FRidh schreef op zondag 05 oktober 2014 @ 11:00:
[...]
Precies zoals ik zei, dit is iets waar mensen in eerste instantie niet blij mee zullen zijn. Maar denk er eens rustig over na. Hoeveel kost het om iedereen de garantie te geven dat ze alleen kunnen wonen?
Hoe moet ik dit voor me zien?
- Is dit een nieuwe immense bureaucratie die mensen zonder extra inkomsten gaat verhuizen etc.
- Of is dit gewoon een logisch gevolg en moet iedereen het zelf maar bedenken?
Want met optie 2 zeg je in wezen : De mensen krijgen niet genoeg geld, maar als ze simpelweg met minder genoegen nemen dan is er geen probleem. En ik vraag me af hoe realistisch dat is als je nu al kijkt naar de minima en problematische rekeningen/roodstaan etc.
Als je per se alleen wilt wonen dan moet je die extra kosten maar zelf dragen. Een dak boven je hoofd is een eerste levensbehoefte, maar een eigen woning is dat niet. Een eigen woning is luxe en dat financieer je zelf maar.
En wat als je nu in een eigen woning woont? Binnen xx jaar kan je het best stimuleren dat mensen in woongemeenschappen gaan wonen (alhoewel stimuleren ook niet gratis is) en als er genoeg mensen wonen dan gaat jouw verhaal op, maar als we morgen het basisinkomen invoeren dan heb je een heel grote probleemgroep, wat daarmee te doen?
[...]
Ik denk dat we hier op een zijspoor raken en bovendiend dat het niet zo bedoeld werd. Ze krijgen beide net zoveel keuze. Werken voor wat extra, of niet. Het klinkt even vreemd omdat nu geneesmiddelen wordengenoemd. Uiteindelijk is het al zo dat gehandicapten en eigenlijk iedereen tot op een zekere hoogte de zorg krijgen....tot een limiet. Voor bepaalde zaken zijn betere behandelingen, maar die worden te duur gevonden en dus daarom niet vergoed. Ik veronderstel dat het zo werd bedoeld. Nu kan je je alleen afvragen, hoe realistisch is het dat een gehandicapte door wat bij te klussen een betere medicatie/behandeling kan verdienen? Niet echt, want dan heb je het al gauw over bedragen in de orde van enkele tienduizenden tot miljoenen euro's. Ik denk daarom dat het noemen van geneesmiddelen niet zo slim is aangezien het niet realistisch is.
Begrijp ik het nu goed dat je geneesmiddelen niet in de discussie wilt betrekken omdat het niet binnen het geschetste plaatje van het basisinkomen past?
[...]
Veel gehandicapten zijn blij als ze kunnen werken en wat kunnen toevoegen aan de samenleving. En dat doen ze d.m.v. nuttig werk waar ze zelf voor kiezen. Nogmaals, de gehandicapten zouden - in mijn ogen - de enige uitzonderingsgroep zijn die een toeslag krijgt bovenop het basisloon.
Nuttig werk vs geestdodend werk (waar snowwie voorstander van is) ik vind het nogal een wereld van verschil.
En het gesstdodende werk zal de eerstkomende xx jaar nog door iemand gedaan "moeten" worden, want de startrek robots die zijn er nu nog even niet, dus als de huidige bijstanders het niet meer gaan doen, de gehandicapten gaan het niet meer doen, wie gaat dan het geestdodende werk doen?
FRidh schreef op zondag 05 oktober 2014 @ 11:36:
[...]
Overigens, met gehandicapten bedoel ik die gehandicapten die dat van jongs af aan zijn.
Andere, die gehandicapt of arbeidsongeschikt zijn geraakt door een ongeluk op latere leeftijd, die krijgen de zorgkosten vergoed uit de zorgverzekering, en bovendien extra inkomen vanuit een soort WAO verzekering.
Dus iemand die op zijn 18e begint met werken en op zijn 19e gehandicapt raakt die krijgt geen toeslag meer maar een verzekeringsuitkering waar hij zelf zo goed als niets aan bijgedragen heeft en wat praktisch dus enkel een ander naampje is voor de toeslag (maar dat andere naampje brengt wel even tig overhead met zich mee)?
en @Albantar : Hoe moet ik keuzevrijheid, gehandicapten en basis zorg combineren? Als iemand van wie zijn benen geamputeerd zijn hardloper wil worden (technisch mogelijk zie oscar pistorius) is dat dan een keuzevrijheid die die persoon heeft of moet die persoon maar eeuwig in een simpele rolstoel zitten en kantoorwerk gaan verrichten als hij een betere rolstoel wil hebben waar hij meer mee kan.
Tegenwoordig valt volgens mij aan iets van 70% van de gehandicapten technisch gezien keuzevrijheid te geven alleen is het een kwestie van geld.
In het huidige systeem vind ik het niet zo erg dat die keuzevrijheid er niet is, want dat wordt ook niet gepretendeerd er te zijn. Maar als we het basisinkomen gaan invoeren met als pretentie keuzevrijheid, hoever wil je dan gaan om die na te streven?
Mx. Alba schreef op zondag 05 oktober 2014 @ 12:03:
Natuurlijk kan je wel kijken naar wat gehandicapten nodig hebben om normaal te kunnen functioneren en dat verzorgen vanuit een zorgverzekering of ander sociaal kader. Wat mij alleen steekt is dat ik tegenwoordig jongeren in de WAjong zie die de zelfde aandoening als ik hebben. Zij zijn kennelijk ongeschikt om volwaardig mee te doen in de maatschappij. Wat een onzin. Ik heb toch ook een baan? Oké, een baan onder mijn theoretische niveau maar ik zit toch op een bovenmodaal inkomen. Dan moeten die WAjongers dat toch ook kunnen, of niet dan? Er wordt alleen tegenwoordig vooral gekeken naar wat men niet kan, terwijl er gekeken moet worden naar wat men WEL kan!
Daarom zijn ook enkelen hier voorstander van het kijken naar de huidige regelingen en of die niet versimpeld / aangescherpt kunnen worden zodat die categorie die jij benoemt herbekeken kan worden en wellicht anders beoordeeld. Maar wat het basisinkomen doet is er gewoon helemaal niet meer naar omkijken