Just because I'm paranoid, doesn't mean they're not watching me
:strip_icc():strip_exif()/u/8929/bigdog.jpg?f=community)
Look for something long enough and you will find it; look for something without understanding, and it will find you.
A normal day at the stock exchange
:strip_icc():strip_exif()/u/3095/nietzsche.jpg?f=community)
Ja, laten we Thee Hobbit even als voorbeeld nemen en vergelijken met - laten we zeggen - het level-systeem van AD&D. Dan begrijp je misschien beter wat ik bedoel. 
In The Hobbit begint Bilbo als een hele normale hobbit. Door zijn avonturen verandert hij: hij wordt moediger doordat hij met veel gevaar in contact komt, hij begint avonturen leuk te vinden en hij leert allerlei nieuwe dingen. De eeste twee punten zijn psychologisch, het tweede punt is skill-based: hij leert meer van die en alleen die dingen waarin hij oefent.
Nu pakken we AD&D. Laten we even zeggen dat Bilbo een thief is, dat past het beste bij hem. Wat zou er nu gebeuren als hij ging adventuren?
1) Hij krijgt meer hitpoints, hij kan dus meer schade aan. Dat dit niet realistisch is, is maar al te duidelijk.
2) Hij krijgt meer weapon proficiencies - onafhankelijk van of hij wel of niet met andere wapens heeft zitten trainen. Onrealistisch.
3) Hij krijgt een betere Thac0, onafhankelijk van of hij heeft geoefend in vechten. Onrealistisch.
4) Hij krijgt betere thief skills, onafhankelijk van of hij ze heeft gebruikt. Onrealistisch.
5) Hij krijgt betere saving throws - wat moet je je daar bij voorstellen?
6) Hij krijgt meer NWPs, onafhankelijk van of hij ergens in geoefend heeft. Niet realistisch.
7) Hij wordt niet moediger. Althans, het AD&D systeem vorziet niet in een manier om zoiets bij te houden.
Hij krijgt niet meer zin in avontuur. Althans, het AD&D systeem vorziet niet in een manier om zoiets bij te houden.
9) Hij wordt niet per se beter in die dingen waar hij veel in oefent.
Een level-based systeem is dus absoluut niet te vergelijken met het beter worden van een character in een fantasy boek.
In The Hobbit begint Bilbo als een hele normale hobbit. Door zijn avonturen verandert hij: hij wordt moediger doordat hij met veel gevaar in contact komt, hij begint avonturen leuk te vinden en hij leert allerlei nieuwe dingen. De eeste twee punten zijn psychologisch, het tweede punt is skill-based: hij leert meer van die en alleen die dingen waarin hij oefent.
Nu pakken we AD&D. Laten we even zeggen dat Bilbo een thief is, dat past het beste bij hem. Wat zou er nu gebeuren als hij ging adventuren?
1) Hij krijgt meer hitpoints, hij kan dus meer schade aan. Dat dit niet realistisch is, is maar al te duidelijk.
2) Hij krijgt meer weapon proficiencies - onafhankelijk van of hij wel of niet met andere wapens heeft zitten trainen. Onrealistisch.
3) Hij krijgt een betere Thac0, onafhankelijk van of hij heeft geoefend in vechten. Onrealistisch.
4) Hij krijgt betere thief skills, onafhankelijk van of hij ze heeft gebruikt. Onrealistisch.
5) Hij krijgt betere saving throws - wat moet je je daar bij voorstellen?
6) Hij krijgt meer NWPs, onafhankelijk van of hij ergens in geoefend heeft. Niet realistisch.
7) Hij wordt niet moediger. Althans, het AD&D systeem vorziet niet in een manier om zoiets bij te houden.
Hij krijgt niet meer zin in avontuur. Althans, het AD&D systeem vorziet niet in een manier om zoiets bij te houden.9) Hij wordt niet per se beter in die dingen waar hij veel in oefent.
Een level-based systeem is dus absoluut niet te vergelijken met het beter worden van een character in een fantasy boek.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
:strip_exif()/u/18818/Waltwe.gif?f=community)
Het perfecte systeem bestaat niet. 
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Wijze woorden, Heer Psyflash. Is het streven naar het perfecte roleplaying systeem ons een brug naar de Übermensch?
/me Daemon denk dat hij vandaag teveel in Aldus sprak Zarathoestra gebladerd heeft.
/me Daemon denk dat hij vandaag teveel in Aldus sprak Zarathoestra gebladerd heeft.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
O, mag ik er een W&L discussie van maken?
De Übermensch is niet perfect, hij is het scheppende genie.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Een scheppend genie staat boven de mensheid. Overigens hoef je geen genie te zijn om te scheppen. Je moet alleen de macht binnen bereik hebben.
Ik heb veel waardering voor mensen die roleplaying systems ontwerpen. Dat een systeem niet altijd 100% perfect is, doet daar niets aan af.
Een systeem is echter niet helemaal een schepping, eerder een natuurwetten stelsel (flauwe vergelijking)
Als je een scheppend genie zoekt, komt Tolkien aardig in de buurt.
Ik heb veel waardering voor mensen die roleplaying systems ontwerpen. Dat een systeem niet altijd 100% perfect is, doet daar niets aan af.
Een systeem is echter niet helemaal een schepping, eerder een natuurwetten stelsel (flauwe vergelijking)
Als je een scheppend genie zoekt, komt Tolkien aardig in de buurt.
OMG StratoS V2.0 is terug *grin*
W&L:
een Ubermensch is geen mens, en dus ook geen
perfect mens. een perfect mens is een mens
met fouten en slechte kanten.
DnD:
ok, een boel is niet realistiesch aan DnD
so what het is een andere wereld.
waar de wezens die daar wonen meschien WEL
HP hebben. en wat boeit het nou dat die
wezens ook 'mens' heten en er zo uit zien.
en het is prima als jij een systeem wil maken waar
je lvl 20 fighter net zo veel kans heeft op overleven
als een lvl1 fighter. maar ik vind het IMHO leuker
als een lvl20 fighter toch wat meer kan hebben.
(neem nu fighter als voorbeeld omdat die
kwa physiek het meest veranderen)
b.v.
een duel tussen een lvl1 en lvl20 fighter met dat
realistiesche systeem.
lvl1 fighter wint initiative.
lvl1 scoort een crit.
uiteraard moet ook een lvl20 fighter behoorlijk door gaan
aan een kritieke treffer van een wapen.
de lvl20 stort dood neer.
na das leuk dan.
W&L:
een Ubermensch is geen mens, en dus ook geen
perfect mens. een perfect mens is een mens
met fouten en slechte kanten.
DnD:
ok, een boel is niet realistiesch aan DnD
so what
het is een andere wereld.waar de wezens die daar wonen meschien WEL
HP hebben. en wat boeit het nou dat die
wezens ook 'mens' heten en er zo uit zien.
en het is prima als jij een systeem wil maken waar
je lvl 20 fighter net zo veel kans heeft op overleven
als een lvl1 fighter. maar ik vind het IMHO leuker
als een lvl20 fighter toch wat meer kan hebben.
(neem nu fighter als voorbeeld omdat die
kwa physiek het meest veranderen)
b.v.
een duel tussen een lvl1 en lvl20 fighter met dat
realistiesche systeem.
lvl1 fighter wint initiative.
lvl1 scoort een crit.
uiteraard moet ook een lvl20 fighter behoorlijk door gaan
aan een kritieke treffer van een wapen.
de lvl20 stort dood neer.
na das leuk dan.
De Nietzscheaanse Übermensch is wel een mens - biologisch gezien. Hij staat alleen op een hoger geestelijk niveau dan de huidige mensen. De Übermensch staat boven goed en kwaad (niet boven goed en slecht overigens), is zeer vrij en ziet in dat de zin van het leven het scheppen is.
