Ouders bepalend voor loopbaan kind?

[Onbekend]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Kort antwoord: Ja.

Het komt gewoon neer op de complete opvoeding van een kind. Hoofdzakelijk leren kinderen alles van hun ouders en leraren op school. Waarom? Omdat ze voor 90% van de tijd in de klas zitten of thuis zitten.

Maar niet alleen van ouders en leraren, maar ook van anderen leren ze ook. Bijvoorbeeld met het spelen met speelgoed (bouwen met Lego), voetballen met vriendjes (lichamelijke training, leren in teamverband werken), hulp in huishouden (slaapkamer opruimen, tafel dekken), en veel andere dingen leren ze enorm veel.
Ze kunnen nooit alles leren (als volwassene weten we ook dat we niet alles kunnen en weten), en niet iedereen leert even snel. De 1 kan al op 3-jarige leeftijd fietsen, en de ander pas op 5-jarige leeftijd.

Maar let op dat er ook negatieve punten zijn, zoals als ze met foute vrienden omgaan.


En ouders bepalen in principe wanneer een kind op zwemles gaat, en heeft invloed naar welke basisschool en voortgezet onderwijs gaat omdat het kind zelf eigenlijk te jong is om te bepalen. En sommige ouders vragen steeds of hun zoon/dochter wel het huiswerk heeft gemaakt en helpen ze met overhoren van wat ze moesten leren, en andere ouders laat hun kind hun gang gaan en hebben geen idee wat ze doen op school. En de vervolgopleidingen daarna? De ouders kunnen veel invloed hebben om advies te geven om door te leren, of toch maar een baan te zoeken. Of werkloos thuis blijven zitten........

Samengevat:
Ouders hebben zeker invloed op de loopbaan van het kind, maar het kind moet het toch allemaal zelf doen en wordt vaak een beetje gestuurd door zijn/haar omgeving. Maar het gezegde "als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje" gaat niet op, want als je goed je best doet kom je goed terecht.

Edit:
Let wel: Soms is het kleine stapjes maken in plaats van grote stapjes. Als iets niet in 1 keer lukt, probeer het dan nog een keer maar dan met kleinere stapjes. Maar als je meteen opgeeft wordt het nooit wat.

[ Voor 5% gewijzigd door Onbekend op 23-05-2021 16:02 ]

[finsdefis]

Ardana schreef op zondag 23 mei 2021 @ 12:43:
[...]

Fijn dat je zover gekomen bent! Maar: zoals iemand al zei: schuld en probleem zijn 2 verschillende dingen. Jij bent niet schuldig, maar het is wel jouw probleem. En helaas gaat niemand dat probleem voor jou oplossen.

Bijkomend probleem is dat hulp krijgen vaak onwijs lastig is. In mijn geval is die hulp zelf meer dan eens hertraumatiserend geweest. Dus niet eens 'niet-helpend', nee, gewoon actief bijdragen aan de problemen die er zijn. Achteraf daar erkenning voor gekregen hebben is fijn, het haalt alleen de extra problemen niet weg. En als er dan mensen zeggen 'er zijn in Nederland genoeg instanties de kunnen helpen' is dat een beetje als een rode lap op een stier voor mij. De aanname had ik niet mogen doen, maar je boodschap was niet correct.

Ik merk dit in mijn werk ook. Ik ben docent maar ben ook klassenmentor. De verhalen die je soms hoort zijn hartverscheurend. Thuis is er geen veilige situatie en dan was de coronasluiting voor sommigen echt een ramp. Werden ze net wat zelfstandiger en zelfverzekerder, mochten ze niet meer naar de plek waar ze zich echt thuis voelden (school). Worden ze opnieuw 'thuis' opgesloten waar de onveilige situatie verder broeit. En het enige contact wat ik mocht hebben was digitaal

Na lange trajecten meer dan een tiental leerlingen begeleid richting contact met jeugdzorg, maar er bemoeien zich zoveel mensen mee. De wachtlijsten zijn enorm. Ouders denken soms dat een kort traject bij een GGZ-psycholoog voldoende is en dat de kinderen dan 'genezen' zijn, maar zo werkt het niet. En precies zoals je zegt, sommige hulpverleners maakten het alleen maar erger. Komt er alweer een leerling naar me toe, "meneer, ik kan dit echt niet meer".

Vanuit de behoeftenpiramide van Maslow bekeken compleet onlogisch dat we dan op school of in het werkveld verwachten dat deze (jonge) mensen presteren als de basisbehoeften niet eens vervuld zijn en dat ouders actief en soms zelfs willens en wetens bijdragen aan het afbreken van een veilige omgeving: "als ik jou niet had gehad, was ik wél gelukkig geweest!" en "leek je maar wat meer op je broertje" zijn ook niet echt bevorderlijk voor een goed leer- en werkklimaat.

Als je tijdens de meest vormende fase van je leven als kind al zo op achterstand gezet wordt is het dus niet te ontkennen dat ouders bepalend zijn voor hoe het talent en de potentie van een kind tot uiting kan komen.

Wat mij betreft begint de score al met waar je geboren wordt + genen --> opvoeding/ouders/gezin. Hiermee worden de verschillende opties in het leven al beperkt of in ieder geval kansrijker/kansarmer gemaakt. Daarna zijn er nog veel sociale en structurele omgevingsfactoren die een rol spelen.

Dan is er natuurlijk de agency die je hebt binnen deze sociale structuren. Interessant leesvoer op dit vlak is dan ook het agency-structure debat. Dit alles is wat academischer en abstracter, maar concreet komt het er vaak op neer dat je tien keer zo hard moet knokken om hetzelfde te bereiken als een ander. Sommigen lukt dat gewoon niet.

[ Voor 3% gewijzigd door finsdefis op 23-05-2021 16:50 ]

[rr7r]

Onbekend schreef op zondag 23 mei 2021 @ 16:00:
[...]

Samengevat:
Ouders hebben zeker invloed op de loopbaan van het kind, maar het kind moet het toch allemaal zelf doen en wordt vaak een beetje gestuurd door zijn/haar omgeving. Maar het gezegde "als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje" gaat niet op, want als je goed je best doet kom je goed terecht.

Zaken als emotionele verwaarlozing (maar ook mishandeling/misbruik) hebben invloed op de hersenontwikkeling van het kind wat irreversibel is op latere leeftijd. Statements als "want als je goed je best doet kom je goed terecht" lijken mij toch wat strijdig met de laatste wetenschappelijke inzichten wat deze zaken doen op neurobiologisch niveau. Google er maar eens op.

https://www.google.com/se...ional+neglect+grey+matter
https://www.google.com/se...ional+neglect+hippocampus
https://www.google.com/se...ect+and+brain+development

Enzovoorts.

