writser schreef op donderdag 17 juli 2014 @ 10:42:
[...]
Juist niet. Het traditionele idee: als de rente omhoog gaat is het gunstiger om geld op je spaarrekening te zetten. Dus gaan mensen hun aandelen verkopen en gaan koersen omlaag. Zie bijvoorbeeld de jaren '70. Hoge inflatie, hoge rente, lage koersen.
Ik vind dit wat te kort door de bocht.
Ten eerste zegt de attractiviteit van spaarrekeningen niets over het diversificatievoordeel van obligaties t.o.v. aandelen

Daarnaast is de "spaarrente" m.i. sowieso alleen relevant voor consumenten, die de financiële markten slechts beperkt beinvloeden. Institutionele investeerders en andere professionele partijen "maken" m.i. de markt, en zij kijken vooral naar reëel rendement dat ze kunnen behalen.
Sowieso moet je onderscheid maken tussen economische groei en malaise.
In tijden van economische groiei is het is wat mij betreft louter vraag- en aanbod op de kapitaalmarkten die de rente omhoog drukken, gedreven door de (relatief) hoge inflatie, en speelt monetair beleid niet echt een rol.
Vandaar ook de hele paniek rond 'tapering' een tijdje geleden - de angst was dat als de FED zou stoppen met de rente omlaag drukken dat de aandelenkoersen zouden instorten.
... en in tijden van economische malaise wordt de rente inderdaad (deels) beinvloed door monetair beleid: banken kunnen goedkoop geld lenen, en dus goedkoper in de markt zetten. Zodra de dat stopt is de theorie dat dit de kredietverstrekking beperkt en dus de economie vertraagd, en daardoor zakken de aandelenkoersen.
En andersom: omdat de rentes nu allemaal laag zijn moet je wel aandelen kopen om nog rendement te halen ("reach for yield") waardoor de aandelenkoersen omhoog gaan.
Dit geldt wat mij betreft in zijn algemeen wanneer de rente en inflatie in verhouding staan, en vastrentende waarden niet echt een reëel rendement opleveren.
Maar goed, allemaal theoretische economie met de nodige haken en ogen.
Zonder twijfel

Maar daarom niet minder leuk om over te discussiëren. Ik ben ook alles behalve expert, heb slechts een geindoctrineerde mening door mijn werk in de financiële sector (niet zijnde beleggingszijde).
Vreemd dat je dan wel die Biotech ETF hebt, die bevat voornamelijk Amerikaanse aandelen (neem ik aan) die veel hoger gewaardeerd worden dan het gemiddelde Amerikaanse aandeel.
Zeker, da's 95% VS volgens mij. Maar dat is sector-specifiek (die dus ook erg overgewaardeerd is, dat moet ik zeker toegeven!), en waar een verder ongefundeerde gedachte achter zit. Meer een aardigheidje.
Verder lijkt me dat als je wil diversificeren dat het duidelijk is welk gebied er nog mist in je portfolio

.
Point taken

Als je vindt dat Amerika te hoog handelt (wat een gevaarlijke aanname is, hoezo weet jij het beter dan de markt?)
Wat mij betreft weet 'de markt' het echter óók niet - het is wat m.i. één grote zelfversterkende gekte. Ik geloof wel in 'systematisch' instappen bij lage waardering en uitstappen bij hoge waardering op basis van indicatoren. Eigenlijk twijfel ik een beetje of ik nu in zijn algemeenheid in aandelen moet zitten nu, maar ja - die 'reach for yield' he

. Dus als ik ergens in moet stappen (uiteraard elke maand een beetje), dan maar Europa en Azië die er nog relatief goed voor staan.
En ja, ik ben zeer goed op de hoogte van de statistische analyses die aantonen dat beleggers die de markt proberen te timen over het algemeen een stuk slechter af zijn dan zij die gewoon blijven zitten

Maar tegelijkertijd denk ik dat het merendeel van die beleggers helemaal geen systeem hanteren, maar zich gewoon laten leiden door paniek.
kun je ook overwegen om gespreid in te stappen. Elk jaar een pluk.
Zal ik zeker doen!
Geef mij maar een Warsteiner.