In de jaren zestig hadden we nog geen webshops en had het hele monetaire stelsel een andere inrichting. Toen kocht je ook nog een een eensgezingswoning voor 25.000 gulden die nu 3 ton euro waard zijn. Verder had je destijds grotere bedrijven en die maakte alleen gebruik van krediet als hun portefeuille goed gevuld was met orders, groter dan het jaar daarvoor. Maar een goed bedrijf zet een deel van zijn/haar omzet weg als buffer voor slechte tijden, dat doe je niet alleen om je bedrijf te continueren maar ook om garant te staan voor je personeel.Guardian Angel schreef op zaterdag 22 augustus 2009 @ 13:11:
[...]
Onzin, dat was al in de jaren zestig al zo en is sindsdien niet veranderd.
Als je een goeie geautomatiseerde boekhouding voert kun je op ieder moment van de dag je omzet en je uitstaande rekeningen zien. Mocht de verkoop achter blijven op je inkoop dan kun je altijd tijdig ingrijpen door bijtijds veranderingen door te voeren of tijdig kontakt op te nemen met de bedrijven waar je een negatief saldo hebt, om een regeling te treffen of om deze daarvan tijdig in kennis te stellen om sanctie's te voorkomen. Leveranciers zijn altijd vrij coulant mits je goeie afspraken maakt maar zeker deze ook na komt.
Maar laten we eerlijk zijn, de tijden zijn veranderd en vroeger deed men op een nettere manier zaken met elkaar. Kijk ik naar hele linie van consumenten produkten dan zijn niet alleen kleine webshops verkeerd bezig maar met name de grote bedrijven zelf. Als ik zie wat grote bedrijven hun klanten moeten terug betalen, helaas achteraf, aan consumenten die bijvoorbeeld hypotheken hebben gekregen die ruim buiten de voorwaarden vallen, kostenbetaling daarvoor, pensioenfondsen etc etc. dan kun je zien dat de toon 15 jaar geleden al werd ingezet voor "zelfverrijking". Dat is het grote nadeel als je mensen onoverzichtelijk op bonussen gaat laten werken, ze sluiten van alles af alleen maar om die bonus te krijgen of te vergroten, het gaat dan niet meer om het belang van de client.
Anyway, het is blijft altijd moeilijk en discutabel om van de buitenkant een oordeel te vellen maar imho schiet de wetgever te kort, met name in de informatie naar de gedupeerden toe en daarin vrijwel niets veranderd/verbeterd.
Mijn schoonvader heeft 40 jaar een eigen bedrijf gehad in meetapperatuur en was hofleverancier aan ziekenhuizen maar met name aan Philips. Zodra er een rekening op de deurmat viel werd die direkt betaald en maakte niets eens gebruik van de 3 maanden die je vaak hebt als bedrijf om te betalen. Minder omzet omdat je dan geen rente ontvangt maar wel een realistische kijk op je beschikbare gelden met als hoofdzaak, overal waar hij binnen kwam werd hij gastvrij onthaald, omdat je reputatie opbouwd en daarbij vertrouwen uitstraald. En het enige, ongeacht zijn omzet, was zijn eigen salaris en dat van zijn personeel, de rest bleef op de bank voor de bedrijfsvoering, niks geen grote huizen of auto's of dure vakantie's of onzekere aandelen/investeringen. Bottomline, hij streefde continuiteit na, geen exotisch leven en hij heeft een mooi leven erdoor geleid, zonder schulden, slapeloze nachten etc.