Wat met dit beeld uit de proloog van Aldus sprak Zarathoestra in ieder geval wordt aangeduid (er staat nog veel meer over de Übermensch in dit boek) is dat de Übermensch geen statisch iets is, maar juist een zeer veranderlijk iets. Hij kan dus ook niet perfect zijn, aangezien perfectie duidt op onveranderlijkheid.
Je hoeft geen genie te zijn om te scheppen - maar niet iedere schepper is dan ook een Übermensch.
Het zou inderdaad wat vreemd zijn om te eisen dat iets 100% perfect is.
Niets is perfect.Als je een natuurwettenstelsel ontwerpt is dat toch ook een schepping?
Gedeeltelijk. Niet in de Nietzscheaanse betekenis - wel in een meer huis-tuin-en-keuken betekenis. Tolkien heeft zeker een geniale schepping gedaan.Als je een scheppend genie zoekt, komt Tolkien aardig in de buurt.
Overigens raken we nu wel erg offtopic.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
:strip_icc():strip_exif()/u/17797/gotico_wheel.jpg?f=community)
Hmm, het verweer dat een rpg systeem niet hoeft te kloppen omdat het een andere wereld is vind ik niet goed persoonlijk. Als je een wereld pakt, en je voegt er bijv. magie aan toe, dan ben ik van mening dat je dan wel de consequenties door moet denken. Het is dan niet kloppend met onze werkelijkheid, maar de normale regels van casualiteit en de eigenschappen van de menselijke psyche zouden ook en zo'n nieuwe situatie overeind moeten blijven. Maar dat geld eigenlijk niet alleen voor rpg systemen, maar ook voor veel fantasy literatuur. Als je magie hebt, waarom gaat dat niet verder dan die mensen die dat toevallig in da verhaal nodig hebben? Je zou verwachten dat het ook practisch gebruikt wordt. Instant transportation trade routes, lie detector charms bij justitie, dat soort dingen. Magie zou grote impact op een maatschappij moeten hebben, maar verder dan de player party en villain party komt het meestal niet, heel vreemd. Hier dwaal ik echter weer behoorlijk af
"We need to have a talk about the birds and the bee gees..."
FreeStroke: Playing acoustic guitars at eleven!
Als de wezens in die andere wereld heel anders zijn dan wij, is het principieel onmogelijk ze te roleplayen. AD&D en andere RPGs spelen juist heel duidelijk in een wereld die maar weinig afwijkt van de onze. Zelfs Planescape, dat toch behoorlijk 'weird' is, staat feitelijk nog vrij dicht bij onze werkelijkheid.Op donderdag 14 februari 2002 19:07 schreef StratoS_V2.0 het volgende:
ok, een boel is niet realistiesch aan DnD
so what
waar de wezens die daar wonen meschien WEL
HP hebben. en wat boeit het nou dat die
wezens ook 'mens' heten en er zo uit zien.
Dat is in mijn systeem zeker niet zo. Een level 20 fighter wint bijna altijd van een level 1 fighter, omdat hij veel beter is in vechten. Maar als ie een zwaard door z'n hoofd krijgt - ja, dan is hij dood.
Ja, dat is echt ontzettend koel! Dan is vechten eng! "O, een level 1 ventje - been there, doen that." - nope, zelfs een level 1 gastje is potentieel gevaarlijk.
Nou had ik al beargumenteerd dat levels sowieso niet zo'n goed idee waren, maar goed.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
/u/13866/crop580f41a1e3d33_cropped.png?f=community)
Goed punt wel vind ik. Als enige verklaring voor het ontbreken van kan ik zo gauw bedenken dat magie meestal in fantasy werelden voorkomt die als het ware in een soort van middeleeuwse tijd zitten. De mensen denken anders dan wij vandaag, en ook al hebben ze de mogelijkheden, het komt vaak niet in ze op om magie voor bepaalde handige dingen die wij vanzelfsprekend vinden te gebruiken.Op donderdag 14 februari 2002 20:20 schreef DarkX het volgende:
Als je magie hebt, waarom gaat dat niet verder dan die mensen die dat toevallig in da verhaal nodig hebben? Je zou verwachten dat het ook practisch gebruikt wordt. Instant transportation trade routes, lie detector charms bij justitie, dat soort dingen. Magie zou grote impact op een maatschappij moeten hebben, maar verder dan de player party en villain party komt het meestal niet, heel vreemd. Hier dwaal ik echter weer behoorlijk af
Verder kan ik nog als verklaring bedenken (die echter niet voor elke wereld opgaat)dat magie kan niet door iedereen kan worden gebruikt, je moet er of mee geboren zijn of het is alleen voor de elite wizards of misschien wel allebei.
Yeah well, that's just, ya know, like, your opinion, man.
Heel goed.
Dit toppic begint weer echt interessant te worden. Oke hier gaan we: Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Tja die visie vaan de Übermensch is iets wat ontstaan is in de geest van een bovenmatig bedeeld persoon. Maar niet op feiten gebaseerd. Iedereen moet maar uitmaken wat hij / zij er van vind.
Ach, een eindeloze discussie is het toch wel, net zoals alle discussies waar meningen verschillen. Maar ik denk dat je met het wegnemen, van dergelijke onmogelijkheden weer een stap in de richting van de beoogde perfectie hebt gezet
[edit]
als mensen dit w&l vinden, kan dat. Maar wat maakt het voor de discussie uit? Het zijn regeltjes, maar het draait nog steeds grotendeels om roleplay... ergens.
Dit toppic begint weer echt interessant te worden. Oke hier gaan we:
Wat is het Nederlands gebrekkig hè?
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Tja die visie vaan de Übermensch is iets wat ontstaan is in de geest van een bovenmatig bedeeld persoon. Maar niet op feiten gebaseerd. Iedereen moet maar uitmaken wat hij / zij er van vind.Het is nu net zo dat een Übermensch volgens die visie wel een mens is. Als volgens jou een perfect mens fouten en slechte kanten heeft, hoe definieer je dan perfectie?
Dat is ook weer een kwestie van optiek. Perfectie is namelijk alleen perfectie in een bepaalde context. Perfectie heeft in elke omgeving een andere definitie. Perfectie past zich aan. Maar zoals ik al zei, dat ziet iedereen waarschijnlijk anders.
Het is juist die wereld die wel zo anders is. Het gene wat gelijk blijft zijn de gevoelens die de wezens, waar mensen inderdaad een aanzienlijk deel van uitmaken, hebben. Als je roleplayed zijn het die dingen die je naar voren moet laten komen. Karakter. En ook al verschillen sommige trekjes per ras. Roleplay draait er om een karakter uit te beelden.
Ja dat blijf ik een goed idee van je vinden. Een level 1 ventje moet kunnen winnen, alleen zal hij sluwheid en tactiek moeten toepassen. Van achteren neersteken, of veel geluk hebben.
Ach, een eindeloze discussie is het toch wel, net zoals alle discussies waar meningen verschillen. Maar ik denk dat je met het wegnemen, van dergelijke onmogelijkheden weer een stap in de richting van de beoogde perfectie hebt gezet
[edit]
als mensen dit w&l vinden, kan dat. Maar wat maakt het voor de discussie uit? Het zijn regeltjes, maar het draait nog steeds grotendeels om roleplay... ergens.
/u/26983/eend.GIF?f=community)
Ik weet niet wat voor fantasy jij leest, maar probeer Weiss & Hickman eens, in de samenlevingen die zij bedenken wordt magie gewoon gebruikt in het dagelijks leven.Op donderdag 14 februari 2002 20:20 schreef DarkX het volgende:
Als je magie hebt, waarom gaat dat niet verder dan die mensen die dat toevallig in da verhaal nodig hebben? Je zou verwachten dat het ook practisch gebruikt wordt. Instant transportation trade routes, lie detector charms bij justitie, dat soort dingen. Magie zou grote impact op een maatschappij moeten hebben, maar verder dan de player party en villain party komt het meestal niet, heel vreemd. Hier dwaal ik echter weer behoorlijk af
(Poort des Doods en Doodszwaard-serie heb ik het dus over)
edit:
wie had ook weer zo'n file met raadsels en puzzeltjes en valstrikken? Kan ik wel wat inspiratie uithalen (speel nu Bard Riddlemaster dus...)
wie had ook weer zo'n file met raadsels en puzzeltjes en valstrikken? Kan ik wel wat inspiratie uithalen (speel nu Bard Riddlemaster dus...)