[psychodude]

rr7r schreef op zondag 23 mei 2021 @ 22:42:
[...]


Zaken als emotionele verwaarlozing (maar ook mishandeling/misbruik) hebben invloed op de hersenontwikkeling van het kind wat irreversibel is op latere leeftijd. Statements als "want als je goed je best doet kom je goed terecht" lijken mij toch wat strijdig met de laatste wetenschappelijke inzichten wat deze zaken doen op neurobiologisch niveau. Google er maar eens op.

https://www.google.com/se...ional+neglect+grey+matter
https://www.google.com/se...ional+neglect+hippocampus
https://www.google.com/se...ect+and+brain+development

Enzovoorts.

Het aantal kinderen dat met emotionele verwaarlozing te maken heeft, is echter natuurlijk een minderheid. De meerderheid van kinderen heeft toch nog altijd niet te maken met mishandeling in wat voor een vorm dan ook.

En hoewel we verder uiteraard als Nederlanders prima in staat zijn om op alles af te geven, inclusief ons schoolsysteem, laten we wel wezen, is het nu ook weer niet alsof het allemaal zo belabberd gesteld is met het schoolsysteem.

Op het vlak van sociale mobiliteit zien we verder dat Nederland toch nog echt tot de top van de wereld behoord. Een dubbeltje kan hier prima een kwartje worden. Eveneens kan een kwartje ook zomaar een dubbeltje worden. In belangrijke mate spelen eigen keuzes in het leven toch echt wel een rol hierin in Nederland.

[prodesk]

psychodude schreef op zondag 23 mei 2021 @ 23:24:
[...]


Het aantal kinderen dat met emotionele verwaarlozing te maken heeft, is echter natuurlijk een minderheid. De meerderheid van kinderen heeft toch nog altijd niet te maken met mishandeling in wat voor een vorm dan ook.

En hoewel we verder uiteraard als Nederlanders prima in staat zijn om op alles af te geven, inclusief ons schoolsysteem, laten we wel wezen, is het nu ook weer niet alsof het allemaal zo belabberd gesteld is met het schoolsysteem.

Op het vlak van sociale mobiliteit zien we verder dat Nederland toch nog echt tot de top van de wereld behoord. Een dubbeltje kan hier prima een kwartje worden. Eveneens kan een kwartje ook zomaar een dubbeltje worden. In belangrijke mate spelen eigen keuzes in het leven toch echt wel een rol hierin in Nederland.

In vergelijking van Scandinavische landen is het Nederlandse schoolsysteem wel een stuk nadeliger voor kinderen uit een lager milieu die dmv opleiding willen opklimmen. Mis je de overstap naar de HAVO is het traject om naar het HBO te gaan een stuk moeilijker. Slechts weinigen weten na het VMBO het HBO laat staan Universiteit te halen. Dus je bent echt afhankelijk of de basisschool je goed genoeg vind om naar havo vwo door te laten stromen. Daarom ben ik voor een brede brugklas, maar het schijnt dat vooral hoogopgeleide ouders daarop tegen zijn, want het zou excellentie tegenwerken.

Of je als dubbeltje een kwartje kan worden is slechts voor een minderheid weggelegd. Zou goed kunnen als je geluk hebt, goede genen en liefhebbende ouders. Dat bij elkaar met sterke doorzettingsvermogen kan je het alsnog ver schoppen. Feit blijft wel dat het overgrote deel van de studenten die studeren ook ouders heeft die hebben gestudeerd. Dat versterkt mij bij het gevoel dat het qua sociale mobiliteit vies tegenvalt.

[prodesk]

Rukapul schreef op zondag 23 mei 2021 @ 08:32:
[...]

Dat is niet zo maar helaas wist je dat niet.

Ik ken een oud geval waarbij het neerkwam op een ouder met alcoholisme waarbij een kind niet in hetzelfde huis kon wonen zonder ruzie.

Een bezoek aan de huisarts was het begin van crisisopvang, pleeggezinnen, een kamer, etc.

De rechter gaat echt niet zonder onderbouwing een OTS uitspreken. Door simpelweg te zwijgen kun je al voorkomen dat je te maken krijgt met jeugdzorg. Alleen met een OTS kan jeugdzorg binnen een gedwongen kader zicht in het gezin krijgen.

Komt bij dat kinderen erg loyaal zijn naar hun ouders, dus die zullen niet gauw de vuile was buiten hangen.

[S.McDuck]

Hippocampus schreef op zondag 23 mei 2021 @ 01:28:
[...]

Hele selectieve quote maar wel de kern en ik twijfel ernstig of dit klopt.
Als kind leer je praktisch alles van je directe familie. (daar heb je geen keuze in)
Als je dan tussen de spreekwoordelijke tokkies opgroeit dan heb je in mijn ogen wel degelijk een verwijtbare achterstand of erger nog, een verwijtbare persoonlijkheidsstoornis.

Ik ben het er mee eens dat enkel met de vinger wijzen niet constructief is maar zoals @Ardana aangeeft, het kan je ontwikkeling wel degelijk schaden en je toekomst een stuk moeilijker maken.

Daar mag je aan twijfelen, je mag het er mee eens zijn. Net als je kan kiezen er iets aan te veranderen of ermee te leven.
Niet alles is even erg of even goed. Tuurlijk er zijn echt mensen die het zo slecht hebben gehad en niet meer zonder hulp kunnen of functioneren gaat niet meer. Maar een achterstandswijk, tokkies of bijstand is dat (imo) niet. Ik vind het ook erg kortzichtig om te zeggn dat als je met tokkies opgroeid je er zelf ook een bent/wordt/blijft.
Geen keuze is ook een keuze tenslotte.

prodesk schreef op zondag 23 mei 2021 @ 02:28:
[...]
Ik begrijp dat je mensen wilt motiveren, maar de realiteit is toch anders. Je doet mij denken aan Rutte, quotes als 'kansen pakken' 'in vechten' ken ik allemaal wel. Op mijn 18 had ik zelfs VVD gestemd omdat ik ervan overuigd was dat ik mij uit mijn situatie kon ontworstelen maar dat is echt stukken moeilijker dan gedacht.

Ik vind de Rutte vergelijking niet leuk, maar goed daar doe je weinig aan. Die verkoopt lucht, antwoord niet en geeft nooit antwoord. Ik wil zeker niemand motiveren, verre van. Mensen geloven in wat ze zelf willen. Denk dat je niks wordt en je zal er blijven. Geen slogan, geen wc tegeltje of motivational. Meer persoonlijke ervaring.

