddels meer dan een jaar te koop en is ooit in de markt gezet voor 179k (veel te hoog, vond ook de verkopend makelaar). Naar ons is een vraagprijs van 169k gecommuniceerd. Er is iig dus veel zelf geprutst aan de woning. Echte bouwkundige veranderingen zijn best netjes gedaan, maar aan de radiatoren en de elektra boven zijn dusdanige wijzigingen gedaan dat ik (en de bouwkundige) deze niet vertrouw. Bottomline: Er moet aan deze woning veel gebeuren en wij hadden dan ook geen idee meer wat nou een reeel bod zou kunnen zijn.
2 weken terug zijn we daarom maar naar een aankoopmakelaar gegaan die met vaste courtage werkt en verder no cure no pay. Het leek wel alsof we precies bij haar terecht moesten komen en op het juiste tijdstip, want ze was toevallig net sinds een uur op de hoogte van een ander huis in dezelfde straat dat ook op de markt zou komen bij een conculega-makelaar. Zelfde architectuur maar wel met andere ligging (tuin op noordwesten, wat wij op zich wel interessant vinden), naar zeggen van verkopend makelaar goed onderhouden maar wel tegen een wat forsere vraagprijs (179k, meer dan wat ik in gedachten had om te gaan kopen).
Anyway, samen met de aankoopmakelaar beide huizen nog een keer bezichtigd en we kwamen er al snel achter dat "huis 2" eigenlijk veel beter bij ons past: Vloer op begane grond past veel meer bij onze smaak, zeer praktisch en relatief luxe ingerichte badkamer (hoeft komende 10 jaar niets meer aan te gebeuren op wat klein onderhoud na) en een keuken die veel makkelijker opnieuw in te richten is (wat wel moet gebeuren, want huidige keuken voldoet niet aan onze smaak en biedt geen plaats voor onze eigen inbouw-inductieplaat en onderbouw-vaatwasser die we mee willen nemen). Verder moet bij dit huis wel de mechanische ventilatie in volle glorie hersteld worden want alles zit er wel maar wordt niet gebruikt/box stuk.
Anyway, afgelopen week nog een keer bij "huis 2" wezen kijken en eigenlijk vrij overtuigd dat we dit huis wel gaan willen: De stijl en uiterlijk van de huizen in de straat (allemaal hetzelfde, dat wel) bevalt ons wel en de buurt ligt voor ons qua lokatie ook ideaal en komt verder als kinderrijk en rustig over.
Maar goed, nu het dilemma: De verkopend makelaar van "huis 1" werd erg nerveus toen we hem het waarschijnlijk ' slechte nieuws' vertelden. Of iig dat zij nu toch echt wel 2e keus zijn. Hij was naar mijn idee haast TE open over de situatie van de verkoper die, naar nu blijkt, met z'n hypotheek zwaar onder water staat (hij is zelf al ge-emigreerd). Eigenlijk hadden ze al hun hoop inmiddels, ook door onze interesse, al een beetje op ons gevestigd. Het huis heeft de afgelopen maanden niet meer op een website of op Funda gestaan omdat de makelaar bij een ander makelaarskantoor is begonnen en het huis in zijn eigen portefuille mee mocht nemen van het oorspronkelijke makelaarskantoor en ze dus op een koop door ons hoopten.
Maar ja, toen kwam er dus concurrentie. De verkopend makelaar van "huis 1" heeft nu uit zichzelf (na overleg met de eigenaar) een bod aan ons gedaan om het over te kunnen kopen voor 152k (niet meer onderhandelbaar). Maar dan moeten we wel voor 1 maart beslissen

.
Het klinkt natuurlijk als een zeer aantrekkelijk bod, zeker als je ziet wat de huizen in de buurt nu dus kosten. Aan de andere kant: Het neemt niet weg dat er nog steeds enorm veel aan verklust moet worden, wat de uiteindelijke financiering voor ons toch alweer in de hogere regionen van de 160k zal brengen.
In "huis 2" verwacht onze aankoopmakelaar ook nog voldoende onderhandelingsruimte en de weinige veranderingen die we daar aan willen doen kunnen we met spaargeld opvangen. Verder is dat huis geschikt om vrij snel na overdracht te betrekken (om de huur op onze huidige woning op te kunnen zeggen). Aan "huis 1" moet zo veel gebeuren dat we dat willen mee financieren in de hypotheek en waarschijnlijk langer onze huidige woning aan willen houden. Bovendien zijn wij gewoon geen handige klussers en moeten we dus ook een proces in om die klussen uit te besteden.
Tsja.... dilemma dus. Aan de ene kant voel ik me nu dus 'schuldig' dat we "huis 1" zo lang aan het lijntje hebben gehouden. Aan de andere kant heb ik zoiets van "wij hebben nergens een officiele optie genomen, jullie hebben er zelf voor gekozen om te bezuinigen door het huis niet bij Funda aan te melden en op ons te wachten, er iemand in te laten wonen die er een rommel van maakt en om een huis in de markt te zetten met een veel te hoge prijs voor een huis waar nog zo veel aan moet gebeuren". Vooral nu achteraf blijkt dat de eigenaar een executieverkoop boven het hoofd hangt vraag ik me dan ook af waarom ze het niet gewoon al eerder scherp in de markt hadden gezet of dat aan ons gecommuniceerd.
We zijn dus toch voornemens om gewoon voor "huis 2" te gaan. Als we op de door ons gewenste prijs uit gaan komen lenen we dan wel ongeveer 10k meer dan wanneer we "huis 1" zouden kopen en verbouwen, maar we 'kopen' er wel een huis voor terug dat out of the box al een stuk beter naar onze smaak is en waar veel minder aan hoeft te gebeuren.
En die deadline van 1 maart om te beslissen over "Huis 1" snap ik ook wel, maar aan de andere kant: Mocht "huis 2" uiteindelijk niets worden en "huis 1" is er nog en we besluiten toch de sprong te wagen en direct een serieus bod te doen, waarom zouden ze dan niet alsnog aan ons verkopen?
En bovendien: We willen dus eigenlijk gewoon geen 'klushuis' . Schilderen, ander vloertje boven en eventueel een simpele andere keuken willen we nog wel aan beginnen maar verder dus eigenlijk gewoon niet. Het is alleen dat we verliefd waren geworden op de straat, lokatie en het type huis

. Zelfs al wordt "huis 2" uiteindelijk niets omdat we er bv. niet uit komen, dan is het sowieso de vraag of we daarna alsnog voor huis 1 zouden moeten gaan. Denk het niet, we HOEVEN ook nog niet weg van waar we nu zitten....... en er zullen vast nog wel meer huizen komen.
Wat dit verhaal ons in ieder geval wel leert is dat, als je eenmaal verliefd wordt op een huis of een buurt en zeker als je de 'luxe' van keuze krijgt, dit ook erg vermoeiend en frustrerend kan zijn. Zeker omdat het nu juist een mooi moment is om te kopen vanwege de lage overdrachtsbelasting....
Iig ook nog maar eens de mening van de aankoopmakelaar afwachten....
[
Voor 3% gewijzigd door
eymey op 25-02-2012 00:21
]
Marstek Venus 5.12kWh v151, CT002 V118, CT003 V116 DSMR5.5, PV 11xEnphase IQ7+ Z-O, 5xEnphase IQ7+ N-W - ~4,7Wp theoretisch, ~3,5Wp praktijk.