Flap
Look for something long enough and you will find it; look for something without understanding, and it will find you.
A normal day at the stock exchange
"We need to have a talk about the birds and the bee gees..."
FreeStroke: Playing acoustic guitars at eleven!
Als je een Half-Dragon in je party hebt begint de Half-Dragon op lvl1 en de rest van de party op lvl10 (ofzo). Voor de precieze CR moet je kijken in de Monster manual.
En inderdaad wat LD al zei, een Dragon en een Human lijkt mij nou niet gezellig een avondje rampetampen...
En inderdaad wat LD al zei, een Dragon en een Human lijkt mij nou niet gezellig een avondje rampetampen...
Ik hoop dat de dragon de moeder was.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
:strip_icc():strip_exif()/u/26259/chise.jpg?f=community)
Ach, rekt het niet dan scheurt het wel
Maar idd is een Dragon met een Human niet normaal. Die 2 kunnen elkaar IMHO nooit bevruchten.
Maar idd is een Dragon met een Human niet normaal. Die 2 kunnen elkaar IMHO nooit bevruchten.
There is no magic.
In vitro fertilizatie. 
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Bevruchting in een reageerbuisje.Op zaterdag 23 februari 2002 01:01 schreef The Will het volgende:
Nederlandse vertaling plzz.... ik zou echt niet weten wat dat betekend
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Maar wat krijg je dan eigenlijk voor gedrocht? Mens met vleugels, drakenkop, staart? Ik kan me er vrij weinig bij voorstellen. Naja ik kan me er wel wat bij voorstellen, maar voornamelijk de stats niet.
Racial Treat zal iig zijn dat ie een verlaagde charisma heeft. Lijkt me niet dat een half mens, half draak er mooi uit zal zien
There is no magic.
Kan moeilijk lelijker zijn dan de half-feary die nu in mijn campaign zit. Beauty: 4 (op een schaal van 1 tot 20) Maar ja, dat krijg ej als je twee onbruikbare vleugelstompjes op je rug hebt zitten. 
Maar ja, dat krijg ej als je twee onbruikbare vleugelstompjes op je rug hebt zitten.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Wahahaha, heb ooit eens in een D&D campaign een Half-Orc gehad met z'n cha op 3. Vroeg die wat hij zich daar bij voor moest stellen
Nou hoe leg je dat uit?
Ik zou het beschrijven als: Overal bochels, je mist een oog, half oor d'r af, loopt krom.
Maar iemand anders nog suggesties?
Nou hoe leg je dat uit?
Ik zou het beschrijven als: Overal bochels, je mist een oog, half oor d'r af, loopt krom.
Maar iemand anders nog suggesties?
There is no magic.
Zeker. Hij stinkt uit z'n bek, peutert constant in z'n neus en scheldt iedereen die hij tegenkomt meteen uit.
Hij stinkt uit z'n bek, peutert constant in z'n neus en scheldt iedereen die hij tegenkomt meteen uit.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Wat ik dan weet van half-dragons: die ontstaan als een mannelijke draak ik gepolymorphde vorm een human, elven, dwarven of gnomish female bevrucht. Een half dragon ziet er totaal niet uit als een soort van lizardman echter: in hun jeugd lijken ze zelfs heel normaal, maar in hun pubertijd gaan ze veranderen. Ze worden heel erg lang, krijgen een soort reptiel achtige ogen en een vreemd slangachtig gezicht en klauwen. Ook krijgen ze wat dragonlike powers waaronder een eenvoudig breathweapon. Deze powers komen in de plaats van eventuele eerdere racial powers (zoals detect secret doors bij elfen of zo... om de balance erin te houden). De standaard half-dragons zijn half-gold, half-silver en half-bronze, maar er is ook een artikel uit Dragon geloof ik die nog meer half-dragons introduceert (half-deep dragon o.a.)
Deze info heb ik uit Counsil of Wyrms, de campaign setting voor spelers om dragon te spelen (of half-dragon )
Deze info heb ik uit Counsil of Wyrms, de campaign setting voor spelers om dragon te spelen (of half-dragon
)
Yeah well, that's just, ya know, like, your opinion, man.
:strip_exif()/u/12073/futurmaIcon.gif?f=community)
Cool stukje hierboven.
Nu was ik zelf van plan om in mijn huisregels een tekst over alle toegestane rassen toe te voegen.
Ik had er een paar zelf bedacht, namelijk: Half-Goblinoid, Half-Devil/Celestial, Half-Giant en (voor de munchkins) Half-Deity (mag ie Jezus uit gaan hangen en kijken hoe moeilijk ik 't hem maak
).
Maar dan krijg je natuurlijk dat heel je party uit supergoeie mutants gaan bestaan. Daarom wou ik de regel toepassen dat 10% van de bevolking in mijn wereld een crossbreed mag zijn. Dus je moet 10 spelers kennen (hoeft niet in de party) die nog geen crossbreed zijn en dan mag jij het zijn. Hier ben ik nog niet heel tevreden over, dus wie er betere regels weet: kom maar op...
Nu was ik zelf van plan om in mijn huisregels een tekst over alle toegestane rassen toe te voegen.
Ik had er een paar zelf bedacht, namelijk: Half-Goblinoid, Half-Devil/Celestial, Half-Giant en (voor de munchkins) Half-Deity (mag ie Jezus uit gaan hangen en kijken hoe moeilijk ik 't hem maak
). Maar dan krijg je natuurlijk dat heel je party uit supergoeie mutants gaan bestaan. Daarom wou ik de regel toepassen dat 10% van de bevolking in mijn wereld een crossbreed mag zijn. Dus je moet 10 spelers kennen (hoeft niet in de party) die nog geen crossbreed zijn en dan mag jij het zijn. Hier ben ik nog niet heel tevreden over, dus wie er betere regels weet: kom maar op...
Flap
Te weinig penalties. Ik bedoel - 3d4 schade met een breath weapon? Dat is ziek!
Je kan veel gavere penalties bedenken dan saaie ability score modifiers. Een half-dragon is iets heel speciaals. Je moet haast wel magisch zijn... wellicht krijg je damage van dispel magic spells? Dat is een originele disadvantage. Draken en mensen denken heel anders - wellicht heeft de kruising daartussen een mentaal instabiel iemand opgeleverd? Kies een originele insanity - etcetera! Zo kan je allerlei gave disadvantages bedenken.
Want vergeet nooit: disadvantages moeten net zo leuks zijn als advantages.
Je kan veel gavere penalties bedenken dan saaie ability score modifiers. Een half-dragon is iets heel speciaals. Je moet haast wel magisch zijn... wellicht krijg je damage van dispel magic spells? Dat is een originele disadvantage.
Draken en mensen denken heel anders - wellicht heeft de kruising daartussen een mentaal instabiel iemand opgeleverd? Kies een originele insanity - etcetera! Zo kan je allerlei gave disadvantages bedenken.Want vergeet nooit: disadvantages moeten net zo leuks zijn als advantages.
Wat is dit nu voor onzin? Iemand een bepaalde alingment opdringen? En waarom zou lawful neutral moeilijk zijn om te role-playen - dat zie ik al helemaal niet.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Spelen jullie 2nd of 3rd edition? Als jullie namelijk 3rd edition spelen dan klopt dit niet! Een lagere charisma zorgt juist voor minder angst. Angst inboezemen doe je namelijk met de skill "Intimidate". En die wordt genodified aan de hand van charisma. Met andere woorden Charisma staat voor beauty en tegelijkertijd overtuigingskracht!
Krijgen sorcerers toughness?
Lijkt me sterk!