Als je geluk hebt en je wordt geboren met goede genen waardoor je op school kunt excelleren heb je meer kans om je kansarme milieu te ontworstelen. Maar wat als alles tegen zit, je geboren wordt met diverse kwetsbaarheden en dan ook nog eens een gezinssituatie dat slechts van dag tot dag leeft.

Je hoeft maar een paar seizoenen van Vier Handen op één Buik te kijken om te weten dat er genoeg gezinnen zijn die het weinig interesseert of een kind een goede toekomst op weet te bouwen. Het begint al met roken, drank en drugsgebruik tijdens de zwangerschap. Hoe kun je een kind dan 20 a 30 jaar later betichten dat hij zijn falen helemaal aan zichzelf te danken heeft? Ik zou kijken naar de ouders, je bent immers hun nageslacht.

Dit vind ik om dan in politieke sferen te blijven een Jesse Klaver antwoord.
Het aanhalen van een TV programma is wel het laatste wat ik zou doen om een punt te maken. Kijkcijfers, selectie procedures en in scene gezette situaties voor kijkcijfers en politieke motieven. Als er iets geen beeld geeft van de wekelijkheid is het wel TV.

Als je voor een duppie geboren bent wordt je nooit een kwartje...
De 1 gelooft het, dan ander weerlegt het.

Nogmaals, ik heb het niet over de excessen die echt niet meer kunnen functioneren door heftige zaken. Maar ook als je uit een achterstandswijk komt ben je niet veroordeeld tot bijstand en een Tokkie bestaan.

[prodesk]

Ik begrijp dat ik overkom als een ongeïnteresseerd persoon die in de slachtofferrol kruipt. Zo was ik vroeger zeker niet, daarom stemde ik toentertijd ook op Mark Rutte omdat ik er heilig ervan overtuigd was dat als je maar je best doet je overal kan komen. Kwestie van doorvechten en kansen pakken.

Ik ken genoeg mensen die keihard werken maar niet verder komen dan praktijkonderwijs. Niet iedereen heeft het in zich om naar havo/vwo te gaan. Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker? Na 30 jaar werken ben je lichamelijk helemaal kapot, een advocaat kan tot na pensionering gewoon doorwerken. Het is nu zo dat een hoogopgeleide eerder met pensioen kan en gaat, langer leeft en financieel een stuk beter heeft dan de laagopgeleide beroepsbevolking. Als het aan mij ligt mag er nog een stuk meer genivelleerd worden. Met CDA en VVD ben je als laagopgeleide gewoon de lul.

Het excuus dat een hoogopgeleid persoon meer mag verdienen omdat hij/zij ervoor doorgeleerd heeft vind ik stuitend. Ik krijg weleens opmerkingen 'had je maar door moeten leren', alsof iedereen ondanks hard werken naar het hoger onderwijs kan. Ik vind dat we weleens meer waardering mogen krijgen voor praktische beroepen.Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide. Studeren is niet altijd een keuze helaas.

Jaren later, met de wijsheid van nu tot besef gekomen dat het allemaal niet zo simpel ligt. Leuk allemaal die motiverende woorden van Rutte en Kaag maar in werkelijkheid is het echt stukken moeilijker om succesvol te worden, zeker als je dat niet vanuit huis meegekregen hebt. Die kansen kun je alleen pakken als je het potentieel bezit.

[ Voor 9% gewijzigd door prodesk op 24-05-2021 01:02 ]

[psychodude]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:01:
[...]
In vergelijking van Scandinavische landen is het Nederlandse schoolsysteem wel een stuk nadeliger voor kinderen uit een lager milieu die dmv opleiding willen opklimmen. Mis je de overstap naar de HAVO is het traject om naar het HBO te gaan een stuk moeilijker. Slechts weinigen weten na het VMBO het HBO laat staan Universiteit te halen. Dus je bent echt afhankelijk of de basisschool je goed genoeg vind om naar havo vwo door te laten stromen. Daarom ben ik voor een brede brugklas, maar het schijnt dat vooral hoogopgeleide ouders daarop tegen zijn, want het zou excellentie tegenwerken.

Of je als dubbeltje een kwartje kan worden is slechts voor een minderheid weggelegd. Zou goed kunnen als je geluk hebt, goede genen en liefhebbende ouders. Dat bij elkaar met sterke doorzettingsvermogen kan je het alsnog ver schoppen. Feit blijft wel dat het overgrote deel van de studenten die studeren ook ouders heeft die hebben gestudeerd. Dat versterkt mij bij het gevoel dat het qua sociale mobiliteit vies tegenvalt.

Ouders hebben zeker een belangrijke rol daarin. Of het zozeer "liefhebbend" is, staat even buiten de discussie zou ik zeggen. Belangrijkste verschil is dat er onder hoogopgeleide ouders vaak wel een zekere prestatiedruk is richting het kind. En wat je dus ook vaker ziet, is dat een schooladvies op basis van ouderlijke input omhoog wordt bijgesteld.

Overigens voor wat betreft een "brede" brugklas is natuurlijk een beetje de vraag wat je daaronder verstaat. Zelf zat ik in een HAVO/VWO 1 en HAVO/VWO 2. Onze paden scheiden pas in het derde jaar. En het grappige daarin is dat je zag dat nagenoeg iedereen die aanvankelijk een HAVO advies had meegekregen, door ging met HAVO. Zelfs indien ze cijfermatig eigenlijk niet onder deden voor de leerlingen die met VWO advies waren binnengekomen. Als je de kans dan niet aangrijpt, maakt een brede brugklas natuurlijk weinig verschil. Er was er maar één die ervoor gekozen had om naar VWO 3 mee door te stromen.

En in deze leeftijd is dit veelal natuurlijk een ouderlijke factor wat daarin meespeelt. Je kunt mogelijk ook opperen dat je hierin een verantwoordelijkheid bij de school neer kunt leggen, de keuze ontnemen en gewoon zeggen dat indien je VWO 3 aan kan, ga je naar VWO 3. Maar het ging nu eenmaal in overleg met het kind en de ouders.

Dat dit op deze wijze gebeurd binnen Nederland, is al langer bekend als 'probleem'. Diverse jaren geleden zag je dit natuurlijk al, bijvoorbeeld:
https://www.dub.uu.nl/nl/...ker-voor-hogere-opleiding

Maar ook van nog verder daarvoor zag je dit al.

Verder is natuurlijk interessant daarin dat hierin een belangrijke culturele component lijkt te zitten, zoals in bovenstaande verwijzing ook beschreven:

Een uitzondering op de regel zijn scholieren met een niet-westerse achtergrond: zij kiezen over het algemeen voor de hoogst mogelijk vervolgopleiding, ook als hun ouders geen hoger onderwijsdiploma hebben.

