Sorry als ik hier weer OT ga in het crypto topic maar wie kan hier beter over spreken dan een emigrant? Haha
Ik ben zelf in 2009 uit NL vertrokken en woon dus nu 15 jaar in het buitenland. Eerst dichtbij, 6 jaar UK en sinds 2015 in NZ. De aanleiding voor de move naar UK was werk, en omdat ik eens iets anders wilde proberen en daarna voor de liefde naar NZ verhuisd. De liefde naar mijn partner was een doodlopend spoor maar ik heb nieuwe liefde gevonden in het land waarin ik nu leef.
Voor mij speelden er meerdere dingen mee. In de eerste plaats is NL natuurlijk een fijn land waar alles vrij prima geregeld is maar de regeltjes kunnen soms ook benauwd worden en de bevolkingsdichtheid is vrij intens.
Nu heb ik alleen ervaring met leven in de Randstad en ik weet dat het in het oosten/noorden van het land waarschijnlijk een stuk rustiger is. Maar het zijn dingetjes als een wandeling in het bos maken en dan 500 man met hun hond tegen komen of 3 uur in de file moeten staan om bij een strand te komen en dan 50€ voor parkeren moeten aftikken. Rijtjeshuizen zijn de norm en een rondje om je eigen woning kunnen sprinten is eigenlijk alleen voor welgestelden weggelegd.
Ik heb hier in de straat een subtropisch oerwoud met boomvarens, een waterval en vanuit de woonkamer uitzicht op de Grote Oceaan. Ik kan binnen 10 minuten lopen de zee in springen en loop minstens de helft van het jaar in korte broek & T-shirt. Op de oprit kan ik 7 auto's parkeren en ik kan rondjes rond het huis rennen totdat ik doodop ben. Even op de fiets springen is wel andere koek, tegen de tijd dat ik de hoofdweg heb bereikt zijn je benen zo verzuurd dat je beter rechtsomkeert kunt maken. En na ja goed, financieel dus, deze lifestyle is hier ongeveer te bereiken met hetzelfde inkomen wat in NL ook gemiddeld zou zijn.
De belastingdruk is vele malen lager (gemiddeld zo'n 30% van je inkomen) en er allerlei (in mijn ogen) rare belastingen zoals erfbelasting bestaan hier niet. Natuurlijk is niet alles perfect. Er lopen hier ook boeven rond en de zorg heeft soms lange wachttijden (wereldwijd een probleem) maar in de regel is het tempo van het leven vele malen relaxter en denk ik dat ik niet meer in NL zou kunnen aarden. Mensen bemoeien zich niet zo veel met een ander en het is meer lang leven de lol dan door de gordijnen staren wat Truus van nummer 4 nu weer in haar voortuin aan het doen is.
Het allergrootste offer is de afstand tussen je geboorteland en woonland maar naarmate je daar langer aan went leer je daar mee omgaan. NZ is in de unieke positie dat het hier stikt van mensen met Nederlandse achtergrond (150.000) waardoor er veel NL producten verkrijgbaar zijn in de Dutch shops (zelfs bitterballen) en je hoeft van thuis dus eigenlijk niets te missen behalve je dierbaren. Nu had ik met mijn familie niet bijzonder veel contact maar m'n ouders en broer wel. Gelukkig begrijpen ze mijn keuze en wensen ze het beste voor me.
Wat ik wel mis is de bereikbaarheid van de rest van de wereld en even snel een weekendje "cultuur snuiven" in een ander Europees land. Je weet niet wat een luxe dat is als je er niet bij stil staat dat heel Europa vanuit NL voor de deur ligt. Als ik naar "huis" wil moet ik 24 uur in het vliegtuig zitten. Ik heb het nu iets van 10x gedaan als ik het bij elkaar tel en je went er wel aan maar het lijkt net een soort warp zone van "de oude wereld" naar "de nieuwe wereld". Keerzijde is dat ik binnen 3 uur vliegen op een bounty-island zit met kokosnotenbomen.
Nogmaals, ik weet dat het OT is maar wilde graag mijn perspectief delen.
En om on-topic te gaan.. w00t ETH.