De grap van de zaak lijkt te zijn dat het bij DCA weinig uitmaakt. Ik had wat beperkte experimentjes in Matlab/Octave gedraaid met de bedoeling om de volgende vraag te beantwoorden: Stel dat ik mijn DCA zodanig aanpas dat ik meer of minder in een gepaste index (de S&P500 in dit geval) investeer op basis van de Shiller P/E, welke Shiller P/E beschouw ik dan als normaal? Mijn veronderstellingen waren als volgt. We beschikken elk kwartaal over een som
s waarvoor we een deel beleggen en een deel als cash aanhouden. Elk jaar verhogen we deze kwartaalsom met de inflatie (bijvoorbeeld 2%). Om te bepalen welke fractie we beleggen, gebruikte ik de verhouding tussen de huidige Shiller P/E en een vooropgestelde normale P/E (bijvoorbeeld 15 die Shiller zelf als normaal beschouwd in zijn boek
Irrational Exuberance). Dit heeft het effect dat wanneer de huidige CAPE 2x de normale CAPE is we maar de helft van het gebruikelijke bedrag beleggen, en de andere helft sparen. Wanneer de CAPE de helft is van de normale CAPE dan spreken we de gespaarde reserves aan en beleggen we tot 2x de normale kwartaalsom. Enzoverder. Wanneer je met deze veronderstellingen de prestaties van deze strategie bekijkt sinds 1987 (niet geheel toevallig gekozen---mijn geboortejaar) dan zijn de conclusies als volgt. Kies je als "normale CAPE" iets boven de 17.5 dan is je rendement ongeveer 150 à 180% in 2014. Voor een heel lage "normale CAPE" bijvoorbeeld <10 dan is je rendement vrij belabberd, omdat je dan bijna steeds geld aan het sparen bent en je te weinig belegt. Voor de overige keuzes van de "normale CAPE" had je ook een significant lager rendement dan 150%, maar toch al beduidend meer dan gewoon sparen. Mijn conclusie uit deze simulaties: don't bother om je DCA strategie als dusdanig aan te passen. (Ik ben me bewust dat ik deze strategie maar op een zeer beperkte set data getest heb; namelijk de periode 1987-2014.) Hoewel er onderzoeken zijn die aantonen dat je kortetermijnswinst groter is bij een lage P/E van de markt, vervalt dit effect schijnbaar op langere termijnen met DCA. Dit is ook logisch, daar je kan verwachten dat een lage of hoge P/E dit jaar nog weinig invloed gaat hebben op de P/E over 10 jaar. Daarnaast had je in de periode van 1987-2014 een lange periode waarbij de Shiller P/E gedurende lange tijd ongebruikelijk hoog was (zoals je zelf ook aangeeft), namelijk bijna onafgebroken van 1995 tot 2008. In 2009 had je even een gouden kans, en vanaf 2010 zit de CAPE weer significant boven de normale CAPE. (Tenzij ik me vergis beschouwd Shiller 15 als de historisch gebruikelijke CAPE). Het gevolg is dat je met de bovenstaande strategie je heel de tijd cash zit op te sparen terwijl de beurs zoetjes aan omhoog blijft kruipen (historisch "verantwoord" of niet). Die ene keer (in deze periode) dat de CAPE naar een normaal niveau valt ga geen enorme hoeveelheden cash inzetten waardoor de bijdrage van deze verhoogde inzet vrij klein is op het eindresultaat (ook gezien dit normale niveau in 2009 bereikt wordt, zodat deze bijdragen maar 5 jaar koersstijgingen hebben ondergaan, terwijl kapitaal ingezet in 1991 (bij dezelfde CAPE) zo'n 23 jaar koersstijgingen (en dalingen) heeft kunnen ondergaan. Hoewel deze resultaten wel logisch zijn voor de periode 1987-2014, blijf ik toch met het onprettige gevoel achter dat deze strategie misschien wel theoretisch leuk in elkaar zit maar in de praktijk een periode van 27 jaar nog
te kort is om het effect ervan te kunnen waarnemen. Om een lang verhaal kort te maken: uit mijn beperkte berekeningen blijkt dat bij DCA rekening houden met het niveau van de CAPE gedurende de periode bestaande uit de laatste 27 jaar enkel een negatief effect heeft op je kapitaal.