En dit is iets dat je vaker terug ziet komen binnen dit soort data. De push vanuit de ouders ligt daar al snel gewoon hoger. Natuurlijk kent iedereen de stereotype gedachtegang wel, iedere Chinese ouder wil dat zijn kind arts, advocaat of econoom wordt. Maar in de praktijk ligt dit zo ver van de waarheid helemaal niet eens. Hoewel dit niet alleen voor Chinese ouders geldt. Maar je ziet dat veel van dit soort migranten hun kinderen als drijfveer meegeven om te komen tot een beter dan zichzelf. Terwijl voor veel westerlingen er toch al snel de gedachte heerst, het spreekwoordelijke dubbeltje wordt geen kwartje.

Daarin gesproken over het Scandinavische schoolmodel. Mijn partner komt uit Zweden. Tegen haar en haar klas werd door de docent in de brugklas, wat verder een breed, gemengd klassensysteem is dit bij herhaling gezegd. Tja, kun je een breed schoolsysteem hebben zonder onderscheid in VMBO/HAVO/VWO. Maar indien je dan alsnog op basis van beroep ouders gaat besluiten welke kinderen wel wat worden en wie niet, boeit het natuurlijk allemaal vrij weinig. Zegt verder natuurlijk weinig over het schoolsysteem daar in bredere zin, maar meer gewoon over het probleem van deze gehele gedachtengang en tot waar je het zelfs terug ziet.

Ondertussen wat je wel ziet is dat van de mensen waarbij de vader bijvoorbeeld tot het VMBO gedaan heeft, zo'n 20 - 30% op het HBO/WO beland. En dat is generatie 2 (vader 1). Van deze 20 - 30%, volgt binnen generatie 3 zo'n 80% hetzelfde pad.

Hetzelfde geldt eigenlijk een beetje voor de studenten van nu. Ja, een groot deel van de ouders is ook HBO/WO opgeleid. Het is zo'n 75 - 80%. Maar wat je niet moet vergeten is dat ook van deze 75 - 80%, weer zo'n 70 - 80% HBO/WO opgeleid was in de jaren 80. Van de huidige studenten is dus maar net iets meer dan de helft van de grootouders WO opgeleid. En daarin zit natuurlijk in belangrijke zin de sociale mobiliteit zoals wij deze hier kennen. Dit is niet iets dat over één generatie hoeft te verlopen. Een ouder met mavo diploma terwijl jij het MBO doet is bijvoorbeeld toch al een stap vooruit. Indien vervolgens je eigen kind HAVO doet en daarna HBO, weer een stap vooruit. Je hoeft niet direct de sprong van MAVO naar WO te maken, hoewel ook dit natuurlijk wel gebeurd.

Sociale mobiliteit gaat ook de andere kant uit. En hoewel je dit natuurlijk niet goed terugziet als je enkel kijkt naar het plaatje van ouders van studenten, verkijk je niet op het aantal kinderen dat het niet red.

Zoals enkele jaren geleden ook in de media belicht:
https://www.nu.nl/werk-en...en-meer-schoolkansen.html

De titel van het artikel gaat het even niet om, ook niet zozeer om alle inhoud, maar met name even om mee te nemen het volgende:

Aan het eind van hun schoolloopban haalde 55 procent van de kinderen met hoogopgeleide ouders een hbo- of wo-diploma.

Oftewel, van de hoogopgeleide ouders haalt 45% van de kinderen het niet. Dat is je sociale mobiliteit de andere kant uit. Ongeveer een kwart beweegt binnen een generatie opwaarts. Ongeveer een helft beweegt binnen een generatie neerwaarts. De groepsgroottes zijn overigens natuurlijk wel verschillend. Maar vanuit dat perspectief, laat jezelf gewoon niet wijsmaken dat je van een dubbeltje geen kwartje wordt. Idem dito moet je er gewoon echt niet zondemeer vanuit gaan dat enkel omdat je een hoogopgeleide ouder hebt dat je het zelf ook wel red.

En ik weet dat op Tweakers binnen dit soort topic de tendens vanuit enkele personen bij herhaling vaak toch al snel is om erop te blijven hameren dat een dubbeltje een dubbeltje blijft. Maar als je het mij vraagt is op het moment dat je zelf erkent dat je in het leven mogelijk niet het maximale bereikt hebt dat je eventueel bereikt zou kunnen hebben, het punt waarop je ook daadwerkelijk een verschil kan gaan maken. Denk bijvoorbeeld additionele scholing, aangrijpen van nieuwe kansen, durven te solliciteren. Maar denk daarnaast ook aan de manier waarop je je eigen kinderen opvoed, mocht je zelf de huidige situatie accepteren kun je er altijd nog in helpen om de eigen kinderen hierin vooruit te laten gaan. Stimuleer het schoolwerk. Stimuleer een hoger opleidingsniveau.

[wm1234]

@prodesk bla bla bla, heel verhaal. Rutte en Kaag zijn passanten, waar je geen invloed op hebt behalve 1 stem. Over een paar jaar zit er weer een nieuw stel.

Zoek eens op circle of influence van Covey, daar gaat het bij mensen vaak fout. In plaats van de hele tijd naar anderen wijzen (waar je vaak 0 invloed op hebt), wat kan je vanaf nu (vandaag) zelf oppakken om vooruit te komen.

Overigens ken ik geen arme hovenier, aannemer, elektricien, sloper, monteur die voor zichzelf werkt (loondienst is geen vetpot). In de buurt waar ik woon, gaat bijna niemand naar school maar werkt iedereen 6 dagen per week, veel voor zichzelf en is gemiddeld 1 van de rijkere omgeving (iets met kassen en landbouw).

Verder heeft het weinig zin om te discussiëren, als je zelf niet wil veranderen.

[Qwerty-273]

"Geld maakt niet gelukkig", maar wel alles een stuk makkelijker.

Opgroeien in een probleem situatie is niet fijn, en je krijgt er gratis een rugzak met issues voor de rest van je leven mee. Daar zal je zelf, al dan niet met ondersteuning, aan moeten werken. Om niet in de zelfde spiraal (naar beneden) terecht te komen.

De sociaal economische klasse waarin je opgroeit is natuurlijk niet bindend maar erg bepalend waar je ongeveer start. Daarna is het je eigen kunnen, maar ook welke kansen er voorbij komen en welke van die kansen je met twee handen vastpakt. En dat laatste is pure kans en geluk.

