Een professor die game theory uitlegt, beschrijft het als Rusland heeft een Combat Compliance Problem.
0:00 Russia's Heavy Losses
2:29 War Requires Collective Action
3:55 Principal-Agent Problems in War
8:09 Instilling Automaticity in Soldiers
9:47 Changing Citizens' Ideology
12:32 Giving Soldiers Future Rewards
15:29 The Importance of Soldier Oversight
18:59 The Live-and-Live System of World War I
20:56 How Russian Probing Attacks Work
23:16 The Outlook for the War
24:57 Where's Putin?
Oorlog is single highest stakes case of collective action.
Ik zie hier al een probleem. De Russische drang om de macht in 1 man te centraliseren duldt geen politieke of ideologische voorkeur en collectieve acties. Zolang de mensen politiek apathisch blijven en lekker asociaal gedragen met ieder voor zich, jat alles dat niet vastgetimmerd is,... dan is de macht van de tsaar gegarandeerd.
Je mag niet tegen de SMO zijn, maar je mag ook niet de SMO te hard supporteren en materiaal naar het front sturen dat een verschil kan maken. Dan begint de loyaliteit van de troepen naar de donerende pro-Russische nationalisten af te dwalen. Vandaag kunnen de nationalisten met de tsaar meewerken en morgen kunnen de nationalisten tegenwerken. Er moet gegarandeerd worden dat de troepen alleen aan de tsaar om hulp kunnen vragen.
Stel dat de Russen een Oekraïense positie willen aanvallen in de flank en frontaal.
De succes van de groep vanuit het oosten is afhankelijk van de groep vanuit het noorden die z'n taak in good faith uitvoert. Als de groep vanuit het noorden niet doorzet, dan kunnen de ingegraven Oekraïners de groep vanuit het oosten neerschieten. En omgekeerd, als de groep vanuit het oosten faalt, dan gaat de groep vanuit het noorden in de problemen.
Dan heb je een Principal-Agent Problem. De principal is een hoge officier ver achter het front die de bevelen geeft en de agents zijn de troepen die hun leven riskeren. Waarom zouden de agents hun leven riskeren voor wat de principals willen bereiken? Een land geeft normaal gezien om de levens, want meer doden betekent minder belastinginkomsten. Maar dat is niet hetzelfde als met je eigen sterfelijkheid geconfronteerd worden.
Er is een goede kans dat je daar helemaal niet wilt zijn, zeker niet een "gedwongen vakantie" in Oekraïne.
Stel dat je in de aanvalsgroep vanuit het oosten zit en je wilt niet graag frontaal op de Oekraïense linie rushen. Dan doe je het wat voorzichtiger en laat de andere groep vanuit het noorden maar ter pletter lopen. Laat de andere groep maar de klappen opvangen en je gaat wat later de restjes opruimen.
Het probleem is dat de andere groep ook op exact dezelfde manier kan denken en laat de groep vanuit het oosten maar de klappen opvangen. Het gevolg is dat de beide groepen traag en voorzichtig aanvallen, geen verrassing meer en geven de Oekraïners de tijd om de groepen neer te schieten.
De groepen bestaan uit grote aantallen individuele soldaten die liever iemand anders de klappen laat opvangen. Dan heb je nog de soldaten die brandstof van de voertuigen aan de burgers verkochten en koperdieven die de kabels uit de tanks trekken. Voor wat personal gain zoals beetje geld voor vodka, maar het is slecht voor de capability om een oorlog te winnen.
Van de Tsjetsjeense oorlogen is bekend dat de Russische soldaten hun wapens voor voedsel inruilden en ze wisten dat hun wapens aan de Tsjetsjenen verkocht werden. En die wapens worden gebruikt om op de Russen te schieten. De individuele soldaat schat de kans klein dat hij door z'n voormalige wapen beschoten wordt en wilt gewoon iets te eten hebben. Hij ziet z'n collega's hun wapens verkopen en het wordt een systematisch probleem als iedereen z'n wapen aan de vijand verkoopt.
Wat kan een leger hieraan doen?
