TrafalgarLaw schreef op zaterdag 9 november 2024 @ 17:58:
[...]
Ik denk dat het wel vrij duidelijk is geworden dat men een pleurishekel aan Biden/Harris hebben gekregen, zelfs
de 15 miljoen democraten die eerder wél op Biden hebben gestemd zijn nu thuisgebleven. Harris was vanaf dag 1 ongeschikt, hoe kun je iemand naar voren schuiven die de primaries niet eens doorkwam? De onvrede over Biden is ook Harris duur komen te staan. Zelfs Obama heeft schoorvoetend zijn steun betoogd aan Harris omdat er geen tijd was om een ander alternatief te regelen via primaries (die Harris alsnog had verloren). Nu kun je speculeren of een eerder aftreden van Biden als kandidaat een verschil kan gemaakt; misschien?
Het klinkt stom maar ook spreken op podcasts zoals Joe Rogan, Theo Von etc. heeft weldegelijk een verschil gemaakt voor Trump terwijl de Harris campagne zich meer richtte op randzaken. De gemiddelde amerikaan geeft geen fuck om vrouwenrechten of genderidentiteit, die willen weten of hun boodschappen of benzineprijzen nog meer de bocht uitvliegen.
Jammer maar hoe kun je werkelijk verliezen van een man die beweert dat windmolens je kanker geven? Hoe incompetent kun je als partij zijn?
Het heeft niets, maar dan ook absoluut niets met incompetentie van deze of gene partij te maken, de fout die we bij dit perspectief maken zit hem in de aard van het beest, en de realiteit van de verschuivingen die aan de basis liggen van ontwikkelingen.
Het volgende gaat een absoluut harde reactie zijn, het is op geen enkele wijze persoonlijk, het is enkel dat wat je hier schrijft als narratief heel hard rondgepompt wordt binnen het informatie ecosysteem van zowel sociale media als de grote oude bastions van nieuws, zoals een NYT en anderen. En het is een extreem gevaarlijk perspectief van reductionisme, waar wederom een gruwelijke blinde vlek in stand gehouden wordt, en daar ligt wederom het probleem van baat voor actoren van autoritarisme.
De ironie wil dat we de antwoorden bij het vraagstuk al lang en breed kennen, maar het is eenvoudiger om ons te beperken in onze reacties tot de symptomen - want het kijken naar de ziekte dwingt ons om ook naar ons zelf te kijken, en niet naar anderen.
Er was eens een wereldoorlog, we vroegen ons af hoe we daar in terecht gekomen waren, het was een bittere confrontatie met ons eigen gedrag op de weg daar naar toe, en het verschil tussen onze perceptie, en de realiteit van menselijk gedrag. Daar zijn talloze boeken over geschreven, talloze onderzoeken over gepubliceerd, we weten hoe de vork in de steel steekt.
Maar we zijn het vergeten.
Als er één boek is wat we nu weer eens zouden moeten lezen, bij alle metingen en onderzoek en vraagstukken in relatie tot wat er precies aan het handje is, dan is het wel het werk van
Hannah Arendt. Ik heb een selectie van quotes hier geplaatst, die voor analyse van oorzakelijkheid en omstandigheid op bitter pijnlijke wijze één op één van toepassing zijn voor zowel gecultiveerde voedingsbodems en gedragskaders op weg naar Nationaal-Socialisme, als op de weg van veertig jaar naar de huidige transitie naar illiberale democratie, om vervolgens via kleptocratie op eenvoudige wijze onvermijdelijk verder door te gaan naar autocratie.
“The sad truth is that most evil is done by people who never make up their minds to be good or evil.”
― Hannah Arendt, The Life of the Mind
“The ideal subject of totalitarian rule is not the convinced Nazi or the convinced Communist, but people for whom the distinction between fact and fiction (i.e., the reality of experience) and the distinction between true and false (i.e., the standards of thought) no longer exist.”
― Hannah Arendt, The Origins of Totalitarianism
“Before mass leaders seize the power to fit reality to their lies, their propaganda is marked by its extreme contempt for facts as such, for in their opinion fact depends entirely on the power of man who can fabricate it.”
― Hannah Arendt, The Origins of Totalitarianism
“The aim of totalitarian education has never been to instill convictions but to destroy the capacity to form any.”
