Ouders bepalend voor loopbaan kind?

[prodesk]

Metro2002 schreef op donderdag 20 mei 2021 @ 22:14:
[...]

Als je bewust voor kinderen gekozen hebt horen daar ook verantwoordelijkheden bij, en die horen bij de ouders, niet bij de overheid. JIJ kiest immers voor die kinderen. Dus als je wilt dat je kinderen later goed terecht komen heb je vanaf de geboorte zo'n jaar of 16 om wat geld te sparen voor de studie later (met 45 euro per maand daarvoor opzij zetten kan je een complete 4 jarige HBO studie betalen voor het kind later). Ook kun je het kind in kwestie een bijbaan laten nemen. Ja dat is lastiger dan wanneer dat niet hoeft maar het kán wel. Niet iedereen krijgt alles in zijn schoot geworpen. En ja daar weet ik zelf ook alles van en nee ik vind dat niet oneerlijk, zo is het leven nu eenmaal en je moet er zelf wat van maken.

Deze quote triggerde mij. Zelf ben ik afkomstig uit een zogeheten multiprobleemgezin. Ik wil niet al te veel in detail gaan maar er waren veel problemen. Van huiselijk geweld door alcohol en drugs tot een met schulden en afsluiten van nutsvoorzieningen waardoor we soms een week zonder water zaten. Geweld werd maar voor lief genomen, want scheiden had nogal wat voeten in de aarde. Door alle ellende op mijn 18e, met alleen een vmbo gestopt met mijn mbo opleiding. Naar school werd nooit omgekeken, daarom dat ik ook op het speciaal onderwijs terecht kwam. Niet omdat ik dat zo graag wou stoppen met mijn mbo maar schoolgeld werd simpelweg niet betaald en de laptop die ik nodig had vonden mijn ouders niet nodig. Want vaders werkte al sinds zijn 16e (hij is tegelzetter) en vond mij maar een luie donder. Er was geen gesprek met hem mogelijk, als hij sprak was het één en al negativiteit. Ging je de discussie aan kon hij ineens heel agressief worden.

Voortijdig gestopt met school, uit huis gezet. Gelukkig veel hulp van de gemeente gehad, ben hen meer dankbaar dan mijn eigen ouders, bijstand en sociale huurwoning gekregen. Nu heel wat aantal jaren later merk ik dat ik nog altijd de gevolgen ervan ondervind.

Moet nog steeds van de bijstand rondkomen, altijd moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. In de tussentijd veel therapie bij de psycholoog en probeer ik het leed te verwerken maar ik vrees dat ik de rest van mijn leven van een minimum moet rond zien te komen.

Ik zie dat vooral succesvollere leeftijdsgenoten ook betere ouders hebben, in de zin dat ze hun kind ondersteunen en zorgen dat hij/zij later goed terechtkomt.

Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje. Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

[ Voor 15% gewijzigd door prodesk op 22-05-2021 10:27 ]

[YakuzA]

Ouders met een beter baan/opleiding pushen bij de kinderen ook vaker om hun best te doen op school in mijn ervaring.

Deze externe motivatie kan het enigszins compenseren als een kind tijdelijk niet genoeg interne motivatie kan opbrengen bijv in de pubertijd.

De interne motivatie en potentie van een kind zal nog steeds het belangrijkste zijn in de ontwikkeling, echter zal deze ook de kans moeten krijgen om zich te ontplooien. Daarin faciliteren de ouders, en deze kunnen ook een rolmodel zijn voor een kind voor wat ze later willen worden.

[ Voor 8% gewijzigd door YakuzA op 22-05-2021 10:33 ]

[DjVe]

Je verhaal staat enorm ver van mij af Prodesk, maar ik vind het knap dat je de circel hebt doorbroken.

Ik heb een (nagenoeg) probleemloze en liefdevolle jeugd gehad en ik heb het idee dat ik daar ook wel de vruchten van pluk. Mijn ouders motiveerde mij wel behoorlijk om hard te werken zowel op school als in de zaak van mijn vader. School ging mij gemakkelijk af.

Natuurlijk als jong volwassene ook genoeg fouten/verkeerde keuzes gemaakt, maar dat hoort er bij. Van domme keuzes leer je ook hoe je het vervolgens dus niet meer moet doen

Hoewel mijn ouders nog steeds het motto hebben: hard werken beloond, ben ik daar iets vanaf geweken. Ik ben een harde werker, maar ik verwacht daar ook iets voor terug. Ze verklaren me voor gek als ik van werkgever wissel terwijl ik een vast contract heb.

Plezier in je werk en een goede balans tussen privé en zakelijk, vind ik belangrijker dan harde centen. Daarnaast geloof ik heilig in dat als je eerlijk bent naar je omgeving over je keuzes en je niemand een hak zet, dat het meestal wel allemaal op z'n plek valt.

Nu ik zelf een kleine heb, zal ik mijn opvoeding wel iets anders doen dan mijn ouders hebben gedaan met mij. Ik hoop dat ik mijn zoon wat meer los kan laten en zijn eigen weg kan laten zoeken.

[pirke]

Het inkomen van ouders zegt op zich niks. Mijn ouders waren zeer arm, 1 verdiener minimumloon. Regelmatig dat ze bij mij (ik had een bijbaantje) moesten lenen om de boodschappen te kunnen betalen. Een auto en op vakantie zat er heel lang niet in.

Mijn broer en ik zijn allebei goed terecht gekomen, WO afgestudeerd, hebben allebei een eigen bedrijf en verdienen nu geld als water.

Wel was er veel liefde in ons gezin en werden wij gestimuleerd om te studeren, zodat wij nooit in hun situatie terecht hoefden te komen. Je kan je kind beter liefde geven dan geld.

[President]

pirke schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:54:
Het inkomen van ouders zegt op zich niks. Mijn ouders waren zeer arm, 1 verdiener minimumloon. Regelmatig dat ze bij mij (ik had een bijbaantje) moesten lenen om de boodschappen te kunnen betalen. Een auto en op vakantie zat er heel lang niet in.

Mijn broer en ik zijn allebei goed terecht gekomen, WO afgestudeerd, hebben allebei een eigen bedrijf en verdienen nu geld als water.

Wel was er veel liefde in ons gezin en werden wij gestimuleerd om te studeren, zodat wij nooit in hun situatie terecht hoefden te komen. Je kan je kind beter liefde geven dan geld.

Arm, gemiddeld of rijk
Liefdeloos, neutraal, liefdevol
Geen ouder, één ouder, twee ouders
Geen mishandeling, regelmatige mishandeling, vaak mishandeling


Er zijn zoveel factoren welke invloed hebben op de ontwikkeling van een kind. De ene factoor bepaalt niet of iemand succesvol is of niet. Dan is natuurlijk ook de vraag of een opleidingsniveau gelijk staat aan succesvol of de loopbaan...

[Barrycade]

Eerste deel van je verhaal is iets waar ik nooit mee te maken heb gehad (warm gezin met hardwerkende maar niet rijke ouders) dus kan me alleen maar voorstellen wat voor stempel dat op je jeugd heeft gedrukt.

Dus wat goed dat je je daar uit ontworsteld hebt en ook hulp heb gekregen.

2e deel van je verhaal is voor mij opvallend: je lijkt je te hebben neergelegd bij je afhankelijkheid. Terwijl je uit je Topic start als een sterk persoon over komt.

Waarom zie je de bijstand als eindstation? Wat houdt je tegen om dit ook te ontworstelen?

[Yucon]

Je verhaal over de gemeente triggerde me. Ik begreep juist dat dit soort dingen zo slecht geregeld waren. Heb je enig idee waarom dit bij jou wel goed gegaan is? Heeft gemeente bijvoorbeeld een experimentele aanpak die afwijkt van andere gemeentes?

Verder kan ik me wel wat voorstellen bij je verhaal. Als ik terugkijk naar de situaties waarin m'n leven een bepalende wending genomen heeft hebben mijn ouders daar zeker tot m'n 30ste een belangrijke hand in gehad. Eerst direct en later natuurlijk steeds indirecter, tot het niveau dat het zich beperkt tot de invloed van de opvoeding. Maar ik denk ook dat als die invloed er niet geweest was het waarschijnlijk op een aantal plaatsen een stuk slechter gelopen was.

[tlpeter]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
[...]
Deze quote triggerde mij. Zelf ben ik afkomstig uit een zogeheten multiprobleemgezin. Ik wil niet al te veel in detail gaan maar er waren veel problemen. Van huiselijk geweld door alcohol en drugs tot een met schulden en afsluiten van nutsvoorzieningen waardoor we soms een week zonder water zaten. Geweld werd maar voor lief genomen, want scheiden had nogal wat voeten in de aarde. Door alle ellende op mijn 18e, met alleen een vmbo gestopt met mijn mbo opleiding. Naar school werd nooit omgekeken, daarom dat ik ook op het speciaal onderwijs terecht kwam. Niet omdat ik dat zo graag wou stoppen met mijn mbo maar schoolgeld werd simpelweg niet betaald en de laptop die ik nodig had vonden mijn ouders niet nodig. Want vaders werkte al sinds zijn 16e (hij is tegelzetter) en vond mij maar een luie donder. Er was geen gesprek met hem mogelijk, als hij sprak was het één en al negativiteit. Ging je de discussie aan kon hij ineens heel agressief worden.

Voortijdig gestopt met school, uit huis gezet. Gelukkig veel hulp van de gemeente gehad, ben hen meer dankbaar dan mijn eigen ouders, bijstand en sociale huurwoning gekregen. Nu heel wat aantal jaren later merk ik dat ik nog altijd de gevolgen ervan ondervind.

Moet nog steeds van de bijstand rondkomen, altijd moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. In de tussentijd veel therapie bij de psycholoog en probeer ik het leed te verwerken maar ik vrees dat ik de rest van mijn leven van een minimum moet rond zien te komen.

Ik zie dat vooral succesvollere leeftijdsgenoten ook betere ouders hebben, in de zin dat ze hun kind ondersteunen en zorgen dat hij/zij later goed terechtkomt.

Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje. Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Ik denk dat veilig opgroeien meer invloed heeft dan opleidingsniveau van de ouders al haar dat vaak samen.

[prodesk]

Heel lang schaamde ik mij voor mijn positie in de samenleving (geen opleiding, jaren in de bijstand) en legde ik de schuld bij mijzelf neer. Maar door mijn therapie ben ik erachter gekomen dat het door mijn ouders kwam, zij mij niet de juiste opvoeding hebben gegeven en het qua school helemaal hebben verwaarloost.

Je oogst wat je zaait, dus als je ouders hebt die geen fuck om je geven... is het eerder logisch dat hun kind al jong in de shit eindigt. Ik vraag mij serieus af hoe anderen die ook opgegroeid zijn in een probleemgezin, of die goed terecht zijn gekomen. Het zou mij niets verbazen dat een groot deel van de populatie die in de gevangenis zit of langdurig in de bijstand ook zo'n achtergrond heeft.

Veel mannen en vrouwen denken helemaal niet na als ze aan kinderen beginnen.

[ Voor 5% gewijzigd door prodesk op 22-05-2021 11:12 ]

[chrisborst]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
[...]
[knip]

Ik zie dat vooral succesvollere leeftijdsgenoten ook betere ouders hebben, in de zin dat ze hun kind ondersteunen en zorgen dat hij/zij later goed terechtkomt.

Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje. Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Natuurlijk spelen ouders en de omgeving waarin je opgroeit een enorm grote rol hoe een kind later terecht komt! Er zullen altijd mensen zijn die roepen: Kijk ik ben arm en met problemen opgegroeid en ben goed terecht gekomen, dus het kan! Maar helaas zijn die wel in de minderheid.
Wat je een stuk minder zal horen dat er ook kinderen zijn met liefhebbende welvarende ouders die hun leven totaal verkloten en slecht terecht komen. Maar ook die zullen in de minderheid zijn.

Maarten van der Weijden kreeg ook van zijn vader te horen dat hij zelf verantwoordelijk was voor zijn succes/geluk. Een jaar later lag Maarten met kanker in het ziekenhuis, wat nou zelf verantwoordelijk.

Uiteindelijk kan je wel 1 ding doen, en dat is de kans op succes vergroten. Dus zorgen dat je met de juiste mensen omgaat, hulp zoekt etc.
Zo te horen heb jij de belangrijkste stap al gemaakt, en dat is op jezelf wonen en hulp vragen. Het zal zeker niet makkelijk zijn en je zal zeker de rest van je leven er last van hebben, maar het is zeker te vroeg om nu al te roepen dat je altijd op het minimum zal blijven.
Zoek iets wat je leuk vind om te doen, waar je goed in kan worden én waar je geld in kan verdienen. Dat mag prima iets met je handen zijn. Alle ambachten (loodgieter, electricien etc.) zijn nu enorm gewild en je kan daar een prima boterham mee verdienen. Als het je lukt om een bedrijf te vinden die in je wilt investeren en jij in de baan, dan kan je best ver komen. En ja, daar is misschien ook wel geluk voor nodig. Maar die kans daarop kan je vergroten door bij veel bedrijven langs te gaan en niet bij de eerste op te geven.

Dus lekker mensen zoals Metro2002 laten praten en in hun eigen bubbel laten zitten. Uiteindelijk is het voor de maatschappij het het beste als iedereen die een slechte start heeft gekregen in het leven, een kans op een tweede/derde start te geven.

[President]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:10:
Heel lang schaamde ik mij voor mijn positie in de samenleving (geen opleiding, jaren in de bijstand) en legde ik de schuld bij mijzelf neer. Maar door mijn therapie ben ik erachter gekomen dat het door mijn ouders kwam, zij mij niet de juiste opvoeding hebben gegeven en het qua school helemaal hebben verwaarloost.

Je kan prima je ouders geven van de start in je leven en ook deels voor hoe je nu bent (positief of negatief), maar het heeft geen nut om daarin te blijven leven. Ooit zal je over 'het is hun schuld' heen moeten stappen en zorgen dat je je eigen leven gaat leiden en de verantwoordelijkheid daarvoor neemt. Maar, om uit die slachtofferrol te komen is professionele hulp vaak wel nodig (en een liefde voor een partner die wederzijds is kan daar ook bij helpen). Ik ben blij om te lezen dat je die hulp krijgt, ik hoop dat je uit die rol kan komen (en daarmee ook ooit uit bijvoorbeeld de bijstand)

[prodesk]

President schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:25:
[...]

Je kan prima je ouders geven van de start in je leven en ook deels voor hoe je nu bent (positief of negatief), maar het heeft geen nut om daarin te blijven leven. Ooit zal je over 'het is hun schuld' heen moeten stappen en zorgen dat je je eigen leven gaat leiden en de verantwoordelijkheid daarvoor neemt. Maar, om uit die slachtofferrol te komen is professionele hulp vaak wel nodig (en een liefde voor een partner die wederzijds is kan daar ook bij helpen). Ik ben blij om te lezen dat je die hulp krijgt, ik hoop dat je uit die rol kan komen (en daarmee ook ooit uit bijvoorbeeld de bijstand)

Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Mijn kansen op de relatiemarkt zijn minimaal, want wees eerlijk geen vrouw zit te wachten op een straatarme man, zonder opleiding, geld en werk.

[ Voor 3% gewijzigd door prodesk op 22-05-2021 11:38 ]

[chrisborst]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:37:
[...]
Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Mijn kansen op de relatiemarkt zijn minimaal, want wees eerlijk geen vrouw zit te wachten op een straatarme man, zonder opleiding, geld en werk.

