Na 2 jaar heb ik nog niks gemist. In mijn hoofd speelt ook mee dat deze piano een beginnersmodel is. Als ik er plezier in blijf houden dan zal ik vroeg of laat waarschijnlijk wel een betere willen. Voor ik deze had heb ik een goedkoop keyboardje van marktplaats gehaald, gewoon om te kijken of ik er lol in had.
Ik doe bewust mij best om deze hobby klein te houden zodat ik niet teleurgesteld raak in m'n eigen voortgang. Ergens heb ik natuurlijk ook een ego dat best wel virtuoos piano zou willen spelen, ook al is dat rationeel gezien niet mijn doel

Het klopt idd, als je makkelijk bij je piano kunt ben je sneller geneigd even te spelen dan wanneer je ergens speciaal naartoe moet. En ook van dat ene toonladdertje dat je in die 10 seconden doet, of die ene akkoordwisseling, wordt je uiteindelijk ook beter.
Ik maak nog steeds vooruitgang, al is moeilijk te beoordelen hoe veel.
Het duurt inderdaad langer dan wanneer je 2 uur per dag kunt oefenen maar goed, met 2 uur per dag duurt het weer langer dan wanneer je 4 uur per dag kunt oefenen dus tja.. Pak gewoon de tijd die hebt, en zolang je jezelf niet in de weg zit (als in: ik wil sneller gaan, maar niet meer tijd in steken) is het toch prima

Niks zo langzaam als één keer 4 uur oefenen en er dan gefrustreerd mee stoppen

Nadeeltje van los muziek opzoeken die je denkt te kunnen is dat je daardoor misschien of een stuk pakt dat net even te lastig is, of je blijft te eenvoudige stukken kiezen.
Klopt, daar ben ik me bewust van. Op mijn niveau zijn er nog niet heel veel "echte" stukken die te eenvoudig zijn

Ik probeer van te voren te bedenken wat ik wil leren/verbeteren en zoek dan een stuk waar dat in zit terwijl het op andere punten niet moeilijk lijkt.
Dat is echt nog heel eenvoudig en momenteel is het onderwerp "iets met de linker hand", daarvoor heb ik Passacagalia van Handel gekozen dat 1 simpel motiefje eindeloos herhaalt. De rechterhand is ook doodeenvoudig maar twee handig spelen is nog een uitdaging, vooral om dat ik in dit stuk het toetsenbord los moet laten om sprongen van meer dan 1 octaaf te maken.
Als ik te moeilijk kies dan heb ik er vrede mee dat ik dat stuk nog niet helemaal kan spelen, ik kan altijd later terugkeren als ik klaar ben voor de rest. Als ik een te makkelijk stuk zou kiezen dan heb ik een leuk stuk muziek leren spelen. win-win

Een les methode (in welke vorm dan ook) heeft als het goed is een opbouw en ga je dus geleidelijk naar moeilijkere stukken toe (of lijkt het stuk zelf niet moeilijker maar zit er toch wat andere techniek in waardoor het toch supernuttig is).
Het is zeker nuttig, geen discussie daar. Oorspronkelijk was mijn plan om via internet les te volgen, tijdens de lockdown zaten muzikanten massaal zonder werk dus er was een enorm aanbod, maar dat is er nooit van gekomen.
Ik ben begonnen met mijn oude blokfluitlesboeken. Helaas werd dat bij boek twee al te onhandig omdat ik veel te moeilijke vingerzettingen nodig had, de stukjes waren immers niet voor pian geschreven. Ik heb ook nog wat eenvoudige etudes van Cherny geprobeerd die wel voor piano zijn geschreven. Dat was zeker leerzaam maar ik heb er een stuk minder lol in en ben na 1 pagina afgehaakt. Let wel, ik heb er weken aan gewerkt.
Ondertusen heb ik ook nog redelijk wat muziektheorie gedaan waardoor wat dingetjes op hun plek zijn gevallen waarvan ik zou willen dat ik ze als kind had geleerd, zoals dat B en C een halve noot uit elkaar liggen en C en D een hele. Echt, zoveel frustratie als ik heb ik gehad omdat ik dat niet besefte...
Ik begon mijn vorige stuk met uit te leggen dat ik een digitale piano wilde om zeker te zijn dat het altijd zuiver is zodat ik weet dat afwijkingen "echt" zijn en geen kwestie van een vals instrument of gebrek aan vaardigheid aan mijn kant. Wat dat betreft heb ik mijn doel eigenlijk al bereikt, ik heb meer mentaal gereedschap ontwikkeld waardoor ik beter begrijp hoe de muziek waar ik naar luister "werkt".
This post is warranted for the full amount you paid me for it.