Automaticity. Basic training is er om vaardigheden aan te leren en de drill instructor is er om het individuele belangen denken psychologisch af te breken. Zorg ervoor dat de soldaten niet meer aan eigen belangen denken, maar in het belang van z'n eenheid. Dit kost tijd dat de mobiks niet hebben en snel naar het front gestuurd moeten worden. En ze faken de training in Rusland en Russische legerdienst gaat vooral over hele dagen niks doen.
Shift ideology. Putin schreef en sprak over hoe Russen, Belarussen en Oekraïners 1 volk horen te zijn. Dit kon misschien paar Russen overtuigen, maar niet heel veel. Voor de gemiddelde Oekraïner is het duidelijk waarvoor ze vechten. De eeuwenoude strijd tegen the Horde from Muscovy die naar hier komen om alles te slopen, jatten, verkrachten, vermoorden,... Voor de gemiddelde Rus was het tijdens WOII duidelijk, maar nu niet zo echt.
Het rekruteren van gevangenen is problematisch. Veroordeelde criminelen zijn niet bepaald altruïstisch en bereid om hun leven op te offeren. De Oekraïners spelen hierop in met de surrender hotline.
Preference alignment is in het voordeel van de democratische landen. Verkiezingen zorgen ervoor dat de ideologie van een regering niet te ver afdrijft van de gedachtegoed van de mensen.
Ideological alignment is niet perse nodig om een functionerende leger. Het beloven van toekomstige beloningen kan helpen. Dat is hoe huurlingenlegers werken. Rusland heeft de overstap naar een beroepsleger niet volledig kunnen maken. Beroepsmilitairen worden weinig betaald en dienstplichtigen nog minder betaald. Als je de troepen niet goed kan betalen, dan gaan ze op andere manieren bijverdienen. Zoals de brandstof van de voertuigen verkopen.
Historisch worden eenheden op basis van een stad opgericht voor de sociale druk. Als iemand een lafaard is en z'n eenheid in de steek laat, dan zal die in z'n thuisstad in sociale isolement eindigen. De toekomstige beloning is het vermijden van een sociale straf. Dit kost de overheid niets.
Een andere klassieker is executie. Terugrennen is gegarandeerde dood vs een hoge kans op de dood als beloning.
Oversight. Als een soldaat met niks doen kan wegkomen, dan geniet hij van de voordelen van legerdienst zonder z'n leven te riskeren. Daarom investeert Rusland veel in toezicht, zet de hoge officieren aan het front zodat ze de soldaten kunnen micromanagen. Ze zijn daar omdat ze niet de lage rangen kunnen vertrouwen. Dit is ook waarom ze zoveel soldaten bij elkaar samenhokken zoals in een bepaalde gebouw dat tijdens Nieuwjaar opgeblazen werd. Hoe meer de soldaten uitgespreid zijn, hoe minder controle dat ze over de soldaten hebben. Het probleem is dat de Oekraïners hele mooie doelwitten voor de artillerie of GMLRS zien.
Bepaalde taken zijn te moeilijk om te controleren. De enigste zekerheid is als je zelf uitvoert.
Een scouting run is de soldaten naar een positie sturen waarvan je niet weet waar de vijand zit. De soldaten doen dit niet graag en de drones hebben het nog moeilijker gemaakt. Vroeger ging de artillerie niet op 1 soldaat schieten, maar nu kan dat dankzij drone-gecorrigeerde artillerie wel. En de drones kunnen granaten droppen.
Gaat een soldaat de verkenningsmissie echt uitvoeren? Of blijft hij dichter bij z'n positie en keert met gefantaseerde intel terug?
Goede commandanten zijn bewust van de drijfveren van de lagere rangen en proberen niet de orders te geven die toch niet gevolgd worden. Een commandant hoeft niet te kijken naar hoe je een missie uitvoert, maar na de missie kan hij weten of je geprobeerd hebt.
Live and let live. Aan het Westfront in WOI wilden de soldaten de oorlog overleven. Ze schoten mis in de hoop dat de overkant ook mis schoten. De beide kanten wilden zo weinig mogelijk raak schieten escaleerde tot de Christmas Truce. Iedereen uit de loopgraven om elkaar te ontmoeten, cadeaus uit te wisselen,...
