Waarschijnlijk nooit: het huwelijk is imo voor mensen die van elkaar houden en niet voor andere zaken.
ij bent trouwens (vermoed ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) ook niet monogaam. Monogamie betekent nl. dat je maar 1 partner hebt - in je hele leven. Als je dus vroeger verliefd bent geweest, hebt gezoend, op een romantische manier van iemand hebt gehouden en/of met iemand naar bed bent geweest, en je doet dat jaren later met een ander, ben je nog steeds polygaam.
Daarmee vervallen ook je argumenten over keuzes, aangezien kennelijk de gehele mensheid polygaam is (met een enkele uitzondering daargelaten).
Met polygamie doel ik natuurlijk op parallelle polygamie, oftewel: seksuele relaties met meerdere personen tegelijk.
There, I fixed *kuck* it for ya.
Zie je de belachelijkheid zelf niet in?
Uiteraard zie ik de belachelijkheid in. Als je zomaar wat woorden loopt te vervangen dan zie ik de belachelijk daar wel van in, ja.
Niet altijd, maar het lijkt me redelijk er vanuit te gaan dat homo/hetero een geaardheid is, en poly niet.
IMHO zou de 'vrijwilligheid' van het gedrag of de wens trouwens sowieso niet noodzakelijk iets uit maken voor of je dat gedrag zou moeten toestaan of de wens moeten bevredigen of niet.
In dit geval is de vrijwilligheid van het gedrag echter relevant om te kunnen zeggen of iets discriminatie is of niet.
Ardana schreef op donderdag 24 februari 2011 @ 15:32:
Er zijn ook genoeg homo's die ervoor kiezen om als hetero door het leven te gaan, dat veranderd niets aan het feit dat zij zich seksueel aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht. Ook al uiten ze het niet, hun geaardheid blijft nog steeds homoseksueel.
Alleen is een homo die ervoor kiest om als hetero door het leven te gaan hetzelfde als een blanke die ervoor kiest om als zwarte door het leven te gaan.
Het verschil tussen paralelle en seriele polygamie vind ik wel een goede. Want wanneer ben je een van de twee?
Als ik eerst seks heb met de een, en 10 jaar later seks heb met een ander, dan is dat seriele polygamie, toch? En als ik 1 jaar later seks heb met een ander, is dat nog steeds seriele polygamie? En als ik 1 week later seks heb met een ander? Nog steeds? En wat als ik na 1 jaar weer seks heb met m'n 1e partner? Wat als ik iedere dag met een ander seks heb? Is dat nog steeds seriele polygamie?
Kun jij een harde scheidslijn trekken tussen wanneer het serieel en wanneer het paralel is? Of is paralel enkel indien je op hetzelfde moment met meerdere mensen tegelijk seks hebt?
*seks hebt mag ook vervangen worden door houden van in de zin van de romantische liefde.
Als jij deze scheidslijn hard kunt maken, dan kun je dus zeggen dat er daadwerkelijk een verschil is tussen seriele en paralelle polygamie. Kun je dat niet, dan is er dus kennelijk geen verschil, en bestaat er slechts 1 soort polygamie.
Die scheidslijn is minder moeilijk te trekken dan je denkt. Het gaat namelijk om de wettelijke erkenning van polygamie en wettelijk kan polygamie prima hard worden omschreven: er is sprake van polygamie wanneer een persoon meerdere huwelijksaktes heeft.
De discussie over polygamie werd aangeslingerd door Spruit11, die kwam met de stelling dat je dan ook maar met 26 mensen tegelijk moest mogen trouwen.
Ik zei dat omdat de argumenten die Gambieter, Ardana, etcetera, geven voor het homohuwelijk ook gebruikt kunnen worden om met 26 mensen tegelijk te kunnen trouwen. Daarmee wil ik dus aangeven dat de argumenten die gegeven worden voor het homohuwelijk in mijn optiek niet kloppen, of in ieder geval incompleet zijn.
Dat is niet de claim. De claim is: polygamie is een keuze, en geaardheid niet.