[carbidsjitter]

psychodude schreef op maandag 24 mei 2021 @ 01:34:
[...]
Heel verhaal.

Ik heb bij een machinebouw bedrijf gewerkt en zag bij best wel veel HBO stage lopers dat ze in de werkplaats gelukkiger waren dan op kantoor achter de computer, dan leek het teveel gepushed, dan is een stap 'opwaarts' niet altijd het beste voor de persoon zelf. Maar het is natuurlijk altijd goed om een HBO diplopma te hebben, kun je later altijd nog een stap 'neerwaarts' maken.

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:
Ik begrijp dat ik overkom als een ongeïnteresseerd persoon die in de slachtofferrol kruipt. Zo was ik vroeger zeker niet, daarom stemde ik toentertijd ook op Mark Rutte omdat ik er heilig ervan overtuigd was dat als je maar je best doet je overal kan komen. Kwestie van doorvechten en kansen pakken.

Ik ken genoeg mensen die keihard werken maar niet verder komen dan praktijkonderwijs. Niet iedereen heeft het in zich om naar havo/vwo te gaan. Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker? Na 30 jaar werken ben je lichamelijk helemaal kapot, een advocaat kan tot na pensionering gewoon doorwerken. Het is nu zo dat een hoogopgeleide eerder met pensioen kan en gaat, langer leeft en financieel een stuk beter heeft dan de laagopgeleide beroepsbevolking. Als het aan mij ligt mag er nog een stuk meer genivelleerd worden. Met CDA en VVD ben je als laagopgeleide gewoon de lul.

Het excuus dat een hoogopgeleid persoon meer mag verdienen omdat hij/zij ervoor doorgeleerd heeft vind ik stuitend. Ik krijg weleens opmerkingen 'had je maar door moeten leren', alsof iedereen ondanks hard werken naar het hoger onderwijs kan. Ik vind dat we weleens meer waardering mogen krijgen voor praktische beroepen.Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide. Studeren is niet altijd een keuze helaas.

Ik denk dat je hier wat teveel het wel of niet studeren koppelt aan succes later. Als loodgieter, elektricien, lasser, monteur, storingzoeker etc. kun je vrij goed van leven en zeker als je ZZP'er ben (maar dan wel meer risico). Ik vind dat deze groep ook veels teveel belast worden, werken loont dan niet meer.

Ik ben het wel met je eens als deze beroepen er niet inzitten en je ben 'veroordeeld' tot beroepen zoals (ik noem maar wat), schoonmaker, pakketbezorger/sorteerder, achter de lopende band etc. dat het een slechte zaak is dat als je met zo'n beroep steeds moeilijker van kunt rond komen ook al werk je heel veel.

[ Voor 67% gewijzigd door carbidsjitter op 24-05-2021 08:52 ]

[Jeroentjuh82]

Ik heb mn vader niet echt bewust gekend(was 8 toen ie overleed door 2e maagbloeding door alcohol)hij heeft weleens gewerkt hoorde ik van moeder, die niet is gaan werken vanwege de kinderen want dat ging toen zo.

Zij heeft een normale opleiding gehad. Heeft mij nooit gezegd dat werken goed was omdat ze in een depressie zat. Vriend van moeder heeft dat ook nooit gezegd. Die is ook al vroeg gaan werken zonder een bepaalde opleiding.

[Jrz]

Qwerty-273 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 08:25:

De sociaal economische klasse waarin je opgroeit is natuurlijk niet bindend maar erg bepalend waar je ongeveer start. Daarna is het je eigen kunnen, maar ook welke kansen er voorbij komen en welke van die kansen je met twee handen vastpakt. En dat laatste is pure kans en geluk.

Ik denk dat je behoorlijk onderschat wat de waarde van een netwerk, en vangnet zijn welke mee komen bij velen. Die kansen zijn echt niet puur kans en geluk.

[mevrouwKees_1]

@prodesk je zou gebruik kunnen maken van het leven lang leren krediet. Dat is denk ik wel iets waar je eens naar zou kunnen kijken. Dan kan je opleiding volgen en jezelf ontwikkelen. Dan kan je stappen maken.

Sowieso kan je een opleiding doen met minimum inkomen. Dan heb je recht op aanvullende studiefinanciering etc. Ik zou daar toch eens naar kijken

[Rukapul]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:06:
[...]
De rechter gaat echt niet zonder onderbouwing een OTS uitspreken. Door simpelweg te zwijgen kun je al voorkomen dat je te maken krijgt met jeugdzorg. Alleen met een OTS kan jeugdzorg binnen een gedwongen kader zicht in het gezin krijgen.

Komt bij dat kinderen erg loyaal zijn naar hun ouders, dus die zullen niet gauw de vuile was buiten hangen.

Er hoeft geen OTS of rechter bij te komen kijken. Jeugdzorg vindt ook plaats op basis van vrijwilligheid of wordt getolereerd door ouders.
Werkt dat niet dan komt dwang in zicht en dan vormt zwijgen echt geen blokkade aangezien dat evident botst met het 'belang van het kind'.

Er rammelt een hoop aan Jeugdzorg etc maar het op voorhand (of achteraf) afschrijven heeft geen basis.

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:
Ik begrijp dat ik overkom als een ongeïnteresseerd persoon die in de slachtofferrol kruipt.
[...]
Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide.

Waarom dit er allemaal bijslepen? Zelfs het beroep van schoonmaker is hier niet van toepassing.

Sociale en politieke betrokkenheid is allemaal mooi en prachtig maar een stelling opwerpen voor een specifieke (persoonlijke) situatie en dan (in diezelfde discussie)afdwalen tot algemene ideaalpolitiek is niet meer dan een bliksemafleider.

Wel handig natuurlijk want met zo'n bliksemafleider wordt het buiten de eigen invloedssfeer geplaatst en blijft de slachtofferrol in tact.

[BBB-Nick]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:53:
[...]

Ergens in de 30


[...]
Dat is waarom sommige ouders op de basissschool hun uiterste best doen om hun kroost op de HAVO te krijgen. Als je op het vmbo terechtkomt haal je die achterstand bijna niet meer in, je bent al jaren bezig om niveau 2,3, en 4 om dan nog eens aan hbo te beginnen. Ik kan begrijpen dat dat demotiverend werkt.

Kinderen van 12 zijn daar helemaal niet mee bezig, daarom zijn ouders extra verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hun kind goed terecht komt.

Nou daar ben ik het niet mee eens. Ik ging dus ook naar het vmbo, daarna met heel veel plezier en ook wel gemak het MBO en daarna nog cum laude HBO. En ik had en heb in mijn "carrière" hier onwijs veel plezier van. Ik heb de theorie en praktijk ervaring welke veel collega's van mij niet hebben, vaak mist de praktijk ervaring. In mijn leeftijds categorie.