Want enkele sniper kills gaat wraak uitlokken en verlaagt de overlevingskansen van de beide kanten. Dit zie ik in filmpjes van gevechten, de Oekraïners weten wanneer ze de vijand dodelijk geraakt hebben. Dan krijgen ze extra veel inkomend vuur.
Over the top raids. Naar de loopgraaf aan de overkant rushen. Het mooie aan zulke aanvallen is dat de commandant heel goed kan zien of de troepen hard genoeg geprobeerd hebben. Ofwel lukt de aanval ofwel liggen er veel gewonden en doden als bewijs van hard genoeg proberen.
Russia's probe attacks is de nieuwe equivalent van het rushen naar de loopgraaf aan de overkant. De Russen sturen soldaten naar de Oekraïners om te zien vanwaar teruggeschoten wordt en om een zwakte in de linie te ontdekken.
Is dat het beste gebruik van levens? In een ideale wereld van Rusland niet. Maar Rusland is gelimiteerd door troepen die niet doen wat er van hen verwacht worden en dit zijn de gevolgen.
Outlook. Kort samengevat in 1 zin: Dit is goed nieuws voor Oekraïne.
Het is ironisch dat Putin gokte op de Oekraïners luisteren niet naar Kyiv en het is Rusland die last van niet luisterende soldaten heeft.
In de comments zie ik een voormalige Canadese legerofficier reageren:
Combat compliance is an issue that has been extensively studied in Western armies. As a retired Canadian Army officer, I can testify as to what the Canadian Army believes does and does not work.
Very much in the "not work" category are appeals to country or ideology. Few people will die for an abstract idea such as "democracy."
Somewhere in the middle are things like pay, rations, etc. As long as soldiers have a reasonable amount to eat, and know that their families are being taken care of back home, additional pay and rations rapidly hit a point of diminishing returns. Pro tip: Pay soldiers partly in the form of war bonds that the government will redeem after the war is over. Everyone knows that these will become worthless if the government loses the war, thereby providing an additional incentive to fight at zero present cost.
The two things that do work are: 1. Drills/rehearsals, and, 2. The regimental system. Battle drills and rehearsals pay off in three ways. Firstly, practice makes perfect. Everyone gets to make mistakes and learn from them without winding up dead. Secondly, morale is hugely boosted if everyone can see that their commander's plan is realistic and will actually work because it does actually work... in practice. Thirdly, when the actual battle begins, muscle memory kicks in and people will do the real thing the way that they have repeatedly rehearsed it, just because they are so used to doing things that way.
The regimental system works because people may not be willing to risk their life for their country, but they will do so for their buddy. In the video, we were shown attacking forces from the North and East as an example of combat compliance. Suppose that the soldiers in both the northern and eastern force are all in the same regiment. They grew up together in the same neighbourhood of the same city, took basic training together, were drinking buddies in the pre-war Other Ranks Mess, and will be looking each other in the eyes after the battle is over for the rest of their military career. And then for the rest of their lives in the local branch of the Royal Canadian Legion after the war is over. Now that's an incentive!
K40 592 576
Captain (retired) Kevin C. Love, CD
The Royal Regiment of Canada
Wat niet werkt vanuit de Canadese ervaring is voor het land, ideologie en abstracte dingen zoals democratie vechten.
In het midden is de soldij, rantsoenen,... Eenmaal de soldaten en hun familie goed eten en levensstandaard hebben, dan heb je last van diminishing returns.
Wat werkt is drills/herhalingen en regimental system.
Oefening baart kunst.
- Iedereen maakt fouten en tijdens training kan je ervan leren zonder dood te gaan.
- Het moreel gaat hard omhoog als iedereen weet dat de commandant realistische plannen heeft en het plan zal werken want ze hebben de scenario's al uitgetest.
- Wanneer het gevecht begint, muscle memory kicks in en de soldaten doen wat er aangeleerd is.
Als de beide aanvalsgroepen in de video van hetzelfde regiment zijn, uit dezelfde stad kwamen, samen door de basic training gaan, vrienden voor het leven worden,... Dan is het een grote familie en iedereen doet wat de strijdmakkers in de andere groep van hen verlangen.
