Die vraag heb ik al beantwoord in mijn reactie en wel in het volgende stuk:
SATA is niet de bottleneck, zeer zeker niet voor machines als de Air. SATA is wel de bottleneck in toepassingen als een fileserver en databaseserver waar veel en ook grote stukken data heen en weer worden gelezen en geschreven. Waar het bij ssd's in werkstations en laptops vooral omgaat zijn de kleinere files, de access tijd maar bovenal de betrouwbaarheid en overall snelheid. Het grote probleem is namelijk het steeds kleiner wordende NAND. Dat veroorzaakt problemen op gebied van snelheid en levensduur (hoe kleiner hoe slomer en hoe minder p/e cycles ze zullen hebben). Dat moet ook een keer worden opgelost (waarschijnlijk door gebruik van ander type geheugen).En in file/database servers zal de load wel verdeeld worden over meerdere schijven zo is SATA minder snel een bottleneck.
Het gaat hier hoofdzakelijk om de workload van zo'n
machine (dus niet de load van een schijf, dat is totaal iets anders). Een fileserver heeft een hele andere workload dan een mailserver, een database server of een laptop. Dat vereist dan ook een andere manier van werken. Dat zag je bij de eerste ssd's ook heel goed. Daar ging men, net als jij nu, geheel ten onrechte er van uit dat sequentiele snelheden voor iedereen een voordeel was. Gevolg: mensen waren gigantisch boos en raden iedereen ssd's ten zeerste af. Waarom? Omdat ze veel geld hadden betaald voor iets wat snel zou moeten zijn maar dit zeer beperkt was en er hoofdzakelijk voor zorgde dat hun laptop continu voor een seconde bevroor. Hun machine was niet sneller dan met hdd maar wel een behoorlijk stuk onbetrouwbaarder. Daarin is snel verandering gekomen doordat men zich op de random read/write snelheden ging richten. Deze waren veelvoorkomend bij de desktops en laptops van de early adaptors. Problemen waren toen ineens verholpen. Het verhaal die dit het meest duidelijke in kaart brengt is die van Anandtech en OCZ. Op de site van Anandtech vindt je dit onder het ssd/hdd nieuws wel, moet je alleen even terug naar ergens 2008/2009.
Kleiner wordende NAND een probleem. Kleiner = goedkoper = makkelijk meer overprovisioning.
Kleiner wordendende NAND als in geheugencellen. Hierover zijn al diverse artikelen geschreven. Arstechnica heeft er zelfs eentje aan gewijd die ook wat meer het toekomstperspectief laat zien:
The future of flash memory: tiny (and extremely tough to build).
Het probleem wat je hier aanstipt heeft meer te maken met het feit dat er meer geheugen in zo'n chip kan worden gestopt. Voor ons consumenten levert dat ook een nadeel op. Kijk eens naar het verschil in snelheid tussen een 64GB, 128GB, 256GB en 512GB ssd. Je zult zien dat hoe meer opslagcapaciteit hoe sneller de ssd. Dat komt door het gebruik van channels. Bij kleine ssd's (64GB, 128GB) worden er maar een paar channels gebruikt omdat er nou eenmaal niet meer NAND chips op zitten. Bij de grotere ssd's juist meer channels omdat daar meer NAND chips op zitten. Hoe meer channels je kunt gebruiken des temeer je gelijktijdig kunt doen en dus hoe sneller de ssd zal zijn. M.a.w. NAND chips die een grotere capaciteit hebben zullen er voor zorgen dat er minder NAND chips aanwezig hoeven te zijn waardoor er minder channels gebruikt zullen worden wat weer tragere ssd's oplevert. Je zult dus wel een groot deel van die chips in moeten gaan zetten voor overprovisioning wil je dat tegen gaan. Dat levert dan wel weer een ander voordeel op: hoe meer overprovisioning hoe meer beschikbare geheugencellen. Dat levert minder slijtage op en het vermindert de kans dat de ssd traag wordt omdat je hem vol hebt staan (je hebt immers dusdanig veel geheugencellen tot je beschikking...).
Hoe je het ook bekijken wil: je kunt niet zomaar iets kleiner maken, het heeft bepaalde gevolgen en kent z'n grenzen. En juist dat heeft weer z'n invloed op de prijs (als iets moeilijker te maken is betekent dat grotere investeringen en dus ook een hogere prijs die wij moeten betalen).
De genoemde bottleneck is er alleen voor bepaalde toepassingen die je op een Air vrijwel niet tegen zult komen (dan zijn er andere zaken zoals de opslagcapaciteit de bottleneck). Daar doen ze het niet voor. PCIe kent wel meer voordelen dan alleen hogere sequentiële snelheden. Je hebt nu eigenlijk een SATA controller tussen ssd en PCIe bus zitten, straks niet meer. Daarnaast loopt er ook een ontwikkeling om PCIe een soort manusje van alles te maken. Kijk alleen al naar iets als Thunderbolt.
Niet alleen voor snelheden, maar juist ook voor de miniaturisatie.
Waarom denk je dat mSATA bestaat?
Laten we vooral met de voeten op de grond blijven staan: het verschil in snelheid tussen SATA en PCIe based ssd's is in een machine als een Air echt volledig te verwaarlozen. In iets als de Mac Pro is het een ander verhaal.