Anoniem: 221425 schreef op zondag 13 juni 2021 @ 12:38:
Ondersteunen van je kind gebeurt op heel veel vlakken.
Is het moreel verwerpelijk dat:
- Je je kind leert hoe hij gezond eet (in tegenstelling tot zoveel anderen)?
- Je je kind stimuleert om een studie te doen (in tegenstelling tot zoveel anderen)?
- Je je kind een eigen slaapkamer met bureau geeft (in tegenstelling tot zoveel anderen)?
- Je je kind helpt bij het schilderen van zijn kozijnen (in tegenstelling tot zoveel anderen)?
- Je je kind financieel ondersteund, bij de aankoop van het eerste huis (in tegenstelling tot zoveel anderen)?
- ....
Is het moreel verwerpelijk dat:
- Ik tot mijn 29e thuis gewoond heb zonder een cent daaraan te hoeven bijdragen, omdat ik het geld dat ik opspaarde wilde gebruiken in mijn huis?
- Mijn vader mij geholpen heeft met het verbouwen van mijn huis?
- Ik de auto van mijn ouders kan lenen als ik lange stukken moet rijden, waardoor de noodzaak voor een goede reisauto bij mij niet aanwezig is?
- Mijn ouders zoveel mogelijk aan mijn studie hebben bijgedragen, zodat ik mij in de eerste jaren niet het schompes heb hoeven werken, maar met thuiswonen, dagelijks pendelen en netjes in de trein leren schuldenvrij ben gebleven?
- Het deel van de erfenis die voor mij was, door mij in mijn huis is gestoken?
- Mijn moeder, omdat zij talendocent is, zowel mij als mijn broertje heeft bijgespijkerd op het gebied van Frans en Duits op de middelbare, waardoor wij daarvoor nooit onvoldoende stonden, maar altijd een 7 of 8 op de eindlijst voor hadden?
- Mijn vader en ik technisch inzicht hebben en de auto's die ik en later mijn broertje in onze jonge jaren gereden hebben, door onszelf werden onderhouden?
- Mijn ouders, waarvan de een op zijn 16 en de ander begin 20 zijn gaan werken, zichzelf via avondschool opgevochten hebben en derhalve voor hun kinderen een betere toekomst wilden, bij voorkeur zonder avondschool, en daar dus voor hebben gespaard?
Accretion schreef op zondag 13 juni 2021 @ 12:38:
Wat is de standaard?
D'r zijn mensen die net een jaar werken; en al meteen een huis willen kopen.
Als je al een tijdje werkt en een vast contract hebt HBO/WO; is een huis kopen (of zeker; samen koopt) echt niet onrealistisch. Je maakt mij het niet wijs dat je dan geen rijtjeshuis kunt kopen waar je nog iets aan moet doen (wat prima is om te beginnen?).
Als je net van school af komt, de hele tijd maximaal geleend hebt, maar alles hebt uitgegeven. MBO opleiding hebt gedaan en geen vast contract en alleenstaand. Tja, dan is een huis kopen voorlopig nog niet heel realistisch.
In de basis zou je een punt behoren te hebben, echter... De huidige huizenmarkt is zo verziekt, dat zodra je particulier gaat huren, je eigenlijk niet meer uit de huur weg komt. Waar je "vroeger" van huur naar koop kon doorstromen, is dat er niet meer bij. Ik volg nog altijd een paar pagina's waarin woonruimte wordt gezocht of aangeboden. Voor een kamer van 8-12m² met gedeelde leefruimtes betaal je rustig 700-800 per maand excl. Ik kan je vertellen dat mijn totale hypotheek, onder volle aflossing lager is. En dan heb ik nu, doordat ik wat langer thuisgewoond heb, een huis kunnen kopen. Een compleet huis. Met tuin, zolder, eigen dak, etc. Daar moest wel veel aan gebeuren, heb ik ook zelf gedaan, maar toch. En als ik dan kijk naar mijn "huur", de rente dus, dan is die een schijntje van wat je in de vrije sector voor een kamer betaald. En aangezien je daar geen onderhuurder bent (meestal), maar op het contract gezet wordt, kan je ook niet met de huurwet komen.
Dat er mensen zijn die meteen na een jaar werken een huis willen kopen... Jou is kennelijk niet bekend hoe het komt dat de meeste "premie A" woningen van des tijds (eind jaren 80) aan wat we nu HBOers noemen zijn verkocht? Omdat die na een jaar nog niet op de inkomens zaten waarmee je er niet meer in mocht, maar wel een huis wilde en op die manier konden kopen. Die zijn dus gewoon door de overheid geholpen.