Voor een eenmalige investering van een grote som liggen de kaarten natuurlijk anders. Je kan op basis van een visuele inspectie al zien dat het geen goed idee is om bij zeer hoge CAPE-waarden (zoals ook nu) een grote investering te maken, daar het rendement op korte termijn zeer slecht is. (Op lange termijn valt het nog wel mee.) Dit lijkt me vooral psychologisch een slechte zaak. Natuurlijk, we weten allemaal wel dat op lange termijn we mooie kapitaalappreciatie kunnen realiseren door te beleggen in indexfondsen, maar als dan het jaar na je initiële investering je -40% ziet staan op je beleggersrekening dan wordt het nog moeilijk om dat in gedachten te houden (zeker als particuliere belegger met dus maar 1 jaar ervaring).
rr7r schreef op zaterdag 03 januari 2015 @ 01:19:
[...]
Dividenduitkering is eigenlijk een vorm van aandeleninkoop van de onderneming en daarmee als aandeelhouder een boekhoudkundig onwenselijke verhandeling indien je er voor langere termijn zit. Simpel gesteld uiteraard, dividendbeleid heeft ook invloed management, algeheel beleid, etc. De winst zelf, ongeacht uitgekeerd of niet, is waar de claim op ligt.
Verklaar nader hoe je dividenduitkering als een aandeleninkoop ziet? Ikzelf vind de inkoop van eigen aandelen door een onderneming overigens prima, voorwaar dit geschiedt wanneer de prijs van het aandeel te laag is. Soms is de beste investering die je als onderneming kunt maken het inkopen van je eigen aandelen. Voor de aandeelhouder heeft dit enkel voordelen: je eigen belang in de winst van de onderneming stijgt, de winst per aandeel stijgt (zonder dat hiervoor de inkomsten moeten stijgen) waardoor typisch de prijs van het aandeel stijgt, en de kosten voor een dividenduitkerende onderneming dalen. Een leuk fait divers: de meeste van de beschouwde CEOs in
Outliers wisten deze techniek goed toe te passen om waarde voor de aandeelhouders te creëren. Uiteraard gebruikt de overgrote meerderheid van de bedrijven aandeleninkopen op absoluut de slechtste manier: om de aandelenopties van het management te kunnen bevredigen, meestal ook nog eens op de slechtste momenten. Wanneer ik echter zie dat een bedrijf consistent aandelen inkoopt wanneer de prijs van het aandeel op korte tijd sterk in prijs gezakt is, dan stemt mij dat in de eerste plaats zeer tevreden. Kijk voor de grap eens naar de beurskoers van
EVS Broadcast Equipment en de momenten waarop
eigen aandelen ingekocht werden. (Ik ben er mij van bewust dat dit tevens een gevolg is van de voorwaarden waaronder het management eigen aandelen
mag inkopen, zoals door de aandeelhouders bepaald werd.) Ik ben akkoord dat het uitkeren van een dividend belastingtechnisch niet efficiënt is. Voor mij hoeft een onderneming ook niet dwangmatig een dividend uit te keren en is het absoluut onwenselijk indien ze meer dividend uitkeren dan de cash flow waarover ze beschikken. Maar, grote maar, soms kan een onderneming haar kapitaal niet meer dusdanig inzetten om een hoge return on incrementally invested capital te halen (Apple, I'm looking at you). Het is dan de plicht van een aandeelhoudersminded management om dit overtollig cash aan de aandeelhouders uit te keren, zodanig dat ik zelf dit kapitaal elders kan aan het werk zetten.
[
Voor 4% gewijzigd door
Nick The Heazk op 03-01-2015 11:41
]
Performance is a residue of good design.