begintmeta schreef op donderdag 14 september 2023 @ 12:51:
[...]
In Duitsland wordt Aiwanger natuurlijk wel door mogelijke schrijfsels in het verleden (1988, toen hij 17 was) achterhaald. Ik weet ook niet of het een probleem is, ik denk dat het prima is om geconfronteerd te worden met je verleden, en daar wat mee te moeten, maar men moet ook niet uit het oog verliezen dat het verleden niet het heeden is, dat de
verantwoordelijkheden op elk moment anders zijn
Helaas vergeet men dit in de praktijk nog wel eens. De tijdsgeest verandert. Zaken welk 20 jaar geleden nog meer acceptabel waren, zijn dat nu niet altijd evenzeer. Als ook vice versa. Laat staan circa 40 jaar geleden.
Ergens is het tot op het flauwe af om mensen daarop af te vallen. Mensen veranderen tenslotte. Meer recente uitspraken of een zekere rode draad in gedachtegang is natuurlijk een ander verhaal. Maar iets dat decennia lang geleden gezegd of gedaan is, zou voor wat mij betreft echt niet alles bepalend moeten zijn.
Roenie schreef op donderdag 14 september 2023 @ 18:32:
[...]
Het hele programma is best een flink aantal pagina's, maar als je door de lijst met de belangrijke punten per thema gaat krijg je wel een aardig idee. Op het eerste gezicht klinken sommige aandachtspunten aardig, maar veel is, voornamelijk financieel, kansloos om 1-op-1 in te voeren. Teveel potentieel voer voor niet constructieve debatten en dat komt de effectiviteit van de politiek niet ten goede. Iets gematigdere punten en aanhaken bij partijen die anders denken om tot een constructievere dialoog te komen had effectiever geweest. Maar goed, dat is niet de rol die zij voor ogen hebben neem ik aan.
Ik beperk mij even tot de ziekenhuiszorg:
"De patiënt moet weer leidend worden in de zorg." - Prima idee, autonomie van de patiënt bepleiten wij ook altijd. Maar eerlijk is eerlijk. De patiënt wil vaak helemaal niet leidend zijn, de patiënt zegt doorgaans gewoon dat ik ervoor gestudeerd heb en vertrouwd mij in mijn keuzes. Als ik zeg dat behandeling A door mij te verkiezen is, kiest de patiënt al snel voor behandeling A. Als ik aangeef dat behandeling B via een collega te verkiezen is, kiest de patiënt niet snel voor behandeling A.
"Daarnaast moet de patiënt veel beter geïnformeerd worden om een goede keuze te kunnen maken." - Hier kan ik mij prima in vinden. Maar goede informatievoorziening, kost tijd. En extra tijd binnen consultvoering, kost geld. Ook eventuele ontwikkeling van ondersteunende materialen zoals informatieve apps of organisatie van patiënten informatie avonden, kost tijd en geld. En laatst genoemde opties zijn ook lang niet altijd even goed toepasbaar. Meer ruimte voor 20 minuten consult voering zou fijn zijn, maar betekend dus een duurder consult als ook minder ruimte voor consultvoering bij andere patiënten; hetgeen meer artsen, physician assistants/nurse practitioners, etc. vereist om hier zorg voor te dragen.
"De bureaucratie in ziekenhuizen moet verminderd worden door het afschaffen van de 3500 indicatoren die jaarlijks worden bijgehouden voor de zorgverzekeraar en de inspectie." - Dit heb ik binnen dit topic al eens eerder aangekaart. Dit is niet zozeer iets dat zorgverzekeraars of inspectie bedenken. Hetgeen zij opleggen, zijn gewoonlijk indicatoren bedacht door de beroepsverenigingen en internationale vakverenigingen zelf.
"Een afdeling met goede resultaten moet kunnen groeien ten koste van afdelingen met achterblijvende resultaten." - En dit sluit dan ook enigszins aan bij bovenstaande. Want hoe ga je deze goede resultaten aantoonbaar maken? Juist, indicatoren

. Dezelfde indicatoren waar de FVD maar al te graag vanaf wilt, want dit kost tijd en geld. Maar discrepant hierop dus wel willen dat afdelingen met goede resultaten zich kunnen onderscheiden en groeien. En tevens stellen "Wel moeten belangrijke uitkomsten van zorg bijgehouden worden per afdeling en behandeling, en ook de patiënttevredenheid moet worden gemeten, en publiek inzichtelijk zijn voor de patiënt.". Laat dit dan nu juist zijn hetgeen dat huidige indicatoren doen. De heer Baudet mag het dan misschien wel persoonlijk niet eens zijn met iedere indicator, maar onder de streep, maakt dit uit?
"Er komen vaste tarieven per behandeling." - Hetgeen dus absoluut contraproductief is op hetgeen ze eerder stellen. Kwaliteit moet lonend worden. Maar met een vast tarief per behandeling, loont dit dus helemaal niet. De zo goedkoop mogelijke producten, geïmporteerd uit China. Dat is pas lonend. Want investeren in degelijke implantaten, degelijk operatiemateriaal, et cetera? Dat loont dus niet, want je wordt voor wat betreft het FVD betreft, hier niet voor vergoed.
"De tekorten aan zorgmedewerkers worden voor een groot deel veroorzaakt door slechte arbeidsvoorwaarden. Door meer concurrerende arbeidsvoorwaarden kan de zorg weer aantrekkelijk gemaakt worden voor werknemers." - Dit is dan weer één van de voorbeelden waarmee de zorg niet goedkoper zal worden. Waar gaat dit geld vandaan komen?
Eén en ander klinkt natuurlijk leuk. Het leest een beetje alsof we Chat-GPT vragen een verkiezingsprogramma te schrijven aan de hand van een aantal populistische kreten, zoals meer geld voor de zorgmedewerker, minder bureaucratie, minder registratielast, meer autonomie voor de patiënt.
Krisp schreef op donderdag 14 september 2023 @ 21:26:
[...]
De CU-programma's zijn eigenlijk altijd wel realistisch, en ik zie geen reden waarom dat nu anders is. En als je het programma leest, dan zie je ook hoe ze dit gaan betalen:
[...]
Zo onrealistisch is het dus niet, en het zou je sieren als je iets meer leest voordat je post.
Dit soort in toenemende mate belasten van inkomen is wat mij betreft ook verre van ideaal. Het onbestaan van het middeninkomen, waar op Tweakers vele duizenden posts aan gewijd is, wordt hiermee enkel verder versterkt.
Het is te kortzichtig. Sure, het klinkt fair. Pietje Puk verdient meer, laat Pietje Puk maar meer betalen. Maar Pietje Puk is natuurlijk ook niet gek. Pietje Puk gaat dan simpelweg maar iets minder werken, meer tijd over en financieel nauwelijks achteruitgegaan.
Veel belangrijker is hierin maatschappelijke bewustwording, moet alles? Moet altijd effectiviteit boven kosten-effectiviteit gaan? Is op een gegeven moment een behandeling waarbij er in bijvoorbeeld 90% van de gevallen curatie is, tegenover 95% curatie, maar tegelijkertijd circa 3x zo goedkoop, niet gewoon goed genoeg? Sure, we kunnen spreken over leeftijdsdiscriminatie en wat dan ook. Maar geld dat er niet is, kan simpelweg natuurlijk ook niet worden uitgegeven. In de praktijk zijn hiervan gewoon meerdere voorbeelden te benoemen, waarin behandelingen soms per behandeling inclusief opname, revalidatie kosten, etc. per patiënt meer dan een ton duurder kunnen zijn voor zeer marginale winst op de uitkomst.