thewizard2006 schreef op woensdag 24 september 2014 @ 15:32:
[...]
Dat is nog maar de vraag (of mensen gestimuleerd worden om wat te doen). Dat kan je alleen bereiken als dat basisinkomen lager is dan wat je nu aan sociaal geld krijgt. Waarom zouden mensen ineens wel extra willen verdienen als ze gewoon een basisinkomen hebben zonder er iets voor hoeven te doen. Dat bereik je voor die specifieke groep (want dat is het, het is bedacht voor een specifieke groep) dan alleen als het basisinkomen en het minimum is (en wellicht dus lager dan een uitkering nu). En dat is nou ook weer niet de bedoeling van het plan...
Een deel zal inderdaad niet kunnen of willen gaan werken, maar juist omdat werken nooit meer leidt tot afstraffing (vervallen toeslagen of uitkeringsrechten), kan het uit om te werken, zelfs al is het maar een uurtje in de week: je ziet direct resultaat, ipv dat je maar moet afwachten wat het uiteindelijke resultaat is.
Als jij dus graag mooie kaarten van theezakjes wil maken, mag je daarmee een leuk centje verdienen als je dat lukt - na belasting is alles extra. Dat is nu niet het geval.
Ik heb al eens uitgerekend dat als een bijstandmoeder voor 6 maanden een baan krijgt van € 1.600 netto, zij er over 5 jaar gerekend € 5.000 op achteruit gaat. Dat zul je bij het basisinkomen nooit hebben.
defiant schreef op woensdag 24 september 2014 @ 16:01:
Als er steeds minder mensen werken komen er ook minder belastinginkomsten binnen waardoor de bekostiging van het basisinkomen wordt bemoeilijkt, tevens zal het bedrijfsleven die bekostiging in huidige vorm niet snel over kunnen nemen, aangezien die te maken hebben met concurrentie waardoor marges worden gedrukt. Uiteindelijk zal de economie hierdoor waarschijnlijk gaan stagneren of krimpen.
Bij significante technologische werkeloosheid zal er dus een ander economisch model moeten worden verzonnen, tenminste, als je bovenstaande wilt voorkomen.
Inkomstenbelasting kan al lang niet meer de kosten van de sociale zekerheid dragen: die belastingen komen dus uit een andere bron (BTW, overdrachtsbelasting, accijncen en een van de 50 andere belastingsoorten).
Rannasha schreef op woensdag 24 september 2014 @ 16:10:
De vraag is of het wenselijk is dat de keuze bestaat om simpelweg niets te gaan doen. Naar mijn idee niet echt. In een samenleving zou iedereen die dat kan een steentje bij moeten te dragen.
Ik vraag me dan ook af of de steun voor het basisinkomen niet enigszins misplaatst is en vooral voortkomt uit het feit dat het huidige bijstands-systeem zo ingewikkeld en af en toe oneerlijk is. Het is natuurlijk absurd dat iemand die vanuit de bijstand gaat werken (eventueel part time) er netto op achteruit gaat. En het hele oerwoud en belastingen en toeslagen verdient ook geen schoonheidsprijs.
Maar hoewel het afschaffen van die hele meuk en vervangen door een basisinkomen een elegante oplossing lijkt, zou je eigenlijk het huidige bijstands- en toeslagenstelsel moeten aanpakken.
Dat er een keuze is om niet te werken, terwijl er wel werk is, voor iemand die in staat is om te werken, lijkt mij een vrij onwenselijk bijeffect van het basisinkomen. Als er structureel minder werk is dan arbeiders, bijvoorbeeld door technologische ontwikkelingen, dan zie ik er meer in om de standaard werkweek in te korten, zodat de beschikbare hoeveelheid werk onder de volledige arbeidsgeschikte populatie verdeeld kan worden.
Waarom? Welke werkgever wil een werknemer die eigenlijk niet zou willen werken? Geen enkele toch? Bij basisinkomen blijven deze mensen uit de arbeidsmarkt, zodat er enkel nog maar gemotiveerde medewerkers zijn (ja, ik snap dat dat iets kort door de bocht is).