Zijn er geen bedrijven waar je een werk/leer traject zou kunnen starten? Vaak kost dit geen geld en krijg je minimaal hetzelfde loon wat je nu in de bijstand krijgt. Ook willen gemeenten hier vaak een rol in spelen.

En over een relatie, je moet niet zo negatief over jezelf denken. Genoeg voorbeelden van mannen die maatschappelijk gezien totale lozers zijn maar wel een relatie hebben. Maar dan moet je wel een beetje in jezelf gaan geloven. Dat zal wel tijd en moeite kosten.

[underrated]

Hoe oud ben je eigenlijk?

[Prutzertje]

Je ouders maken zeker een deel uit je verdere toekomst.

Herken het verhaal van Prodesk wel een beetje. Respect dat je je verhaal deelt!

Mijn ouders waren gescheiden en woonde bij m'n pa. Zolang m'n pa geen last van mij had vond hij het allemaal wel prima. Zn tv met voetbal was belangrijker. En zo eigenlijk nooit ondersteuning gehad van mijn Pa. Geen motivatie en alles wat ik deed was gewoon kut in zijn ogen. Dus ergens voor iets werken had geen nut.

Achteraf wel pijnlijk als je vrienden allemaal hun HBO haalden en jij loopt maar beetje aan te klooien met een MBO2. Tijdens mijn werk kom ik erachter dat ik een BoreOut kreeg. Niet zo heel lang geleden een IQ test (geen gratis test op internet) gedaan en daar kwam uit dat ik blijkbaar 'slim' genoeg ben om een HBO te doen....

Denk nu daarom dat als ik ouders had die me ondersteunde en motiveerde dat ik er vandaag wel heel anders had bij gezeten.

[prodesk]

underrated schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:45:
Hoe oud ben je eigenlijk?

Ergens in de 30

Prutzertje schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:48:
Je ouders maken zeker een deel uit je verdere toekomst.

Herken het verhaal van Prodesk wel een beetje. Respect dat je je verhaal deelt!

Mijn ouders waren gescheiden en woonde bij m'n pa. Zolang m'n pa geen last van mij had vond hij het allemaal wel prima. Zn tv met voetbal was belangrijker. En zo eigenlijk nooit ondersteuning gehad van mijn Pa. Geen motivatie en alles wat ik deed was gewoon kut in zijn ogen. Dus ergens voor iets werken had geen nut.

Achteraf wel pijnlijk als je vrienden allemaal hun HBO haalden en jij loopt maar beetje aan te klooien met een MBO2. Tijdens mijn werk kom ik erachter dat ik een BoreOut kreeg. Niet zo heel lang geleden een IQ test (geen gratis test op internet) gedaan en daar kwam uit dat ik blijkbaar 'slim' genoeg ben om een HBO te doen....

Denk nu daarom dat als ik ouders had die me ondersteunde en motiveerde dat ik er vandaag wel heel anders had bij gezeten.

Dat is waarom sommige ouders op de basissschool hun uiterste best doen om hun kroost op de HAVO te krijgen. Als je op het vmbo terechtkomt haal je die achterstand bijna niet meer in, je bent al jaren bezig om niveau 2,3, en 4 om dan nog eens aan hbo te beginnen. Ik kan begrijpen dat dat demotiverend werkt.

Kinderen van 12 zijn daar helemaal niet mee bezig, daarom zijn ouders extra verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hun kind goed terecht komt.

Helaas heb je inderdaad ouders die daar niets mee doen en het bij de school neerleggen. Niet wetende dat je kind het later een stuk moeilijker krijgt in de samenleving. De scheiding tussen MBO en HBO op de arbeidsmarkt is nog altijd groot, groter dan hbo - wo.

Nogmaals, groot deel van de ouders in de onderklasse zijn 'toevallig' ouders geworden. Vrouwen die niet weten hoe anticonceptie werkt en mannen die alleen seks willen zonder te beseffen dat er een kind verwekt kan worden. Ik zou daarom pleiten voor een soort van geboortebeperking, niet iedereen is geschikt om ouder te zijn.

Een kind verwekken kan iedereen wel, maar opvoeden ho maar

[ Voor 16% gewijzigd door prodesk op 22-05-2021 12:00 ]

[3DDude]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:37:
[...]
Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Mijn kansen op de relatiemarkt zijn minimaal, want wees eerlijk geen vrouw zit te wachten op een straatarme man, zonder opleiding, geld en werk.

Tsjah je moet er toch zelf proberen iets van te maken. Heeft de gemeente of de UWV geen opleiding/ omscholings trajecten waar je kunt gaan praten en kijken wat de mogelijkheden zijn.

Kijk dat je in de bijstand zit, kan gebeuren.
De vraag is nu hoe graag wil je eruit komen en hoe ga je dat doen.

[Honesty]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:10:
Heel lang schaamde ik mij voor mijn positie in de samenleving (geen opleiding, jaren in de bijstand) en legde ik de schuld bij mijzelf neer. Maar door mijn therapie ben ik erachter gekomen dat het door mijn ouders kwam, zij mij niet de juiste opvoeding hebben gegeven en het qua school helemaal hebben verwaarloost.

Je oogst wat je zaait, dus als je ouders hebt die geen fuck om je geven... is het eerder logisch dat hun kind al jong in de shit eindigt. Ik vraag mij serieus af hoe anderen die ook opgegroeid zijn in een probleemgezin, of die goed terecht zijn gekomen. Het zou mij niets verbazen dat een groot deel van de populatie die in de gevangenis zit of langdurig in de bijstand ook zo'n achtergrond heeft.

Veel mannen en vrouwen denken helemaal niet na als ze aan kinderen beginnen.

Liefde rust en regelmaat is natuurlijk het beste wat je als kind nodig hebt, het is logisch dat als je veel liefde zorg aandacht en kapitaal meekrijgt als kleine jongen je daar ook wel wat aan hebt als je later groot bent.
Maar ik geloof er niet in dat een groot gedeelte van de populatie in de gevangenis of bijstand zit juist omdat ze arm en verwaarloosd opgegroeid zijn. Ik ben zelf ook opgegroeid in een arm gezin(bijstand en redelijk schreef uitgavepatroon van weinig geld naar de kinderen) en voor mij en mijn zus betekende dat op je 14e werken in het weekend en later ook na schooltijd. Op het werk zag je natuurlijk snel andere rolmodellen.

Maar toen ik eenmaal werkte heb ik nooit meer armoede gehad en natuurlijk kijk je wel eens naar anderen die tot hun 30ste onderhouden zijn en kans hadden om zonder zorgen de eeuwige student uit te hangen maar ook dat is geen garantie voor succes.

Ik denk dat als kinderen in de zelfde valkuilen als hun ouders vallen(armoede, verslaving, bijstand, werkloosheid,gevangenis) dat het meer komt doordat ze dezelfde stoornissen dragen dan puur alleen de opvoeding. Als vader van twee kinderen probeer ik natuurlijk wel zoveel mogelijk liefde en aandacht te geven en ook ontkom er niet aan dat ik ze veel te veel verwen.
Waar ik zelf verwaarloosd ben en eigenlijk al vanaf de lagere school iedere stap in mijn leven alleen moest nemen neem ik ze waarschijnlijk nu te lang aan de hand mee.

[Rubbergrover1]

President schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:02:
[...]

Arm, gemiddeld of rijk
Liefdeloos, neutraal, liefdevol
Geen ouder, één ouder, twee ouders
Geen mishandeling, regelmatige mishandeling, vaak mishandeling


Er zijn zoveel factoren welke invloed hebben op de ontwikkeling van een kind. De ene factoor bepaalt niet of iemand succesvol is of niet. Dan is natuurlijk ook de vraag of een opleidingsniveau gelijk staat aan succesvol of de loopbaan...

Als je niet de mogelijkheid hebt gehad om een opleiding te volgen op het niveau dat bij je past, dan wordt de kans op een succesvolle loopbaan ook een stuk kleiner. Juist omdat er zo veel factoren invloed hebben op je ontwikkeling, zou het ideaal zijn als de mogelijkheid om een opleiding te volgen niet van die factoren zou afhangen. In dat kader ben ik, zwart-wit gezien, voorstander van 'gratis' opleiding maar meer belastingen in plaats van lagere belastingen en zelf de opleiding financieren.

[President]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:53:
[...]

Ergens in de 30


[...]
Dat is waarom sommige ouders op de basissschool hun uiterste best doen om hun kroost op de HAVO te krijgen. Als je op het vmbo terechtkomt haal je die achterstand bijna niet meer in, je bent al jaren bezig om niveau 2,3, en 4 om dan nog eens aan hbo te beginnen. Ik kan begrijpen dat dat demotiverend werkt.

Kinderen van 12 zijn daar helemaal niet mee bezig, daarom zijn ouders extra verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hun kind goed terecht komt.

Helaas heb je inderdaad ouders die daar niets mee doen en het bij de school neerleggen. Niet wetende dat je kind het later een stuk moeilijker krijgt in de samenleving. De scheiding tussen MBO en HBO op de arbeidsmarkt is nog altijd groot, groter dan hbo - wo.

Nogmaals, groot deel van de ouders in de onderklasse zijn 'toevallig' ouders geworden. Vrouwen die niet weten hoe anticonceptie werkt en mannen die alleen seks willen zonder te beseffen dat er een kind verwekt kan worden. Ik zou daarom pleiten voor een soort van geboortebeperking, niet iedereen is geschikt om ouder te zijn.

Een kind verwekken kan iedereen wel, maar opvoeden ho maar

Och

Jij lijkt meer de wereld en je ouders de schuld te geven en te accepteren dat dit het is? Of zie ik dat verkeerd? Wanneer heb je voor het laatst een opleiding willen volgen? Doe je vrijwilligerswerk op het moment? Waar wil je over 10 jaar staan in het leven? Want om je droom van een kind op de wereld te zetten en deze een goede start in het leven te geven, heeft natuurlijk wel een bepaalde basis nodig... Dus moet je ook zorgen dat je aantrekkelijk wordt voor een vrouw, door bijvoorbeeld een baan te hebben

[ Voor 16% gewijzigd door President op 22-05-2021 19:09 ]

[Crasheeee]

Ik heb al best wel vaak met mensen gesproken over dit onderwerp. Ik ben het met je eens dat ouders invloed hebben op een kind. Hetzij op carrière vlak, financiën of persoonlijkheid.

Het helpt natuurlijk echt niet in positieve zin dat je te maken hebt gehad met de punten die je noemt. Dat verdient niemand, maar dat kunnen we helaas niet omdraaien. Dat is helaas een kwestie van accepteren, maar als je rond de 30 bent heb je alleen nog wel echt gigantisch veel tijd om stapsgewijs veranderingen door te voeren in je leven. Het klinkt ontzettend cliché, maar verandering begint bij jezelf en dat kan ook al simpelweg betekenen door een andere mind set te krijgen.

Vergis je niet dat je als volwassene (nu nog steeds) gigantisch veel invloed hebt op het verdere verloop van je leven. Je zal, al dan niet met hulp, er zelf wat van moeten maken. En ja, dat zal niet makkelijk zijn.

Ik ben er heilig van overtuigd dat er nog een hoop voor je mogelijk is, maar je zal met vallen en opstaan uit de bijstand moeten kunnen komen. Dat gaat je alleen niet lukken door niets te doen. Die motivatie zal dan ook uit echt uit jezelf moeten komen.(En ik weet dat het makkelijker is om dit te zeggen vanaf de zijlijn en zonder zelf in de situatie/ervaring te zitten, maar door niets te doen verandert er ook niets.)

[prodesk]

Ik geef niet alleen de wereld, mijn ouders maar ook mijzelf de schuld. Het voelt gewoon kut als je zelf geen goede basis hebt waardoor je geen eerlijke start krijgt waardoor je buiten jezelf om op achterstand komt ten opzichte van leeftijdsgenoten.

De commerciële wereld van het bedrijfsleven heeft daar dikke schijt aan, heb je een vlekje, krijg je niet eens een uitnodiging om op sollicitatie te komen. Ik kan alleen maar respect hebben voor ouders die al voor de geboorte bezig zijn met het zo goed mogelijk laten ontwikkelen van het kind. Grote kans dat die kinderen wel goed terecht komen. Kennelijk boeit het sommige ouders niet of hun nageslacht in de goot eindigd.

[Ex Nunc]

Zelf ook genoeg meegemaakt in mijn jeugd, kan (te)veel vakjes van mishandeling afvinken. Ik snap dat je daar op terug kijkt en het heeft ook zeker invloed op het heden. Therapie daarbij is een goed hulpmiddel, maar die leveren meestal alleen maar op wat jij erin steekt.

De vraag is in hoe verre laat je het verleden het heden bepalen? Wat @Barrycade ook aangeeft, je hebt kennelijk wel kracht in je zitten. Het is toen misschien niet zo goed gegaan, maar wat doe je er nu mee? Als slachtoffer blijven rondlopen is niet de juiste weg in ieder geval. Stel voor jezelf doelen waar je heen wil in je leven en ga ermee aan de slag. Laat je ook niet tegenhouden door anderen, maar vind andere manieren om het wel te realiseren. Zo heeft bij mij de gemeente wel een bijstand geleverd, maar alleen financieel (de bijstand zelf dus). Prima basis, maar op mijn verzoek te helpen bij een opleiding kreeg ik nul op het rekest. Inmiddels opleiding aan het doen naast werk. Eerst dat werk gerealiseerd door hard op zoek te gaan. Kansen zul je zelf moeten maken en hoe meer kansen je pakt hoe meer wegen zich openen. In het begin zul je met iets minder genoegen moeten nemen, maar met een doel en een plan is dat allemaal prima.

@Yucon geeft ook wel een lastig punt aan, wat je had kunnen bereiken als alle sterren goed stonden. Doe ik ook wel eens, maar dat is een gedachte waar je niets aan hebt. Eerder negatieve energie. Kijk naar wat je wel hebt, al zijn het kleine dingen. Dan wordt je blij, gaat je hoofd ook beter werken, als in positiever en creatiever. Als je in de stress zit en negatieve emotie, dan verkleind je wereld.

Als laatste, ga jezelf de moeite waard vinden. Als jij niet in jezelf gelooft en jezelf niet ziet als iemand die de moeite waard is, waarom zou iemand anders het dan wel doen? Die kans wordt dan iig heel klein. En zoals gezegd, je moet juist kansen vergroten. Zoals een wijs man eens zei: Opportunities multiply as they are seized.'

Wat betreft geld en opstuwen door ouders naar hogere plekken, dat is een 'ziekte' van deze tijd, als je leesvoer wil dan kan ik je Michael Sandel aanraden, bv. De tirannie van verdienste.

[Metro2002]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Uiteraard speelt dat een grote rol en ben blij dat je hulp krijgt , vooral pshychologisch kan zoiets een flinke knauw geven. Maar zo te lezen ben je nog jong en tijd heelt een hoop wonden. Blijf vooral niet bij de pakken neerzitten, blijf werken aan je geestelijke gezondheid en probeer je te richten op de toekomst. I know, makkelijk gezegd maar welke keuzes heb je? Je moet verder. Stay strong

[prodesk]

Daarom mag de overheid zich ook wel meer bekommeren om kinderen die opgroeien in shitgezinnen. Het is nu zo dat jeugdzorg pas in beeld komt als het te laat is. Achterstand is dan moeilijk weer in te lopen. De verantwoordelijkheid wordt teveel bij de ouders neergelegd, maar kinderen vragen er niet om om in een shitgezin op te groeien.