Maar goed, dit is in de bouw, weet niet hoe het in andere vakgebieden zit.

Dus ja, ik had vier jaar eerder mijn HBO kunnen hebben maar dan had ik een hoop praktijk van het mbo gemist (stages en werken in de vakantie) en laten we eerlijk zijn, vier jaar langer op school, zo een straf is dat niet.

Overigens heb ik vanaf derde MBO alles zelf betaald. Niet omdat we zo arm waren, of mischien als ik er zo over nadenk mischien toch wel maar omdat ik nog drie broers en zussen heb welke allemaal tegelijk op school zaten. En dit was dus ook niet te betalen.

[Hippocampus]

S.McDuck schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:36:
[...]

Daar mag je aan twijfelen, je mag het er mee eens zijn. Net als je kan kiezen er iets aan te veranderen of ermee te leven.

Maar als je geen voorbeelden in je omgeving hebt van hoe het wel moet, hoe kan je dan aan jezelf werken?
Als je dus niet beter weet zeg maar.

Niet alles is even erg of even goed. Tuurlijk er zijn echt mensen die het zo slecht hebben gehad en niet meer zonder hulp kunnen of functioneren gaat niet meer.

Dus je ziet zelf ook dan dat je uitspraak de ik aanhaalde niet meer klopt?

Maar een achterstandswijk, tokkies of bijstand is dat (imo) niet. Ik vind het ook erg kortzichtig om te zeggn dat als je met tokkies opgroeid je er zelf ook een bent/wordt/blijft.

wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje Hoeveel dubbeltjes worden kwartjes denk je?
Laat ik het zo zeggen, je kansen slinken aanzienlijk als je wieg in een woonwagen staat. Dat mag dan misschien schurken aan vooringenomenheid maar in mijn ogen niet minder waar.

Geen keuze is ook een keuze tenslotte.

euhm wat?

[Danlord]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:53:
[...]

Ergens in de 30


[...]
Dat is waarom sommige ouders op de basissschool hun uiterste best doen om hun kroost op de HAVO te krijgen. Als je op het vmbo terechtkomt haal je die achterstand bijna niet meer in, je bent al jaren bezig om niveau 2,3, en 4 om dan nog eens aan hbo te beginnen. Ik kan begrijpen dat dat demotiverend werkt.

Kinderen van 12 zijn daar helemaal niet mee bezig, daarom zijn ouders extra verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hun kind goed terecht komt.

Helaas heb je inderdaad ouders die daar niets mee doen en het bij de school neerleggen. Niet wetende dat je kind het later een stuk moeilijker krijgt in de samenleving. De scheiding tussen MBO en HBO op de arbeidsmarkt is nog altijd groot, groter dan hbo - wo.

Nogmaals, groot deel van de ouders in de onderklasse zijn 'toevallig' ouders geworden. Vrouwen die niet weten hoe anticonceptie werkt en mannen die alleen seks willen zonder te beseffen dat er een kind verwekt kan worden. Ik zou daarom pleiten voor een soort van geboortebeperking, niet iedereen is geschikt om ouder te zijn.

Een kind verwekken kan iedereen wel, maar opvoeden ho maar

Ik was te lui/dom om Havo te doen, heb vmbo tl -> mbo4 -> hbo gedaan, dat is dus 7 jaar school voordat ik hbo begon ipv de 5 via havo. En eenmaal op het hbo keek ik neer op die broekies die begonnen aan het hbo maar 0.0 praktijkervaring hadden. (maar och wat konden zij goed woordjes uit hun hoofd leren, erg nuttig later in het bedrijfsleven (not)) Ik zei altijd: ik heb er 2 jaar langer over gedaan maar heb ook 2 jaar meer stage gelopen en zoooveel meer gezien en geleerd en mijzelf ontwikkeld.

Hierdoor heb ik ook een relatief ''gevuld'' cv voor een starter. Je moet niet naar het ''negatieve'' kijken maar naar de kansen en daar gebruik van maken.

[S.McDuck]

Hippocampus schreef op maandag 24 mei 2021 @ 10:04:
[...]
Maar als je geen voorbeelden in je omgeving hebt van hoe het wel moet, hoe kan je dan aan jezelf werken?
Als je dus niet beter weet zeg maar.

Er zijn zat voorbeelden. Je wordt er mee overladen en gebombardeerd tegenwoordig. Sterker nog het is haast onmogelijk om er aan te ontkomen met alle social media, tv series, films en documantaires die je om de oren vliegen.

Dus je ziet zelf ook dan dat je uitspraak de ik aanhaalde niet meer klopt?
[...]

Nee.

wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje Hoeveel dubbeltjes worden kwartjes denk je?
Laat ik het zo zeggen, je kansen slinken aanzienlijk als je wieg in een woonwagen staat. Dat mag dan misschien schurken aan vooringenomenheid maar in mijn ogen niet minder waar.

Dat is dus vooringenomenheid. Mensen in een woonwagen, of woonwagen kamp zijn niet perse tokkies, arm of kansloos. Niet iedereen hoeft gered te worden omdat jij vind dat ze kansloos zijn

euhm wat?

Is een normale uitdrukking.

[TMC]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:
Ik begrijp dat ik overkom als een ongeïnteresseerd persoon die in de slachtofferrol kruipt. Zo was ik vroeger zeker niet, daarom stemde ik toentertijd ook op Mark Rutte omdat ik er heilig ervan overtuigd was dat als je maar je best doet je overal kan komen. Kwestie van doorvechten en kansen pakken.

Ik ken genoeg mensen die keihard werken maar niet verder komen dan praktijkonderwijs. Niet iedereen heeft het in zich om naar havo/vwo te gaan. Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker? Na 30 jaar werken ben je lichamelijk helemaal kapot, een advocaat kan tot na pensionering gewoon doorwerken. Het is nu zo dat een hoogopgeleide eerder met pensioen kan en gaat, langer leeft en financieel een stuk beter heeft dan de laagopgeleide beroepsbevolking. Als het aan mij ligt mag er nog een stuk meer genivelleerd worden. Met CDA en VVD ben je als laagopgeleide gewoon de lul.

Het excuus dat een hoogopgeleid persoon meer mag verdienen omdat hij/zij ervoor doorgeleerd heeft vind ik stuitend. Ik krijg weleens opmerkingen 'had je maar door moeten leren', alsof iedereen ondanks hard werken naar het hoger onderwijs kan. Ik vind dat we weleens meer waardering mogen krijgen voor praktische beroepen.Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide. Studeren is niet altijd een keuze helaas.

