Gisteravond nog eens lekker gespeeld. Iedereen kon komen op 2 na. Van de ene hadden we het tel. nummer niet en de ander had geen zin. Dus geen paladin en mage.
De vorige keer waren we geëindigd toen we een middagpauze hadden op weg naar een Dwerg stad (Dwarven Hideout ofzo, het heeft niet echt een naam...nog niet). We hadden niks te doen en als rasechte avonturier besluit mijn Ranger om erheen te reizen. Dan ziet hij wel verder. De rest besluit dat ze ook niks beters te doen hebben en loopt mee.
Bij de plek waar we pauze hielden stond een ruïne langs de weg. De speler die normaal onze andere elven mage Yenet speelt had voor deze ruïne een sidequest verzonnen. Dat vonden we niet erg en de normale DM had een kwam met een nieuw character op de proppen: Argond een Half-Orc Fighter met armor vastgegroeid op zijn huid en een Great Axe.
Ik wilde net een gesprek met Argond beginnen toen 2 kobolds vanuit bosjes bij de ruïne 2 pijlen voor onze voeten schoten. Meteen renden ze weg...de ruïne in. Argond, lawful evil, rende meteen achter ze aan, want hij wilde zijn axe wel eens uitproberen. Iedereen besloot om achter hem aan te rennen. Hij zag de kobolds net een luikje inkruipen. Hij sprong erin en de rest van ons volgde. Binnengekomen zagen we de kobolds niet meer. Het was een nauwe ruimte en aangezien mijn Ranger claustrofobisch is liep hij tussen Dash, een half-orc Monk, en Mishra, een human Fighter, in. We liepen een trap af die 200 meter lang daalde totdat we bij een kamer kwamen. De Bard keek om het hoekje om te zien wat er in die ruimte was te zien. Op dat moment was hij meteen weg. Gewoon weg. Foetsj! Met zijn claustrofobie verschrok mijn Ranger zich natuurlijk zo erg dat hij als een gek terugrende de trappen op en gooide zich na 100 meter in een nis. Hyperventilerend zat hij daar totdat Dash hem haalde en meesleepte. Aangekomen kalmeerde hij weer. We besloten dus om Evil Cupido ,een halfling fiend Rogue, door de ruimte te laten vliegen. Hij vloog voorbij een aantal pilaren. Bij de zese botste hij tegen een onzichtbare muur aan. Na nog eens te vliegen was de muur weer weg.

Hij vloog tot aan het einde van de kamer en zag een standbeeld zonder hoofd. Nou hij vloog terug om te zeggen dat alles veilig was.
We liepen met zijn allen naar binnen langs alle muren en we vonden een wenteltrap naar beneden, maar Argond die als eerste naar beneden liep botste weer tegen een onzichtbare muur op.

Iedereen liep naar het standbeeld en we onderzochtten het. Niks te zien, geen kenmerken, geen tekst. Evil vloog boven op het standbeeld en zag een ring liggen. Evil durfe er niet aan te komen. Hij was bang voor curses en zo. Hij pakte de bard op en zette hem naast de ring. De bard probeerde hem op te pakken om hem te identificeren. Maar hij kon er niet aankomen, want een of andere kracht weerhield wie dan ook om de ring aan te pakken, behalve Evil. Dus evil pakte de ring en deed hem om. Niks gebeurde, nou ja. Ze liepen door en de onzichtbare muur bij de wenteltrap was weg. We liepen de wenteltrap naar beneden en ik verdween. Ik was omringd door puur wit licht en voor me zag ik een groot Joker-gezicht dat me uitlachte.
Ze kwamen in een hal waar 3 deuren waren. Evil maakte de eerste deur open en zag 4 kobolds met pijl en boog op hem richten in een kamer vol met emmers water. Hij schoot een kobold dood en bleef vervolgens doodleuk voor die deur staan. 4 kobolds schieten en missen allemaal. De rest van de party stormt naar binnen en begint op de kobolds in te hakken en te meppen. Alle 4 dood! De party loopt naar de tweede deur. Ze zien een grote schat liggen en gierig als hij is stormt Argond meteen richting schat. Maar in het midden van de kamer stond, hoe toevallig ook, een onzichtbare muur. Argond nu helemaal pissig van al die muren hakt er met zijn Axe op.
Muur zegt: Hee, wie slaat er op me?
"Ik", zegt Argond.
"Jullie kunnen er niet langs, ik zit hier al 2000 jaar gevangen. Jullie kunnen er langs als jullie mij bevrijden uit deze muur, dan zal de muur ook verdwijnen.
"Daar heb ik geen zin in", en Argond loopt weg naar de derde deur.
"Als je me toch wil bevrijden", roept de muur,"dan weet ik hoe. Iemand zei mij 2000 jaar terug de redding in de vorm van een zin: "Doof het grootste licht!"
Ik zit plotseling ook in de muur. Aaaargh, ik krijg weer een claustrofobische aanval. Na vastgesteld te hebben dat ik onmogelijk bij de schat kon komen en er absoluut niet uit kon komen vond iedereen het wel welletjes en liep naar de derde deur, waarop ik verscheen. We liepen naar een machine in het midden waar 3 hendels op zaten. Na de goede combinatie gevonden te hebben veranderden we allemaal in verschillende monsters. Ik in een Naga. Er kwamen 3 Ogres uit de muur en een gevecht begon dat we met gemak wonnen.
We veranderden terug en een god wiens naam ik niet meer weet kwam tevoorschijn (god van de Rogues). Hij zei dat hij zich enorm had geamuseerd om ons en we werden beloond, maar niet zoveel omdat we de man niet uit de muur hadden bevrijd. We kregen allemaal geschenken, maar Evil kreeg meer omdat het zijn god was. Ik kreeg een ability, waarbij ik zoveel kon zuipen als ik wil zonder dronken te worden. De bard/weermuis kon nu wanneer hij zelf wilde in een muis veranderen. Handig dachten we zo.
Het was een high-fantasy quest en het verschil tussen twee DM's is groot. Wel een beetje variatie in het spel. So far so good.