Timothy Snyder's analyse van Putin's essay (2021) geeft inzicht over hoe de Russische leider niet een verhaal over Rusland kan brengen zonder de Belarus en Oekraïne erbij te sleuren. Rusland is in een vroege fase van een eigen verhaal, identiteit,... ontwikkelen.
So, the first thing to know about this particular essay… the first thing to notice about this particular essay is that it’s not really about Ukraine at all. It’s really about Russia. What we see, when we read this essay with care, what we notice, when we read this essay with care, is that it’s really about an absence. It’s about the absence of a story of Russia. There is no story of Russia that Mr. Putin is able to tell. What he is able to tell is a story about some kind of encounter with Ukraine which somehow for mysterious reasons went wrong.
The second thing we notice about this story is that this is not the story about the future, it’s a story about the past. And here we see something characteristic about Mr. Putin’s regime. There is no future in the way that Mr. Putin talks about Russia. There’s only a past. A mythical past. And this is a characteristic problem of his kind of regime. In an oligarchy or in a kleptocracy, or plutocracy – whatever you prefer – where all the resources are captured by a few elites around the center of the regime – it’s very difficult to talk about the future. It’s very difficult to imagine the future. So in that situation, what the kleptocratic regime does is it produces myths about the past. It fills the space of politics where there is no future, with the past.
But the problem here is that the story doesn’t have Russians in it. The story doesn’t have people in it. What the story reveals is just how early Russia is in the development of its own national story. The way that Mr. Putin tells his story, Ukraine is there as a kind of crutch. Belarus is there as a kind of crutch. Russia is unable to tell a story about itself and so the story that is told relies upon other peoples. So, as I say, Mr. Putin’s essay is not really about Ukraine, it’s really about Russia. And what it’s telling us is that the head of state of the Russian Federation is not capable of telling a story that is only about Russia… that Russia has not yet reached the stage of development where that kind of thing is possible.
So when we read this essay in the context of Russian invasion and occupation of Ukraine what it’s basically telling us is that Russia invaded Ukraine because Russians do not yet know who they are. Russia under Mr. Putin invaded Ukraine in order to be able to tell a kind of story about who Russians are. And this story – and this is a terrible thing for Russia – the story is entirely negative. The story is that “We are the people who are not understood by the rest of the world. We are the people who are not understood when we say we are the same people who the Ukrainians are. We are the people who are not understood by the Ukrainians when we tell them ‘You and I are the same people.’” So, what Mr. Putin is creating for Russia is a kind of identification which is mythical, which is located in the past, and which is entirely negative. It’s entirely dependent upon other people rejecting what Russians say about themselves and about the rest of the world.
And here’s where the problem, I think, reaches its deepest point: because this negative definition of Russia becomes a kind of substitute for an actual foreign policy. If Mr. Putin had an actual foreign policy, in the sense of foreign policy defined to protect the long-term interests of the Russian Federation and its peoples, that foreign policy would be concerned primarily with China. It would be concerned primarily with protecting Russian sovereignty vis-à-vis China. Russia has existential problems with respect to China. Russia has no such existential problems with respect to the West. But the invasion of Ukraine, and all of the storytelling about the invasion of Ukraine… it creates problems with the West which did not have to exist. In other words, what Mr. Putin has done with this invasion and this story it to cut Russia off from the West, entirely unnecessarily, and put Russia essentially in a position of being a country subordinate to China. That is Mr. Putin’s foreign policy “achievement.” Looked at with a cold eye, it seems very much like a foreign policy failure.
https://euromaidanpress.c...-foreign-policy-failures/
Rusland heeft helemaal geen toekomst dat Putin kan uitleggen, want als je kliek alles leegrooft, dan blijft er niks meer om een toekomst te maken. Dan kan je alleen maar over een (verzonnen) mythische verleden praten. Wat de essay onthult, is dat Rusland nog niet de tech level bereikt heeft om een verhaal over zichzelf te kunnen vertellen.
Putin vertelde dat Rusland Oekraine binnenviel wegens het feit dat de Russen niet weten wie zijn. Het hele verhaal is negatief: "De Russen zijn niet door de rest van de wereld begrepen en daarom vallen de Russen de buurlanden aan.". De Russen baseren hun identiteit/slachtofferrol op de andere landen/volkeren die nee zeggen en de deksel op hun neus gooien.
