deze kan wel hier denk ik...
[NOFI]
Vandaag moest ik van de baas, voor de 2e keer deze maand, bij onze vrienden in Zeeland zijn. Omdat ik het zat ben daarvoor m’n eigen set wielen te gebruiken, kreeg ik gisteren een mooie grote sleutel in m’n handjes gedrukt. Een auto van de zaak. Niet voorgoed, maar voor eventjes. Ik vind het altijd prettig om een keer in een andere auto te rijden. Zo leer je eens wat andere merken en modellen kennen. Voorzichtig ritste ik het zakje open… wat voor logo zou erop staan…? Het was een leeuwtje. Franse troep. Teleurgesteld ritste ik het zakje weer dicht. Ik had liever Duitse troep. Audi, BMW, dat zijn de merken.
De eerste indruk van een auto zegt gelukkig niet veel. De vorige keer werd ik afgescheept met een VW Polo 1.4 16V. Vrouwenbak, hoorde ik mezelf nog zeggen. Maar o wat bleek het een fijn en compleet autootje te zijn. Misschien valt het ook weer mee deze keer.
Op het parkeerterrein aangekomen drukte ik op de afstandsbediening en naast me begon een autootje te bliepen. Het bleek een zwarte Peugeot 307 SW te zijn. 1.6 HDI. Franse troep ja, maar stiekem wel aardig om te zien. Mooie aluminium sierlijsten en dakdragers, brede voorbumper, dikke velgen. Hoe zou het van binnen zijn?
Dat viel niets tegen. Goed uitgerust, lekker ruim en mooi afgewerkt. Ik heb altijd flinke vooroordelen tegen Franse auto’s gehad: slecht afgewerkt, emotieloos design en zompige wegligging. De eerste 2 bleken mee te vallen. Nu het belangrijkste punt nog. Met een lichte draai van de sleutel blies ik leven in de turbodiesel. Een zacht rollende knikkergeluid kwam uit het vooronder, gevolgd door een vredig gespin. Dat zal het leeuwtje zijn.
Voorzichtig reed ik van het parkeerterrein de weg op en trapte het gaspedaal iets dieper in. Dat viel tegen, er gebeurde niets. Nog iets dieper dan. Bij 2500 toeren was het dan eindelijk zover, er kwam beweging in, de turbo werd wakker. 215 Newton-meters duwden me dieper de stoel in en ik ging er zoevend vandoor. Die hadden ze wel even mogen chippen vantevoren; 90 paardjes is geen grote manege. Underpowered wil ik hem niet noemen, want als je eenmaal op toeren bent, wil hij wel, maar als je net uit een Ford Puma komt zetten, dan is dit toch wel een anticlimax.
Van snelheid moet onze vriend het blijkbaar niet hebben. Comfort dan? Dat staat altijd zo hoog aangeschreven bij Franse auto’s. Ik moet toegeven dat dat inderdaad wel snor zat. Elke oneffenheid in het wegdek, van kuil tot drempel, werd glad gestreken door de Franse vering. Geen gebonk en gestuiter meer, maar een zacht luchtkussen dat zich over de weg uitspreidde. Gecombineerd met rijke uitrusting -cruise control, midden armsteun, climate control- is dit een ideale auto om lange afstanden mee af te leggen. Bijna dan. De stoelen zijn puin. Na 10 minuten cruisen zat ik al niet meer lekker en na een halfuur wreef ik pijnlijk over mijn billetjes. Gemiste kans.
Ook de wegligging en het stuurgedrag viel me niet mee. Comfortabel, dat wel, maar je verliest alle communicatie met de weg. In mijn Ford ben je 1 met het asfalt, in deze Peugeot zweef je eroverheen. Voor de doelgroep zal het wellicht fantastisch zijn, maar niet voor mij. Van doelgroep gesproken; waar mijn Puma je een ‘king-of-the-road’ gevoel geeft, komt onze Franse ruimtewagen niet verder dan een ‘ik-heb-2 kinderen-en-een-hond’. Niets mis mee, maar ik ben er nog niet aan toe.
Op ergonomisch gebied, kan het merk met het leeuwtje trouwens nog een en ander leren van hun oosterburen. Zo zit de bediening van de cruisecontrol precies onder een spaak van het stuurwiel, zodat je alles op gevoel moet instellen. Op zich niet zo’n probleem, maar de eerste keer heb ik slingerend over de snelweg met behulp van mijn bijrijdster zitten pielen. Ook de bediening van de ruitenwissers is niet intuïtief. Ik heb uren lopen worstelen met de automatische ruitenwisser. Verder is de middenarmsteun is niet verstelbaar en zit deze natuurlijk net niet op de ideale hoogte. En dan de bediening van de radio; draai voorzichtig aan de volumeknop, want doe je het iets te hard, dan duw je hem in en zet je zonder pardon de radio uit. Weg is je leuke deuntje. Voor de rest valt het allemaal wel mee. Dubbele lampjes in de make-up spiegel in je zonnescherm, vakje voor je zonnebril in het plafond, elektrisch bedienbare achterruiten (!) en goed zicht rondom de auto.
Samenvattend is het de ideale reiscompagnon voor het dagelijkse woon-werkverkeer tussen je kantoor en je vinex-wijk of op weg naar Zuid-Frankrijk met de koters achterin en de tent in de kofferbak. Woon je niet in een vinex-wijk en heb je geen koters, ga dan op zoek naar iets sportievers, iets met meer gevoel en iets meer emotie. Neem een Duitser.
[/NOFI]