@
grasmanek94 enerzijds focus je heel erg op het juridische punt van overtreding AWBI (138 Sr is niet van toepassing op ambtenaren in functie, 370 Sr lijkt me twijfelachtig), maar anderzijds is je eigenlijke doel "gelijke behandeling" (iig in jouw ogen). Dat laatste gaat een gerechtelijke uitspraak je hoe dan ook niet geven.
Inhoudelijk:
In de jurisprudentie die je linkte gaat het in beide gevallen om vrijspraak voor andere vergrijpen, omdat door het overtreden van de AWBI, de verbalisant niet meer rechtmatig zijn functie uitoefende. Dat doet me vermoeden dat de rechter er alleen zwaar aan tilt, wanneer er aanmerkelijke juridische gevolgen zijn ontstaan door/na "voet tussen de deur".
Als je gaat procederen op puur het "betreden", terwijl dat voor jou verder geen negatieve gevolgen heeft gehad, dan zal de rechter naar alle waarschijnlijkheid alle "feiten en omstandigheden" meewegen. Dan worden alle zaken waar je in dit topic al uitgebreid op aangesproken bent die volgens jou niet relevant zijn, wel relevant. Want dan zou de rechter wel eens kunnen besluiten dat de handeling van de agente en haar intentie daarmee wél proportioneel waren en niet gezien hoeven worden als overtreding AWBI of een ambtsmisdrijf.
Je moet je dus afvragen of je tijd en (veel) geld kwijt wil zijn om daar achter te komen. En als men dan niet tot een vervolging wil overgaan een artikel 12 procedure starten terwijl er (juridisch gezien) niets op het spel staat is ridicuul.
Kan me zomaar voorstellen dat de rechtsbijstand zich ook zal afvragen of dit een goed besteding van het geld van de premiebetalers is.
Dan toch ook nog mijn 2 cents over de "zachte kant":
Die "gotcha" mentaliteit ten opzichte van gezagsdragers "oh, u kent de wet niet", "misschien is een burger arrest wel op zijn plek", "oh ik ga aangifte doen", helpt helemaal niks, zeker in het moment zelf, dan is het alleen maar escalerend. In zulk geval moet je meeveren en je gelijk achteraf halen (zoals in de door jou gelinkte zaken).
En zoals iemand anders al zei, je hoort dat soort taal vaak bij mensen die de politie bij voorbaat wantrouwen en ieder geval waarbij ze niet precies behandeld worden zoals ze willen, als een "zie je wel!" aangrijpen.
Jij bent (begrijpelijk) gefrustreerd door die hele situatie met je buren en het gevoel dat je door de politie/instanties niet ver geholpen wordt. Dat weet die agente niet, dus als jij haar wel vanuit die frustratie benaderd (bewust of onbewust), dan werkt dat niet deëscalerend.
Het lijkt erop alsof je een vervolging wil zien voor dat voetje in de deur als een soort van genoegdoening voor alle frustratie en het onrecht dat jou in jouw ogen in de overkoepelende kwestie is aangedaan. (Vandaar ook mijn eerste opmerking dat de rechter dat hogere doel van gelijke behandeling niet voor jou gaat effectueren, die kijkt alleen naar het voetje tussen de deur).
Hoewel die agente technisch gezien misschien iets fout deed, ben je daardoor niet fundamenteel aangetast in je burgerrechten, slachtoffer geworden van politiegeweld of machtsmisbruik en er is je niet een eerlijk proces ontnomen, allemaal dingen waarvoor die AWBI er is. Wat je wel bent is boos. En dat mag, maar ik verzoek je als mede belastingbetaler om de rechtstaat daar niet mee te belasten.