Tot aan de chantagepolitiek van Trump versus de oude kingmakers van de GOP waren de Cheney's een behoorlijk machtscluster. Nauw verbonden met de zogeheten Private Intelligence Club rondom Bush Senior, effectief komt dat neer op de 3e / 4e generatie van wat men in de VS de "OSS Old boys" noemde (flink wat geschiedenis, weinig moois, laten we het zo zeggen).
Nobody really likes them.
In de rechts-conservatieve ecosystemen is er niemand die iemand leuk vindt. Realiteit van de dynamiek, maar ook de modus operandi. Het is een feodaal model, interne conflictdynamiek is daarmee inherent. Het pijnlijke is dat over de decennia heen het op gegeven moment ook geen weerstand meer kreeg vanuit - een soort van - internaliseren van pseudo-darwinisme. If you don't play the game, you're just another resource. If you play the game, it's a zero sum power game.
Ze worden gehaat door links, ze worden gehaat door rechts. Vraag anders even aan een gemiddelde Bernie-supporter wat zij van de Cheney's vinden. Had Dick niet 100.000en doden op zijn naam staan in Irak en zou hij eigenlijk in Den Haag moeten brommen?
Haat is een sterk woord, onderschat hier niet hoe expressief Amerikaanse politiek is, zeker vanuit het gecultiveerde wantrouwen versus de politieke dynamiek, én het probleem van genormaliseerde machtspolitiek. We kijken tegenwoordig naar Trump, maar vergeten al snel hoe het mogelijk was dat een Trump überhaupt (na decennia van proberen) in die politiek terecht kwam, en onder welke condities.
De sloop van functionaliteit was al bezig tijdens Reagan I. Onder Bush senior én junior kregen private clubjes beheer over ontzettend veel van gebruik van overheid, en weer eens was het grensoverschrijdend gedrag zoals normaal binnen de GOP dominant.
Zeker, de prijs van die overname, van dat faciliteren is hoog. Niet enkel de prijs buiten de VS, al heeft men daar in de VS zelden echt idee van. De prijs binnen de VS is gruwelijk. Die War on Terror is thuisgekomen, en dat heeft enorme consequenties gehad.
Militariseren van politie, herleidbaar tot War on Terror. Surveillance Capitalism, idem. Normaliseren van rechts-conservatief én religieus extremisme? Idem. Normaliseren van accelerationisme voor paden van strijdkrachten naar milities? Idem.
1 op de 5 deelnemers aan 1/6 was veteraan. 1 op die 3 daarvan is geclassificeerd met de term "Soldiers of God" - de VS gingen tekeer tegen Jihad, schiepen hun eigen versie daarvan. Een die effectief vele malen gevaarlijker is, maar goed.
Het allerergste is nog dat fenomeen van Private Intelligence. Het is een verzelfstandigde machtsdynamiek geworden, waar de overheid in toenemende mate afhankelijk van is. Niet enkel bij het Contractor probleem, of het issue van PMC's, maar afhankelijkheid van infrastructuur van ondernemingen die opereren als Private Intelligence Enterprise.
Dat loopt van een Federal Reserve door naar elk mechanisme van aanbestedingen verder naar elk aspect van National Security. Van technologie naar human resources. Van een DoD naar Main Justice.
En het rust allemaal bij gestoorde figuren als Mercer, Koch, Thiel en de stille financiers van Big Tech.
Iemand als bv. Tulsi Gabbard, die gisteren
officieel de GOP joinde, heeft vermoedelijk een meer positieve impact op meer stemmers voor de Republikeinen dan de Cheney's bij de Democraten.
Tulsi Gabbard is een useful idiot (ja, technische term), net als Jill Stein. Je hebt van die idioten die verticale mobiliteit genieten omdat ze enerzijds volslagen incompetent zijn, anderzijds incompetent genoeg om gefaciliteerd te worden. Ze is net zo weinig bruikbaar voor vergelijkingen als andere fakes & flakes in the spectrum die geworteld zijn in dat drama van nep talentenbureau's en nep publishers (en het zijn er nogal wat).
Poppetjes die binnen kaders van toxisch gedrag zich voeden met het ageren op een pad waar niemand baat bij heeft behoudens externe vectoren.
Dat gezegd, de crux bij Liz Cheney is niet hoe de core-D's er tegen aan kijken. Het is en blijft een veldslag van microtargeting, waarbij Liz ondanks haar verraad een zeker nut heeft bij het informeren van een bevolking die grotendeels - ook nu nog - ongeïnformeerd is ten aanzien van het probleem Trump.
En ja, ik gebruik bewust dat woord bij Liz Cheney.
Zij had het momentum en de ruimte om niet enkel Trump, maar ook de beide dominante vectoren die hem gefaciliteerd hadden, die hem bij 1/6 tot symbool gereduceerd hadden, die daarna zelfstandig dominant geworden zijn, volledig in kaart te brengen en er mee af te rekenen.
En dat deed ze niet. Ze hield de deuren van onderzoek naar kritieke clusters en verbindingen dicht.
Het maakt niet daarbij uit of ze volslagen naïef was, en vast zat in haar sociale kringen, of dat ze zich er bewust van was dat papa's oude stal van fixers de jongens waren die Trump én gefaciliteerd hadden, én tot symbool gereduceerd hadden.
Eastman, Pat Cipollone, Roger Stone, Virginia "Ginni" Thomas, stuk voor stuk kritieke actoren in het bredere spel achter Trump, en het gebruik van Trump. Van Leonard Leo en de NAR, van DeVos en Peter Thiel - die fixers ooit bekend van de Brooks Brothers Riots waren de kans om het als kaartenhuis onderuit te halen.
En Liz, die hield de deur dicht.
Maar goed, de gemiddelde Amerikaan heeft hier nog steeds weinig weet van. Je ziet wel journalisten met bewustzijn en kennis, er zijn ook wel pogingen geweest om dit in het publieke debat te krijgen, maar ja, elke keer als het onderwerp wordt, dan is er weer Vance of Trump drama. Bandbreedte, het is kostbaar ...
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.