Kijk maar naar die kinderen van Samantha de Jong (Barbie), alle 3 van verschillende mannen en allen uit huis geplaatst. Ik kan nu al met enige voorzichtigheid voorspellen dat de kans er goed inzit dat ze het moeilijker krijgen dan de gemiddelde Nederlander die wel normale ouders heeft.

[Ex Nunc]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:42:
Daarom mag de overheid zich ook wel meer bekommeren om kinderen die opgroeien in shitgezinnen. Het is nu zo dat jeugdzorg pas in beeld komt als het te laat is. Achterstand is dan moeilijk weer in te lopen. De verantwoordelijkheid wordt teveel bij de ouders neergelegd, maar kinderen vragen er niet om om in een shitgezin op te groeien.

Kijk maar naar die kinderen van Samantha de Jong (Barbie), alle 3 van verschillende mannen en allen uit huis geplaatst. Ik kan nu al met enige voorzichtigheid voorspellen dat de kans er goed inzit dat ze het moeilijker krijgen dan de gemiddelde Nederlander die wel normale ouders heeft.

Als je alles van de overheid af gaat laten hangen, dan ontken je eigen verantwoordelijkheid wat mij betreft. Ja, een overheid zou meer kunnen betekenen, maar dat kost bakken met geld en de overheid kan simpelweg niet alles oplossen. Mensen geen kinderen laten krijgen is een morele discussie die niemand gaat winnen en al helemaal niet in beperkingen van kinderen krijgen. Krijgt al gauw het idee van 'de elite' mag het wel en de rest niet.

Je blijft wat mij betreft wat in de negatieve cirkel rondrennen. Zolang je die niet kan doorbreken, zal alles blijven zoals het is. Jezelf en anderen de schuld geven gaat je niets positiefs opleveren. Misschien wel lekker om te doen, want je kan je frustratie kwijt over alles wat er mis is. Alleen kom je er geen steek verder mee, want alleen positieve gedachten gaan je vooruit helpen.

Maak van je frustratie je doel en ga aan de slag om het voor andere jeugd beter te maken bijvoorbeeld. Zorg dat het voor anderen niet of minder mis gaat en vul het gat wat de overheid laat liggen.

[Honesty]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:42:
Daarom mag de overheid zich ook wel meer bekommeren om kinderen die opgroeien in shitgezinnen. Het is nu zo dat jeugdzorg pas in beeld komt als het te laat is. Achterstand is dan moeilijk weer in te lopen. De verantwoordelijkheid wordt teveel bij de ouders neergelegd, maar kinderen vragen er niet om om in een shitgezin op te groeien.

Kijk maar naar die kinderen van Samantha de Jong (Barbie), alle 3 van verschillende mannen en allen uit huis geplaatst. Ik kan nu al met enige voorzichtigheid voorspellen dat de kans er goed inzit dat ze het moeilijker krijgen dan de gemiddelde Nederlander die wel normale ouders heeft.

Het kan natuurlijk ook dat die drie kinderen van Samantha de Jong over 30 jaar alle drie in het kabinet zitten natuurlijk. Je kan ook zeggen dat juist door de valse start je meer moeite moet doen waar je later in je leven profijt van krijgt.

Ik ben het met je eens dat de overheid zich meer bekommeren over de jeugd en de tweedeling in de jeugd en ben al sinds ik zelf op de middelbare school zat voorstander van verplichte opleiding op je opleidingsniveau. Niet dat ik bang ben dat de kinderen in de shitgezinnen er niet komen maar omdat ik zelf vind dat als je in een economie je moet zorgen dat de beste poppetjes het werk doen en toevallig niet Pieter Jan omdat zijn ouders hem gestimuleerd hebben om rechten te studeren terwijl Hassan die kans nooit krijgt omdat de leraar bang is dat zijn ouders hem niet kunnen helpen op het VWO.

[President]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:34:
Ik geef niet alleen de wereld, mijn ouders maar ook mijzelf de schuld. Het voelt gewoon kut als je zelf geen goede basis hebt waardoor je geen eerlijke start krijgt waardoor je buiten jezelf om op achterstand komt ten opzichte van leeftijdsgenoten.

De commerciële wereld van het bedrijfsleven heeft daar dikke schijt aan, heb je een vlekje, krijg je niet eens een uitnodiging om op sollicitatie te komen. Ik kan alleen maar respect hebben voor ouders die al voor de geboorte bezig zijn met het zo goed mogelijk laten ontwikkelen van het kind. Grote kans dat die kinderen wel goed terecht komen. Kennelijk boeit het sommige ouders niet of hun nageslacht in de goot eindigd.

Pro, ik heb een HBO opleiding maar kom ook met mijn pabo diploma aan geen enkele baan in de commerciële wereld :-P. Ja, misschien banen onder mijn denkniveau, maar ook daarbij word ik waarschijnlijk niet eens uitgenodigd voor een gesprek.

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:42:
Daarom mag de overheid zich ook wel meer bekommeren om kinderen die opgroeien in shitgezinnen. Het is nu zo dat jeugdzorg pas in beeld komt als het te laat is. Achterstand is dan moeilijk weer in te lopen. De verantwoordelijkheid wordt teveel bij de ouders neergelegd, maar kinderen vragen er niet om om in een shitgezin op te groeien.

Kijk maar naar die kinderen van Samantha de Jong (Barbie), alle 3 van verschillende mannen en allen uit huis geplaatst. Ik kan nu al met enige voorzichtigheid voorspellen dat de kans er goed inzit dat ze het moeilijker krijgen dan de gemiddelde Nederlander die wel normale ouders heeft.

En tegelijkertijd kan jeugdzorg het nooit goed doen...

[Ernemmer]

…

[ Voor 106% gewijzigd door Ernemmer op 24-05-2021 23:59 ]

[Aghanim]

Met een enorm tekort aan praktisch personeel zie ik hier veel kansen ontstaan zoals @Ernemmer ook aangeeft. Als de regels rondom vraag en aanbod hier ook blijven gelden zal een loodgieter of stukadoor (in loondienst) qua inkomen niet onderdoen voor de gemiddelde HBO-er op een kantoor.

Het is een kwestie van willen en aanpakken. Een paar jaar bikkelen en je leven kan er compleet anders uit gaan zien.

[Zenix]

Mijn ouders zaten ook op minimumloon met daarnaast schulden. Beiden ook psychische klachten wat voor veel stress zorgde. Met mijn broer was ik altijd aan het vechten en die had een beperking en is ook uit huis verplaatst.

Mijn prestaties op de basisschool waren goed. Mij ouders hielpen mij verder niet met school en als ik zie wat de ouders hier allemaal doen met hun kinderen. Dan herken ik dat niet.

Uiteindelijk ging ik naar de havo. De eerste twee jaar ging dat ook prima, maar ik miste wel wat ondersteuning. Toen kreeg ik opeens een chronische ziekte, waardoor ik niet meer naar school kon. Mijn ziekte verloop was aggresief en nadat een operatie mislukte heb ik een jaar lang in het ziekenhuis gelegen.

Ondertussen zat ik al een aantal jaar op Tweakers en was ICT mijn ding. Want dat zou ik wel kunnen met mijn gezondheid.

Na het revalidatiecentrum ben ik begonnen met mbo ICT niveau na een toelatingsexamen. Dat was lastig, omdat ik nog steeds ziek was. Uiteindelijk is dat goed gegaan en heb ik door Tweakers niveau 2 makkelijk kunnen halen. Vervolgens niveau 3/4.

Toen was de vraag, zou ik verder gaan studeren? Aangezien mijn gezondheid toen wat beter was maar nog niet goed. Uiteindelijk de gok gewaagd. Ik liep wel tegen problemen aan de eerste maanden, was lastig om lang te concentreren vanwege gezondheid. Maar ik heb doorgezet en uiteindelijk de opleiding zonder herkansingen afgerond. Ik was toen 28.

Alles kan tegenzitten, maar uiteindelijk is het mijn motivatie en doorzettingsvermogen geweest (dat ook komt door het ziek zijn) dat ik er uiteindelijk iets van heb kunnen maken. Nu heb ik al een aantal jaren een leuke en goede baan en een eigen huis.

Mijn gezondheid is inmiddels stabiel en werken in de ICT gaat prima.

Mijn ouders hadden dus wel invloed, maar ik ben bepalend geweest voor mijn loopbaan. Daarmee kan ik ook aansluiten op hierboven. Op een gegeven moment heb je een volwassen leeftijd en moet je het heft in eigen handen nemen om er iets van te maken.

Ik betwijfel wel of ik het zonder internet en Tweakers had gered. Het internet heeft mij zoveel kennis gegeven en ik heb veel kunnen leren terwijl ik niet naar school kon. Misschien was dat nog wel bepalender voor mijn loopbaan.

[Hielko]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje. Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Volgens mij is het best algemeen geaccepteerd als feit dat ouders een grote rol hebben hoe kinderen terecht komen, daar kan eigenlijk geen discussie over mogelijk zijn. Dat neemt niet weg dat je zelf ook een grote rol hebt. Maar met jouw achtergrond sta je wel met de spreekwoordelijke 3-0 achter, helaas.

Overigens, als ik je post zo lees dan zie ik iemand met reflecterend vermogen, prima communicatieve vaardigheden en een stel functionerende hersenen. Dat lijkt me een goede start om uit de bijstand te komen en (financieel) wat moois van je leven te maken.

[Paprika]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 91% gewijzigd door Paprika op 23-05-2021 10:04 ]

[MrBlack]

Als je wilt heb je binnen een week een baan. Uitzendbureau binnenstappen en er is vast wel iets te doen.

Blijven hangen in het verleden gaat je niks brengen, niemand gaat ‘het leven’ voor jou oplossen, je moet t zelf doen.

[underrated]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:34:
Ik geef niet alleen de wereld, mijn ouders maar ook mijzelf de schuld. Het voelt gewoon kut als je zelf geen goede basis hebt waardoor je geen eerlijke start krijgt waardoor je buiten jezelf om op achterstand komt ten opzichte van leeftijdsgenoten.

Ja. Het is ook gewoon kut als je met -10 achterstand te dealen hebt. Je hebt een enorm oneerlijke start voor je kiezen gekregen, en daar kon je niks aan doen. Ik denk dat je gedaan hebt wat je kon, binnen de mogelijkheden die je had. Daar zou ik jezelf geen schuld van geven.

In je posts lees ik veel wrok en boosheid, naar de wereld, je ouders, jezelf. Die snap ik heel goed. Maar je schiet er maar weinig mee op. Ook als is dat misschien niet leuk om te horen. Als het gaat over aantrekkelijk zijn, voor een vriendin, maar ook voor vrienden of een baan denk ik dat dat wel een ding kan zijn.

Maar ik lees ook dat je het leven dat je nu hebt niet wil, en het dolgraag wil veranderen. Zelfs terwijl je weet dat dat niet zo makkelijk is, nog steeds wil je veranderen/ ontwikkelen.

Dus naast een prodesk met wrok en boosheid is er ook een prodesk met enthousiasme en energie.

Je bent in de 30, dus nog een jaar of 50 te gaan. Vraag is: voor welke prodesk kies je.

[thlst]

MrBlack schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 14:46:
Als je wilt heb je binnen een week een baan. Uitzendbureau binnenstappen en er is vast wel iets te doen.

Als TS niet in een grote stad woont zal TS eigen vervoer moeten hebben

Hoe moet TS dat betalen met een oproepcontract tegen minimumloon en beperkte uren?

[mitchd]

Hier wil ik ook graag mijn N=1 verhaal aan toe voegen. Slechte start gehad de eerste 3 jaar en uit huis geplaatst. In een warm pleeggezin terecht gekomen, alleen financieel gezien wat minder warm zeg maar.

Door mijn houding met moeite mijn havo gehaald en pas op het HBO kwam ik erachter wat ik leuk vond. Vanaf dat moment dat doel ook niet meer los gelaten en nu heb ik de baan die ik altijd wilde (Salesmanager) en heb ik een jaarsalaris met 6 cijfers op m'n 28e.

Bij mij heeft mijn jeugd er juist voor gezorgd dat ik ben gaan in zien dat ik het zelf niet zo wil.

Alles wat je meemaakt is bagage die je mee neemt, zorg ervoor dat je alles daarvan in je voordeel gebruikt. Zoals meerdere zeggen @prodesk zolang je lichamelijk en of psychisch niks ernstigs mankeert kan je werk krijgen. Dit zou een begin kunnen zijn om uit je huidige situatie te komen.

[Ernemmer]

…

[ Voor 138% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:00 ]

[thlst]

Ernemmer schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 16:14:
Of als excuus zeggen dat je geen vervoer kan betalen en lekker in de bijstand blijven hangen is ook een keuze die je kan maken, maar imo is dat wel de makkelijke weg en uit de makkelijke weg is meestal geen voldoening te krijgen in het leven.

Als gaan werken meer financiele onzekerheid met zich meebrengt kan ik mee voorstellen dat een bijstandsontvanger er niet voor kiest

Daarnaast vragen werkgevers soms om eigen vervoer :

https://www.nationalevaca...-4913276e4c75/orderpicker
https://nl.linkedin.com/j...-uitzendbureau-2561977658

[JdM]

De situatie is niet geheel gelijkend, maar ik ben op mijn 29e begonnen aan mijn HBO studie (na een 21+ toelatingstoets) en op mijn 33e afgestudeerd. Daarvoor begonnen op de HAVO (geen diploma), terug naar MAVO en uiteindelijk met een halfbakken MAVO diploma op mijn 17e van school gegaan, waarna ik tot 29 jaar nauwelijks echt iets gedaan heb, met uitzondering van een opleiding tot rij-instructeur gevolgd te hebben.
Voorliggende situatie n het gezin is niet gelijkend met de jouwe, maar mijn ouders gaven in elk geval geen klap om een opleiding of enige andere stimulans om goed beslagen ten ijs op het toneel van het echte leven te verschijnen. De algemene verwaarlozing is dus wel gelijkend.
Ik ben zelf nog kunnen starten met een studie toen er een basisbeurs bestond, jij zou moeten lenen. Wel is het zo dat je met een lening ook netjes een beroep zou kunnen leren lijkt me, je moet dan inderdaad wel alleen je kans pakken. Is die er voor jou niet?

En aansluitend op je topictitel: Ouders zijn wat mij betreft wel degelijk bepalend, maar niet tot het einde der tijden.

[ Voor 8% gewijzigd door JdM op 22-05-2021 16:30 ]

[Ernemmer]

…

[ Voor 130% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:01 ]

[Bouke-p]

thlst schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 15:30:
[...]


Als TS niet in een grote stad woont zal TS eigen vervoer moeten hebben

Hoe moet TS dat betalen met een oproepcontract tegen minimumloon en beperkte uren?

Fietsen? Brommer? Ik woonde vroeger ook ruim 15km van mn bijbaan(Lidl DC) af en heb dat ook regelmatig gefietst, ook snachts en in sneeuwbuien, omdat mn brommer stuk was. Ook scholieren fietsen toen(en nu nog steeds) dat soort afstanden.