Ik weet het dus niet zeker, want ik heb nooit een sorcerer NPC of PC gemaakt!
Verwijderd
Mijn half-draakje was neutral evil maar dat mocht niet omdat de hele party neutral was.
Dat er te weinig penaltys inzitten weet ik maar ik vind die op charisma maar belachelijk.
Dat er te weinig penaltys inzitten weet ik maar ik vind die op charisma maar belachelijk.
Het zit zo, hij wou als Chaotic Good Player een Party met alleen maar 'goeien' joinen en dan de rest van de Party uitroeien. Leuk...
Ik dacht dat et zo was in 3rd: Lage Charisma -> lelijk -> niet maatschappelijk geaccepteerd.
ff het 3rd Edition Player Handbook quoten:Op donderdag 28 februari 2002 22:57 schreef BlueAngelGoT het volgende:
Krijgen sorcerers toughness?
Lijkt me sterk!
Ik weet het dus niet zeker, want ik heb nooit een sorcerer NPC of PC gemaakt!
Verder nog wat meer uitleg over Wizardrix. Hij wou een Sorcerer spelen en hij zat maar te hameren op dat drakenbloed. Ik vond dus bij blue troll een filetje over Half-Dragons en zonder het verder doorgelezen te hebben heb ik het naar hem gestuurd. De volgende dag komt ie op school en begint allemaal te bazelen dat ie superveel bonussen krijgt enzo. Dat kan natuurlijk niet, alleen maar bonussen dus ik thuis die file ook doorlezen en vind geen een penalty. Dus maak ik in de gouwigheid vlug wat veranderingen en stuur die weer op. As Lord Deamon said, nog steeds te weinig penalties, maar Wizadrix vond dit blijkbaar al genoeg en besloot toch maar human te zijn.
Veel geblaat, weinig wol uiteindelijk. Ontopic maar weer? Of door blijven discussieren?
P.S: En ja, ik ben nog een n00b in het DM'en.
Flap
Verwijderd
o ja kewl. Ik speelde eerst D&D (10 jaar geleden ofzo) en ben toen overgestapt op AD&D. Maar heb al twee jaar niet meer gespeeld ofzo. Had geen idee dat het zo populair is, ik bedoel: 43 pagina's!!!!
Als ik zo lees heb ik er wel weer zin in eigelijk.
Toen ik stopte was ik 16e level thief in Dragonlance, Racknar heette ie. 4x damage met backstab!!!! ehhe
En speelde later ook ff Dark Sun, maar da's tog minder ofzo. Niet zo sprookjesachtig en historierijk als Dragonlance wereld (ffs hoe heette die planeet ook alweer?)
anywayz, beetje onboeiende post, maja, het moet maar
Als ik zo lees heb ik er wel weer zin in eigelijk.
Toen ik stopte was ik 16e level thief in Dragonlance, Racknar heette ie. 4x damage met backstab!!!! ehhe
En speelde later ook ff Dark Sun, maar da's tog minder ofzo. Niet zo sprookjesachtig en historierijk als Dragonlance wereld (ffs hoe heette die planeet ook alweer?)
anywayz, beetje onboeiende post, maja, het moet maar
Dragonlance, da was toch op Krynn ofzowat?Op vrijdag 01 maart 2002 16:17 schreef opium het volgende:
o ja kewl. Ik speelde eerst D&D (10 jaar geleden ofzo) en ben toen overgestapt op AD&D. Maar heb al twee jaar niet meer gespeeld ofzo. Had geen idee dat het zo populair is, ik bedoel: 43 pagina's!!!!
Als ik zo lees heb ik er wel weer zin in eigelijk.
Toen ik stopte was ik 16e level thief in Dragonlance, Racknar heette ie. 4x damage met backstab!!!! ehhe
En speelde later ook ff Dark Sun, maar da's tog minder ofzo. Niet zo sprookjesachtig en historierijk als Dragonlance wereld (ffs hoe heette die planeet ook alweer?)
anywayz, beetje onboeiende post, maja, het moet maar
Dark Sun vind ik trouwens ook een heel vage setting...
"We need to have a talk about the birds and the bee gees..."
FreeStroke: Playing acoustic guitars at eleven!
Verwijderd
Ik ga geen 40 tot 60 piek uitgeven voor een boek waarvan ik het wel leuk kan vinden maar ik nmiet weet of er wel mensen mee willen doen. Waarschijnlijk niet dus Het is gewoon om een beetje rond te kijken hoe het gaat.
//Heb je dat helemaal alleen geschreven? Damn, dat is nog groter dan het topic hier
Het is gewoon om een beetje rond te kijken hoe het gaat.//Heb je dat helemaal alleen geschreven? Damn, dat is nog groter dan het topic hier
Begint goed
Uh - ach ja
Kan je iig kijken of het je iets lijkt.
Kan je iig kijken of het je iets lijkt.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Run the risk zou ik zeggen, heb ik ook gedaan en toen bleek er al een gevestigde party te zijn op een of andere manier.Op vrijdag 01 maart 2002 22:08 schreef Xan het volgende:
Ik ga geen 40 tot 60 piek uitgeven voor een boek waarvan ik het wel leuk kan vinden maar ik nmiet weet of er wel mensen mee willen doen. Waarschijnlijk niet dus
Flap
Verwijderd
hij was volgens mij nog altijd neutral evil
Deity: Vecna
Heb ik dat allemaal gezegd. Ik heb het alleen maar over die charisma penalty gehad. En ik ben ook niet van plan human te worden.
Is waar (denk aan onze goede vriend Drizzt en wij hebben nu een drow priestess of Ellistrae in de party en die zijn ook good). Maar een draak heeft over het algemeen wel een genetisch bepaald alignment (je kan natuurlijk altijd uitzonderingen verzinnen
)Verder vroeg ik me af of er mensen zijn die Spelljammer hebben gespeeld/speelde, ik en mijn party wilden dit eens gaan "checken"(we hebben een spelljammer helm die we op een githyanki schip gaan zetten: resultaat = ruimteschip
). Ik vroeg me gewoon af of er mensen ervaring mee hebben, is het leuk en zo... of niet.
Yeah well, that's just, ya know, like, your opinion, man.
Verwijderd
Een draak misschien wel maar een half-draak is geen draak.Op zaterdag 02 maart 2002 16:10 schreef GaiusBertus het volgende:
Maar een draak heeft over het algemeen wel een genetisch bepaald alignment (je kan natuurlijk altijd uitzonderingen verzinnen
Hij is namelijk ook nog half mens (de mijne dan toch).
Nou, een magisch krachtveld deflecteert de kogel. Oid.
Hangt van de ring af. Hoe geeft hij een beter armour class? Geeft hij je instinctief een idee waar je geraakt gaat worden zodat je beter kan ontwijken? maakt hij je armour steviger? Geeft hij een soort magisch schild?
Verzin zelf maar iets - dan kan het ook nog voorkomen dat je in bepaalde situaties wel en in andere niet de bonus hebt. (Als je vast zit in een web-spell bijvoorbeeld zou je armour nog steeds sterker kunnen zijn, maar ontwijken kan je wel vergeten.)
Hangt van de ring af. Hoe geeft hij een beter armour class? Geeft hij je instinctief een idee waar je geraakt gaat worden zodat je beter kan ontwijken? maakt hij je armour steviger? Geeft hij een soort magisch schild?
Verzin zelf maar iets - dan kan het ook nog voorkomen dat je in bepaalde situaties wel en in andere niet de bonus hebt.
(Als je vast zit in een web-spell bijvoorbeeld zou je armour nog steeds sterker kunnen zijn, maar ontwijken kan je wel vergeten.)
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Waarom schrijft iedereen toch altijd 'deamon' in plaats van 'daemon'?
Je schrijft toch ook niet Julius Ceasar?
