Komt ie dan
Afgelopen zaterdag ging het dan los. Ik ging alleen op vakantie naar Grindelwald (Zwitserland) om daar eens te gaan proeven wat het is om in de 'echte' bergen te mogen fietsen. s' Morgensvroeg weggereden om tien uur later aan te komen in een zonnig Grindelwald. Het hotel was super gelegen met een super uitzicht naar de "Eiger nordwand".
zicht vanuit hotelkamer op de Eiger nordwand
Bij aankomst meteen aangemeld voor een gegidste tocht op zondag.
Zondagochtend om 9.30 gingen we van start vanuit het centrum van Grindelwald (1030m), de groep werd opgedeeld in 2 niveau's. De gevorderden en minder gevorderden. Mijn groep (de gevorderden) bestond uit: de gids, een amerikaan en ik. Het verschil tussen de niveau's was dat de ene groep direct de Grosse Scheidegg ging beklimmen (asfaltklim) en mijn groep deed eerst een paar extra lussen door het bos met wat gravelpaden en singletrails. Het tempo van onze groep lag ook hoger, want ondanks dat wij een uur lang trails door het bos hadden gedaan waren we nog eerder boven op de top van Grosse Scheidegg (1960m). Het klimmen ging me goed af, we gingen gewoon rustig naar boven er voor zorgend dat je altijd kon blijven praten met elkaar.
zicht vanaf halverwege de klim naar Grosse Scheidegg op Grindelwald
bovenop Grosse Scheidegg met vlnr. Gids, Amerikaan, me
Hierna ging het op en neer, maar vooral op naar First (2160m). Dit ging voornamelijk over gravelpaden.
Na First daalden we af naar Bort (1564m), dit ging via een aantal singletrails die ook in de Eiger-Bike-Challenge gebruikt worden. We vroegen aan de gids waar de singletrails waren, hij zei dat de singletrails overdag voornamelijk door hikers gebruikt werden en dat mountainbikers daar liever niet gezien werden, omdat het er te druk was met wandelaars.
Na het middag eten, nam hij ons mee naar een paar erg gave en technische singletrails eerst een flink stuk klimmen over singletrails bezaaid met rotsen/stenen en boomwortels, daarna over hetzelfde soort paden weer naar beneden en terug naar het hotel, het was toen inmiddels al 15.30 uur. We hadden ongeveer 1600 hm gedaan.
Na nog wat met de gids gepraat te hebben, vroeg hij ons of we op maandag aan het einde van de middag mee wilden naar de echt mooie singletrails. Hiermee stemden we in.
Maandagochtend besloot ik om met 4 zwitsers mee te gaan naar de "Kleine Scheidegg" (2060m), hierbij starten we vanaf 950m en om zo in 2 uur naar de top te klimmen. Dit ging geheel over gravelpaden. Toen we op de top waren besloten ik en 1 zwitser om zelf een singletrail naar beneden te zoeken, 2 anderen besloten om hetzelfde pad weer naar beneden te nemen en de ander was halverwege de klim al afgehaakt.
Het pad dat we vonden was een hikertrail, maar het was een supergave downhill, met oa. supersteile trappen.
@top of Kleine Scheidegg
@steile trap
Aangekomen bij het hotel, kon ik meteen mee met de amerikaan en de gids om over de mooie singletrails geleid te worden.
Dit was echt supergaaf, we gingen omhoog met de skilift naar First (2160m), daarna klommen we naar een hoogte van ongeveer 2300m en daalden daarna af over alleen maar technische singletrails met rotsen en boomwortels. Dit was de mooiste tocht die ik heb gedaan. Hier kon ik mijn fully ook flink de sporen geven wat echt super was.
Wel 2 keer gevallen in de afdaling één keer een rotsblok geschampt, op een gegeven moment was mijn achterrem ook op, want ik hoorde metaal tegen metaal schuren.
singletrail down
Hier waren we door het midden naar beneden gegaan links van het boompje in het midden was ik gecrasht (rots)
Dinsdag eerst nieuwe remblokken gemonteerd. Daarna heb ik in mijn eentje een kleine tocht gedaan van zo'n 4 uur, een klim naar Waldspitz (1900m), daarna nog wat singletrails van de vorige tochten opgezocht.
singletrail in bos
Woensdag weer een gegidste tocht, maar dit keer waren er verder (buiten de gids) geen gevorderde bikers. Wel werd de groep opgedeeld in 2 niveau's. De ene groep ging klimmend naar Bussalp (1800m) en de andere ging met de bus omhoog

. Uiteindelijk toch nog wel een pittige tocht gedaan, omdat ik wel op mijn eigen tempo omhoog kon gaan, wat toch wel veel hoger lag dan de rest van de groep, waardoor ik op de top lekker kon genieten van het mooie weer en het uitzicht.
Al met al een supergave ervaring en de drang om volgend jaar een TransAlp te gaan fietsen wordt steeds groter. Ook het mooie weer was een belangrijk pluspunt.
Hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is geworden, want soms in mijn enthousiasme begin ik warrig te typen. Ook hoop ik dat ik een goed beeld heb kunnen geven van het fietsen in en rondom Grindelwald.
[
Voor 0% gewijzigd door
The_Scarabial op 08-08-2008 14:52
. Reden: typo's ]