Er was vroeger weinig geld bij ons thuis, maar mn ouders hebben me wel aangespoord om naar school te gaan. Uiteindelijk ben ik na het MBO bij de Landmacht gaan werken. Door een foutje tijdens mn laatste stage voor MBO4 heb ik toen geen diploma gekregen. Op mn 27e, als kpl1, viel het kwartje dat ik toch echt een diploma nodig had en heb ik alsnog een MBO4 ICTbeheerder diploma gehaald.
Inmiddels werk ik alweer een paar jaar als burger en heb ik een prima baan en inkomen.

Wellicht is Defensie nog iets voor TS, al is het maar voor een paar jaar. Je rijbewijzen halen, praktijk ervaring opdoen en opleidingen volgen.

[GeeEs]

thlst schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 16:25:
[...]


Als gaan werken meer financiele onzekerheid met zich meebrengt kan ik mee voorstellen dat een bijstandsontvanger er niet voor kiest

Daarnaast vragen werkgevers soms om eigen vervoer :

https://www.nationalevaca...-4913276e4c75/orderpicker
https://nl.linkedin.com/j...-uitzendbureau-2561977658

Dit slaat echt nergens op. Je wordt er vrijwel altijd beter van als je wel gaat werken. Niet alleen financieel. Daarbij zijn er diverse mogelijkheden om met (deels) behoud van uitkering wel wat te gaan doen.
Dit zijn typische verjaardagsborrel uitspraken. Heel slecht voor mensen die zelf al geen verantwoordelijkheid (durven) nemen en denken dat ze niks kunnen doen om hun eigen leven/situatie te verbeteren. Zelfs vrijwilligers werk levert je een stukje zekerheid op. Regelmaat, contacten, je netwerk vergroten, kansen zien die je anders niet gezien had, jezelf in een positief daglicht presenteren, gezien worden door anderen terwijl je je inzet, ipv. gezien worden door mensen terwijl je zwelgt in zelfmedelijden en zegt dat werken toch geen zin heeft...

Vervoer heb je alleen nodig in bepaalde beroepen, vrijwel nooit voor je gewone job. Het zal je werkgever worst zijn hoe jij naar de zaak komt. Rijbewijs B geeft je zeker wel meer slagkracht/actieradius. Dat zeker, maar is meestal echt geen vereiste voor het werk zelf.

[ Voor 9% gewijzigd door GeeEs op 22-05-2021 16:47 ]

[thlst]

Ernemmer schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 16:27:
[...]


Klopt, maar als je wilt groeien moet je ergens beginnen en zal je een risico moeten willen nemen.
En er staan bijna 250.000 vacatures open, daar zit vast we iets tussen waar je met eigen vervoer (fiets/OV) kan komen.

Ik hoop ook dat TS wat kan vinden. Maar dat er 100.000en mensen een bijstandsuitkering hebben is niet raar als werkgevers die niet de perfecte kandidaat kunnen vinden voor het minimumloon een sterke lobby hebben.

De volgende stap is laagopgeleide immigranten uit Filipijnen/Vietnam. Daarmee gaat het aantal bijstandsontvangers echt niet naar beneden

https://www.ewmagazine.nl...en-is-slecht-idee-693241/
https://www.bnr.nl/nieuws...ft-arbeidsmigranten-nodig

[GeeEs]

Als werkgever zou ik ook liever een gemotiveerde Pool of andere arbeidsmigrant aannemen dan een niet gemotiveerde bijstandsontvanger. Wat zou je zelf doen.
Ik vind het bijna knap hoe je de werkgevers hier indirect de schuld geeft van de vele bijstandsontvangers...

[thlst]

Natuurlijk komt het voor dat bijstandsontvangers een gebrek aan motivatie hebben of negatief zijn

Maar er kunnen ook andere redenen zijn. Daarmee vond ik de "zoek werk" reacties te makkelijk. Ook omdat TS aangeeft bij een psycholoog te lopen

[loewie1984]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 12:34:
Ik geef niet alleen de wereld, mijn ouders maar ook mijzelf de schuld. Het voelt gewoon kut als je zelf geen goede basis hebt waardoor je geen eerlijke start krijgt waardoor je buiten jezelf om op achterstand komt ten opzichte van leeftijdsgenoten.

Je hebt in ieder geval een computer en een internet verbinding anders zat je hier niet. Ik zal zeker niet oordelen en kan me voorstellen dat het allemaal onvoorstelbaar moeilijk voor je moet zijn.

Het enige wat wellicht nog ontbreekt is een 'change of attitude'. Jij kan het heft in eigen handen nemen en de regie over je leven zelf bepalen. Elke negatieve ervaring of afwijzing die je zult ontvangen zullen je steeds verder in een 'downward spiral' doen belanden, of je besluit om hier op een andere manier tegen aan te kijken en te vragen om terugkoppeling, wat je beter kan doen.

Het internet is volgens mij een onuitputtelijke bron om autodidactisch tot op zekere hoogte kennis te ontwikkelen die je aan een baan helpen. En van daaruit kun je uitbouwen.

Ik kom zelf niet uit een probleem gezin of hoe je het ook wilt noemen. Maar wel begonnen op het VBO, toen door naar het MBO en begonnen aan een HBO. Nu 15 jaar later zit ik in een management positie bij een IT dienstverlener. En ondanks dat kennis ontzettend belangrijk is, is er een ding nog belangrijker: attitude en doorzettingsvermogen.

Ik hoop niet dat je dit ziet als "je hebt makkelijk praten" maar als een eye opener dat ik van mening ben dat je echt de kans hebt om iets te veranderen aan jezelf, aan je leven.

En ik zou echt proberen afstand te nemen van alle negativiteit. Straks als je succes hebt kijk je terug op de mindere tijd in je leven en dat noem je dan ervaring. En voor al het andere en andermans mening zou ik me zeker niet laten beïnvloeden.

Ik wens je vooral heel veel succes.

[Blue-eagle]

Vooraf: ik kom uit een redelijk normaal gezin. Met de nodige problemen hier en daar, maar niks stond mij in de weg behalve een gebrekkige basisschool, ikzelf, en de onwetendheid van de meeste ouders, die van mij incluis. Maar ik wil toch even ingaan op een paar zaken die wat mij betreft toch persoonlijk van aard zijn.

En ik ben geen zachtaardige psycholoog, ik ga d'r met gestrekt been in want ik heb dit soort shit zo vaak gehoord van mensen die vastzitten en daar niet uit lijken te willen stappen. En ik ken d'r ook genoeg die WEL iets moois van het leven hebben weten te maken.

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
[...]
Deze quote triggerde mij. Zelf ben ik afkomstig uit een zogeheten multiprobleemgezin. Ik wil niet al te veel in detail gaan maar er waren veel problemen. Van huiselijk geweld door alcohol en drugs tot een met schulden en afsluiten van nutsvoorzieningen waardoor we soms een week zonder water zaten. Geweld werd maar voor lief genomen, want scheiden had nogal wat voeten in de aarde.

Dit is natuurlijk een klote jeugd. Geen twijfel over mogelijk. Ik heb ook kinderen gekend tijdens de 18 jaren dat ik kind was die in eenzelfde situatie leefden. Sommigen kwamen letterlijk van het kamp (zigeuners, met alle cliche's die erbij horen), sommigen hadden alcoholisten als ouders, enzovoort. Een paar daarvan zijn nooit ergens gekomen, maar een paar van die kinderen hebben juist iets heel belangrijks geleerd van hun ouders: hoe het NIET moet.

Die zijn succesvol geworden later in hun levens. Eigen bedrijven, goede carrieres, een leuk gezin met kinderen, mooi huis, goede spaarpot. En je ziet het wel vaker natuurlijk, mensen uit 3e-wereldlanden die het enorm ver schoppen ondanks hun problematische jeugd.

Door alle ellende op mijn 18e, met alleen een vmbo gestopt met mijn mbo opleiding. Naar school werd nooit omgekeken, daarom dat ik ook op het speciaal onderwijs terecht kwam.

Ik kom ook van speciaal onderwijs vandaan. Ik ging naar de MAVO, redde dat niet, daarna naar het MBO. Vervolgens nooit meer naar studies gekeken en aan de slag gegaan. En nu, 20 jaar later, kan ik met trots zeggen dat ik gewerkt heb als software engineer (helemaal zelf geleerd allemaal) voor de grootste en mooiste en meest aantrekkelijke bedrijven ter wereld.

Niet omdat ik dat zo graag wou stoppen met mijn mbo maar schoolgeld werd simpelweg niet betaald en de laptop die ik nodig had vonden mijn ouders niet nodig.

Dit ervaarde ik ook. Ik ben op mijn 12e gaan werken (eigen inzicht) en heb langzaamaan zelf mijn spullen bijelkaar gespaard. Mijn eerste computer legde de fundering voor alles wat ik mijzelf heb aangeleerd. Als ik een laptop zou nodig hebben gehad voor school en ik kreeg hem niet van de opleiding of van mijn ouders, dan ben ik ondernemend genoeg om er alles aan te doen dit zelf voorelkaar te krijgen.

Want vaders werkte al sinds zijn 16e (hij is tegelzetter) en vond mij maar een luie donder. Er was geen gesprek met hem mogelijk, als hij sprak was het één en al negativiteit. Ging je de discussie aan kon hij ineens heel agressief worden.

Voortijdig gestopt met school, uit huis gezet. Gelukkig veel hulp van de gemeente gehad, ben hen meer dankbaar dan mijn eigen ouders, bijstand en sociale huurwoning gekregen. Nu heel wat aantal jaren later merk ik dat ik nog altijd de gevolgen ervan ondervind.

Moet nog steeds van de bijstand rondkomen, altijd moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. In de tussentijd veel therapie bij de psycholoog en probeer ik het leed te verwerken maar ik vrees dat ik de rest van mijn leven van een minimum moet rond zien te komen.

Met die instelling wel, ja. Ik kan zo pissig worden op mensen die zichzelf als een soort permanent slachtoffer neerzetten en daar hun hele identiteit van lijken te maken. Ik ken je niet, maar zo kom je wel over door deze laatste zin. Fuck je verleden, fuck je familie. Je psycholoog hoort jou de tools te geven om hier mee om te kunnen gaan zodat het niet in de weg staat van je toekomst.

En: maak een toekomst! Ga werken als loodgieter als je denkt niet slim te zijn (zo te lezen ben je slim genoeg), of ga jezelf anders leren hoe je websites bouwt en doe dit eventjes naast je uitkeringen. Geen diploma nodig. Met een 2e-hands MacBook Air van Marktplaats kan je letterlijk alles. Doe het zwart ernaast. Ga naar de lokale bakker en zeg: "Je bent niet online te vinden, ik ga jouw website maken en jij bepaalt maar hoeveel je dat waard vindt."

Vervolgens heb je over een jaar of twee een hele portfolio, veel kennis en ervaring, en kan je jouw CV aandikken met onderbouwde claims: "2 Jaar lang ervaring als freelance software engineer als ZZPer." En opeens kan jij werk krijgen bij kleine tot middelgrote bedrijfjes in heel Nederland waar jij begint met een salaris van 2500 tot 3000 bruto, of 3500 tot 4000 bruto in de Randstad.

Mocht je vragen hebben wat je moet leren om dat te kunnen: stuur maar een DM.

Ik zie dat vooral succesvollere leeftijdsgenoten ook betere ouders hebben, in de zin dat ze hun kind ondersteunen en zorgen dat hij/zij later goed terechtkomt.

Ja, dat kan helpen. Dat kan ook tegen een kind werken. Genoeg slimme kids die als "talent" werden omschreven op de basis- en middelbareschool. En toen kwamen ze op de universiteit terecht waar het allemaal niet meer op de automatische piloot ging, en dan falen ze hard. Terwijl de kinderen die altijd harder moesten werken het makkelijker hadden omdat zij hadden geleerd wat hard werken is.

Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje.

Tip: De politiek is er niet voor jou en mij, ze zitten er voor zichzelf en hun partij en de statistisch grooste groep kiezers die ze kunnen overtuigen van zogenaamde doelen zonder daar aan tegemoet te komen. Je komt over als een typische "tegelzetter" die zich optrekt aan alles wat er fout is aan Nederland, en dat komt volgens de "tegelzetter" vooral door die ene partij waar hij het niet mee eens is.

Maak de politiek niet je identiteit. Het maakt geen reet uit wie d'r in de kamer zitten. JIJ bepaalt je succes, niet de premier, niet de wet en regelgeving. Als jij morgen besluit te gaan studeren voor programmeur of designer of houtwerker of loodgieter of Uber-chauffeur of vogelspotter en fotograaf houdt niemand in Den Haag jou tegen.

Dat jij een kutjeugd had ligt niet aan de politiek, het maakt niet uit waar het aan ligt; gedane zaken nemen geen keer. Dat jij nu thuiszit en jezelf zielig vindt ligt niet aan de politiek. Dat jij geen kansen krijgt ligt niet aan de politiek. Dat jij binnen blijft zitten en niet actief bezig bent iets te leren waarmee je de markt op kan gaan ligt niet aan de politiek. Dat heb JIJ in de hand. ALLEEN jij. Niet ik, niet Den Haag, niet Wilders, niet Rutte, niet de buitenlanders, niet D66. Alleen jij.

Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Klopt! En wil je nog een dooddoener? Sommige mensen zijn succesvol, hebben een lieve/mooie/leuke partner, 3 kids, mooi huis, 3 auto's, een miljoen op de spaarrekening, zijn 36 jaar oud, en krijgen opeens een terminale vorm van kanker. Ook dat is moeilijk.

Je kan letterlijk niets met die informatie. En wij ook niet met die van jou. Je jeugd was kut, niemand vind dat leuk. Echt, oprecht klote voor je. En nu kan jij als persoon er iets van maken. Jouw toekomst is een onbeschreven blad. Blanco. Leeg. Nog helemaal in te vullen. Je kan d'r leuke nieuwe dingen opzetten, of je kan blijven herhalen wat in je verleden is gebeurd.

Ik zou zeggen, sla het boek van je verleden dicht en steek het in de fik. Maak je handen warm en maak de inkt warm in een nieuwe, luxe pen. En schrijf op wat jij wilt in de toekomst. Als je nu begint aan iets waarmee je gegarandeerd 100% succes zou hebben over 1 jaar tijd, wat zou je dan doen?

Dat deed ik ooit voor mijzelf. En ik dacht "game designer" te willen worden. Dat is 't nooit geworden, maar de weg daar naartoe heeft mij zoveel geleerd dat ik gruwelijk mooi werk heb en een belachelijk mooi inkomen. Ondanks nul opleidingen en leraren die mij altijd een beetje dom vonden.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Misschien. En dan? Stop met excuses zoeken in je verleden om je heden te verklaren. Het verleden en het heden staan muurvast, je verandert er niks aan. Focus op de toekomst, dat is het enige waar je verandering in kan aanbrengen.

[Ardana]

Ik ga nog uitgebreid reageren, maar voor nu:

Velen zien volledig niet in dat 'jezelf overeind houden' voor een aantal mensen al een full-time job is.

Eentje die minimaal net zoveel energie kost als een 40 urige werkweek - en vaak meer.

[bernard038]

Beste @prodesk ,

Als eerste, wat enorm knap dat je dit verhaal deelt. Je hebt 't niet makkelijk en je komt uit een situatie die nog véél moeilijker was. In een andere context gebruikte iemand ooit de term 'rotonde zonder afrit' en misschien is dat ook wel hoe jij je voelt. Je kan niks want, geld. En toch lijkt 't alsof je wel heel graag anders wilt.