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Verwijderd
Ik heb in het weekend op zaterdag net mijn eerste sessie gespeeld. vooral characters maken en klein (heel heel klein) beetje gespeeld. onze party bestaat uit:
Barbarian, half-orc
wizard, elf
fighter, dwarven
cleric, elf of human (dacht elf, heeft trouwens f*cking hoge ability scores, totaal iets van 86 lucky bastard)
Rogue, halfling (ben ik
)
me ability scores zijn:
str-12 (toch nog ondanks de -2)
dex-17
con-13
int-13
wis-12
cha-12
netjes toch ofniet ?
skills die ik heb gekozen=> disable device, hide, listen, move silently, open lock, pick pocket, spot, tumble, use magic device.
ook heb ik de standaard uitrusting.
ze staan nog niet vast want we zijn nog niet echt begonnen. alleen wat geoefend dus ik kan ze nog veranderen als iemand een beter id heeft hoor ik dat graag (btw we spelen 3de editie)
Barbarian, half-orc
wizard, elf
fighter, dwarven
cleric, elf of human (dacht elf, heeft trouwens f*cking hoge ability scores, totaal iets van 86
lucky bastard)Rogue, halfling (ben ik
)me ability scores zijn:
str-12 (toch nog ondanks de -2)
dex-17
con-13
int-13
wis-12
cha-12
netjes toch ofniet ?
skills die ik heb gekozen=> disable device, hide, listen, move silently, open lock, pick pocket, spot, tumble, use magic device.
ook heb ik de standaard uitrusting.
ze staan nog niet vast want we zijn nog niet echt begonnen. alleen wat geoefend dus ik kan ze nog veranderen als iemand een beter id heeft hoor ik dat graag
(btw we spelen 3de editie)
Ik hou het hierop om teveel variatie en regeltjes voor aparte situaties te voorkomen. Als je een party van 6 tot 7 spelers gaat DM-en is dat nogal druk denk ik.
Bedoel je nou een:
-Barbarian
-Half-Orc Wizard
-Elven Fighter
-Dwarven Cleric
-Elf of Human
Ligt eraan wat je met het character wil. Meestal vind ik het juist niet leuk om gemiddelde ability-scores te hebben. Nou ja, die 17 maakt veel goed.
Hmmm, ben ik er een keer niet bij als onze party speelt gebeuren er meteen hele vage dingen. Iemand anders heeft gedee-emt (kan iemand nou eens zeggen hoe je dit een beetje leesbaar kan schrijven?
). Opeesn heeft de hele party een hele zut magic items die variëren van Worm Scale +8 (zondr restricties! ) en magic cloaks (waarvan ik de specs niet weet). En ik was net begonnen aan mijn eigen campaign voor de party. 
Hij bedoelt denk ik:Op maandag 04 maart 2002 16:00 schreef BlueAngelGoT het volgende:
Bedoel je nou een:
-Barbarian
-Half-Orc Wizard
-Elven Fighter
-Dwarven Cleric
-Elf of Human
-Half-Orc Barbarian
-Elven Wizard
-Dwarven Fighter
-Elf/Human Cleric
-Halfling Rogue
ff tussendoor: Is het niet Elvish ipv Elfs of Elven? Dat blijf ik namelijk denken, hoewel ik niet weet waar ik het vandaan heb
Hmm, Ik moest in ieder geval 1 negatieve roll hebben van onze DM. Kreeg ik wel een 18 voor terug ( vage regeling
)Het is volgens mij "ge-DM't" ofzoiets, en anders zeg je: "Iemand anders was DM"Iemand anders heeft gedee-emt (kan iemand nou eens zeggen hoe je dit een beetje leesbaar kan schrijven?
Flap
Rollen jullie niet gewoon stats en die gelden dan.
Vind het een beetje vaag als de DM opeens allerlei vage regeltjes gaat bedenken waardoor toch zich weer iemand tekort gedaan voelt. Je moet gewoon hard en eerlijk alle regels toepassen, behalve in subtiele kwesties.
We rollen wel gewoon, maar hij vind het leuker (Op maandag 04 maart 2002 16:46 schreef BlueAngelGoT het volgende:
Rollen jullie niet gewoon stats en die gelden dan.
) als er een negatieve roll bijzit. Vraag me niet waarom.Dat is pas vreemd vind ik. Mag dat wel van je DM?
Flap
Rollen zuigt. Je scores moet je kiezen bij je character concept, en dan moet je de GM dat laten goedkeuren. Sim-pel.
Als je een zeer intelligente maar zeer onhandige persoon wilt spelen en je gooit alleen maar tussen de 10 en de 13, dan kan dat dus niet. Ben je mooi klaar mee. Ik snap echt het nut van rollen niet.
Je scores moet je kiezen bij je character concept, en dan moet je de GM dat laten goedkeuren. Sim-pel.Als je een zeer intelligente maar zeer onhandige persoon wilt spelen en je gooit alleen maar tussen de 10 en de 13, dan kan dat dus niet. Ben je mooi klaar mee. Ik snap echt het nut van rollen niet.
Hangt van je character af lijkt mij. Ik vind dat er wat weinig lage scores bijzitten, maar goed - wie ben ik.Op maandag 04 maart 2002 15:40 schreef DaRalph het volgende:
me ability scores zijn:
str-12 (toch nog ondanks de -2)
dex-17
con-13
int-13
wis-12
cha-12
netjes toch ofniet ?
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Als je ons nou eerst eens je character-concept vertelt, hoe kunnen we anders weten wat goede skills zijn voor jouw character?
Mijn huidige character heeft oa Philosophy en Poetry - ze is echt koel.
Alleen heeft m'n GM m'n character sheet, dus ik kan haar even niet posten. (Nou ja, ik kan wel de 7 pagina's background history posten als iemand daar behoefte aan heeft. )
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
Graag. Alles maar dan ook alles wat Fantasy related is spit ik graag door. Is lekker voor inspiratie.
Dat is idd, koel, mijn huidige char heeft etiquete, en art. Niet echt spectaculair, maar ik zet em wel neer, als een beetje zo'n wijze wijsneus achtige wijsaard, met van die wijze quotes dan af en toe..Op maandag 04 maart 2002 21:03 schreef Lord Daemon het volgende:
Mijn huidige character heeft oa Philosophy en Poetry - ze is echt koel.
Ik moet zeggen, dat ik wel een history heb, maar die post ik maar even niet. Vooral omdat andere groeps leden ook wel tweaker zijn. (icestorm (kent em al, van toen hij DM was) en Raz).
En ik ben net een nieuwe char en zo.
Maar ik moet zeggen, het heeft echt wat om een goed uitgewerkte char te hebben. (ik vond em redelijk uitgewerkt).
Nou, speciaal voor jou dan.Op maandag 04 maart 2002 21:29 schreef BlueAngelGoT het volgende:
Graag. Alles maar dan ook alles wat Fantasy related is spit ik graag door. Is lekker voor inspiratie.
<font size=+1>Phemonoë</font>
Tell the king the fair-wrought house has fallen. No shelter has Apollo, no sacred laurel leaves. The fountains now are silent. The voice is still.
Phemonoë is a human woman in her late twenties. Born in the small kingdom of [enter name of kingdom], in southern Nimbiasa, she was never attracted to the common religions of the region. A deep inner feeling that everybody and everything was a part of God haunted her for years, while she tried to unify this with the beliefs she was brought up with. Her parents were fervent worshippers of the Graian Pantheon in fact, her father was a priest of Hiellios, the god of the sun, though not one of those priests born with the Gift. Phemonoë slowly became more and more dissatisfied with this religion, and she secretly started attending the worships of other churches. The Filishan religion was even worse than the Graian one basically the same, but the gods seemed to be mere humans with superior power not truly Divine at all. The Church of Ulian seemed a bit more promising, but their God was a being within the Universe, not something Holy that all beings were part of. Disillusioned, Phemonoë decided to leave organized religion behind and started to try and find God within her own mind.
By this time, Phemonoë was 19 years old. She had learned the skills of the scribe at her fathers temple, and her parents expected her to become a priestess preferably to Hiellios, but at least to one of the Graian gods. It was only for this reason that Phemonoë was not given away in marriage, as was customary for girls of her age the priestesses of Hiellios had to be virgins.
