Michael van S schreef op donderdag 22 november 2012 @ 06:34:
[...]
Bedankt voor je uitleg! Ik heb de Audioengine D1 nog niet gekocht, maar kan hem als hij niet bevalt binnen 14 dagen terugsturen naar de winkel (hifi123) . Zoals je het uitlegt is het dus ook maar de vraag of dat ding beter is dan de interne dac van mijn macbook pro, en kan ik beter 169 euro overmaken naar een goed doel?

Zoals een aantal voor mij al gezegd hebben is een externe dac vaak wel wat beter dan de interne in een laptop, simpelweg omdat deze in een aparte behuizing zit en minder storing ondervindt van overige electronica. Daarnaast is een DAC in een laptop vaak meer een feature dan een serieuze implementatie. Dat wil zeggen, het werkt, maar er is minder aandacht aan besteed dan aan een lossen DAC (vaak het geval, zeker niet altijd).
Wat ik wilde zeggen is dat de D1 zwaar overpriced is voor wat je ervoor krijgt (in mijn ogen). Ik koop beter uitgevoerde DAC's (qua gebruikte componenten en opbouw\behuizing) voor veel minder. Maar goed ik laat daarvoor wat zaken varen als een lokaal aanspreekpunt bij problemen. Bij bedragen van €25 tot €50 maak ik mij daar minder druk over. Ik wil trouwens geenszins beweren dat de D1 een slechte DAC zou zijn. Ik heb hem nooit gehoord en kan dus niet oordelen, maar gezien de gebruikte componenten is hij in mijn ogen wel overpriced, zoals ontzettend veel DAC's.
Over de hoorbare verschillen tussen afzonderlijke DAC's laat ik mij verder maar niet uit. Laten we zeggen dat de onderlinge verschillen zeer klein zijn op zijn best. (storingsfactoren daar gelaten).
Ik heb recentelijk een DAC bestaande uit ongeveer 20 losse onderdeeltjes (de DAC chip zelf gerekend als 1) met een totale onderdelen prijs van ongeveer €5,- in een luistervegelijk gehoord tegen een Accuphase DC-801 DAC waarvan ik niet wil weten wat die kost, maar zeker 100 maal meer dan €5 en niemand kon ze uit elkaar houden. Beide DAC's werden gevoed met dat vanuit een laptop, de Accuphase optisch, de cheap-dac via USB (dit is overigens ook geen wetenschappelijk bewijs, maar wel een leuke aanwijzing dat 100 keer duurder niet automatisch 100 keer beter klinkt).
Ejorne schreef op vrijdag 23 november 2012 @ 15:29:
[...]
De minimale en maximale hoorbare (afzonderlijke) frequentie en geluidsterkte is best goed in kaart te brengen. Maar ik mag aannemen dat hetgeen we als geluid ervaren en de eventueel hoorbare verschillen daartussen zich niet laat kaderen door uitsluitend de maximaal hoorbare frequentie...
Dat kunnen we wetenschappelijk wel vast stellen. Het absolute minimum en het absolute maximum. Onze gehoorgang bestaat uit een aantal elementen. Het belangrijkste element in het bepalen van het maximum is het trommelvlies. Deze vertegenwoordigd een bepaalde massa en en formaat en heeft een bepaalde meetbare transparantie voor wat betreft geluid. Met die variabelen is uit te rekenen welke frequenties minimaal en maximaal uiteindelijk het slakkenhuis kunnen bereiken en welke niet meer. (of ze dan geregistreerd worden is een 2
de). Dit zijn de absolute minima en maxima. Nu verschilt de grote en afmetingen van het trommelvlies van persoon tot persoon binnen grenzen, dus er zit enige speling in de absolute maxima.
En zo zou je ook los kunnen gaan op de receptoren in het slakkenhuis. Dus een absoluut maximum en minimum is vast te stellen.
Nu terug naar de praktijk: Er zijn over de wereld ik weet niet hoeveel luistertest gedaan en daarbij is gebleken dat 20Hz t.m 20KHz zo'n beetje het maximum is en dat vooral het hoogbereik qua waarneming met het stijgen van de leeftijd hard terugloopt. Dit is geen wetenschappelijk 100% bewijs voor maxima en minima, maar wel een hele sterke aanwijzing en de kans dat iemand wat boven of onder die grenzen uitkomt is zeer klein. De kans dat iemand er ver onder of boven komt is astronomisch klein. Maar in beide gevallen niet uitgesloten.
[
Voor 9% gewijzigd door
Killer op 23-11-2012 16:11
]