Sun Tzu had iets gezegd over "Als je de vijand en jezelf niet kent...".
Als het echt om Russische landsbelangen gaat, dan hadden ze op de echte vijand, China, gefocust. En laten de Europeanen maar energie afnemen, geld storten, Franse optics leveren, Duitse machines leveren, pacifistisch blijven, legers verloederen, NATO brain dead houden,...
De Oekraïners zeggen graag Muscovy tegen Rusland. Dat is de originele naam voor de rebranding. Zoals een bedrijfsnaam veranderen. Muscovy had een sterker verhaal/identiteit nodig om een sterke empire te worden. Dat hadden ze niet en de oplossing is bij de buren de Kyivan Rus jatten.
Peter I began the massive falsification of his people’s history. In 1701 he issued a decree to eliminate from all subjugated peoples all their recorded national historical artifacts: ancient chronicles, chronographs, old archives, church documents, etc. This was especially directed at Ukraine-Rus.
In 1716, Peter I ‘changed the copy’ of the so-called Königsberg Chronicles to now show the ‘joining’ of the old chronicles of the Kyivan with the Moscow princedoms. The aim was to lay a foundation for the unity of Slavic and Finnish lands. However, both the false ‘copy’ and the original were sealed.
Peter I, the Great
Peter’s falsification became the basis for further falsifications – the composition of the so-called ‘General Rus Chronicles Collections’ which purported to establish Moscow’s rights to the legacy of Kyivan Rus. On the basis of these falsifications, on October 22, 1721, Moscow proclaimed itself the Russian Empire, and all Moskovites were now to be – Russians. In this manner, they stole from the legitimate inheritors of Kyivan Rus, the Ukrainians, historical name of Rus.
https://euromaidanpress.c...he-history-of-kyivan-rus/
Massale geschiedenisvervalsing sinds 1701 is waarom dat de Oekraïners zeggen dat ze al 300+ jaren tegen Muscovy strijden.
Ideologisch staan de Russen zwak (zelfs na 300+ jaren aan identiteit, mythologie,... jatten en fake it till you make it).
De Oekraïners genieten van een sterke boost van het nationalisme. In de oorlog worden de Oekraïense helden, martelaren, mythologie,... gecreëerd.
De Engelsen hadden het nationalisme uitgevonden. De steden, regio's,... drijven handel met elkaar en er was een noodzaak voor overkoepelende politieke debat. De schaalgrootte vergroten van elke stad/regio op zich naar een wij gevoel op nationaal niveau. Dit opschalen is goed voor de collectieve acties en het samen poolen van resources om een groot leger te ondersteunen. Dan heb je ook veel burgers die vrijwillig, gratis meehelpen ipv alles moet door de overheid betaald/ingehuurd worden.
Het idealistische gedrag van de Oekraïners doet mij denken aan wat er geschreven is over hoe de Fransen elkaar hielpen tegen de koninkrijken die hun gecombineerde legers op het Franse republiek afsturen. Geen enkele nationaliteit was ontstaan zonder een stevige oorlog en een statement aan de hele wereld afgeven. Het maakt niet uit hoeveel troepen de vijand kan sturen, dit land/natie wordt niet van de kaart geveegd.
Bij de Russen is er geen wij gevoel. Het platteland leeft in kapotte infrastructuur, want het geld wordt naar de 2 grootste steden afgevoerd waar ze de stoeptegels meerdere keren per jaar opnieuw leggen. De inwoners van de 2 grootste steden kijken op de rest neer. Er zijn meer dan 190 etnische groepen in het imperium.
Putin zei dat wie de kans krijgt om te jatten, maar niet doen, is een dommerik. Het is bedoeld om zo asociaal mogelijk te gedragen, want collectieve actie is een dreiging voor de macht in 1 man centraliseren.
De Oekraïners weten dat dood en verderf eraan komt. De vijand gedraagt zoals Orcs, hebben zelfs de Kherson raccoon gejat, de herten in Kherson natuurreservaat gemolesteerd (wie het wilt zien, kan het op Telegram of Reddit opzoeken),... Zelfs de onschuldige dieren zijn niet veilig. Je kan geen groter contrast tussen vriend en vijand voorstellen.