Not interested at all in serving this god she believed to be false, but not able to support herself, Phemonoë feigned devotion to her fathers god. She was trained in the arts of the priestess all except the use of divine magic, for it was thought that she did not have the Gift. As priestess-apprentice she earned a modest reputation for her hymns, which were beautiful poems even though the true passion behind them seemed missing. Still, her parents and the priests and priestesses who taught her were well pleased by her performance, and all thought she would make a successful career as a priestess.
But in private Phemonoë was on a very different quest. She spent her copious free time on meditating and poetry, trying to come near to the one true god the All and singing praises of her experiences in self-wrought hymns. Her religious beliefs ripened, and she came to the following insights: There is but one God, who is everything, and everything is this God. You are God, I am God, every living being, every stone and river and plant everything is a part of God and shares in Holiness. Everything and everyone is sacred, and bound together by the nature of God, which is love. Therefore, it is wrong to kill, it is wrong to hurt, unless if it is normal through the Order of Nature, which is the Divine Will. All actions should be directed towards the creation of beauty, of love, the constant consecrating of everything. There is no such thing, really, as death. All who live will live again and again, reborn eternally though not necessary as human beings. In your next live, you may be an animal, a plant, even a stone or a sound not as reward or punishment for your deeds, but by the necessity of the Divine Will. Since everything is part of God and equal part of God it is not more worthy to be a human than a flower or a cow. There is only one true difference, which is that a human can come into the closest contact of all with God through meditation, a human can temporarily become one with God and feel conscious of all the world, of everything therein, of what happens, what has happened, and what must yet happen. A human who achieves this can become truly one with God, and the cycle of rebirth will stop when all have achieved this maximum of consciousness, which is also a maximum of love. Still, it is not a bad thing if a human does not become one with god in his lifetime he will have the whole of eternity to achieve it and in the end, all will achieve it.
This set of beliefs, which was quite contrary to the beliefs of the Graian religion, made Phemonoë more and more averse to their tradition and rites. She felt that, although it was right and proper to kill an animal for food, it was against the Order of Nature and the Will of God to slaughter an animal for sacrifice. Yet sacrifices were the order of the day in the Graian religion. The moral philosophy of the Graians also dissatisfied her though not as self-righteous as that of the Church of Ulian, it still talked about passing judgments and punishing criminals. Feeling that the only good reactions towards a crime an act against the Will of God, which is one of Love and Compassion are sadness and pity, Phemonoë was appalled at the practice of punishing crimes, which invariably involved doing yet more acts against the Will of God, such as inflicting pain or even death.
When she was 22 the time had come that she would be made a true priestess of Hiellios. This involved a large amount of rites, including the sacrifice of a young lamb. Phemonoë knew she could not do this but not doing it would result in discharge from the services of the temple, and there would be no welcome for her in her fathers house. Worried, Phemonoë spent her free time in the last weeks before the initiation not in meditation, but in making long walks around the city.
It was 4 days before the initiation when she was walking across the biggest marketplace in the city that she heard a priest of Ulian debating in angry tones with a young man. The youth remained very calm and composed, though his answers seemed to infuriate the priest more and more, until the priest suddenly slapped him full in the face, turned and walked away, denouncing him for a heretic. Luckily, the influence of the church of Ulian is small in Nimbiasa. The strange thing, however, was that the young man seemed not enraged by the priests outrageous behaviour, but instead only sadness came over his face. Intrigued, Phemonoë walked towards him and asked him what the debate had been about. The youth, who introduced himself as Fradas, told her that his religion taught that everyone was a part of God, and that the priest of Ulian had denied that this was so. Phemonoë immediately exclaimed that she thought that everyone was a part of God too, and before she knew it she had told him all of her troubles. Fradas suggested she came with him and he would introduce her to his religion.
Phemonoë went with him, and he brought her to a gathering of a sect known as the Congregation. A very small religion in a world dominated by the three great religions, the Congregation was tolerated because they posed no threat to anybody. Their teachings were almost identical to the truths Phemonoë had discovered on her own. Impressed by what she had thought up by herself, they offered to take her in if she would reject the Graian pantheon. Immensely relieved to have found people who believed as she did, Phemonoë went back to her temple complex. She sought out the High Priestess, and told her she was going. The incredulous woman tried to show her the error of that decision, until Phemonoë spoke the following words:
Do not think I feel fear, resentment, disappointment or hate towards you or any part of your religion. All I feel is sadness, sadness at the way you remove yourself farther and farther from God as you attempt to come closer to the manifold gods you have created in your own image. All your rites and sacrifices only serve to desecrate true consecration is always an act of creation, of love never one of death and destruction. I will no longer live the mistakes you have sanctified, I will serve God in the only way one can by hallowing the world that He is.
Recognizing that the child was lost forever, the high priestess was filled with anger. She called the temples council together. In the presence of all the priests and priestesses, of all the apprentices and clerics, Phemonoë repeated her decision. The council, of which her father was one of the members, decided quickly what her fate should be. From the mouth of her own father she was condemned to excommunication, and without ever having the time to gather her belongings she was forcibly thrown out of the temple. Standing in the street, with the angry crowd looking at her accusingly, tears streamed across her face. The high priestess came forward and spoke thus:
Now you weep? Do you at last regret your decision? You have been condemned by your own words, but the Graian gods are nothing if not merciful. Atone for your sins now, and if your heart and words are true you will be forgiven. It is never too late.
To which Phemonoë replied:
I weep not for myself, dear priestess, I weep for you. I weep for all of you who will not be able to feel the omnipresent God. May you be luckier in another life, for this I tell you: everybodys time will come. You offer me forgiveness, but this I tell you: to forgive one has to be a judge, and judgement is the negation of God.
The high priestess looked upon her for a moment, before replying:
I see that you continue in your blasphemy. Go, and leave the love and life of the gods behind forever.
One last thing Phemonoë said before turning around and walking away:
Not behind but before me is the love, the love that is the true God.
All the ties to her former life thus severed, Phemonoë went back to the Congregation where she was accepted warmly. One of the members of the Congregation was a rich noble, earl Stravastos, and his house was were the meetings were held. Stravastos offered Phemonoë a chamber in his house where she could stay until she found a way to earn a living. The Congregation has no priests or priestesses, since everybody is a part of God, and therefore almost all members have a normal job. For the first time in years Phemonoë could discuss religion with people who felt just as she did, and she was introduced to many things she had not yet thought up herself. The most important were new techniques of meditation, allowing her to come ever closer to God. The Congregation knew the ways to create from herbs a number of intoxicating kinds of incense, which were burned at meditation sessions the smoke of these herbs bring the meditating people in a trance-like state where it is much easier to make contact with the spiritual God. Enthusiastic, Phemonoë tried this way of meditating. Sitting on the ground in a circle of fellow believers, she inhaled the fumes of the incense and was transported to a new kind of consciousness.
How to describe it? The world around her became more and more vague, until only the slightest shadow of it was left. In darkness, but not with a feeling of loneliness, Phemonoë drifted peacefully. Then, a warm, soft light appeared, and she willed herself towards it. The light grew and in the end it seemed to encompass her completely, this light that was also love, God and the whole world. When it was all around her and within her, she let herself go completely and became one with it. In a blinding flash of consciousness, she felt the whole of God, the whole of the world, the whole of everything. She felt what was happening, what had happened and what would yet happen not as individual thoughts, but as one great feeling. Phemonoë was in a state she had only dreamed of, she had reached unification with All. Time had no more meaning to her than space, as she beheld the wonder of the great Unity.
But then a part of the Unity suddenly rushed towards her, and she saw it and comprehended it not as one comprehends something in the world, but in a metaphoric way. And her mind suddenly conceived of the following words, and she felt that she spoke the words aloud:
Clear water flows from the sacred spring, and it is a healthy draught to women, men and children. Yet a shadow falls over the spring, the waters turn to black not life but horror streams from it and untold suffering!