― Hannah Arendt
“Clichés, stock phrases, adherence to conventional, standardized codes of expression and conduct have the socially recognized function of protecting us against reality, that is, against the claim on our thinking attention that all events and facts make by virtue of their existence.”
― Hannah Arendt, The Life of the Mind
“When all are guilty, no one is; confessions of collective guilt are the best possible safeguard against the discovery of culprits, and the very magnitude of the crime the best excuse for doing nothing. ”
― Hannah Arendt
“The trouble with Eichmann was precisely that so many were like him, and that the many were neither perverted nor sadistic, that they were, and still are, terribly and terrifyingly normal. From the viewpoint of our legal institutions and of our moral standards of judgment, this normality was much more terrifying than all the atrocities put together.”
― Hannah Arendt, Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil
“Good can be radical; evil can never be radical, it can only be extreme, for it possesses neither depth nor any demonic dimension yet--and this is its horror--it can spread like a fungus over the surface of the earth and lay waste the entire world. Evil comes from a failure to think.”
― Hannah Arendt, Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil
“Action, as distinguished from fabrication, is never possible in isolation; to be isolated is to be deprived of the capacity to act.”
― Hannah Arendt, The Human Condition
“Mass propaganda discovered that its audience was ready at all times to believe the worst, no matter how absurd, and did not particularly object to being deceived because it held every statement to be a lie anyhow.”
― Hannah Arendt, The Origins of Totalitarianism
“In their moral justification, the argument of the lesser evil has played a prominent role. If you are confronted with two evils, the argument runs, it is your duty to opt for the lesser one, whereas it is irresponsible to refuse to choose altogether. Its weakness has always been that those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.”
― Hannah Arendt
“Men in plural […] can experience meaningfulness only because they can talk with and make sense to each other and themselves.”
― Hannah Arendt, The Human Condition
“Evil thrives on apathy and cannot survive without it.”
― Hannah Arendt
“The truth is that the masses grew out of the fragments of a highly atomized society whose competitive structure and concomitant loneliness of the individual had been held in check only through membership in a class. The chief characteristic of the mass man is not brutality and backwardness, but his isolation and lack of normal social relationships. Coming from the class-ridden society of the nation-state, whose cracks had been cemented with nationalistic sentiment, it is only natural that these masses, in the first helplessness of their new experience, have tended toward an especially violent nationalism, to which mass leaders have yielded against their own instincts and purposes for purely demagogic reasons.”
― Hannah Arendt, The Origins of Totalitarianism
“What has come to light is neither nihilism nor cynicism, as one might have expected, but a quite extraordinary confusion over elementary questions of morality—as if an instinct in such matters were truly the last thing to be taken for granted in our time.”
― Hannah Arendt, Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil
“The result of a consistent and total substitution of lies for factual truth is not that the lie will now be accepted as truth and truth be defamed as a lie, but that the sense by which we take our bearings in the real world—and the category of truth versus falsehood is among the mental means to this end—is being destroyed.”
― Hannah Arendt
Ik leg het maar op tafel, want we gaan volledig voorbij aan de onderliggende realiteit. En dat is uitermate gevaarlijk, want onze fixatie op het debat van "wie deed wat, waar, hoe, fout" is niet hetzelfde als een post mortem. Het is op geen enkele wijze hetzelfde als het aangaan van het vraagstuk van hoe we hier zijn gekomen.
Begrijp me niet verkeerd, er moet een post mortem gedaan worden door en voor de DNC. Op zijn minst om in die oefening het hoofd uit de strop te halen om terug te keren naar datgene wat altijd de basis is geweest voor weerstand tegen autoritarisme.
Big Picture Perspective. De grote vragen. De loep op omstandigheden, geschapen door consequenties én effecten. De loep op gedrag, cultuur en keuzes.
De verwarring tussen post mortem en big picture analyse is niet zonder gevolgen. Het schept de ruimte voor het verzanden in reductionisme, en het missen van de complexe realiteit waarbij het uitermate hard op tafel ligt dat de huidige curves reeds patroon hadden lang voordat er überhaupt een Trump als president was.
En dat is moeilijk te verhapstukken. Het idee dat we als mens en individu zo stuurbaar en programmeerbaar zijn? Het wil er maar niet in. We willen het niet weten.