Maar waar begin je dan? Om eerlijk te zijn, dat is lastig. Iedereen kan je adviezen geven, maar jij zal het moeten doen en een geopperde oplossing kan een andere 'can of worms' openen.

Misschien is de eerste vraag, wat wil jij? Wat wil je met de 2/3 van het leven dat nog voor je ligt? Wat kán je doen? Je bent hier op Tweakers, je zal mogelijk interesse in IT hebben (anders had je dit wel op het bloemschik-forum gepost), zijn er mogelijkheden om, met behoud van je uitkering een opleiding te doen? Wat kan je zelf? Wat is er aan gratis training op de interwebs te vinden?

Maar dat is praktisch, het begint bij jezelf. Anderen kunnen (en willen) je graag ondersteunen, maar jij zal 'het zware werk' moeten doen. En dat klinkt misschien zwaarder dan het is. Begin ergens, ga er op uit, leg je niet neer bij het nú, maar bouw aan een ander morgen. En ja, je zal nog op je bek gaan, écht, maar als je niks doet, gebeurt er ook niks.

Ik wens je oprecht heel veel succes!

[DeveloperNL]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
[...]
Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 5% gewijzigd door DeveloperNL op 22-05-2021 19:07 ]

[Ardana]

Ja, ouders zijn voor een groot deel bepalend voor de loopbaan van hun kind.

Ouders die vanaf 6e klas basisschool kinderen niet meer kunnen helpen bij hun huiswerk, schiet niet op.
Ouders die kinderen geen goede maaltijd voor kunnen schotelen, schiet niet op.
Ouders die prestaties van hun kinderen afkraken, schiet niet op.
Ouders die opleiding niet belangrijk vinden, schiet niet op.
Ouders die niet naar ouderavonden gaan, niet mee gaan kijken naar nieuwe scholen, die zich niet bemoeien met opleidingskeuzes, schiet niet op.
Ouders die een giftige thuissituatie creëren, schiet niet op.

Mijn situatie:
Verslaving, mishandeling, misbruik, uit huis geplaatst, pleeggezinnen, opvanghuizen, blijf van m'n lijf huizen, Christelijke instellingen, misbruik, mishandeling, ik heb 6 mannen die ik "pa" genoemd heb, en 3 vrouwen die ik "ma" genoemd heb, naast de overige verzorgers zoals die in kindertehuizen etc. Denk aan "Jan rap en z'n maat", denk aan de kinderen van Ruinerwold, of Doutroux, of Fritzl. Nee, ik werd niet langdurig opgesloten, maar in feite maakt het verschil tussen die gesloten deur niet heel veel uit.

Op m'n 17e op mezelf gaan wonen, MAVO afgemaakt, jaartje HAVO gedaan, niet afgemaakt, MEAO gedaan, niet afgemaakt. Intensieve therapie gevolgd, 3 jaar lang. MEAO afgemaakt, HBO afgemaakt (nominaal, met 'n 9 afgestudeerd), 12 jaar gewerkt. Carrière, koopwoning van 4 ton, huwelijk.

Burn out. En toen kwam alle shit van vroegah weer boven. Nu 13 jaar zoeken naar goede hulp, en nu, 1 jaar, heb ik die dénk ik eindelijk gevonden. Er achter komen dat m'n hele basis nog steeds ruk is. Er achter komen dat je nog zo hard die deur naar vroeger achter je dicht kan trekken, hij gaat tóch iedere keer weer open, en iedere keer vergiftigt wat daar achter zit tóch weer alles in mij, en alles om me heen.

Ondertussen word ik dit jaar 50. Ik heb 'n WIA-IVA uitkering, wat rust geeft, want nu hoef ik tot m'n pensioen niet meer te werken. Ik doe wat ik kan, doe vrijwilligerswerk (oa hier op Tweakers, maar ook voor het Rode Kruis en voor 'n pop-podium), ik heb ~9-12 medische afspraken per week.

Ik hou mezelf, met hulp, overeind. En dat kost. Dat kost zowel mij als de maatschappij. Meer dan ik ooit "goed" kan maken. Want ja, dat is ook een van de giftige dingen die ouders je mee kunnen geven: "je doet ook nooit iets, jij bent alleen maar goed genoeg om voor de duvel te dansen". En "kun je dan ook helemaal niks! Wie niet werkt, zal ook niet eten!". "Je moet het verdiénen om te mogen bestaan!". En daar faal ik in in alle opzichten.

Dus iedere keer als iemand zegt "Joh, je kunt het wel, als je maar gewoon je best doet, je moet gewoon iets doen waar je goed in bent, gewoon nét ff wat harder werken, je moet niet blijven hangen in 't verleden" ga ik weer een stukje dood van binnen.

Wat het helemaal zuur maakt: écht dood mag je niet. Dát moet te aller tijden voorkomen worden.

Maar genezen kan je ook niet.

Ik heb veel te veel mensen gezien met vergelijkbare achtergrond,en ken eigenlijk niemand die er écht overheen komt. Niet langdurig / permanent.

De schade die gedaan is, kan niet altijd ongedaan gemaakt worden. Parabel: als mens zijnde ben je 'n plank. Je kan nuttig zijn, je kan toegevoegd worden aan dingen, er kunnen dingen aan jou toegevoegd worden. Maar als je duizenden spijkers in die plank slaat, en ze er uit trekt, en in therapie ze er weer definitief uit trekt, heb je geen plank meer die bruikbaar is. De plank kan wellicht nog rechtop staan, maar probeer alsjeblieft niet er iets op te zetten, en al helemaal niet om te gebruiken als fundering voor een huis. Dan stort je hele huis in.

[Patriot]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:37:
[...]
Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Wat is volgens jou de arbeidsmarkt? Er zijn ook werkgevers die niet moeilijk doen over (het ontbreken van) een arbeidsverleden of leeftijd. Als het echt alleen gaat om die twee zaken, dan vind ik het maar ongeloofwaardig dat je 10 jaar in de bijstand moet zitten.

EDIT:
Ik snap ook niet zo goed waar de kernvraag nou precies om draait. De persoon die je quote lijkt vooral te zeggen dat een goede opvoeding belangrijk is, maar jij lijkt het op te vatten als het tegenovergestelde.

Ik denk dat er niemand is die pretendeert dat je opvoeding van geen enkele invloed is.

[ Voor 20% gewijzigd door Patriot op 22-05-2021 19:45 ]

[Ardana]

Patriot schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 19:35:
[...]
Wat is volgens jou de arbeidsmarkt? Er zijn ook werkgevers die niet moeilijk doen over (het ontbreken van) een arbeidsverleden of leeftijd. Als het echt alleen gaat om die twee zaken, dan vind ik het maar ongeloofwaardig dat je 10 jaar in de bijstand moet zitten.

De bijstand is óók voor mensen die arbeidsongeschikt zijn, maar arbeidsongeschikt zijn geworden zonder dat ze een arbeidscontract hadden.

En ik hoop dat je wél kan geloven dat iemand langer dan 10 jaar arbeidsongeschikt kan zijn.

[bernard038]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 19:20:

Ondertussen word ik dit jaar 50. Ik heb 'n WIA-IVA uitkering, wat rust geeft, want nu hoef ik tot m'n pensioen niet meer te werken. Ik doe wat ik kan, doe vrijwilligerswerk (oa hier op Tweakers, maar ook voor het Rode Kruis en voor 'n pop-podium), ik heb ~9-12 medische afspraken per week.

Ik hou mezelf, met hulp, overeind. En dat kost. Dat kost zowel mij als de maatschappij. Meer dan ik ooit "goed" kan maken. Want ja, dat is ook een van de giftige dingen die ouders je mee kunnen geven: "je doet ook nooit iets, jij bent alleen maar goed genoeg om voor de duvel te dansen". En "kun je dan ook helemaal niks! Wie niet werkt, zal ook niet eten!". "Je moet het verdiénen om te mogen bestaan!". En daar faal ik in in alle opzichten.

Dus iedere keer als iemand zegt "Joh, je kunt het wel, als je maar gewoon je best doet, je moet gewoon iets doen waar je goed in bent, gewoon nét ff wat harder werken, je moet niet blijven hangen in 't verleden" ga ik weer een stukje dood van binnen.

Maar @Ardana er is toch niets 'goed' te maken? Ik wens jou en ieder ander toe dat hij of zij zélf vindt dat zijn of haar leven zin heeft. En ja, veel mensen doen dat via een betaalde baan (en belasting aftikken). Sommige mensen doen dat op een andere wijze, bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat Tweakers elkaar niet in de haren vliegen.

Volgens mij is het vooral de bedoeling dat je, ongeacht de grootte van de stap, probeert zélf vooruit te komen, zodat jouw leven leuker of zinniger wordt. Als je dat kan én dan ook nog belasting kan betalen, dikke prima. Maar als je op een andere wijze bijdraagt (en daarmee je eigen leven en dat van anderen wat opfleurt), is dat, wat mij betreft, even prima. Wat alleen wél zo is, is dat je zélf de stap moet maken om je als vrijwilliger bij Tweakers (of waar dan ook) aan te melden, dát doet een ander niet voor je.

[Harm_H]

Ja klopt ten delen. 1 verschil met nu. Vanaf 2021 zal iedere praktijk/technische MBO opleiding (stucadoor, schilder, timmerman, installateur, electricien) meer gaan verdienen dan een HBO rechten of economie. Mark my words.

Ohja en ik twijfel ook of er een (groot) gedeelte in de genen zit. Mijn teamleider (kakkergezin) had een geadopteerde zus vanaf baby. Zij is toch vanaf de middelbare school de verkeerde kant op gegaan met drugs en dergelijke. Sindsdien altijd schulden en dergelijke. Quick satisfaction vs longterm satisfaction.

Als ik naar mezelf kijk was ik in groep 1 al de enige die met technische speelgoed, wat bij de deur lag, dingen ging bouwen. Ongeacht opvoeding. Puur genen en interesse in treinen.

Het topic moet dus vooral zijn:
Genen het meest bepalend voor loopbaan kind

[ Voor 10% gewijzigd door Harm_H op 22-05-2021 21:11 ]

[GeeEs]

thlst schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 18:21:
Natuurlijk komt het voor dat bijstandsontvangers een gebrek aan motivatie hebben of negatief zijn

Maar er kunnen ook andere redenen zijn. Daarmee vond ik de "zoek werk" reacties te makkelijk. Ook omdat TS aangeeft bij een psycholoog te lopen

Met "zoek werk" bedoelen de meeste mensen denk ik meer " onderneem zelf aktie" of "wat kan, of ga je er zelf aan doen, of wat heb je er al aan gedaan...", De topic titel stelt eigenlijk ook de vraag of je ouders verantwoordelijk zijn voor het al dan niet hebben van een loopbaan/werk.
Bij een psycholoog onder behandeling zijn kan prima terwijl je werkt overigens. Andersom ook. Het feit dat je daar loopt geeft voor mij in ieder geval aan dat je je "probleem" erkent en er wat aan doet. Dat is top, en juist niks om je voor te schamen wat mij betreft. Integendeel.

[S.McDuck]

Zelf geloof ik erin dat je zelf bepaald waar je uitkomt, omgeving en opvoeding is maar deels van invloed.
Een mooie voorbeeld:
Wikipedia: Three Identical Strangers

Voor elk zielig verhaal dat het niet eerlijk is staat er ook een miljonair die van niks is opgeklommen. Uiteraard is alles met geld makkelijker. Maar hier zullen ook weer mensen zeggen dat het meer druk met zich mee brengt.

Je maakt je eigen pad en je eigen toekomst. Je kan niemand de schuld geven van wie je bent behalve je zelf. Maar tegenwoordig wordt voor alles een excuus gezocht en is het een ander zijn schuld. Maar goed nergens op gebaseerd behalve dan hoe ik er naar kijk. Voor wetenschappelijk bewijs is de eerder aangehaalde documentaire echt wel interessant, super fout maar wel interessant.

Kleine toevoeging:Dit staat natuurlijk los van beperkingen op fysiek of geestelijk gebied die je echt kunnen belemmeren om te komen waar je wilt. Maar dat staat voor mij los van de stelling of ouders bepalend zijn.

[ Voor 11% gewijzigd door S.McDuck op 22-05-2021 21:35 . Reden: kleine toevoeging ]

[Ardana]

S.McDuck schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:32:
Zelf geloof ik erin dat je zelf bepaald waar je uitkomt, omgeving en opvoeding is maar deels van invloed.
Een mooie voorbeeld:
Wikipedia: Three Identical Strangers

Voor elk zielig verhaal dat het niet eerlijk is staat er ook een miljonair die van niks is opgeklommen. Uiteraard is alles met geld makkelijker. Maar hier zullen ook weer mensen zeggen dat het meer druk met zich mee brengt.

Je maakt je eigen pad en je eigen toekomst. Je kan niemand de schuld geven van wie je bent behalve je zelf. Maar tegenwoordig wordt voor alles een excuus gezocht en is het een ander zijn schuld. Maar goed nergens op gebaseerd behalve dan hoe ik er naar kijk. Voor wetenschappelijk bewijs is de eerder aangehaalde documentaire echt wel interessant, super fout maar wel interessant.

Kleine toevoeging:Dit staat natuurlijk los van beperkingen op fysiek of geestelijk gebied die je echt kunnen belemmeren om te komen waar je wilt. Maar dat staat voor mij los van de stelling of ouders bepalend zijn.

Ouders kunnen je hele persoonlijkheid, psyche én fysiek verneuken. Letterlijk en figuurlijk.

[rr7r]

Medebepalend is mijn antwoord op je vraag. Verder is het lastig om elke variabele in een forumpost te vermelden, laat staan in juiste context, voor zover je daar zelf al (in)zicht op had. Je psycholoog lijkt me nu het beste in staat om dit te kunnen beoordelen. Als wat je psycholoog zegt bij jou resoneert zou ik daar op proberen te vertrouwen i.p.v. bevestiging te zoeken bij anderen die je situatie onvoldoende (kunnen) bevatten.

[Rukapul]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:36:
[...]

Ouders kunnen je hele persoonlijkheid, psyche én fysiek verneuken. Letterlijk en figuurlijk.

Dat kan zeker, maar een dergelijke extreme vorm is een zeldzaamheid.

Wat hier van toepassing is valt niet uit de reacties te bepalen. Mocht het zo zijn dan is het jammer maar helaas, een leven verneukt door ouders, gehandicapt, arbeidsongeschikt en maatschappelijk beperkt.

Mocht het minder ernstig zijn dan kun je je afvragen of uitkering met sociale woning niet beter een uitzendbaan met huisvesting of opleiding met stufi en kamer had kunnen zijn. Voor een jongvolwassene is dat een bepalend moment.

Dit doortrekkend is het ook nog niet geheel verkeken na 10jaar bijstand. Natuurlijk, een carrière wordt het waarschijnlijk niet meer, maar vrijwilligerswerk, meubels in de woning, een relatie, of welke vorm van zingeving dan ook hoeft niet afgeschreven te worden. Zelfs werk kan nog tot de mogelijkheden behoren, bijvoorbeeld via een speciaal programma of via sociale participatie zoals vrijwilligerswerk. Aanpoten zal het wel worden (understatement) en de enige die er echt wat van kan maken is de persoon zelf.

Zit er niets in dan rest acceptatie en berusting. Maar dan is een mensenleven lang.

