Vroeger was alles beter.
Remastered draait op 60fps en DS3 is een stuk minder cluncky dan DS1.
Voordeel van Dark Souls is dat het gebied af gekaderd wordt door een aantal bazen.
Weet je die niet te verslaan, dan kom je niet verder.
Dus dat wordt oefenen, moves leren, openingen vinden, doorzetten.
Daarnaast kan je vijanden grinden en je level omhoog gooien om het wat makkelijker te maken.
Zo kom je stapsgewijs steeds iets verder.
Sekiro heeft dit concept ook, maar het is bijna niet mogelijk om te grinden om veel sterker te worden.
Elden Ring is een hutsefluts van alles door mekaar.
De eerste baas op het paard is immers end-game content, wil niet weten hoeveel spelers gestopt zijn na die encounter…
Persoonlijk vond ik Elden Ring sowieso niet zo denderend.
Heb er van genoten hoor, maar de open wereld hadden ze van mij weg mogen laten.
Voegt weinig toe, beetje van ene dungeon naar de andere rijden.
Geef mij maar een wat meer lineare Dark Souls achtige game.
En zo kom ik op GRIME : COLORS OF ROT, de Hollow Knight killer.
Maar daar zal ik binnenkort wat dieper op in gaan zodra deze afgerond is