Jaren later, met de wijsheid van nu tot besef gekomen dat het allemaal niet zo simpel ligt. Leuk allemaal die motiverende woorden van Rutte en Kaag maar in werkelijkheid is het echt stukken moeilijker om succesvol te worden, zeker als je dat niet vanuit huis meegekregen hebt. Die kansen kun je alleen pakken als je het potentieel bezit.

Je hoeft niet hoogopgeleid zijn om succesvol te zijn. Je moet vooral een goede mentaliteit hebben. De reden waarom hoogopgeleiden succesvol zijn, is vaak omdat je een goede mentaliteit nodig hebt om deze opleiding af te ronden, en dat wordt gewaardeerd. Maar dit kan je ook op andere manieren bereiken. Niet voor niets zijn er vaak vaklui die hun vak goed beheersen en alsnog alle eindjes prima aan elkaar kunnen knopen. De overeenkomsten tussen de praktische mensen en de succesvolle hoogopgeleiden? Ze hebben een goede mentaliteit: discipline, motivatie, de wil om kwaliteit te leveren. Er zal verschil blijven, een hovenier zal nooit tippen aan het inkomen van een succesvolle jurist, maar een bovenmodaal comfortabel leven is ook voor een goede hovenier mogelijk. In beide gevallen geldt dat je moet discipline moet hebben, kunnen communiceren en vooral de wil om kwaliteit te leveren.

Verder is er natuurlijk een limiet, iemand die 'slechts' parkjes aan kan harken heeft een plafond dat niet zo hoog ligt. Maar dat zijn echt uitzonderingen, denk ik.

[ Voor 3% gewijzigd door TMC op 24-05-2021 13:28 ]

[Hippocampus]

S.McDuck schreef op maandag 24 mei 2021 @ 13:12:
Niet iedereen hoeft gered te worden omdat jij vind dat ze kansloos zijn

Je gaat compleet voorbij aan het punt wat ik wilde maken.
Ik heb de woorden kansloos en redden niet in de mond genomen overigens.
Laten we het hier maar bij houden.

[Patriot]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 20:05:
[...]

De bijstand is óók voor mensen die arbeidsongeschikt zijn, maar arbeidsongeschikt zijn geworden zonder dat ze een arbeidscontract hadden.

En ik hoop dat je wél kan geloven dat iemand langer dan 10 jaar arbeidsongeschikt kan zijn.

Dan gaat het dus om iets anders dan leeftijd en (gebrek aan) een arbeidsverleden, dus in die zin onderschrijf je mijn punt. Ik vind de circulaire redenering van TS dat hij na 10 jaar in de bijstand niet anders kan dan in de bijstand zitten omdat hij al 10 jaar in de bijstand zit ongeloofwaardig.

[finsdefis]

Hippocampus schreef op maandag 24 mei 2021 @ 13:30:
[...]


Je gaat compleet voorbij aan het punt wat ik wilde maken.
Ik heb de woorden kansloos en redden niet in de mond genomen overigens.
Laten we het hier maar bij houden.

Ik vond het ook een bijzondere interpretatie van jouw punt en mierenneuken om een detail ervan. Het was nogal een stropop die ervan gemaakt werd.

Ik ben het volledig met je eens. Even los van hoe je het precies formuleert, waar je wieg staat beïnvloedt je startpositie en de daarbij behorende kansen die geboden worden. In sommige milieus is de kans gewoon groter dat je startpositie niet ideaal is en daarmee wordt absoluut niet gezegd dat bevolkingsgroep x of y per definitie kansloos is.

[Ernemmer]

…

[ Voor 103% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:03 ]

[Ardana]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 18:59:
[...]
Hoe denk je nu nog je ouders ergens de ''schuld'' van te kunnen geven als je zelf al aangeeft dat je vroeger niet zo was?

Omdat je wonden en littekens wel tijdelijk kunt vergeten en begraven, maar ze toch weer blijken te gaan rotten omdat ze nooit genezen zijn.

Ga gewoon een boek lezen https://www.bol.com/nl/p/...1O-g.2_35.36.ProductImage en wat Youtube filmpjes van soChicken YouTube: YouTube kijken, de filmpjes zijn lekker makkelijk op de bank te doen.

Hoewel ik fan ben van SoChicken (een van de weinige zelfhulp-sites die echt praktische en down-to-earth hulp geeft), wil ik je vragen om ook wat vertrouwen te hebben in de Sociale Dienst en het UWV (en anders op een bijpassende partij te stemmen bij de verkiezingen). Zowel de Sociale Dienst als het UWV hebben een sollicitatieplicht en beiden zien er op toe dat je, voor zover dat binnen je mogelijkheden ligt, probeert aan het werk te komen.

Verder, je leeft maar 1 keer en alleen jij kan er wat leuks van maken, niet de partij waar je op stemt, de hulp die je wel of niet aangeboden wordt vanuit de gemeente, je buren, de sociale dienst, het UWV, helemaal niemand anders dan jijzelf kan je leven richting geven en zorgen dat jij gelukkig wordt.
Je moet ook niet verwachten dat het vanzelf wel komt, want zolang jij niks gaat doen in de richting die jij wilt gaan zal er nooit iets veranderen.

Ja en nee. Ook als je aangeeft "ik heb X hulp nodig" krijg je dat lang niet altijd. Of je moet door zulke hoepels heen springen, dat velen voortijdig afhaken.

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:04 ]

[Ardana]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 19:07:
[...]
En dat is dus precies waarom ik zeg dat je niet op een ander moet gaan rekenen of afwachten tot je hulp krijgt, maar zelf aan de slag moet gaan.

Waarbij er dus zat dingen zijn die je niet zelf kunt verhelpen. Of zoek jij ook 'n zelfhulp-boek op als je 'n gebroken been hebt?

[Lordy79]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:

Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker?

Ten eerste moeten ze beide langer naar school dan de stratenmaker. Dat betekent pas op een latere leeftijd beginnen met werken.
Ten tweede heeft de chirurg een enorme verantwoordelijkheid waarbij een fout fataal kan zijn. Dit gaat in de advocatuur veel minder op.
En ten derde, en dat is natuurlijk de belangrijkste reden in een markteconomie, is er vraag en aanbod. Blijkbaar zijn er genoeg stratenmakers en te weinig chirurgen en advocaten.

[psychodude]

Lordy79 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 20:21:
[...]