En het inkorten van de werkweek leidt ook tot het verlagen van het inkomen. Zeker aan de onderkant van de loonschalen betekent dat dat ook zij een beroep zullen moeten gaan doen op aanvullingen, wat weer gemonitord moet worden door het UWV/de Sociale dienst etc. wat weer tot verhoging van de kosten leidt.
Of wil je dat de werkweek verkort wordt zonder dat het inkomen verlaagd wordt? Dan rijzen de arbeidskosten en dus productiekosten weer de pan uit met alle gevolgen van dien.
Alternatief is dat mensen die graag toch op het minimum willen zitten, dan maar 2 baantjes gaan nemen - waardoor die extra arbeidsplaatsen die je gecreëerd hebt door arbeidstijdverkorting weer teniet gedaan wordt.
Wat betreft clean cut en werknemersverzekeringen: laat dat ook écht verzekeringen zijn. Bij een verzekeraar, niet bij de overheid. Je kunt je dus vrijwillig verzekeren tegen werkloosheid of verlies van inkomen door arbeidsongeschiktheid. Daar hebben we geen overheid voor nodig als we een basis-inkomen hebben. WW en WAO in zijn huidige vorm moet (uiteindelijk) afgeschaft worden (UWV, sollicitatieplicht etc.). Want zeg nou zelf, je kunt prima zelf bepalen of je een deel van je inkomen wil afdragen voor een vrijwillige WW- of WAO-verzekering - en samen met de verzekeraar kun je ook prima de voorwaarden voor die verzekering vaststellen. Geen keuring meer door een bedrijfsarts of UWV-arts, geen gesteggel meer over "U kunt werken" vs "Nee, ik kan niet werken". Bovendien weet je (net als nu) precies waar je recht op hebt, en kun je dat risico dus incalculeren. Als jij geen geld wil afdragen voor een langdurige WAO-verzekering, hou je meer over, maar weet je dus dat als je langdurig ziek wordt, je echt terugvalt naar het basisinkomen - en dat is voldoende (nee, misschien niet voor de levensstijl die je er tegen die tijd op na houdt, maar dat is een kwestie van aanpassen - die keuze heb je nou eenmaal gemaakt).
Want zeg nou zelf, wat is eerlijker: als jij, vanuit je school, arbeidsongeschikt wordt, dan ontvang je tot aan je WAO € 900 en kun je nooit hoger komen dan dit bijstandsniveau. Maar, als je net een half jaar werkt, en een leuk startsalaris had van € 2.500, dan ontvang je tot aan je pensioen 70% van dat bedrag. Ja, dat is solidariteit, maar tegelijkertijd vind ik het eigenlijk ook wel krom. Waarom niet deze rechten opbouwen, net als je pensioen? Ik weet zeker dat er genoeg verzekeraars zijn die hierop in willen springen.
Wat betreft ziektegerelateerde kosten, zou je wel een uitzondering kunnen maken. Maar dan spreek je ook niet over uitkering of toeslag, maar over daadwerkelijke vergoeding van gemaakte kosten die een gezond iemand niet zou hebben. Het gaat er nl. niet om dat die zieke meer moet krijgen dan een gezonde, maar dat hij evenveel te besteden heeft: lees: zijn extra kosten worden vergoed. Zeker als dat nog de enige controle is die de overheid hoeft uit te voeren, dan maak je al zo gigantisch veel minder kosten.
Wat betreft buitenlanders: de EU staat al toe dat er eisen gesteld worden aan buitenlanders die zich hier vestigen en niet in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. Dat is nu al zo: er mag hen een bijstanduitkering geweigerd worden want zij vallen primair onder de verantwoordelijkheid van de regering van hun eigen land. Dat zal met een basisinkomen niet anders zijn.
Overigens is de verwachting juist dat Nederland minder aantrekkelijk wordt voor (met name laaggeschoolde) buitenlandse werknemers: het minimumsalaris kan worden afgeschaft, want loon komt bovenop het basisinkomen, wat de buitenlandse werknemers niet krijgen. En als blijkt dat wij Nederlanders toch die baantjes niet willen, zal er vanzelf een marktconform salaris vastgesteld worden, waarbij de vraag en het aanbod elkaar een keer echt kan ontmoeten.
Interessant leesvoer:
http://basisinkomen.nl/wp/ Daar worden ook een paar (ok, kleine) politieke partijen genoemd die vóór het basisinkomen zijn.