Voorzichtigheid is altijd geboden met citaties, zeker wanneer je enkel een deel van een zin er uitpikt en niet het geheel of zelfs de context.
D-e-n schreef op dinsdag 29 mei 2012 @ 13:11:
Het is de bekende 'truc' die je ook bij partijen als D66 en de VVD ziet: beweren dat de andere partijen er financieel geen kaas van gegeten hebben. Alleen bij hen is de economie hoegenaamd in goede handen. Dat mogen partijen beweren natuurlijk. Maar een goede manier van discussiëren is het niet. Want nogmaals: er zijn argumenten vóór de 3% maar er zijn er even zoveel tégen.
Zeker, dat is ook inherent aan onze politiek. Ik ben het ook met je eens dat die insteek niet constructief is.
Mijn punt daarbij is dat ongeacht verschillen in mening het nooit een goed idee is om je niet aan je afspraken te houden, zeker niet als je de consequenties van het je er niet aan houden eigenlijk niet kunt betalen.
Er is op dit moment geen enkele partij die daadwerkelijk kaas eet van financiële of economische expertise. Absoluut, allemaal claimen ze de enige te zijn met kennis en kunde. Ze gaan echter er allemaal aan voorbij dat zij als politiek steeds minder controle hebben over de traditionele instrumenten van economie intern en steeds meer afhankelijkheid hebben van economische instrumentatie en interactie extern.
Dit ligt ook (samen met ideologie, partijgeschiedenis, etc) aan de basis van het politieke gedrag van beïnvloeding middels stemmingmakerij. In vroegere tijden werd dat soms wel staatsmanschap genoemd, kun je nagaan. Maar je ziet het resultaat, men is het spuugzat, en het beïnvloed direct het vertrouwen van mensen - en dat heeft nu eenmaal directe impact op de driehoek van politiek / economie / samenleving. Hoe kan het nog steeds voor politici een verrassing zijn dat mensen zelfs in uitvoering van stemgedrag met beurs zich voor een groot deel laten leiden door het gedrag van de proteststem.
D-e-n schreef op dinsdag 29 mei 2012 @ 13:11:
Ook binnen Europa zijn er diverse stromingen die niet zo strak aan die 3% (willen) vasthouden. En ik geloof (samen met bijv. Plasterk) dat zelfs een Rehn te overtuigen is met een
lange termijn plan dat begint met een tekort van bijvoorbeeld 3,2 of 3,3 maar dat daarna sterk terugloopt. Probleem is echter dat een partij als de VVD dat helemaal niet wíl proberen. De bangmakerij die vervolgens uit die hoek komt neem ik dan ook niet zo serieus.
Ja, dat klopt. Er is veel twijfel over hoe we in de gewijzigde omstandigheden de afspraken nog kunnen blijven verkopen aan de burger, door heel Europa heen. Dat is ook logisch, het zijn tijden van onzekerheid en ook pijn.
Je ziet in veel lidstaten erg veel discussie erover, soms ook zonder de typische politieke versnippering. En in een aantal landen zie je ook bangmakerij. Dat is slecht, want dat doet afbreuk aan vertrouwen, wat overal aan de basis van ligt. Een staat van angst is nooit een staat van orde en stabiliteit.
Maar we moeten wel eerlijk zijn. Plannen om het toch maar eerst weer wat soepeltjes te nemen en vervolgens plannen om weer hard te zaken aan te pakken kan ik niet serieus nemen. Ik heb dat simpelweg te vaak gezien, en om heel eerlijk te zijn heb ik daar gezien de geschiedenis van politiek en politici moeite mee om dergelijke voornemens te geloven. De afgelopen twintig jaar heb ik in geen enkele lidstaat ooit een dergelijk voornemen werkelijkheid zien worden. Uiteindelijk kwam van uitstel afstel, of werd men gedwongen om heel andere (en meestal hardere) maatregelen te nemen omdat de omstandigheden zich wijzigden (wat ook geen verrassing zou mogen zijn).
Ik ben het absoluut met je eens dat ook de politiek in Nederland zich schuldig maakt aan bangmakerij. Ik heb echter eerder de indruk dat het niet zo zeer een kwestie is van niet willen (bijvoorbeeld plannen waar in jouw referentie de VVD niet aan wil) maar van niet kunnen. De vertaalslag die elke politieke partij momenteel zou moeten maken in zich aanpassen aan veranderende omstandigheden en verschuivende basisvoorwaarden komt er gewoon niet van. Dus grijpt men reflexief terug naar gedrag wat in het verleden altijd gewerkt heeft.
Op dit moment kost dat bijvoorbeeld ook de VVD stemmen. Jammer voor ze, maar niet nodig, zelfs makkelijk te vermijden. Maar die "switch" van denken, men zit nog steeds met de verlamming. De meeste partijen zitten daar mee. Het is ook logisch dat de gemiddelde burger daar inmiddels allergisch voor is, het is tekenend dat de meeste partijen dat nog steeds niet kunnen zien. Anders pasten ze zich wel aan.
D-e-n schreef op dinsdag 29 mei 2012 @ 13:11:
Daarom snap ik de richting van je betoog niet helemaal. Ik zou meer kritiek op de Kunduzcoalitie verwachten in plaats van het gehak op partijen die pleiten voor een afwijken van de 3% norm. Hervormingen leveren namelijk geld op de
lange termijn op. Een verhoging van de BTW is vooral korter termijn-werk.
