Van z’n in carbon ingepakt wc rolletje zijn er bij mijn weten 6 tot maximum ongeveer 10 dives geweest. De andere dives in de pacific en golf van Mexico zijn uitgevoerd met z’n eerste twee aangekochte subs. En wellicht een paar test dives met de Titan in de golf van Mexico.
Die aangekochte subs waren professionele subs, gebouwd en ontworpen door submariners, die een rating hadden tot ongeveer 400-500m. Ook geen kinderspel, maar toch nog een andere categorie dan 4000m. Het type sub met een grote transparante bol vooraan, dus met met goed zicht naar buiten.
Alle voorgaande dives zijn puur geluk geweest.
@
cordonbleu Klopt helemaal. Beweren dat composiet materialen geen effect hebben van materiaalmoeheid is complete nonsens, en moet gecorrigeerd worden. Jammer dat iedereen ineens expert is en zich veroorlooft om stelling zomaar alle soorten onzin in cyberspace te slingeren.
Moeheid van composieten is erg moeilijk in normen te gieten, of zelfs maar richtlijnen over op te stellen. Het is geen homogeen materiaal zoals metalen dat zijn. Het is een composiet van verschillende materialen, die vaak erg richtingsafhankelijke eigenschappen hebben, vooral de fibers dan. Voeg daaraan toe dat ze per laag aangebracht worden en er dus ook een factor ‘uitvoering’ meespeelt. Dan heb je nog aspecten als delaminatie, die onzichtbaar zijn en nauwelijks kunnen opgespoord worden.
Vooral metalen is er al minstens 100 jaar aan gedegen materiaal onderzoek, en een goed begrip van metaalmoeheid. Alle design normen en berekeningsmethodes nemen dat ook in rekening. Dat niet alleen, voor metalen zijn er erg goede methodes beschikbaar om de staat van het materiaal te evalueren, niet destructief. X-ray scanners, enz…
Een composiet kan je niet of nauwelijks scannen.
Ik las ergens nog iets interessant. Carbon fibre wordt vaak gebruikt als de druk van binnenuit komt. Duik flessen bijvoorbeeld. Omdat je dan het materiaal belast in trek, net waar de fibers het sterkst zijn. Omgekeerd dragen de fibers weinig bij, en ga je alle krachten op de filler/matrix/epoxy opnemen. Er zal wel iets van effect zijn, maar dit zal eens goed doorgerekend moeten worden. Iets wat OceanGate vast niet heeft gedaan. Onderzoek zal dat moeten uitwijzen.
Voor drukvaten uit carbon fibre wordt de fiber ook vaak op 30 graden ‘gezwachteld’, ipv gewoon perpendiculair op de cilinder zoals OceanGate het deed.
Het hele zaakje is een amateur operatie, begin tot einde, gedreven vanuit een zichzelf overschattende narcissist die dacht dat ‘ie op gevoel wel even de moeilijkste engineering challenges die er bestaan zou kunnen oplossen, met een team jonge mensen zonder ervaring.
Edit: er is een verhaal bekend van een plan om in de marianen af te dalen met een sub gekocht door Branson van Fossett. Ook gebaseerd op een composite ontwerp. Dat ding zou eenmaal gebruikt worden (net omdat er geen of onvoldoende data is in verband met cyclisch belasten van een composite hull in duikboten), en dan tentoongesteld worden in het Smithsonian. Een enkel tripje dus, geen reguliere duikboot.
Edit 2: en dan heb je het nog niet eens over de failure modes, namelijk plots optredende en volledige breuk. Nauwelijks waarschuwing, geen geleidelijke overgang. Echt iets wat je wil als je vastzit op een paar duizend meter diepte.
Staal kan je prima monitoren met strain gauges overal en een goed idee hebben van hoe het zich houdt bij het afdalen. Bij carbon kan je ‘luisteren’ (lol) naar scheuren en delaminatie, maar dan is het al te laat.
[
Voor 12% gewijzigd door
Amos_x op 25-06-2023 11:24
]