Confused and startled by her own involuntary act of speaking, Phemonoë suddenly found herself back within the chamber, where the incense was already burnt up. All the members of her circle were looking at her strangely. They asked what she meant with her words and Phemonoë realized that she didnt know. Although she remembered the words clearly, and the emotions she had felt when she said them, she had no idea what she meant by them. Though this was an unknown phenomenon to them, the members of the Congregation didnt worry about it it had happened in a trance, and nothing bad could possibly happen in a trance.
All this changed when a few days later rumours came from a nearby village. Their sacred well had turned bitter, but as this slowly happened in the course of days many people didnt notice it immediately. Now, all who had drunk from it had become ill, and many were dying.
This news shocked the Congregation, not only because it was dramatic that many people were dying, but also because it was quite clear that Phemonoë had prophesied it. Phemonoë herself was most startled of all. It seemed that she was a prophetess! Luckily, many of the Congregation saw the inherent danger of having an accurate prophet in their midst such as jealousy of the other faiths and convinced the rest of the members that it would be in everyones best interest to keep this secret. Phemonoë herself started going into trances more often. When she did not use incense, she never truly reached God. But when she did, she almost invariably became one with the All and almost every time she spoke a prophecy.
As far as could be seen, the prophecies were always accurate. Some seemed to be about things far away, but very often there were prophecies about nearby events. After a few weeks, everyone within the Congregation was completely convinced of Phemonoës accuracy. Yet they kept her talents secret, even though the urge to try and prevent things that were spoken of was often strong.
She lived as an honoured member of this small community for 4 years. All her prophecies were written in a book, called the Book of Phemonoë, of which there were two copies: one in the possession of Phemonoë herself, and one in the possession of Stravastos. Then one day she had the most frightening prophecy of all:
The golden crowned ruler falls to the sword of a child. In his blood justice is smothered, and death will walk the streets, as fear and pain obtain dominion. Words are drowned with laughter, and laughter drowned with cries.
The meaning seemed clear. The present king, Robert IV, had a son who was known to be both cruel and ambitious. The prophecy seemed to say that this son would kill Robert and bring great terror to the people. The Congregation debated for two days whether they should bring this news to the king or not. Finally, Phemonoë decided that she would go to the king, and the rest of the Congregation conceded. Stravastos used his influence, and Phemonoë was granted an audience.
Nervous yet hopeful, she went to the king and told him that she had prophesied that his son would kill him. He and his advisors never took her seriously, and she was sent away amidst gales of laughter. Words are drowned with laughter, she thought, and suddenly a terrible realization came over her. Her own actions had fulfilled part of the prophecy did that mean that without her it would not have come to pass? Her only hope was that the king might take some extra precautions against his son.
He never had the chance. That night he was killed with the sword of his son which was wielded by his most powerful advisor. Phemonoës words had given him the luminous idea to kill his liege and let the kings son take the blame. That way he would be able to dispose of the royal family and become the new ruler. Unfortunately for him, he was seen, and a furious battle took place between those loyal to the kings son, those loyal to the advisor, and a few other people who thought they could grab power. The streets of the city ran red with blood.
In the end it was the kings son who won and brought some peace back to the land. The heads of all traitors were displayed on pikes all over the city, and everybody of suspect loyalty was arrested. This included the entire Congregation, whom the new king, Robert V, held responsible for the rebellion and his fathers death. All those who would swear to abandon their beliefs and enter one of the established religions were allowed to go, but all those who remained loyal to their beliefs were executed. Only Phemonoë was spared this fate, as Robert V had her thrown into a dark dungeon he was not sure whether she was a real or a false prophetess, and he was too careful to kill a potentially useful person.
Phemonoë spent a year in her dungeon cell before the king had her brought to him one day. He told her that he had a problem, and if she could help him with it, she would become one of his trusted advisors. If not, she would be killed. The nature of the problem was this: two kingdoms next to his, both about as strong as he was, were at war. Their armies were heading towards each other, and within a few weeks they would meet in a great battle that would probably decide the war. Wishing to ally with whomever would be the winner, Robert V needed to know its outcome.
Phemonoë was given a quiet chamber to prepare for her meditations and the herbs necessary to create the incense she needed. Although she knew she could not invoke prophecies at will, Phemonoë saw no better course of action that to try and hope that her trance would tell her what she needed to know. Weak after her year of imprisonment, she fell into the deepest trance she had ever experienced. She marvelled anew at the sensation of unity with the whole world, and for a timeless eternity she seemed to drift in the grand consciousness of God. There came a moment, however, when she had another prophecy, and these were the words she spoke:
The snake and the eagle meet on fields of vermilion, and fang meets claw in anger. The eagle triumphs momentarily, but then slow poisons bring him down. Their bodies lying on the bloody meadow, the lion steps in and crowns himself with gold.
Robert V was very excited with this news. The snake and the eagle were the respective sigils of the two kings that were fighting but the lion was his own. Deciding to follow the prophecy, he secretly prepared to strike both kingdoms at once. When word reached him that the two armies were within a days march of each other, he attacked. It turned out that the prophecy had been very accurate. Though the snake-king had lost the battle, assassins from his side killed the eagle-king three days after his victory, leaving both countries in turmoil. The armies of Robert V marched through them almost without meeting resistance, and both kingdoms were forced to bend their knees to him.
Overjoyed, Robert V bestowed many honours upon Phemonoë. She was given spacious apartments within the palace, named one of Roberts council of advisors and showered with wealth. None of these especially pleased Phemonoë, but she accepted them as graciously as she could. Not interested in court politics, her advisory role was mainly limited in telling the king her prophecies. The two books of Phemonoë, which Robert had acquired after his ascension, were continued. The three great churches were very unhappy with the course of affairs, but none of them dared to denounce the kings favourite as a false prophetess. Still, Phemonoës influence on the states stance towards religion was small the three great religions were still the only ones officially allowed.
Phemonoës prophecies were not always helpful for the king they were often about things far away or unimportant, but in general Robert understood how to make use of the few that were about matters that concerned him. His intelligence, however, was not accompanied by any compassion for his fellow human beings. His rule, though efficient, was harsh and cruel. People were killed in atrocious ways for even small crimes, existing state welfare was abandoned and all those who were a danger to Roberts rule were silenced in a variety of ways. Phemonoë was very unhappy that she was working for a man like this.
Then one night, almost two years after she was first taken form her dungeon, she had a prophecy that seemed to mean that Robert would be assassinated soon and the churches would take control over the kingdom. Knowing that the death of Robert would increase the happiness of many, she decided not to warn him. However, the churches werent her friends either, so Phemonoë started planning an escape.
Indeed, her interpretation of the prophecy had been right insofar as the assassination of the king was concerned. He suddenly died late at night three weeks later from a poison in his wine. When his body was found, the palace became a pandemonium. Phemonoë grabbed hold of her already packed belongings, and quickly ran through the large palace gardens towards the back of the palace, which was least guarded. Under the cover of darkness, she took the ropes she had hidden under a bush, climbed a tree next to the wall and used the ropes to descend safely. She was now in a quiet part of the city but how long would any part of the city remain quiet? When Phemonoë had walked a few streets away from the palace she already heard people shouting to each other. At the news of the kings death some decided to flee the city for safety, some went to the palace to find out everything they could and a few daredevils went as far as to celebrate openly. Phemonoë went into a small park and stepped into the bushes to take off her clothes and dress in less suspicious garb. Now clothed as a simple peasant woman, she fled the city afoot.
The churches did try to take over, but they werent as successful as they had hoped. A few nobles united against them, and a civil war raged through the land as more and more independent groups wanted to take over. Without the strong leadership of Richard V, the two annexed countries rebelled and soon the entire region was in an uproar. Meanwhile, there were hushed whispers about the killer of Richard V. Some said the churches had done it, some blamed the nobles or their own political opponents but one of the most heard stories was that his witch, who had disappeared mysteriously, had killed Richard. Knowing that she was far from safe anywhere in the vicinity, Phemonoë started calling herself Cassandra and began a journey away from her past. The world was big, she was still young, and she wanted to serve the true God.
