Wat is tegelijktijdig als tijd een dimensie is?
En misschien heeft het wel met alles te maken. Als er een unified field theory komt moeten we dan een van beiden concepten weg laten?
Ik stel liever een andere vraag. Als parallelle universa zouden bestaan, zouden ze los van elkaar moeten zijn en geen interactie hebben, anders zijn ze niet parallel.
Stel dat je twee parallelle universa hebt, en in beide parallelle universa botst een biljartbal op een andere biljartbal. Zou het resultaat in het ene universum anders zijn in het andere? Waarom? Op die schaal is alles behoorlijk voorspelbaar. Alleen op subatomair en kosmologisch niveau zijn bepaalde processen nog relatief onvoorspelbaar.
Daar moet ik misschien toch maar eens aan geloven dan. Ik neem aan dat er geen formules in zitten ofzo? Tijdje terug heb ik wel die string theory doc serie gekeken voor leken en ben bezig met through the wormhole
Ik blijf erbij dat je beter Susskind kunt lezen dan Hawking. Mlodinow heb ik nog niet gelezen...
M theory zegt volgens mij 10 dimensies + tijd. Maar wat zijn afmetingen? Hoe verklaar je het dat bij het splijten van een atoom zo ontzaggelijk veel energie vrij komt?
Omdat er een omrekenfactor is, namelijk
c die je in praktisch elke formule tegenkomt maar die waar mogelijk wordt wordt weggepoetst door
c gelijk te stellen aan 1. Net als
ħ, ook zo'n "groot" getal. Het is gewoon een bepaalde factor die je kunt bepalen. Is daar een
waarom voor?
Waarom komt er veel energie
vrij als een atoom splijt? Vroeger, vóórdat het universum transparant werd, was er meer straling dan massa, dus zou je kunnen stellen dat het toen veel moeite kostte om een atoom
bij elkaar te houden. Het is gewoon iets dat je vaststelt.
Waarom vind jij het
veel energie? Veel in verhouding tot
wat?
En het feit of theory dat particles in en uit onze werkelijkheid springen. Misschien kloppen string theory, M theory en (mem)brane worlds wel allemaal. Misschien verdwijnen die particles niet maar komen ze in een andere werkelijkheid weer boven water en springen ze weer terug. Een soort uitwisseling van informatie.
Het is volgens mij verstandig je daar vooral nog niet mee bezig te houden. Op dit moment is het beter om aan te nemen dat een elementair deeltje bestaat, en als het niet meer bestaat is het overgegaan in bijvoorbeeld fotonen of andere elementaire deeltjes.
Helemaal wat ze nu proberen uit te vinden of het higgs boson bestaat. Een deeltje dat zegt jij word dat jij word dat... Waar haalt het zijn informatie vandaan?
Deeltje doet
wat?!
Haalt ergens zijn informatie vandaan? Wat lees jij eigenlijk?
Wat is massa, afstand, afmetingen en tijd nou eenmaal? Wie zegt dat onze werkelijkheid waar wij in leven niet een atoom in een andere werkelijkheid kan zijn? Gecomprimeerd op subatomair niveau.
Het wordt hier echt te zweverig.
In de theorieen heden dag word gesproken over antimatter, antiparticles etc. Van uit de gechannelde bronnen spreken ze op zich alleen maar over positief versus negatief.
Natuurkunde begon ook vrij simpel. Het kleinst denkbare deeltje is een atoom. Later bleek een atoom toch niet ondeelbaar en kraakte het oude model. Dat is nog wel een paar keer gebeurd. De wetenschap is hopeloos op zoek naar een prachtige theorie die alles verbindt, maar hoe meer er wordt gezocht, hoe meer walgelijk lelijke constanten er soms uit komen rollen. Constanten zonder enige relatie tot elkaar. De massa's van elementaire deeltjes slaan bijvoorbeeld nérgens op.
De reden waarom het complex is, is omdat wetenschappers zoveel vreemde dingen ontdekken die ze nooit hadden verwacht. Als je je daarmee niet bezighoudt, is je wereld waarschijnlijk inderdaad een stuk simpeler. Wat dat betreft ben ik ergens wel jaloers op bijvoorbeeld gelovigen of zwakbegaafden die zich helemaal niet met de moeilijke vragen bezighouden.
Ja, je leest het goed, gelovigen stellen geen moeilijke vragen.