Juist omdat polygamie en monogamie keuzes zijn, is het onderscheid er tussen geen discriminatie op grond van persoons-eigenschappen of aantasting van gelijkheid. Immers: het onderscheid tussen polygamie en monogamie is het onderscheid tussen keuzes en die kan iedereen maken. Daarom zijn argumenten van discriminatie en aantasten van gelijkheid niet van toepassing op het onderscheid tussen polygamie en monogamie. Argumenten van aantasting van gelijkheid en discriminatie zijn imo echter wel van toepassing op het onderscheid tussen hetero's en homo's omdat de geaardheid geen vrije keuze is. Een echte homo zal denk ik nooit hetero worden, en een echte hetero ook geen homo. De geaardheid is dus een persoons-eigenschap en is dus te beschouwen als bijv. het onderscheid tussen blank en zwart.
Dus:
hetero vs. homo: persoonseigenschap
monogaam vs. polygaam: vrije keuze
ergo =>
=> onderscheid tussen hetero en homo = discriminatie en aantasting van gelijkheid, omdat dit onderscheid betrekking heeft op onveranderbare eigenschappen van een persoon
=> onderscheid tussen monogamie vs. polygamie != discriminatie en aantasting van gelijkheid, omdat dit onderscheid betrekking heeft op de vrije keuzes die een persoon maakt
Hieruit volgt:
het onderscheid tussen blank en zwart kan vergeleken worden met het onderscheid tussen homo en hetero
het onderscheid tussen blank en zwart kan niet worden vergeleken met het onderscheid tussen monogamie en polygamie.
Aangezien de argumenten van gambieter, Ardana, etc. zowel gebruikt kunnen worden ter onderbouwing van het homohuwelijk als voor het polygame huwelijk, kloppen de argumenten volgens mij dus niet. Vandaar mijn opmerking over met z'n 26-en trouwen.
Of het natuurlijker is, is geen reden om het als gewenster of ongewenster te beschouwen.
Op zijn minst zijn beiden een keuze.
Klopt: monogamie en polygamie zijn beiden keuzes. Daarom is het onderscheid daartussen geen discriminatie in de betekenis van de verwerpelijkheid van discriminatie op persoons-eigenschappen, zoals bijv. bij racisme.
Waarom prefereer je de ene keuze boven de andere?
Is een persoonlijke keuze, net zoals bijv. de aanvaardbaarheid van horizonvervuiling bij windmolens.
Omdat mensen gekwetst worden als een partner vreemdgaat?
Ook, en bijv. ook omdat polygamie m.i. zeker in gevallen van polygynie vooral gaat om het strelen van het egootje van de polygamist.
Dat komt misschien juist doordat mensen kiezen voor monogamie en er later achter komen dat die keuze moeilijk vol te houden is. Als men van het begin af aan open kaart speelt is de gekwetstheid misschien wel stukken minder?
Kan kloppen.
Dat is simpelweg niet waar. Aan het huwelijk zijn rechten verbonden. Rechten, zoals ik al eerder postte, mbt de aanvraag van een visum voor je partner(s) als je in het buitenland woont. Het heeft ook consequenties voor je recht op uitkering, verdeling van een erfenis, enz.
Maar dat maakt niet uit, omdat er sprake is van vrije keuze. Zodra er sprake is van een vrije keuze is er m.i. geen reden meer om niet te discrimineren.
Dat betekent niet dat ik voor legalisering van een polygaam huwelijk ben. Aan de andere kant, in het land waar ik woon is het legaal en ik heb niet de indruk dat het voor heel veel problemen zorgt. Een van de regels hier is dat, als een man een tweede vrouw wil trouwen, de eerste daar toestemming voor moet geven, anders gaat het huwelijk niet door. Dat lijkt me wel een grondvoorwaarde voor zo'n constructie, alle betrokken personen moeten erin toestemmen.
Het zorgt misschien niet voor veel problemen, maar dat het niet voor veel problemen zorgt vind ik nog geen reden om het polygame huwelijk in te voeren.