Zojuist kwam ik op LinkedIn een mooi bericht tegen die de situatie een beetje relativeert. Iets dat volgens mij ook nodig is om iets meer de menselijke kant van besluitvorming binnen complexe organisaties laat zien.
Lieve Sven, of wie je ook ben(t).
Stel dat je in de hierna omschreven nachtmerrie moet functioneren.
Stel dat dit jouw werkomgeving is. Dat doet zeer.
- Je start als operationeel directeur bij een organisatie en een team collega’s verantwoordelijk voor het aantrekken van personeel of het nieuwe assortiment praat onderling niet. Er is nul verbinding en dat wil je hervormen. Je maakt geen vrienden.
- Je hebt tóch de organisatie te verduurzamen en neemt een aantal grote beslissingen waarbij je echt gelooft in je gelijk. Je toezichthouders gaan meervoudig akkoord.
- De directeur die jou heeft aangesteld stapt na een maand op. Dat wordt even zoeken voor je. Het voelt in ieder geval niet heel veilig werken vanaf dat moment.
- De belangrijkste operationeel manager in je organisatie heeft nog niet laten zien dat die het in zich heeft en je hebt meer ervaring nodig op die positie. Je neemt een impopulaire beslissingen en wijst de lieveling van velen de deur. Gewaagd, maar wellicht nodig.
- Investeringen die je hebt gedaan in de organisatie lonen niet direct en moeten eerst operationeel ingepast worden. Na een handvol weken schreeuwt iedereen dat het domme investeringen zijn. De bereidheid om het een kans te geven wordt niet getoond, ook niet door de belangrijkste operationeel manager in de organisatie. Sterker nog, je wordt publiekelijk aangevallen voor het oog van al je klanten.
- De tussentijdse resultaten van de organisatie vallen tegen. Er is niemand boven je die de rust bewaart of het woord naar buiten neemt. De beoogde nieuwe directeur twijfelt openlijk aan meervoudig geaccordeerde keuzes.
- Wanneer je andere mensen wijst op het nemen van verantwoordelijkheid voor tegenvallende resultaten binnen hun eigen vermogen, dan lekt die reprimande naar de buitenwereld en scharen groepen collega’s zich tegen je
Je krijgt de zak. Met pek en veren word je de deur gewezen. Waar je had te maken met een verwende organisatie, vol vedettes die niet tegen hun verlies kunnen. En verantwoordelijkheid wordt in een verwende organisatie maar door heel weinig mensen genomen. Lág het in dit geval maar aan de technisch of operationeel directeur in kwestie. Dan was het probleem voor de organisatie niet zo groot geweest.
Op geen enkele manier is hier grond om te presteren. Op iedere manier kan je daar beter wegwezen. Een organisatie waar géén verbinding is, geen visie, geen vertrouwen in naasten en geen veiligheid om te delen: ongezond.
Natuurlijk komt er dan een interim-directeur die als eerste naar jou wijst, dat gaat zo in de wereld. Er moet iemand geslachtofferd worden, maar in dit geval wijzen de overige vingers echt naar de organisatie zelf. Een spreekwoordelijke harakiri van de voltallige groep machthebbers zou hier meer op z’n plek zijn.
O, én het is wellicht een goed idee om te evalueren of je bepaalde schreeuwerige klantgroepen nog aan je organisatie wil blijven binden. Een harde kern kan je organisatie blijkbaar sterk verzwakken.
Tschüss!
Linkje:
https://www.linkedin.com/...utm_medium=member_desktop
[
Voor 33% gewijzigd door
Bao_mi1 op 26-09-2023 14:39
]