Uiteindelijk is de sociale welvaartsstaat geen geluksmachine voor iedereen. Dat is onmogelijk.

[S.McDuck]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:36:
[...]

Ouders kunnen je hele persoonlijkheid, psyche én fysiek verneuken. Letterlijk en figuurlijk.

Uiteraard kan dat. Maar die extreme gevallen waardoor je niet meer kunt functioneren in de maatschappij had ik het niet over. Die had ik ook nog in mijn toevoeging gezet.

[Hippocampus]

S.McDuck schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:32:
Je kan niemand de schuld geven van wie je bent behalve je zelf.

Hele selectieve quote maar wel de kern en ik twijfel ernstig of dit klopt.
Als kind leer je praktisch alles van je directe familie. (daar heb je geen keuze in)
Als je dan tussen de spreekwoordelijke tokkies opgroeit dan heb je in mijn ogen wel degelijk een verwijtbare achterstand of erger nog, een verwijtbare persoonlijkheidsstoornis.

Ik ben het er mee eens dat enkel met de vinger wijzen niet constructief is maar zoals @Ardana aangeeft, het kan je ontwikkeling wel degelijk schaden en je toekomst een stuk moeilijker maken.

[prodesk]

Hippocampus schreef op zondag 23 mei 2021 @ 01:28:
[...]

Hele selectieve quote maar wel de kern en ik twijfel ernstig of dit klopt.
Als kind leer je praktisch alles van je directe familie. (daar heb je geen keuze in)
Als je dan tussen de spreekwoordelijke tokkies opgroeit dan heb je in mijn ogen wel degelijk een verwijtbare achterstand of erger nog, een verwijtbare persoonlijkheidsstoornis.

Ik ben het er mee eens dat enkel met de vinger wijzen niet constructief is maar zoals @Ardana aangeeft, het kan je ontwikkeling wel degelijk schaden en je toekomst een stuk moeilijker maken.

Als het echt te gortig wordt komt Jeugdzorg in beeld en wordt het kind uit huis geplaatst. Het idee erachter is dat een kind dan wel de kansen krijgt zichzelf optimaal te ontwikkelen. Helaas is de praktijk zo dat er een nijpend tekort is een pleeggezinnen, want mensen hebben natuurlijk geen zin om andermans shit op te ruimen. Dan moet je wel heel veel geluk hebben om een liefdevol pleeggezin te treffen die je kunt begeleiden naar de volwassenheid. Of je komt in een tehuis terecht waarbij je op je 18e op straat wordt gezet. Veel zwerfjongere en mensen met een uitkering hebben een geschiedenis in de jeugdzorg.

Maar zoals eerder gezegd komt jeugdzorg pas in beeld als het echt te gek wordt.

[prodesk]

S.McDuck schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:32:
Zelf geloof ik erin dat je zelf bepaald waar je uitkomt, omgeving en opvoeding is maar deels van invloed.
Een mooie voorbeeld:
Wikipedia: Three Identical Strangers

Voor elk zielig verhaal dat het niet eerlijk is staat er ook een miljonair die van niks is opgeklommen. Uiteraard is alles met geld makkelijker. Maar hier zullen ook weer mensen zeggen dat het meer druk met zich mee brengt.

Je maakt je eigen pad en je eigen toekomst. Je kan niemand de schuld geven van wie je bent behalve je zelf. Maar tegenwoordig wordt voor alles een excuus gezocht en is het een ander zijn schuld. Maar goed nergens op gebaseerd behalve dan hoe ik er naar kijk. Voor wetenschappelijk bewijs is de eerder aangehaalde documentaire echt wel interessant, super fout maar wel interessant.

Kleine toevoeging:Dit staat natuurlijk los van beperkingen op fysiek of geestelijk gebied die je echt kunnen belemmeren om te komen waar je wilt. Maar dat staat voor mij los van de stelling of ouders bepalend zijn.

Ik begrijp dat je mensen wilt motiveren, maar de realiteit is toch anders. Je doet mij denken aan Rutte, quotes als 'kansen pakken' 'in vechten' ken ik allemaal wel. Op mijn 18 had ik zelfs VVD gestemd omdat ik ervan overuigd was dat ik mij uit mijn situatie kon ontworstelen maar dat is echt stukken moeilijker dan gedacht.

Als je geluk hebt en je wordt geboren met goede genen waardoor je op school kunt excelleren heb je meer kans om je kansarme milieu te ontworstelen. Maar wat als alles tegen zit, je geboren wordt met diverse kwetsbaarheden en dan ook nog eens een gezinssituatie dat slechts van dag tot dag leeft.

Je hoeft maar een paar seizoenen van Vier Handen op één Buik te kijken om te weten dat er genoeg gezinnen zijn die het weinig interesseert of een kind een goede toekomst op weet te bouwen. Het begint al met roken, drank en drugsgebruik tijdens de zwangerschap. Hoe kun je een kind dan 20 a 30 jaar later betichten dat hij zijn falen helemaal aan zichzelf te danken heeft? Ik zou kijken naar de ouders, je bent immers hun nageslacht.

[GeeEs]

Ook al is je achterstand of beperking de schuld van een ander of je ouders. Heel erg kut en ik wens dat niemand toe.
Als je dat dan helder hebt en de schuld is gegeven/de oorzaak is duidelijk...kom je tot de conclusie dat JIJ zelf (daardoor) dus een heel groot probleem hebt. (Zover komen de meeste nog wel, jij ook TS! En dat is top!) Ja, nog steeds echt de schuld van je ouders! Maar toch echt jou probleem nu... (Ander maakt deuk in jou auto, niet jou schuld, wel jou probleem. Een ander gaat die deuk niet maken zonder dat JIJ actie onderneemt)

Niemand zegt hier dat het jou schuld is, maar wel dat jij de enige bent die er NU nog wat aan kan doen/veranderen.
Het vervolgens bezig blijven met die schuldvraag, of bevestiging blijven zoeken bij anderen dat het echt niet jou schuld is, brengt je geen stap verder. Of is jou probleem weg als we hier allemaal gaan bevestigen dat je gelijk hebt? En er zelf niks (meer) aan kan doen of veranderen...
Als dat zo is, doe ik dat graag! 10x zelfs al je wilt. Maar ik denk dat je het wel snapt, zo werkt het helaas niet.

Vanaf dat moment heb je dus 2 keuzes. Of beter, er zijn 2 opties.
Accepteren. Of...
Het probleem naar je toe trekken en er binnen jou mogelijkheden alles aan doen om de situatie te veranderen. (jij bent vanaf de erkenning van het probleem zelf degene met invloed, jij bepaalt vanaf nu of morgen of volgende maand/jaar wat je ermee wilt doen)
Niemand is verantwoordelijk voor het geluk van een ander. Kan je wel willen en is een mooie gedachte, maar het is het recept om te blijven hangen in een wereldje waarin alles en iedereen om je heen steeds verder van je af komt te staan.

Het is de kers op jou taart als je wel hulp krijgt, maar je zult uiteindelijk zelf iets moeten ondernemen en je eigen richting bepalen. Je ouders zijn niet eeuwig verantwoordelijk. Misschien hebben ze zelf ook een klotejeugd gehad?

Een keuze of terechte conclusie kan zeker zijn dat het op een gegeven moment het beste is voor iemand om al dan niet eeuwig in de bijstand te blijven zitten. Maar dat hoeft zeker niet altijd. Ook in de bijstand zijn er genoeg mensen die zich ondanks een (grote) beperking elke dag keihard inzetten om te overleven en er het beste van maken/de wereld een stukje mooier maken dan dat ie gisteren was...Al is het maar voor zichzelf.
Uiteindelijk bepaal je het zelf. Ook een psycholoog gaat jou verleden/schade van je ouder niet kunnen terugdraaien, jij zal uiteindelijk de knop moeten omzetten. Een goede psych is echter wel vaak heel goed in het knopje aanwijzen en je vertellen hoe en op welke manier een mens knoppen kan bedienen.

Succes en veel moed en kracht gewenst!
Je kunt het!

[g1n0]

Ik word altijd boos van dingen zoals deze TS. Een slechte jeugd is geen vonnis voor de rest van je leven.

Zelf een k*t-jeugd gehad (laten we het daar bij houden). Maar je trekt je ervan los, leert je lessen eruit en gaat door met je leven.

Heb nu zelf vmbo-havo-hbo gedaan, eigen bedrijf draaien en geniet van het leven en weet dat ik mijn toekomstige kinderen het leven kan (en zal) geven wat ik zelf gewild zou hebben.

TS klinkt enkel als iemand die een excuus aan het zoeken is voor zijn eigen falen (sorry als dit hard aankomt). Ja, je hebt een rugzak, maar gebruik die in je voordeel en zoek de schuld van je problemen niet bij een ander.

Jij bepaald je eigen leven.

[ Voor 3% gewijzigd door g1n0 op 23-05-2021 03:47 ]

[Amanoo]

OP's geschiedenis laat in ieder geval zien waarom de quote waar die op reageerde één grote bullshit is. Natuurlijk zijn er veel mensen die dit kunnen bewerkstelligen. Desalniettemin is het een uitspraak van iemand die in een enorm bevoorrechte positie zit, maar denkt dat die alles op eigen kracht heeft gedaan, en zijn ervaringen op iedereen wil toepassen. Ergens doet het me denken aan Trump, die kwam vertellen dat hij ook maar als arme sloeber is begonnen, en met een bescheiden lening van 1 miljoen dollar van zijn ouders hogerop wist te komen. Nu is het citaat hier wat minder extreem, naar het blijft een leuk citaat van iemand uit een bevoorrechte positie die zijn levenlang beschut is geweest voor alle kartelranden van de realiteit. Die heeft veel geluk gehad, herkent dat geluk niet, en denkt dat een ander die niet dat geluk had dus lui of onverantwoordelijk is.

Desalniettemin zal OP toch het heft in eigen hand moeten nemen. Het is kut, en je start met een achterstand, maar je zal toch ergens moeten zien te komen. En dat zal je alleen kunnen door het op grotendeels op eigen kracht te doen, met hulp daar waar je het kan vinden. Wat dat betreft vind ik de uitspraak van @GeeEs wel een mooie: niet jouw schuld, wel jouw probleem. Het is jouw verantwoordelijkheid om het probleem op te lossen. En dat is kut wanneer je niet dat probleem hebt veroorzaakt, maar dat er verder weinig aan. Maar het is ook nooit te laat om er verandering in te brengen.

Ik heb niet de achterstand die OP heeft, wat dat betreft heb ik meer geluk, maar dan nog heb ik ook mijn aandeel van dikke pech gehad (genetische loterij verloren), waardoor ik ook al eens het roer flink heb moeten omgooien. Maar nu met 28 heb ik toch eindelijk een diploma. Momenteel zit ik ook in de bijstand, een baan vinden is momenteel nog niet zo makkelijk, zelfs in een gewilde industrie. Maar ook daar heb ik al wat interessante lijntjes uit staan, dus dat gaat ook zeker wel lukken. Uiteindelijk begin ik ondanks grote pech er nu toch wat van te maken. Soms is dat pittig, of moet je moeilijke keuzes maken, maar het kan wel. Ik hoop dat ik mag zeggen dat als ik het kan, OP het ook kan om verder te komen in het leven.

Je kan jezelf vertellen dat je zoveel pech hebt gehad, en dat we niet in een land wonen waar iedereen met dezelfde capaciteiten ook dezelfde kansen krijgt. En daar zou je wel gelijk in hebben. Maar je hebt er niets aan om dat te zeggen. Dan blijf je vast zitten om het verleden. Je moet juist de kansen pakken die je wél hebt. En het begint met jezelf te vertellen dat je het kan. Je moet naar het heden kijken, niet naar het verleden, of zelfs naar een toekomst die jij misschien negatiever ziet dan die daadwerkelijk is. Kijk naar wat je nu kan doen, en maak in ieder geval daar het beste van.

En vergeet ook zeker niet de successen die je haalt te erkennen. Alleen al het feit dat je bij een psycholoog rondloopt is een succes. Dat is een teken dat je een probleem ziet een een oplossing wil vinden. Het kan heel simpel en onbenullig lijken, maar daar mag je oprecht trots op zijn. En stel dat je nu nog een volgende stap weet te zetten; de buren helpen, een klein cursusje, opleiding, vrijwilligerswerk, baan, mindfulnesstraining, of iets anders, dat weet ik niet. Dan mag je ook op de volgende stap opnieuw trots op zijn. Hoe klein die stap ook mag lijken. Want het is geen kleine stap, maar een astronautensprong.

[ Voor 8% gewijzigd door Amanoo op 23-05-2021 05:11 ]

[Saumaran]

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt

N=1 Ja, ik denk van wel. Maar het is onderdeel van mijn fundament. Hier liefdevolle ouders, verziekte jaren op lagere/middelbare school (racisme). Ik voel nog steeds een milde boosheid tot een intense woede daarover die ik "graag" (op beschouwende momenten) projecteer. Maar dat is mijn reis/pijn die niet te vergelijken is.

Wat zoek je eigenlijk, wat is met andere woorden jouw hulpvraag?

[Ernemmer]

…

[ Voor 115% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:01 ]

[Rukapul]

prodesk schreef op zondag 23 mei 2021 @ 02:21:
[...]


Maar zoals eerder gezegd komt jeugdzorg pas in beeld als het echt te gek wordt.

Dat is niet zo maar helaas wist je dat niet.

Ik ken een oud geval waarbij het neerkwam op een ouder met alcoholisme waarbij een kind niet in hetzelfde huis kon wonen zonder ruzie.

Een bezoek aan de huisarts was het begin van crisisopvang, pleeggezinnen, een kamer, etc.

[thlst]

Eens met @Ernemmer : tv kijken is onzinnig of je nu bijstand hebt of miljardair bent.

Je kan beter iets leren waarmee je geld bespaart. Zoals zelf je fiets repareren of gezond eten koken

[chrisborst]

prodesk schreef op zondag 23 mei 2021 @ 02:28:
[...]
Ik begrijp dat je mensen wilt motiveren, maar de realiteit is toch anders.

[knip]

Je hoeft maar een paar seizoenen van Vier Handen op één Buik te kijken om te weten dat er genoeg gezinnen zijn die het weinig interesseert of een kind een goede toekomst op weet te bouwen. Het begint al met roken, drank en drugsgebruik tijdens de zwangerschap. Hoe kun je een kind dan 20 a 30 jaar later betichten dat hij zijn falen helemaal aan zichzelf te danken heeft? Ik zou kijken naar de ouders, je bent immers hun nageslacht.

En blijkbaar interesseert het jou blijkbaar ook niet meer. Je zegt hiermee, kijk mijn ouders hebben mij een slechte start gegegeven, dus einde verhaal. Hebben je ouders schuld aan het feit dat jij nu bent wie jij bent? Zeker! Maar nu ligt de bal bij jou! Als je in de 30 bent, heb je als je pech hebt nog 40/50 voor je. Ga je nog 40 jaar je ouders / de maatschappij de schuld geven? Want je gaat nu op het punt komen dat mensen gaan vragen, maar wat heb jij gedaan om je leven op de rit te krijgen?

Hoe tof zou het zijn als jij over 10 jaar kan zeggen, kijk eens naar mijn jeugd/opvoeding maar ik ben nu hier zonder schulden, met een baan en een toekomst.
Maar als je dat niks lijkt, dan mag je niet enkel je ouders meer de schuld geven. Dan moet je toch echt ook naar jezelf gaan kijken.

