Stil hier
Heb gisteren bij nieuwbouwwoning schoonbroer & -zus een site survey voor de WiFi gedaan. Qua WiFi zelf geen bijzonderheden - enige wat WiFi meer blokkeert dan zwaar beton is HR++-glas (al gaat er wel wat door geisoleerd gasbetonblokken heen tussen de ramen op gevels zonder draagmuur), en als je absoluut geen AP wilt zien en ze dus op suboptimale locaties gaat plaatsen heb je er meer nodig dan als je ze hoog in het zicht plaatst.
The usual
Gelukkig is de woning van goede bedrade infra voorzien, CatA stugge U/UTP met zuiver koperen 23AWG kern. Muv het schoenvetertje wat de installateur van de zonnepaneelinstallatie getrokken had - die <26AWG stranded Cat5 hing er in vergelijking maar slap bij. Maar wat opzien baarde was hoe lang de UTP was: de kabel naar zolder was 28.5m lang. Nu is dit zeker geen kleine woning - 200m^2 en 4 verdiepingen - maar ook geen krankzinnige villa: dit had ik niet verwacht.
Het is relevant in kader van vraag wat we >10Gbps binnenhuis nodig gaan hebben. 25GBASE-T bestaat en kan met Cat8.1 nog enigszins 'normaal' aangelegd worden - maar met Cat8.1 is maximale afstand 30m, waarbij zowel de installatie als patchcables meetellen. Met 28.5m hou je dus in totaal 1.5m over voor patchcables om daar nog aan te voldoen

Ik voelde al aan dat die 30m wel eens uitdagend zou kunnen worden, maar had niet verwacht zo snel een praktijkvoorbeeld te zien. Natuurlijk is dit een bovengemiddeld grote woning, maar early adopters 25Gbps gaan waarschijnlijk niet mensen in sociale huurwoningen zijn - nog los van prijs internetabo gaat je je blauw mogen betalen om je LAN naar dat niveau op te krikken - dus daar zullen wel meer grote woningen te vinden zijn.
Puur voor schoonbroer en -zus maakt dit overigens niets uit, ze zijn niet eens van plan >1Gbps te nemen nu en de 10Gbps max met Cat6A vinden ze prima. Maar het onderstreept des te meer: ongeacht welke standaard voor 25Gbps of hoger in de LAN gebruikt gaat worden, er gaan nieuwe kabels nodig zijn. En die nieuwe kabels zullen soms bijna 30m en vast ook soms langer moeten zijn.
Mijn 5 cents is dat we richting single-fiber singlemode binnenhuis zouden moeten: een enkele LC-connector is niet dikker dan een fatsoenlijke Cat6-kabel dus je kunt ze kant-en-klaar trekken, dus je hoeft geen connectoren te lassen. Met dubbele fiber gaat dat je niet lukken - en om bidirectioneel over dezelfde fiber te werken moet je singlemode gebruiken, bidi over multimode is niet echt een ding. Komt bij dat fiber zuiniger is in verbruik, en als je geen leidingen hebt (nog steeds het geval in meerderheid van bestaande woningen

) een fiber veel makkelijker achter een plint weg te werken is dan een dikke koperkabel.
Tegenargumenten:
- tot nu toe is vrijwel alle fiber binnenhuis (nouna: in kantoren en datacenters) multimode, want makkelijker om mee te werken en goedkopere optics.
- de industry pusht voor single-fiber (en singlemode) binnenhuis vooral PON-oplossingen. Die snap ik in grote kantoren waar je daarmee veel switches uitspaart, maar wil je echt in een thuissituatie met een handjevol aansluitingen een heuze OLT configureren in je routertje en dan per client een ONT?
Les van de afgelopen 25 jaar in networking (hell: alle tech) is dat de technisch beste oplossing niet altijd wint, maar de oplossing waar meeste 'massa' achter zit, en dat de trend duidelijk richting consolidatie gaat: zo min mogelijk verschillende technologieen en standaarden. In dat geval zou PON binnenhuis wel eens de beste kaarten kunnen hebben, want letterlijk miljoenen aansluitingen en duizenden monteurs die de tech kennen en tooling ervoor hebben. Maar vooralsnog is dit onontgonnen gebied en ik roep "25GBASE-BX", vooral omdat dat dezelfde fysieke infra gebruikt als PON (singlemode dus). We zullen zien hoe het uitpakt