Ik lees herkenbare dingen hier...
TRoP trekt me niet binnen zoals de films dat deden met hun nu nog steeds niet gedateerde epische setting, muziek, acteurs, gevechten etc... Ik vind de films nog steeds een testament aan hoe iets dat degelijk geschreven is, mensen aantrekt die eigenlijk niks met het genre hebben.
Het heeft letterlijk een paar jaar geduurd nadat de films al op TV werden getoond, eer ik me voor m'n scherm heb gezet om voor het eerst naar The Fellowship of the Ring te kijken na aandringen van een paar vrienden, omdat ik dus niks, 0,0 interesse heb in elfen, tovenaars, draken, orks, dwergen etc... (ik ben nl. een Sci-fi junkie), en ik dus ook totaal geen zin had om 3 uur lang naar fantasy te zitten kijken.
Groot was dan ook m'n verbazing hoe zelfs de aanzet, de allereerste minuten van The Fellowship me meteen vloeibaar maakten en opslorpten... de 3 films staan sindsdien op m'n jaarlijkse "must binge-lijstje" en ik hou er zo van dat ik ook de soundtrack van de films heb gekocht en me verdiept heb in de lore. (en behalve voor LOTR nog steeds niks heb met fantasy op zich)
...en dan komt TRoP...
Ondanks dat ik de serie lichtjes beter vond dan wat ik had verwacht, puur op basis van... tja... m'n algemene verwachtingen van prequel-series en films tegenwoordig die maar al te vaak een weinig verhulde mellkkoe zijn waar alle diepgang van de eerste instalments verloren ging... hier gebeurt het ook wel, diepgang is niet echt een ding in de serie vind ik... al zijn andere dingen wel interessant genoeg -qua lore, en sommige personages- om verder te kijken... maar dan op m'n eigen tempo...
Ik kan niet zeggen dat ik het geheel teleurstellend vind, ik bedoel... ik kan echt tientallen voorbeelden geven van slechtere dingen maar het simpelste om m'n gevoel te delen is dit: ik zit al een aflevering of 2 achter en ik voel me 's avonds niet echt geroepen om dit in te halen...
Ook stel ik me wat vragen bij een aantal dingen... wat is Galadriel's "nut" in de serie behalve plot-drager? Het zou niet zo erg zijn dat ze het plot draagt moest ze het op z'n minst overtuigend doen, maar ze komt over als een actrice die haar baantje doet en hier en daar wat improvisatie doet om haar rol een eigen invulling te geven (schreeuwen uit onmacht, kwaad worden, mensen van stoere repliek voorzien, raar lachen op een paard)... Ze staat MIJLEN ver van de Galadriel uit de films, wiens "In place of a Dark Lord you would have a Queen! Not dark but beautiful and terrible as the Dawn! Treacherous as the Seas! Stronger than the foundations of the Earth!." monoloog me nog steeds kippenvel bezorgt maar ook bewondering van hoe dreigend dit fragment nog steeds overkomt, ondanks(!) de CGI in dit fragment.
In de serie nog niks tegengekomen dat ook maar hàlf zo overtuigend is, en dan te zeggen dat de films -i.m.h.o.- vol zaten met zulke momenten.
Frodo droeg ook het plot in de films (al waren er wel wat meer interessante sidestories). Frodo's struggle kwam heel overtuigend over, die van Galadriel lijkt me meer op een kleine mishap van een personage in een soap waarbij je op voorhand al weet van 'tja, dit komt wel weer goed hoor, ze draagt dr plot-armor" Ik vind het niet vergelijkbaar... Wat is Muriels nut in de serie behalve het invullen van de she-boss rol?
En natuurlijk droeg Frodo ook z'n plot-armor, op bepaald moment zelfs letterlijk, eentje gemaakt van Mithrill, het moet ook tenzij je snel van je protagonist af wil... maar om verschillende redenen was Frodo's strijd en opdracht er eentje waar je als kijker mee meevoelde, idem met Smeagol's verhaal, dit heb ik dus totaal niet met Galadriel uit de serie... tenzij het nog moet komen natuurlijk...
...de muziek doet het ook niet....
Jammer, want ik verwelkomde wel een cineastische verdieping in de lore van de franchise.
[
Voor 5% gewijzigd door
PinusRigida op 05-10-2022 16:07
]