Nu ja, dat is precies wat aan de basis ligt van het onderliggende probleem in de VS: de mensen daar weten het al heel lang niet meer. Ze zijn al heel lang gevormd, gecultiveerd, geconditioneerd. En dan vooral in reductionisme, in prioriteit geven aan toxisch gedrag, in geloofsvalstrikken van - effectief - propaganda, en in prikkels voor stuurbaarheid geworteld juist in toepassingen van geloofsgedrag, en niet realiteit. Niet waarheid, niet definitie, niet data of informatie. Maar in een geschapen perceptie, en dat op een wijze die juist niet uniform is, maar een gruwelijke machine van microtargeting voor groepsdynamica.
Het narratief van reductionisme bij "wie deed wat, waar, hoe, fout" is geen post mortem, het is precies dat: een narratief. Een script wat doeleinden heeft, en geen daarvan voegt iets toe aan potentieel voor correctie of weerstand. Het is gevoelig, maar het narratief is een tektsboek voorbeeld van het probleem van
Majoritarian Narrative Projection.
Nogal een mond vol, maar het is eenvoudig. Als narratief is het brandstof voor een perspectief van een extreme minderheid, die pretendeert de meerderheid te zijn, vanuit het verkrijgen van toestemming van de schapen, ongeacht dat de schapen totaal ongeïnformeerd, verdeeld, en gemanipuleerd zijn in hun geloven, denken en voelen.
Brandstof voor autoritarisme om alles te kunnen fixeren op de zondebok, die tevens het slachtoffer gaat moeten zijn, die uiteindelijk tevens medeschuldig gemaakt zal moeten worden.
Autoritarisme wat zich instinctief er bewust van is dat als mensen kijken naar de omstandigheden reeds geschapen voor de weg naar autoritarisme, het extreem risico loopt om onderuit gehaald te worden vanuit verkenning naar de methodes, de mechanismen, en de actoren in de achtergrond.
Big Picture Perspective. Het is dodelijk voor autoritarisme.
Hannah Arendt's obervaties zijn niet het enige waar de vinger in de wond zit. Er zijn talloze publicaties, onderzoeken, boeken, artikelen - van talloze auteurs en onderzoekers. Er is in deze geen enkel wiebelen in het vraagstuk van hoe we daar toen fout zijn gegaan. Het wiebelen zit hem in het niet in de spiegel willen kijken - het niet de realiteit van menselijk gedrag onder het vergrootglas willen leggen.
Net als toen, is ook nu hetzelfde het probleem. Menselijk gedrag, hoe het te gebruiken en te manipuleren, is instinct voor autoritarisme. En dat is ook volstrekt logisch, want autoritarisme is een systeem van misbruik, gefaciliteerd door misbruikers die hun ontslag van regels zoeken, om zonder grenzen en aansprakelijkheid mensen te kunnen misbruiken.
Ja, ik besef volledig wat ik daar zeg, maar zo gruwelijk als het is, dit is meetbare realiteit. Waarom zouden actoren van autoritarisme altijd zo investeren in projectie? Goh.
Net las toen, is ook nu hetzelfde het probleem. Menselijk gedrag, gecultiveerd, geprogrammeerd. En menselijk gedrag, in respons op die observatie, die harde realiteit.
Waar de Democraten nu achter komen is iets wat niemand in het media debat, en vrijwel niemand in het publieke debat, de afgelopen veertig jaar op ook maar enige wijze voor open heeft gestaan. Het erkennen van een geschapen realiteit, met condities en omstandigheden gecultiveerd om menselijke groepsdynamica van geodemografie in atomisering en ongeïnformeerdheid in cumulatieve fases volledig naar de hand te zetten voor richting van het gedrag.
Willen ze daar weerstand aan bieden, dan is hun interne post mortem nog het minste, en het minst relevante - want onder de streep is wat men voor elkaar gekregen heeft absoluut indrukwekkend. Juist in het licht van al die voorspelbare subculturele trends.
Maar dat is dan weer waar actoren van autoritarisme niet bij gebaat zijn. De mens mag niet zien dat hij op de juiste weg zat, om die actoren onderuit te halen. Tja. Fixatie, reductionisme, zondebok.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.