Cyberpope schreef op maandag 6 december 2021 @ 23:20:
[...]
Waarom moet dat buiten beschouwing blijven? Want dan shop je een beetje selectief. Immers juridisch geeft je toe dat het zo klaar als een klontje is. Maar je geeft een hele onderbouwing op basis van immateriële redenen, waarom TS materiele schade zou moeten vergoeden?
En jij legt alles dat zij nu niet heeft kunnen doen in haar voordeel uit. Echter kijkt totaal niet naar wat TS wellicht anders of niet had gedaan. Had hij anders het huis verkocht? Zo, nee wat dan met alle extra kosten die hij nu maakt bij aanschaf nieuwe woning?
En klopt dat we slechts 1 kant horen, toch kom ik op basis van dit verhaal tot een andere conclusie als jij dat doet. Het zijn allemaal bewuste keuzes van haar kant geweest, waarbij zij ook bepaalde risico's bewust gelopen heeft, net zoals TS dat ook gedaan heeft.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat oude rolpatronen hierbij een rol spelen en het veel minder een issue was geweest als het verhaal andersom geweest was.
Ik heb het niet over immateriële schade, de pijn en het verdriet zijn niet in geld uit te drukken. En wat jij hier doet is de ex de schuld van de relatiebreuk in schoenen schuiven. Ik heb geen idee wat er gebeurd is, en om eerlijk te zijn wil ik het niet weten ook. Een relatie loopt nooit eenzijdig stuk, ook niet als het als een verrassing komt voor een van tweeën.
En dat de ex de actieve rol had betekent niet dat zij de schuld heeft. Nogmaals zonder verwijt aan TS, ik ken het verhaal niet: als iemand weggaat uit een situatie van verwaarlozing of mishandeling is diegene de actieve partij, niet de schuldige. Ik wil dan ook uit een discussie of erger nog een oordeel hierover wegblijven.
Ik heb het over financiële schade. De ex lijdt hier, als het volgens de wet wordt afgehandeld, financiële schade. Zij heeft geld gestoken in een huis, van dat geld ziet ze niets terug doordat zij en TS afspraken niet op papier hebben gezet.
Waar ik het wel over heb is een morele verplichting om beiden te handelen naar de intenties die er waren bij het overeenkomen van de kostenverdeling. Ieder betaalt de helft, ooit kopen we samen een huis en gebruiken we het opgebouwde kapitaal om samen eigenaar te worden. De ex heeft een paar duizend euro aan kapitaal ingebracht en TS geeft dat nu niet terug.
Ik hou niet zo van hypothetische verhalen, maar misschien helpt dit voorbeeld om het eens vanuit een andere hoek te bekijken. Als TS en zijn ex ieder de helft van de hypotheekrente betaald hadden, maar hadden afgesproken dat TS de hele aflossing betaalt en de ex legt een spaarpotje aan met dezelfde inleg. Had ze dat potje moreel gezien wel helemaal mogen meenemen? (Juridisch hoeven we niet op in te gaan, dat is ook in dit voorbeeld zo klaar als een klontje, ze mag het geld in dit geval wel meenemen.)
Zo ja, hoe is dit anders behalve dat de constructie explicieter is en er meer kapitaal wordt opgebouwd?
Zo nee, waarom niet?
[
Voor 18% gewijzigd door
Glewellyn op 06-12-2021 23:49
]