Het meeste is al wel gezegd, maar toch nog een paar vragen ter verduidelijking of misschien om een beter beeld te krijgen:
- Er is geen huwelijk of geregistreerd partnerschap, maar bij de aankoop van de woning is er ongetwijfeld een samenlevingscontract opgesteld (de bank eist dit namelijk bijna altijd vziw). Wat staat daar in?
- Is er een ouderschapsplan opgesteld en ondertekend? Zo ja, wat staat daar in?
- Waardoor is er een contactverbod? Is dat voor haar of voor jou? Speelt er fysiek of mentaal geweld in dit verhaal? Zo ja, is Veilig Thuis betrokken? Wat zeggen die? Hoe verwacht je e.e.a. rond de opvoeding met elkaar te kunnen bespreken met een contactverbod?
Oftewel; ik vind dat TS wel heel makkelijk er van uit gaat dat er een afspraak komt waarin hij 50/50 voor z'n kleine kindje van 3 gaat zorgen. En dan ook nog voor z'n twee andere kinderen, die momenteel dus ook helemaal niet bij hem wonen begrijp ik? Of nu wel en straks niet (volledig)?
Mijn advies aan TS: laat het los dat je kunt blijven wonen waar je nu woont. Zelfs al zóu het kunnen (wat niet kan) dan moet je het niet willen. Dat huis moet -helaas- weg. Het bloed, het zweet en de tranen die erin zitten leveren gelukkig wel wat op, namelijk een hogere verkoopprijs. Die gaan dus echt niet zomaar verloren. Wat je ex heeft gedaan, kun jij natuurlijk ook doen, jullie uitgangspunten zijn hetzelfde. Regel tijdelijk elders onderdak, en ga door met de verkoop. Sleep er zo'n hoog mogelijke prijs uit. Dan heb je spaargeld. Laat die 2% los. Met een inkomen van 70K+ per jaar kun je een paar procent meer prima betalen.
Focus je dan op afspraken over de kinderen. Zorg dat ze veilig zijn, en blijven. Ga je ex niet zwart maken of tegenwerken, daar heb je helemaal niks aan. De kinderen zijn dan de dupe namelijk. Overleg ook met je vorige ex of daar misschien wat mogelijk is qua aanpassen van de afspraken rondom het ouderschapsplan.
Kijk pas DAARNA naar een geschikte, langdurige woonruimte die past binnen je situatie waar je je op dat moment in bevindt.
En ja, je bent zielig, het is een k*tsituatie en je voelt je gewoon kl*te als je zoiets overkomt. Maar een scheiding heeft altijd 2 kanten, je hebt een verantwoordelijkheid naar je kinderen toe en ook al heb je autisme, je hebt wel een baan waar je 70K+ betaald krijgt dus zó beperkt in je handelen ben je daardoor vermoed ik niet eens. Verandering -en zeker onvrijwillige verandering- is voor iedereen stressvol, dus dat is heel normaal. Maar je móet door.
[
Voor 10% gewijzigd door
Icephase op 19-06-2024 16:07
]