[carbidsjitter]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 19:20:
Dus iedere keer als iemand zegt "Joh, je kunt het wel, als je maar gewoon je best doet, je moet gewoon iets doen waar je goed in bent, gewoon nét ff wat harder werken, je moet niet blijven hangen in 't verleden" ga ik weer een stukje dood van binnen.

Ik heb het een heel stuk beter gehad dan jou, maar ik herken het wel een beetje. Ik heb een goede jeugd gehad, goede opleiding en werk, maar deels daarna heel lang (meer dan 10 jaar) in stress gezeten, waarbij het alleen eten, slapen en werken was, kon er niet meer bij schoonmaken en eten koken, laat staan hobby's en dergelijke en nu lukt het niet meer. Ik kan niet meer tegen deadlines/tijdsdruk, fysieke arbeid, teveel prikkels, niet lang kunnen concentreren etc...

Het lijkt soms dat sommige mensen het maar niet willen accepteren dat het leven niet altijd maakbaar is en vaak ook met zichzelf vergelijken of iemand kennen die uit een moeilijke situatie is gekomen (N=1). Zoals Ardana zegt is voor sommige mensen eten koken of schoonmaken al een dagtaak door de lage belastbaarheid. Nog meer je best doen werkt dan alleen maar avrechts, omdat juist door die instelling vaak de problemen zijn gekomen. Ik heb talloze gezien op revalidatie's.

Laatst was er ook iemand die zei tegen Ardana dat je prima kunt studeren als dakloze.....Dit soort opmerkingen vind ik gewoon gemeen en rot, het is niet willen maar niet kunnen! Misschien een beetje offtopic en heeft niet direct met TS zijn situatie te maken, maar laat elkaar alsjeblieft een beetje in ieders waarde. Er zullen altijd mensen zijn die niet willen, maar ga er maar vanuit dat de meest mensen die in een dergelijke situatie zitten niet kunnen.

[Sissors]

thlst schreef op zondag 23 mei 2021 @ 08:42:
Eens met @Ernemmer : tv kijken is onzinnig of je nu bijstand hebt of miljardair bent.

Je kan beter iets leren waarmee je geld bespaart. Zoals zelf je fiets repareren of gezond eten koken

Ach ja, de mensen die met vreemde op het internet aan het discussieren zijn stellen hoe onzinnig TV kijken is

[Ernemmer]

…

[ Voor 150% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:01 ]

[carbidsjitter]

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 10:05:
[...]Dat was inderdaad een hele rel, met bronnen dat het wel kan.
PS. daar staat dus niet dat iedereen het kan of zou moeten doen. Er staat alleen dat de mogelijkheid er is.

Met een lage belastbaarheid/gezondheid zal studeren in een tentje niet lukken, daar gaat het mij in dit geval om, dan is het leven niet altijd meer maakbaar, dan slurpt het kamperen al het energie op plus de onzekerheid van een vaste verblijfplaats. Het heeft verder niet zoveel zin om daar weer over te discusiëren. (al doe ik dat zelf nu ook....;) )

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 10:05:
Heb je daar misschien een bron van? , want mijn beeld is juist het omgekeerde als ik eens door mijn straat kijk en zie wat er in de bijstand loopt.

Ik kan dezelfde vraag ook aan jou stellen. Dat is het verschil in mijn ervaring en jou ervaring.

[ Voor 6% gewijzigd door carbidsjitter op 23-05-2021 10:34 ]

[chrisborst]

carbidsjitter schreef op zondag 23 mei 2021 @ 09:45:
[...]
[knip]

Het lijkt soms dat sommige mensen het maar niet willen accepteren dat het leven niet altijd maakbaar is en vaak ook met zichzelf vergelijken of iemand kennen die uit een moeilijke situatie is gekomen (N=1). Zoals Ardana zegt is voor sommige mensen eten koken of schoonmaken al een dagtaak door de lage belastbaarheid. Nog meer je best doen werkt dan alleen maar averechts, omdat juist door die instelling vaak de problemen zijn gekomen. Ik heb talloze gezien op revalidaties.

[knip]
Er zullen altijd mensen zijn die niet willen, maar ga er maar vanuit dat de meest mensen die in een dergelijke situatie zitten niet kunnen.

Eens, veel van deze mensen kunnen niet op eigen kracht eruit komen en hebben vaak ook niet het zelfinzicht om dit te realiseren.
Mooi artikel die dit beschrijft: Waarom arme mensen domme dingen doen
@Ernemmer Hier is je bron

Je zal dus externe hulp nodig hebben om die vicieuze cirkel te doorbreken. Het feit dat TS hier een topic opent en in netjes ABN zijn verhaal kan vertellen en ook op zijn situatie kan reflecteren is wel hoopvol.
Ik hoop dan ook dat @prodesk wel zijn situatie WIL veranderen. Of hij dat ook KAN, kunnen wij hier niet beoordelen.

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:02 ]

[wm1234]

Het is allemaal al voorbij gekomen in dit topic.

Ouders die jou steunen en stimuleren, geven je een voorsprong op gebied van zelfvertrouwen en kennis/kunde en netwerk. Overigens kinderen van rijke ouders heb ik ook al vaak zien misgaan op verschillende methoden.

Na een bepaalde leeftijd (na 18 jaar) moet je zelf je verantwoordelijkheid gaan nemen.

In Nederland kan je vanuit elk niveau succesvol worden maar je moet wel keihard ervoor gaan en werken. Dat geldt voor iedereen.

Ik heb gelukkig zelf de wind mee maar werk er keihard voor 7 dagen per week en eigenlijk ben ik altijd met ontwikkeling bezig.

Als ik in jou situatie zou zitten, en ik ben er toevallig nu zelf mee bezig, op dit moment. Je kan gratis scholing krijgen op gebied van electronica. Ik heb mij opgegeven puur uit interesse en het doel is mensen enthousiast te krijgen om ook bij bedrijven te werken. Het enige wat je hoeft te doen, komen en opletten. Als je dat een paar jaar doet en blijft leren, werk is er in overvloed met zonnepanelen, duurzaamheids vraagstukken in de industrie etc. Begin je voor jezelf als zzp'er en loop je binnen. Werk in overvloed. Maar je moet wel keihard werken.

[Ernemmer]

…

[ Voor 113% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:02 ]

[chrisborst]

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:11:
[...]


Ik lees daar alleen een verhaal dat armoede ervoor zorgt dat je IQ met 13 punten daalt en dat je dommere beslissingen neemt als je arm bent.

De bewering was juist dat veel mensen niet kunnen ipv niet willen en dat kan ik niet echt in dat stuk teruglezen.

Maar ik heb zelf maar even een bron gezocht, dus voor de geïnteresseerden.
https://www.cbs.nl/nl-nl/...ering-kan-wil-niet-werken

Dan moet je toch echt beter lezen, want het staat er echt letterlijk:

Wat als de armen niet in staat zijn zichzelf te helpen?

Samen met Sendhil Mullainathan, econoom aan de Universiteit van Harvard, publiceerde hij onlangs een nieuwe, baanbrekende theorie over armoede.
Deze laat zich als volgt samenvatten:

Het is de context, stupid.

Of sterker nog, wat als de duwtjes van de overheid de situatie alleen maar erger maken?

Kortom, het is vaak de situatie waarin mensen zitten die maakt dat ze erin blijven en dat ze daar zelf bijna niet uit kunnen komen.
En misschien zijn die duwtjes van de overheid de reden dat mensen niet willen werken, want als het uitzicht is dat je met werken financieel er niks op vooruit gaat, zou jij het dan doen?
Helemaal als je door je situatie niet vooruit kunt kijken en plannen, want dat wordt in het artikel genoemd. Het niet vooruit kunnen kijken en plannen.

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:11:
[...]

Maar ik heb zelf maar even een bron gezocht, dus voor de geïnteresseerden.
https://www.cbs.nl/nl-nl/...ering-kan-wil-niet-werken

Grappig, want je eigen bron geeft dan dat het merendeel van de mensen niet KAN werken:
Ruim acht op de tien niet-werkende uitkeringsgerechtigden zeggen dat ziekte of arbeidsongeschiktheid de belangrijkste reden is om niet te willen of kunnen werken. Wat hierbij een rol speelt, is dat onder de niet-werkende uitkeringsontvangers veel mensen zijn met een arbeidsongeschiktheidsuitkering (516 duizend). In deze groep is ziekte of arbeidsongeschiktheid voor 90 procent van de personen de reden om niet te kunnen of willen werken. Maar ook voor 70 procent van de niet-werkende bijstandsontvangers is ziekte of arbeidsongeschiktheid de hoofdreden om niet te willen of kunnen werken.


We moeten gewoon als maatschappij accepteren dat een groep mensen niet volwaardig mee kan doen, om wat voor reden dan ook. Het beste is dan deze mensen te ondersteunen en ze een stukje waardigheid te geven. Dat levert ons allemaal het meeste op.
En ja, dan zal er altijd een rotte appel tussen zitten die z'n handje ophoudt en het wel prima vindt. Maar dat zal een heel klein groepje zijn. Helaas wel een mooi groepje voor mensen die ze gebruiken om te laten zien dat iedere uitkeringsgerechtigde zo is.

[ Voor 33% gewijzigd door chrisborst op 23-05-2021 11:27 ]

[Ardana]

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:11:
[...]


Ik lees daar alleen een verhaal dat armoede ervoor zorgt dat je IQ met 13 punten daalt en dat je dommere beslissingen neemt als je arm bent.

De bewering was juist dat veel mensen niet kunnen ipv niet willen en dat kan ik niet echt in dat stuk teruglezen.

Maar ik heb zelf maar even een bron gezocht, dus voor de geïnteresseerden.
https://www.cbs.nl/nl-nl/...ering-kan-wil-niet-werken

Onder mensen met een WW uitkering geven 19 duizend van de 215 duizend uitkeringsgerechtigden aan dat ze niet kunnen of willen werken. Daarvan heeft 21% geen (goede) reden. Dan spreek je dus over 1,85% van de uitkeringsgerechtigden met een WW-uitkering.
Onder mensen met een bijstandsuitkering geven 200 duizend van 425 duizend uitkeringsgerechtigden aan dat ze niet kunnen of willen werken. Daarvan heeft 12,5% geen (goede) reden. Dan spreek je dus over 5,88% van de uitkeringsgerechtigden met een bijstandsuitkering.
Van mensen die arbeidsongeschikt zijn vind ik het knap dat daar zelfs nog zo'n grote groep aangeeft dat ze willen werken. Die zijn er nl. helemaal niet toe in staat. Maar goed, om daar dezelfde berekening op los te laten: Onder de mensen met een arbeidsongeschiktheidsuitkering geven 407 duizend van de 516 duizend uitkeringsgerechtigden aan dat ze niet kunnen of willen werken. Daarvan heeft 3,7% geen (goede) reden. Dan spreek je dus over 2,91% van de uitkeringsgerechtigden met een arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Dat is nogal wat anders dan "de helft van de uitkeringsgerechtigden heeft geen (goede) reden om niet te willen werken".

[ Voor 19% gewijzigd door Ardana op 23-05-2021 11:33 ]

[Ernemmer]

…

[ Voor 120% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:02 ]

[carbidsjitter]

chrisborst schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:18:
[...]
We moeten gewoon als maatschappij accepteren dat een groep mensen niet volwaardig mee kan doen, om wat voor reden dan ook. Het beste is dan deze mensen te ondersteunen en ze een stukje waardigheid te geven. Dat levert ons allemaal het meeste op.
En ja, dan zal er altijd een rotte appel tussen zitten die z'n handje ophoudt en het wel prima vindt. Maar dat zal een heel klein groepje zijn. Helaas wel een mooi groepje voor mensen die ze gebruiken om te laten zien dat iedere uitkeringsgerechtigde zo is.

Amen

Ik zit zelf trouwens niet in een uitkering. Toen het heel slecht ging ben ik naar Denemarken gegaan voor vrijwilligerswerk voor kost en inwoning, om toch maar onafhankelijk te blijven. Op de korte termijn was dat niet zo verstandig, eerste maand lag ik meer in bed, dan ik eruit was, maar heel langzaam ging het iets beter. Qua zwaarte (pijn en vermoeidheid) was het met niets vergelijkbaar eerder in m'n leven, terwijl ik vroeger de elfstedentocht in weer en wind met 2 vingers in de neus kon fietsen of met gemak 60 uur per week kon werken en ook nog sporten.

Ik heb zelf steeds de situatie zo weten te creëren dat ik heel weinig kosten heb, maar dat is niet voor iedereen weg gelegd. Of het leven in een community, wat ik in Denemarken deed. Woon nu bij m'n vader (tijdelijk) maar 'normaal' werken zit er niet in, ik teer nog steeds op m'n spaargeld. Maar stel ik kom in de bijstand dan zal dat ook van korte duur zijn omdat ik dan snel boven het maximale bedrag zit.

Waar ik ook wel last van heb is dat tegenwoordig bijna alles in geld wordt uitgedrukt en omdat ik mijn eigen centjes niet verdien voel ik me dan niet nuttig, maar daar praat ik met iemand mee.

Ben nu opzoek naar zo'n zelfde plek/community om mijn onafhankelijkheid zoveel mogelijk te houden.

[ Voor 5% gewijzigd door carbidsjitter op 23-05-2021 11:53 ]

[chrisborst]

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:33:
[...]
Ik zal dan inderdaad niet begrijpend kunnen lezen, want na jouw uitleg en belediging ''stupid'' lees ik nog niet dat het merendeel wel wil. ''niet in staat zijn'' heeft namelijk niks met wel of niet willen te maken.

In mijn bron staat inderdaad dat het merendeel wel wil, en dat is dan goed. Ik beweerde nergens iets, ik gaf alleen aan wat ik zag in mijn omgeving.

Sorry, maar ik beledig je helemaal niet. In het artikel wordt het woord stupid genoemd. Dat was onderdeel van de quote. Dus het niet begrijpend kunnen lezen klopt blijkbaar.

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:33:
Gelukkig doen we dat ook, maar kan je van alles je ouders en opvoeding de schuld geven, of komt er een moment in je leven dat je zelf verantwoordelijk bent voor je toekomst?
Je ziet toch dat veel mensen met een minder fijne achtergrond ''vluchtelingen'' toch aardig goed terecht kunnen komen in NL.
Ik vindt dus dat je niet zomaar altijd maar je ouders, opvoeding of geschiedenis de schuld kan geven als je niks bereikt hebt in het leven.

Daar ben ik het ook mee eens. In een slachtofferrol blijven zitten is niet gezond. Echter blijft de vraag of iedereen daar zelf uit kan komen. Een hoop blijkbaar wel, maar sommige moeten er echt uit getrokken worden. En een groep zal er hun hele leven in blijven zitten en laten zich er niet uittrekken.

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:03 ]

[GeeEs]

Niet in staat zijn je zelf te helpen, is iets totaal anders dan niet kunnen of willen veranderen of iets aan de situatie willen doen.
Als je niet in staat bent jezelf te helpen, zijn daar in NL talloze regelingen en opties om hulp te krijgen.
Je moet dat echter wel zelf willen en de hulp accepteren.
Je moet niet verwachten dat het vanzelf gaat.
Al zijn er diverse initiatieven en genoeg mensen die zich belangeloos dus wel zorgen maken over de onzichtbare mensen, en ze (ongevraagd) proberen te helpen...