Als je moest kiezen, wat je liever hebben? Hervormen met bijvoorbeeld 3,2% of vasthouden aan de 3,0% zonder te hervormen? En dan vraag ik vervolgens ook: wat wordt er nu echt hervormd dan? Oké, de pensioenleeftijd gaat wat sneller omhoog. Maar het ontslagrecht? Dat gaat hem echt niet worden hoor.
Ik zie op dit moment weinig andere mogelijkheden dan om ons nu aan de gedane afspraken te houden, en ondertussen de tijd goed gebruiken om het spreekwoordelijke hoofd eens uit het zand te halen en ons voor te bereiden op de uitdagingen die nog komen.
Het zou mooi zijn geweest als we met zijn allen niet enkel naar een onderdeel van de problematiek gekeken hadden, maar naar het geheel. Maar daar was gewoon geen politieke wil voor, en indertijd ook niet echt een maatschappelijk draagvlak. Dat is wat ik eerder heb aangegeven als voorbeeld, het een op de korrel nemen zonder overheidsuitgaven in ogenschouw te nemen is niet verstandig. Meten met twee maten.
Als je goed gelezen had, dan had je gezien dat ik "hak" op de gedeelde mentaliteit die aan de basis van dit soort perspectieven ligt. Het debat van de 3% is net zo goed een voorbeeld daarvan als het huidige voornemen als (bijvoorbeeld) de kwestie van het ontslagrecht.
Persoonlijk zie ik de mix die men op dit moment mengt van bezuinigingen en hervormingen veel meer bepaald worden door strikt politieke interesses dan maatschappelijke of economische. Ik ben daar niet blij mee, maar goed, ik begrijp wel hoe het tot stand komt en welke risico's dat met zich meebrengt. Daar wijs ik ook naar.
Ontslagrecht, als voorbeeld, die kwestie is gewoon contraproductief. Een voorbeeld van hoe men werkt op papier zonder te toetsen aan praktijk en menselijk gedrag. Daar is trouwens een
ander topic in dit themaforum mee bezig, erg interessant. Neem het debat van reiskosten, ook daar zie je hetzelfde probleem.
Ik zie geen echte hervormingen. Ik zie aanpassingen, veelal op detail- en procesniveau. Ik kan wel begrijpen waarom men dat hervormingen noemt, dat is marketing, maar het is iets anders. Ik ben het hierin eens met de huidige voorzitter van de SER, het is schipperen, zonder bemanning of lading te bekijken.
Bezuinigingen zijn er ja, zat. Maar ook daar zijn ze symptomatisch en niet structureel.
D-e-n schreef op dinsdag 29 mei 2012 @ 13:11:
Klinkt leuk maar "iets nieuws beginnen" of "schoon schip maken" is meer vorm dan inhoud. Iedere politicus wil graag "schoon schip maken". Maar ik denk dat dat begint met de effecten van de maatregelen en niet met de rekenmachine. Ik denk dat je moet kijken naar wat voor maatschappij je over vijf jaar wilt, niet naar het feit of je rekenmachine 3,0 of 3,1% aangeeft.
Dat is dezelfde insteek als ik aangeef. Met het verschil dat ik zeg dat het verstandig is om ons aan onze afspraken nu te houden, omdat we de rekening van dat niet doen eigenlijk niet kunnen betalen. Niet zozeer financieel, als calculator berekening, maar juist vanwege de effecten van het niet doen. Het voegt zowel kostbare vertraging als kostbare verschuiving toe.
De afgelopen vijf, zes jaar hebben we dat in mijn optiek al genoeg gehad, en juist vertraging en verschuiving kost ons eigenlijk de ruimte die we nodig hebben om te kijken wat voor verhouding we over vijf jaar willen tussen politiek / economie / samenleving en hoe we dat invulling willen geven.
Als je iets nieuws wil, dan kun je dat alleen vanuit je huidige startpositie. Hoe je er nu voorstaat, en wat nu je verplichtingen en afhankelijkheden zijn, bepaalt wat voor mogelijkheden je hebt of kunt verkrijgen om nieuwe, betere dingen te doen.
En absoluut, menselijk gedrag is bepalend. Maar die effecten worden niet tot nauwelijks in de berekeningen meegenomen. En dat is juist nu contraproductief. Daar kunnen we echter niet enkel kijken naar de calculator of zelfs maar naar enkel de effecten van maatregelen op basis van de calculator. Ik stel de kanttekening dat we niet weer opnieuw moeten gaan schipperen en uitstellen. Een korte pijn is te verkiezen boven een lange pijn. Maar we moeten er doorheen willen we ons de ademruimte verschaffen om samen (!) met iets nieuws te komen.
Je hebt trouwens gelijk, politiek heeft geen oogmerk op schoon schip maken. Dat is ook niet in hun belang. Het kan toch geen verrassing zijn dat de politiek zich eigenlijk enkel concentreert op vorm en enkel op inhoud vanuit eigen selectieve perspectief van eigen belangenbehartiging? Ik ben het met je eens, juist nu is dat contraproductief. We kunnen zeggen wat we willen over het Kunduz fenomeen, maar het is wel een van de weinige voorbeelden van het overstijgen van die selectieve belangenbehartiging. Jammer dat we dat niet al vijf jaar geleden konden doen, en jammer dat men symptomatisch werkt - zonder juist de menselijke basis in ogenschouw te nemen voor effecten in de praktijk.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.