Verwijderd1 schreef op dinsdag 17 augustus 2021 @ 19:30:
[...]
En ik heb ook @
Virtuozzo 's eerdere vergelijking met Duitsland en Japan post-WW2 gezien. Ik vraag me toch af of dat opgaat, in die gevallen was de oude structuur (Hitler en het Japanse leiderschap in WW2) helemaal afgebroken. Daarnaast was er handel om die landen in westerse gemeenschap op te nemen. Dat is in Afghanistan volgens mij niet gebeurd en dan vind er ook geen houdbare regime change plaats. Met de VN resolutie erbij zou ik concluderen dat die resources er niet waren.
Wat daar gedaan is, dat is in Afghanistan nooit geprobeerd.
Je kan een pad naar democratie en zelfs open samenleving forceren, compleet met schoonmaak van reactionaire componenten en weerstanden binnen sociale geografie.
Maar dan moet je wel dat draaiboek nemen. En de prijs willen betalen, want die is hoog - extra hoog daar waar de historische precedent buiten herinnering van lokale cultuur valt.
Maar niemand wilde dat. Dit is geopolitiek.
De Saudis wilden een basis voor extremisme, een toolbox van macht voor OPEC, en een pressiemiddel in de rug van Iran.
Pakistan, Oezbekistan, regionale geopolitiek, extremisme als voedingsbodem / reservoir. Verdienmodel.
Rusland, oud trauma, maar ook een enorme component van georganiseerde misdaad. Drugs.
Een paar Europese landen en - saillant genoeg - in die periode China zochten naar wegen voor stabilisatie. China dacht toen nog de Silk Roads via de route van Alexander de Grote te kunnen laten lopen. Nu ja, daar zijn wel achter gekomen. En toen hun Oeigoeren "problematiek" bekend werd, zagen ze het nu van een reservoir van chaos elders.
Enfin, we kunnen zo het lijstje af blijven lopen. Links- of rechtsom, we wilden het gewoon niet.
Het forceren was trouwens niet gelukt. Niet omdat het draaiboek niet zou werken daar, maar omdat het thuis niet werkt / toegestaan werd. Heel cru, we verdienden er gewoon teveel aan. Dus als we een mandaat geregeld zouden hebben gekregen, gegarandeerd dat die zakelijke clusters de boel gesaboteerd hadden.
Dat doen ze wel vaker. Ik herinner me nog de pogingen tot stabilisatie van wat wij aan de Afrikaanse oostkust aangericht hebben. Binnen de kortste keren kwamen de PMC's voorbij, en stond alles weer in brand.
Misschien moeten we even nuchter zijn. We zijn thuis vergeten dat democratie afhankelijkheden heeft en kwetsbaar is. Daar zit meer dan een les bij. Wil je elders zaken in orde krijgen met mensen daar dan moet je thuis je zaken op orde hebben en het voortouw nemen van het leidende voorbeeld.
Er is geen enkel voorbeeld te vinden waar we zijn gaan klooien waar het goed gegaan is. Daar waar we wel het leidend voorbeeld waren, daar wel. Zelfs met insurgencies.
Dit is wel een breekpunt in onze tegenwoordige tijd.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.