Voor mij is oa. Tweakers daar al een mooi voorbeeld van.
Soms gaat het er fel aan toe, worden dingen 1000x herhaald, maar hier lopen bovengemiddeld veel mensem rond die graag anderen belangeloos helpen.

[ Voor 16% gewijzigd door GeeEs op 23-05-2021 12:00 ]

[Rubbergrover1]

GeeEs schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:58:
Niet in staat zijn je zelf te helpen, is iets totaal anders dan niet kunnen of willen veranderen of iets aan de situatie willen doen.
Als je niet in staat bent jezelf te helpen, zijn daar in NL talloze regelingen en opties om hulp te krijgen.
Je moet dat echter wel zelf willen en de hulp accepteren.
Je moet niet verwachten dat het vanzelf gaat.
Al zijn er diverse initiatieven en genoeg mensen die zich belangeloos dus wel zorgen maken over de onzichtbare mensen, en ze (ongevraagd) proberen te helpen...

Wel jammer dat zulke hulp dus vaak pas achteraf komt. En vaak ook pas als het al veel te ver is. Kun je dan niet veel beter de bron aanpakken?

[Agent47]

Ik ben van mening dat liefde en vooral aandacht voor het kind het belangrijkste is. Ik denk dat vanuit daar je mindset ook “relaxter “ wordt en je uiteindelijk zelf ook kiest wat goed voor je voelt.

Op latere leeftijd, zeg 18+ kan je ook weer gesprekken aangaan omtrent lenen met duo voor je studie.

TS kan er niks aan doen. Het enige wat eventueel kan is vanaf laag opleiden, hogerop komen en heel langzaam uit de ellende komen.

[Ardana]

GeeEs schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:58:
Niet in staat zijn je zelf te helpen, is iets totaal anders dan niet kunnen of willen veranderen of iets aan de situatie willen doen.
Als je niet in staat bent jezelf te helpen, zijn daar in NL talloze regelingen en opties om hulp te krijgen.
Je moet dat echter wel zelf willen en de hulp accepteren.
Je moet niet verwachten dat het vanzelf gaat.
Al zijn er diverse initiatieven en genoeg mensen die zich belangeloos dus wel zorgen maken over de onzichtbare mensen, en ze (ongevraagd) proberen te helpen...

Voor mij is oa. Tweakers daar al een mooi voorbeeld van.
Soms gaat het er fel aan toe, worden dingen 1000x herhaald, maar hier lopen bovengemiddeld veel mensem rond die graag anderen belangeloos helpen.

Ik ga er van uit dat je zelf nooit echt hulp nodig gehad hebt? Het is (was) mijn beroep om mensen hulp te geven en te helpen de juiste hulp te krijgen en nu ben ik zelf hulpvrager. Ik ben sinds 2013 tot aan 2020 bezig geweest om de juiste hulp te krijgen, en toen kwam corona en stopte de hulp opnieuw. Dat is 7 jaar. 7 jaar waarin ik geen vooruitgang heb kunnen boeken. 7 jaar waarin mijn symptomen / handicaps chronisch en permanent hebben kunnen worden.

Ja, er zijn tal van instellingen en initiatieven. Maar het is echt niet zo dat iedereen de hulp krijgt die hij/zij/hen nodig heeft. Al was het alleen maar omdat op sommige gebieden nog steeds wachtlijsten van meerdere jaren zijn. Of omdat je, na maanden of langer op 'n wachtlijst te hebben gestaan, binnen no time te horen krijgt "ja, sorry, je kan hier eigenlijk toch niet terecht". Waarna het hele circus weer overnieuw begint.

Of dat je je aanmeldt omdat je in crisis zit, en binnen 9 maanden 13 (!) hulpverleners krijgt - en niet omdat je zo'n moeilijk geval bent, maar vanwege herorganisatie, herindeling van regio's en vertrekkende hulpverleners.

[ Voor 17% gewijzigd door Ardana op 23-05-2021 12:12 ]

[GeeEs]

Rubbergrover1 schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:03:
[...]

Wel jammer dat zulke hulp dus vaak pas achteraf komt. En vaak ook pas als het al veel te ver is. Kun je dan niet veel beter de bron aanpakken?

Geen idee, als je kan tijdrijzen naar de jeugd van TS waarschijnlijk wel...
Voorkomen is natuurlijk altijd beter dan genezen ja...
Helaas kan je niet terug, je kan het wel vanaf vandaag anders gaan doen als je dat wil.

[Ardana]

Ernemmer schreef op zondag 23 mei 2021 @ 11:33:
[...]
Wie beweert dat dan? (ik ga er vanuit dat je mij bedoelt, omdat je mij quote) en als je het gevonden hebt zie ik graag een quote die dat letterlijk zo beweert en niet jouw eigen interpretatie van een tekst.

Het zou handig zijn als je je wat minder snel aangevallen voelt. Jij geeft 'n link naar 'n site met als titel "Helft niet-werkenden met uitkering kan/wil niet werken". Dan is het logisch dat ik naar dat artikel kijk en dat analyseer.

Maar, als een dergelijke analyse niet de bedoeling is, wat was dan je doel van het geven van deze link?

[Rubbergrover1]

GeeEs schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:08:
[...]


Geen idee, als je kan tijdrijzen naar de jeugd van TS waarschijnlijk wel...
Voorkomen is natuurlijk altijd beter dan genezen ja...
Helaas kan je niet terug, je kan het wel vanaf vandaag anders gaan doen als je dat wil.

Maar dat is volgens mij eigenlijk de kern van het betoog. Niet zozeer of de specifieke situatie van TS anders kan of voorkomen had kunnen worden, maar meer in hoeverre in het algemeen 'de opvoeding' (in brede zin) en daarmee het toekomstperspectief van kinderen te veel beïnvloed of bepaald wordt door de ouderlijke situatie.

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:03 ]

[GeeEs]

Ardana schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:06:
[...]

Ik ga er van uit dat je zelf nooit echt hulp nodig gehad hebt? Het is (was) mijn beroep om mensen hulp te geven en te helpen de juiste hulp te krijgen en nu ben ik zelf hulpvrager. Ik ben sinds 2013 tot aan 2020 bezig geweest om de juiste hulp te krijgen, en toen kwam corona en stopte de hulp opnieuw.

Ja, er zijn tal van instellingen en initiatieven. Maar het is echt niet zo dat iedereen de hulp krijgt die hij/zij/hen nodig heeft. Al was het alleen maar omdat op sommige gebieden nog steeds wachtlijsten van meerdere jaren zijn. Of omdat je, na maanden of langer op 'n wachtlijst te hebben gestaan, binnen no time te horen krijgt "ja, sorry, je kan hier eigenlijk toch niet terecht". Waarna het hele circus weer overnieuw begint.

Of dat je je aanmeldt omdat je in crisis zit, en binnen 9 maanden 13 (!) hulpverleners krijgt - en niet omdat je zo'n moeilijk geval bent, maar vanwege herorganisatie, herindeling van regio's en vertrekkende hulpverleners.

Als ik zelf nooit hulp had gezocht, en mezelf nooit had aangepakt, was ik 100% zeker niet geweest waar ik nu ben.
Ook had ik dan niet gereageerd in dit topic.
Ook mijn jeugd was verre van ideaal. Bijstandsgezin/vader weggelopen toen ik 5 was, vaak verhuisd, geen luxe, met schulden het huis uit toen ik 18 was... Nog meer schulden toen ik stopte met studie... Drugs... ADHD... Moet ik doorgaan? Mijn moeder heeft er wel echt alles binnen haar macht aan gedaan en we zijn denk ik goed opgevoed...
Bij mij was het vooral de vriendenkring waar ik in vastzat, verkeerde stimulansen.
Het besef dat ik waarschijnlijk veel te weinig tijd had in het leven voor alles wat ik ECHT zou willen... Rond m'n 27e doodziek geweest na een kapotte relatie... als een wrak en met veel tegenzin met een psycholoog in gesprek geraakt op advies van de huisarts. Ik werkte toen wel, maar regelmatig ziek en afwezig. Meerdere officiële waarschuwingen, en vaak gedacht het er maar bij te laten zitten. Ik werk nu nog steeds bij dezelfde werkgever... (15 jaar verder intussen) Ik heb destijds echt al m'n trots opzij gezet en open kaart gespeeld over alles, echt alles... Geen leugens en uitvluchten meer, IK wilde het immers anders. Ik deed het voor mezelf en moest zelf de eerste stappen zetten.
Dat was voor mij het kantelpunt.
Gaat het nu perfect? Ja en Nee, loop nog steeds vaak te piekeren, ADHD, maar wel onder controle nu, drukke baan en gezin... Veel teveel hobbies... Maar... geen schulden meer, superleuke baan met prima salaris (nooit op school voor geleerd, wel keihard voor geknokt en vele jaren zelfstudie en een werkgever die mij een 2e en 3e kans heeft gegeven, waarvoor ik eeuwig dankbaar ben)
Ik wil niet weten hoe het was geweest als ik destijds de schuld niet bij mezelf had gelegd en niet had doorgezet.

[ Voor 3% gewijzigd door GeeEs op 23-05-2021 12:37 ]

[Ardana]

GeeEs schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:31:
[...]


Als ik zelf nooit hulp had gezocht, en mezelf nooit had aangepakt, was ik 100% zeker niet geweest waar ik nu ben.
Ook had ik dan niet gereageerd in dit topic.
Ook mijn jeugd was verre van ideaal. Bijstandsgezin/vader weggelopen toen ik 5 was, vaak verhuisd, geen luxe, met schulden het huis uit toen ik 18 was... Nog meer schulden toen ik stopte met studie... Drugs... ADHD... Moet ik doorgaan? Mijn moeder heeft er wel echt alles binnen haar macht aan gedaan en we zijn denk ik goed opgevoed...
Bij mij was het vooral de vriendenkring waar ik in vastzat, verkeerde stimulansen.
Het besef dat ik waarschijnlijk veel te weinig tijd had in het leven voor alles wat ik ECHT zou willen... Rond m'n 27e doodziek geweest na een kapotte relatie... als een wrak en met veel tegenzin met een psycholoog in gesprek geraakt op advies van de huisarts. Ik werkte toen wel, maar regelmatig ziek en afwezig. Meerdere officiële waarschuwingen, en vaak gedacht het er maar bij te laten zitten. Ik werk nu nog steeds bij dezelfde werkgever... (15 jaar verder intussen) Ik heb destijds echt al m'n trots opzij gezet en open kaart gespeeld over alles, echt alles... Geen leugens en uitvluchten meer, IK wilde het immers anders. Ik deed het voor mezelf en moest zelf de eerste stappen zetten.
Dat was voor mij het kantelpunt.
Gaat het nu perfect? Ja en Nee, loop nog steeds vaak te piekeren, ADHD, maar wel onder controle nu, drukke baan en gezin... Veel teveel hobbies... Maar... geen schulden meer, superleuke baan met prima salaris (nooit op school voor geleerd, wel keihard voor geknokt en vele jaren zelfstudie en een werkgever die mij een 2e en 3e kans heeft gegeven, waarvoor ik eeuwig dankbaar ben)
Ik wil niet weten hoe het was geweest als ik destijds de schuld niet bij mezelf had gelegd en niet had doorgezet.

Fijn dat je zover gekomen bent! Maar: zoals iemand al zei: schuld en probleem zijn 2 verschillende dingen. Jij bent niet schuldig, maar het is wel jouw probleem. En helaas gaat niemand dat probleem voor jou oplossen.

Bijkomend probleem is dat hulp krijgen vaak onwijs lastig is. In mijn geval is die hulp zelf meer dan eens hertraumatiserend geweest. Dus niet eens 'niet-helpend', nee, gewoon actief bijdragen aan de problemen die er zijn. Achteraf daar erkenning voor gekregen hebben is fijn, het haalt alleen de extra problemen niet weg. En als er dan mensen zeggen 'er zijn in Nederland genoeg instanties de kunnen helpen' is dat een beetje als een rode lap op een stier voor mij. De aanname had ik niet mogen doen, maar je boodschap was niet correct.

[GeeEs]

Rubbergrover1 schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:17:
[...]

Maar dat is volgens mij eigenlijk de kern van het betoog. Niet zozeer of de specifieke situatie van TS anders kan of voorkomen had kunnen worden, maar meer in hoeverre in het algemeen 'de opvoeding' (in brede zin) en daarmee het toekomstperspectief van kinderen te veel beïnvloed of bepaald wordt door de ouderlijke situatie.

Natuurlijk heeft dat invloed (gehad), maar je hebt zelf ook invloed. Mijn tip (en die van vele anderen) is daar gebruik van te maken. Een probleem is niet altijd jou schuld, maar een probleem kan je met goede wil en doorzettingsvermogen vaak wel zelf oplossen. Als je er van uitgaat dat je leven verandert als je zelf nooit (iets) verandert, of anders gaat doen, is jezelf voor de gek houden.

[ Voor 8% gewijzigd door GeeEs op 23-05-2021 13:14 ]

[GeeEs]

Ardana schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:43:
[...]

Fijn dat je zover gekomen bent! Maar: zoals iemand al zei: schuld en probleem zijn 2 verschillende dingen. Jij bent niet schuldig, maar het is wel jouw probleem. En helaas gaat niemand dat probleem voor jou oplossen.

Bijkomend probleem is dat hulp krijgen vaak onwijs lastig is. In mijn geval is die hulp zelf meer dan eens hertraumatiserend geweest. Dus niet eens 'niet-helpend', nee, gewoon actief bijdragen aan de problemen die er zijn. Achteraf daar erkenning voor gekregen hebben is fijn, het haalt alleen de extra problemen niet weg. En als er dan mensen zeggen 'er zijn in Nederland genoeg instanties de kunnen helpen' is dat een beetje als een rode lap op een stier voor mij. De aanname had ik niet mogen doen, maar je boodschap was niet correct.

Dat heb ik ook gezegd ja Niet jou schuld, wel jou probleem.
Ik bewonder juist jou doorzettingsvermogen hier. Ik zie jou niet de schuld snel bij anderen leggen, of beter gezegd, je blijft er niet in hangen. Daar zit een wezenlijk verschil. De wachttijden zijn inderdaad schrijnend. Ik heb ook ruim 12 maanden moeten wachten (ver pre corona).
Heb ook niet gezegd en wil ook zeker niet pretenderen dat het makkelijk is. Ik worstel ook nog dagelijks met bepaalde dingen waar anderen ogenschijnlijk zo overheen stappen.
Ik probeer echter wel altijd naar mezelf te kijken, wat kan en wil ik. Als ik twijfel stel ik vragen en probeer adviezen ter harte te nemen.

Edit: ik lees net je signature weer en die vind ik erg mooi en waar!

[ Voor 25% gewijzigd door GeeEs op 23-05-2021 13:14 ]

[ybos]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:37:
[...]
Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Mijn kansen op de relatiemarkt zijn minimaal, want wees eerlijk geen vrouw zit te wachten op een straatarme man, zonder opleiding, geld en werk.

Bedrijven als Stedin, Liander e.d. schreeuwen om mensen.
Als jij inzet toont, kan jij daar "morgen" beginnen als leerlingmonteur. Als je iets meer hebt dan 2 linkerhanden en een goed verhaal moet dat echt wel goedkomen.
Attitude makes the difference!