Details, stats and skills
Phemonoë, who currently calls herself Cassandra, is a 29-year old human woman. She has light brown, long hair and a fair skin. She normally dresses in colourful silks and satins, wearing a veil, but at the moment she is clad in much more common garbs, including a blue dress that any peasant woman might own. Her other possessions include a backpack, a belt knife, a pouch with incense and herbs for incense, a copy of the book of Phemonoë, ink, a goose feather pen, a small mirror, some cosmetics, two sets of her normal clothing, some of the most beautiful jewellery Richard had given her and a fair bit of money. Most of this is stuffed in her backpack under an old cloak, to ensure that none see it.
Phemonoës strength is rather limited. She is not used to do heavy physical work and is rather slight of build. Her health is not too good either. It was rather permanently weakened by the year of imprisonment in the damp dungeon. Furthermore, her frequent use of incentives does not help. She is handy enough though, not clumsy at all. She doesnt have the fine finger technique needed for playing a musical instrument or picking pockets, but she has a steady enough hand to write in a very clear hand. The grace of her movements is not remarkable.
Phemonoë is quite perceptive. In her opinion all perceiving is a perceiving of the divine, and she greatly loves beauty, whether natural or artificial. She always has her eyes and ears open, and her eyesight and hearing are pretty good. Only when she is under the influence of incentives does her connection with reality lessen. When in trance she is completely unaware of what happens around her, and afterwards she is dizzy for a number of hours.
Phemonoë will never be called beautiful, but she is attractive. Most people think she is rather vague, but those who know her well often love her deeply. Her greatest talents, however, are her mental abilities. She has always been a very intelligent woman, whose unrelenting questioning of all beliefs has led her far away from her education. Though her talents lie not in the realms of mathematics or finance, she has a great grasp of language, literature and philosophy. Her insight into human nature is quite good, if not phenomenal. Phemonoë does have a great willpower, however although she often conforms to her surroundings in order not to create any trouble, she will always go her own way if she feels the divine will necessitates it.
She has learned a number of skills in the course of her life. Apart from those everyone knows, she has been trained as a cleric and a priestess. She can read and write both the common language and ancient [Axel, tell me what kind of languages exist] very well, she knows the history of the world, she is well versed in the Graian religion and has some knowledge of the other ones, she knows quite a bit about philosophy and has some training in the medical arts. Furthermore, all who knew her hymns once recognized her poetic abilities. In the Congregation, Phemonoë learned some herbalism, especially the creation of incense. Her time at court has shown Phemonoë the ways of etiquette and intrigue, though she abhors the latter.
Her most obvious skill is of course her ability to prophecy. She only has prophecies when she is meditating under the influence of intoxicating incense. Such a meditation session often lasts for three hours or more, and she remains dizzy for as many hours thereafter. She has no control at all over the prophecy she receives. They can be about her personally, about something in her vicinity, or about something on the other side of the world. They can be about very important events, or sometimes about the almost trivial. Still, the truly important events in the world around her are very often the subject of prophecy.
Prophecies are given in the form of a few lines of prose. A prophecy is often obscure, but it is always completely accurate. It cannot be changed by any action whatsoever once Phemonoë has prophesied something, it will occur. She herself does not necessarily know what a prophecy means either.
Phemonoë never uses weapons. She has her belt knife to cut food, but she will never attack a living being unless it would be natural to do so. So she might set a trap for a rabbit if she intended to eat it, and she might kill a hornet that was biting her, but she would never kill a lamb in sacrifice and she would never kill a human being for any reason at all. When attacked, Phemonoë will either try to reason with her attacker, surrender or flee.
Personality & morals
There are a number of emotions Phemonoë never truly feels. Anger is one of these though she might feel it for a short moment, it is always instantly suppressed. Others are envy, hatred and arrogance. Predominant emotions in Phemonoës character are love and sadness. Love towards all and everybody, and sadness towards all those who break the will of God. Compassion and pity too, towards all those in misery, whether by their own fault or by the actions of others.
Phemonoë wants to bring other people closer to God, she wants to ensure they behave in a right way, she wants to lighten their suffering, she wants to live fully, see and create beauty and in the end become one with God. Once she was very passionate and almost naïve in these things, but alas no longer. Bitter experience has shown her the ways of the world, and a cynical shadow has fallen over her joy. Though by no means defeatist, Phemonoë sometimes despairs about the amount of ungodliness and misery in the world and her ability to change it. Still, she is dedicated to try and change as much as she can.
Her philosophy is one of pacifism and non-resistance. If someone tries to rob her, she will not try to stop them. She might try to talk about it, she might try to run away but she will never forcibly resist. Neither does she believe in justice, in punishment. A punishment is always some bad act, like imprisoning or killing someone. How could two bad acts cancel each other? Two bad acts are just twice as bad as one bad act; there is no guilt that can be paid by being punished. Punishment and justice are merely tools for the powerful to ensure that people do as they say.
Phemonoë is not anarchistic though. She has a respect for laws as rules of conduct that help people in a society get along. But she feels that one who breaks the laws should be pitied at most feared or scorned not hated. Condemning anyone as criminals or, even worse, sinners, is the last thing Phemonoë will do.
However, Phemonoë is not quick to trust anyone either. She knows that many people will lie, betray and steal without thinking twice. Once a person has earned her trust, that trust is very strong but earning her trust is a slow process.
Though she has a good eye for the bad things in a person, she tries no to dwell on them too much. Seeing the beauty in the world is more important than seeing the ugliness, so Phemonoë tries to concentrate of the good aspects of a human being. She does not expect everyone to be perfect, but can appreciate many different forms of goodness. She would respect a man who ardently believes in Ulian and tries to please his God by giving much alms to the poor. She would even respect a thief who steals in order to feed his family; even though she would feel sadness at the way he removes himself from God.
Phemonoë will help anyone in need. Even someone who has done her great wrongs. Revenge is completely antithetical to her nature just as forgiveness. Both revenge and forgiveness presuppose judgment, and Phemonoë refuses to judge anyone.
Still, Phemonoë does have priorities. She knows she cant help everyone, so she helps only those she can help. She will also help someone who is dear to her sooner than someone she doesnt know. This is merely human everyone cares most for those they know and love. Phemonoë will not take unnecessary risks either, if she can avoid them. Though it is a task of love to help other people, it is also necessary to protect yourself.
Welch Schauspiel! Aber ach! ein Schauspiel nur!
Wo fass ich dich, unendliche Natur?
:strip_icc():strip_exif()/u/39828/melonhatcat8uy.jpg?f=community)
Ah...een D&D topic!
Ik ben al heel lang op zoek naar een spelersgroep.
Toevallig een actieve groep van 20-ers in de omgeving Dordrecht/Zwijndrecht die nog wel een speler kunnen gebruiken?
Ik DM zelf wel momenteel en aangezien mijn huidige groep veel te weinig kan, zoek ik uitbreiding (op de lange termijn, als het echt niet anders kan)
Favoriete gamestijl: beetje min/maxer, goede afwisseling RP/combat, geen gezooi met ubercharacters en gekke munchkin rassen. Kortom 'standaard'
Ik ben al heel lang op zoek naar een spelersgroep.
Toevallig een actieve groep van 20-ers in de omgeving Dordrecht/Zwijndrecht die nog wel een speler kunnen gebruiken?
Ik DM zelf wel momenteel en aangezien mijn huidige groep veel te weinig kan, zoek ik uitbreiding (op de lange termijn, als het echt niet anders kan)
Favoriete gamestijl: beetje min/maxer, goede afwisseling RP/combat, geen gezooi met ubercharacters en gekke munchkin rassen. Kortom 'standaard'
Dit dus.
Dit topic is gesloten.