Auredium schreef op donderdag 10 oktober 2024 @ 14:41:
[...]
Patriotisme is heel gemakkelijk om te zetten naar nationalisme wat dan weer verder kan worden gevoert naar autoritisme en fascisme.
Een groot deel van de wereld heeft patriotisme oogluikend toegelaten omdat de VS een defacto democratie is en ze bondgenoten zijn. Als je echter kijkt zie je een steeds dieper wordende splitsing. Al voor decennia is aan de Republikeinse kant een stroming die mensen vanuit patriotisme naar nationalisme zijn aan het duwen. De democraten maken overigens ook aanspraak op patriotisme alhoewel deze vaak wat behoudender zijn dan de Republikeinen.
Patriotisme in de VS is vanuit een historisch oogpunt wel een leuk dng om te bekijken en bespreken overigens maar staat wellicht wat buiten dit topic.
Altijd een noodzakelijke leestip hierbij:
How the South Won the Civil War: Oligarchy, Democracy, and the Continuing Fight for the Soul of America
Het is een integrale component binnen de aanwezige spanningsvelden, en juist het gebruik / misbruik daarvan. We hebben hier in Europe juist veel te weinig perspectief op hoe groot de rol van gebruik / misbruik er van is, en dan nog niet zozeer nu op dit moment, maar op dat hele pad hier naar toe.
We reageren immers nog steeds vanuit ons beeld van de VS. En niet de realiteit van de VS.
Begin jaren '70 waren de alarmsignalen er al binnen Onderzoeksinstellingen hier. De correlaties van patriotisme en nationalisme zijn juist hier in Europa historisch nogal gekend. En toen zag men dat bewust, doelmatig, en op georganiseerde maar gemaskeerde wijze christendom in die dynamiek toegevoegd werd.
Toen gingen de alarmbellen niet enkel in het academische, maar ook institutioneel elders af.
We hebben dat toen volledig weggewuifd. Initieel "want Koude Oorlog winnen". Vervolgens "geen grenzen aan de groei dus ontkerstening volgt magisch". Toen "it's business".
We navigeren consistent op het beeld van de VS. Ergens mag inmiddels wel duidelijk zijn hoe gestoord het is om te bankieren op marketing. Nota bene juist bij het voorbeeld van de VS ...
De rauwe ironie hier is dat al die alarmsignalen toen hier, pas in de afgelopen vier jaar in de VS een onderwerp zijn geworden. Zeker, men is hard aan het werk met onderzoek en analyse, maar het is ook wel weer typisch Amerikaans - er zit een totale overtuiging dat men voor het eerst het licht ziet

En daarmee heeft zich een blinde vlek gevormd, en zelfs daar waar men zaken tegen het licht houdt een onwil bij het toetsen van de algemene cultuur-maatschappelijke condities. Corporatisme, christendom, predisposties van autoritarisme.
Christian Nationalism is niets anders dan wat we in Oostenrijk na het Interbellum zagen. Verrassing, daar liggen ook de wortels van de sociale kringen en adviezen en didactische kaders van een Leonard Leo, J.D. Vance - maar ook hun eigenaren. En daar voegt men heel wat lessen van Franco aan toe.
Wat wel anders is, dat zit hem weer in hoe accelerationisme ingebakken is geworden de afgelopen 70 jaar in algemeen cultuur-maatschappelijke kaders. From my cold, dead hand. Thoughts and Prayers. Megachurches. Talk Radio. Pink Slime. Yellow Journalism. Brand Trap.
En dat heeft geleid tot iets waar men in de VS zelf nog blind voor is: de correlaties van accelerationisme en cultisme, bij de correlaties van patriotisme en nationalisme. Dit is waar B.F. Walters het over had in haar presentaties over probabiliteitsanalyse bij interne conflictdynamiek in de VS.
Het is geen vraag van óf, maar wanneer. Tenzij het ecosysteem van rechts-conservatief non-dominant gemaakt kan worden. De wrange ironie is dat dit juist vraagt om inzet van draaiboeken (noopolitik et alii) waar dat ecosysteem juist meester van is, en waar behoorlijk wat vragen van ethiek en moraliteit bij op tafel liggen.
De huidige cyclus van insurrectie door oligarchie naar autoritarisme kan niet gestopt worden op de wijze waarop dit de vorige keer gedaan is. Want Amerikanen kennen de realiteit daarvan niet, en ze hebben geen aanwezige grote crisis met aanwezige identificeerbare schuldigen. Alles wat ze hebben is perceptie management.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.