Ik denk dat de te rationele benadering en te simplistische vorm van bestempelen als "ongevaccineerde" juist zorgt voor een benadering van een probleem die daarvoor te multifactorieel is uiteindelijk.
Tot nu toe verschuift de definitie van "ongevaccineerde" teveel om hier een algemene statement over te maken. Het is en blijft een keuze vanuit intuïtie. Sommige mensen hebben 0 vaccinaties sommige 1, sommige 2, en ja liever zonder het woord booster te gebruiken aangezien dat dezelfde vaccinatie betreft, sommige 3. Sommige mensen hebben de ziekte doorgemaakt of in ieder geval positief getest, met soms geen symptomen om hun begeerde status te krijgen.
Maar deze status is dus niet genoeg zeggend om daar conclusies uit te trekken.
Het is prima te onderbouwen dat ook mensen met de status "gevaccineerd" of ze dat nou zijn of niet, heel makkelijk in hypothetische situaties gezet kunnen worden, waardoor ze of de besmetting doorzette of zelfs de zorg direct of indirect teveel belasten. Wat hiervan de data is procentueel gezien, word natuurlijk geen onderzoek naar gedaan.
Dit is ook wel te onderbouwen met de feitelijke waarneming de afgelopen 2 jaar. Het is uiteindelijk een kwestie van semantische invalshoeken. Maar "de" wetenschap is nooit bepalend genoeg geweest om daadwerkelijk als feitelijke waarheden beschouwd te mogen worden.
De A status van COVID is meerdere malen al betwist.
De vaccinatie werking is ook al meerdere keren betwist en is dus kortstondig werkzaam en bouwt dan veel te snel af, volgens de laatste berichten.
De onderzoeken van bijvoorbeeld tu Delft en de wob verzoeken die nu binnen komen geeft ook aan dat de maatregelen een veel te grote politieke invalshoek hebben. Met zelfs politieke invloeden op wetenschappelijke prognoses.
Het verhaal over longcovid en de aangenomen garantie dat je dit niet meer kunt krijgen als je gevaccineerd bent is ook ongefundeerd tot nou toe. Dus daar valt ook geen zekerheden uit te halen. Er is namelijk geen methode om te bewijzen dat het de eerste keer is dat de patiënt besmet word. En of de eventueel vervallen vaccinatiestatus word gebruikt om de patiënt aan te merken als ongevaccineerd.
De zorg teveel belasten en zo het argument voeren voor de niet gegarandeerde werking van het vaccin is natuurlijk ook te kort door de bocht. We zijn 2 jaar verder en 3 mutaties, de vaccinatie status is meerdere malen aangepast in die tijd. Aannemelijk zullen er meerdere varianten patiënten bestaan. Gevaccineerde ic patienten 1t/m3. Voormalig herstelde patiënten, of zelfs de combinatie hier van, en de patiënten die nog niet eerder in aanraking zijn gekomen met het virus. Die laatste patiënt zal procentueel het laagst liggen lijkt me. Tenminste als je de aangenomen 95% aanhoudt van mensen met antistoffen. Dat is dan in de pure definitie een ongevaccineerde. Procentueel te laag voor de geconstateerde impact. Dus wat/wie er precies de zorg belast is niet geheel duidelijk. Daarvoor zou een breder onderzoek gedaan moeten worden naar antistoffen, eventuele voormalige vaccinatiestatus en of eerder doorgemaakte infectie, totaal aantal besmettingen getest en geschat.
De term "ongevaccineerd" lijkt me niet een juiste term meer om eventueel aan te tonen waar het probleem eventueel kan liggen. De meeste gevaccineerde en ongevaccineerde zullen al met het virus te maken hebben gehad, ondanks de status. Of krijgen gegarandeerd wel te maken met het virus. Waarbij omicron gelukkig nog minder ziekmakend is met een nog kleinere kans op ziekenhuis opname. En ja er kan een nieuwe variant op duiken, maar naar alle waarschijnlijkheid zullen dan de vaccinaties net zo doeltreffend zijn als met omicron. Te weinig dus.
Dus lijkt me handig om de gevaccineerde/ongevaccineerde retoriek los te laten. Dit was al vanaf het begin
Contraproductief in principe. Er zijn genoeg argumenten om pro of anti te zijn, maar het feit blijft dat deze maatschappelijke verhouding een feitelijk terugkerend aspect zal zijn in eventuele toekomstige crisissen, zoals het nu ook is. Dit willens en wetens willen bevechten is in mijn optiek vergelijkbaar met het verhaal van Don Quichot.
Vanuit intuïtie kun je rationeel, wetenschappelijk, spiritueel, wantrouwen, gemakzucht, conformistisch etc.. een keuze maken. Maar het moge duidelijk zijn dat niemand de wijsheid in pacht heeft om voor de ander te spreken, of te beslissen.
Het verantwoordelijk houden van mensen voor een besmettelijke ziekte, waarbij je weinig tot geen invloed hebt met betrekking tot eventuele verspreiding of eventuele besmetting, was en is volgens mij sowieso al een invalshoek waarbij je alleen maar daders creëert.