Ten eerste moeten ze beide langer naar school dan de stratenmaker. Dat betekent pas op een latere leeftijd beginnen met werken.
Ten tweede heeft de chirurg een enorme verantwoordelijkheid waarbij een fout fataal kan zijn. Dit gaat in de advocatuur veel minder op.
En ten derde, en dat is natuurlijk de belangrijkste reden in een markteconomie, is er vraag en aanbod. Blijkbaar zijn er genoeg stratenmakers en te weinig chirurgen en advocaten.

Als medisch specialist moet je inderdaad langer naar school dan als stratenmaker. En ook voor wat betreft universitaire studies, is geneeskunde met 6 jaar behorend tot de langste WO opleidingen die ons land kent. Uiteraard ben je als basisarts dan nog geen chirurg, medisch specialist anderszins, huisarts of wat dan ook. Maar de rest van de opleiding die je doorloopt is betaald. Gemiddeld genomen zal je op ongeveer 25-jarige leeftijd dan ook zo'n beetje kunnen beginnen met werken als arts of arts-onderzoeker.

Dat verschil met een stratenmaker, haal je wel in.

De gedragen verantwoordelijkheid als individu is natuurlijk zeker een belangrijke factor die salering medebepaald. En het is een wat frappante daarin. In Nederland zijn medisch specialisten in de afgelopen tientallen jaren naar verhouding minder gaan verdienen dan wat er op de hoogtij dagen gedaan is. In diverse andere landen in de wereld zie je naar verhouding soms nog meer extreme inkomsten volharden. Waarbij de vraag is, hoeveel zou een medisch specialist extra betaald moeten worden voor dit soort verantwoordelijkheid.

Ik ben er zelf misschien wat nuchter in, maar verklaart dit het salaris als universitair medisch specialist, trede 8, 11.933 bruto maandsalaris? Daar kan op basis van dienstfrequentie nog eens 20% bovenop komen, oftewel 14.320 bruto voor een chirurg die regelmatige diensten draait. Heb je een aanstelling als hoogleraar/medisch specialist, wat goed binnen het bereik ligt indien je dit ambieert, dan loopt dit nog iets verder op.

Een stratenmaker verdient in Nederland gemiddeld 2.375 euro bruto leert een snelle google search mij.

Geeft deze extra verantwoordelijkheid die ik draag, mij over enkele jaren recht op 12.000 bruto per maand meer dan een stratenmaker? Jaarlijks hebben we het over 144k, dat is dan nog eens exclusief het verschil in vakantietoeslag en eindejaarsuitkering.

Net als de meeste Nederlanders zal je mij niet horen klagen over geld dat ik ontvang, maar eerlijk is eerlijk, exorbitant is het wel. En dan te bedenken dat als vrijgevestigd medisch specialist nog meer te verdienen valt binnen sommige maatschappen, en over de grens het al helemaal op kan lopen. Ik vind het persoonlijk in ieder geval slecht in verhouding staan.

Wat ik persoonlijk wel vervelend vind is de salaris opbouw die je als arts doorloopt. Vergelijk je het met andere WO studies, start je relatief laag, dat in een periode van veel onzekerheid, frequente verhuizingen en wat dan ook wil je je ambities najagen. En daarmee een lastige start in privésfeer. Om vervolgens tussen 35 - 40 als medisch specialist aan de slag te gaan en dan rap in salaris op te lopen, waarbij je tussen 40 - 45 een top bereikt. Later dan in diverse andere WO geschoolde sectoren. En dat is eigenlijk het enige op basis waarvan dit soort salarissen nog ergens te verdedigen zijn, het rendement-op-rendement effect van iemand die vroeg in de 30 al een rijkelijk salaris heeft en mid 30 de max heeft bereikt, heeft hiermee een potentiele voorsprong die anders niet ingehaald kan worden.

Oh, en je belangrijkste argument, markteconomie, vraag en aanbod? Dat gaat helaas niet op . In het geval van de chirurgie bijvoorbeeld hebben we het in dit land over meer dan 100 mensen, die geen vaste aanstelling als chirurg hebben maar van locatie naar locatie switchen met tijdelijke contracten, werkloos thuis zitten, de medische wereld verlaten of naar het buitenland vertrekken. En dat is dan voor de chirurgie alleen.

Zie bijvoorbeeld de aandacht hiervoor van de afgelopen maanden alleen al:
https://www.demedischspec...-alleen-s%C3%A1men-kunnen
https://www.artsenauto.nl...sloos-op-de-arbeidsmarkt/
https://www.volkskrant.nl...n-belastinggeld~b5879bbf/

Vanuit dat oogpunt zijn medisch specialisten dan ook helemaal niet zo duur omdat er te weinig van zijn. Marktwerking is hierin niet de bepalende factor. Salarissen worden hierin hooggehouden bij kunstmatige schaarste, dit ten nadele van de eigen jonge collega, en van de belastingbetaler. De opleiding tot medisch specialist kost de maatschappij namelijk ruim een miljoen euro. En hoewel niet goed bekend hoe groot het aantal is dat een carrière switch gemaakt heeft, full-time ouder is geworden of naar het buitenland is vertrokken, zijn voorzichtige schattingen enkele honderden en meer pessimistisch ruim meer dan 1000.

Dat is dan wel weer het voordeel voor de stratenmaker in Nederland. Verdient significant minder. Maar uitzicht op een baan "ergens binnen Nederland", is aanzienlijk gunstiger. Je hoeft niet na te denken over eventueel emigreren naar bijvoorbeeld Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland of één van de Scandinavische landen om je beroep te kunnen blijven uitoefenen.

[Pingo76]

@prodesk Jij geeft aan dat vrouwen geen straatarme man in de bijstand willen, ik denk eerder dat vrouwen geen man willen met een mentaliteit zoals die van jou. Nergens, maar dan ook nergens lees ik iets dat je maar 1 klein stapje per dag doet aan verbetering. En ik denk dat het dat is wat je onaantrekkelijk maakt, nu ben ik te oud voor je. Maar een man zoals jij, zou ik als een blok aan mijn been ervaren.

Ik zal je wat over mezelf vertellen, kapot geslagen als kind dat niet alleen ik mocht ook nog het huishouden doen. "Ouders" hadden wat beters te doen namelijk, de hele dag tv kijken en bijstand trekken (let op ze konden werken maar wilden niet). Toen ik de mishandelingen niet aan kon, ben ik weggerend van huis en heb ik een nachtje op straat geslapen.
Naaste "familie" kwam eindelijk in actie, ik ben bij familie geplaatst waar de fysieke mishandeling stopte, ging het verbale verder. Dat niet alleen de toelage die er voor mij was werd voor andere dingen gebruikt, ik liep rond in tweedehands kleding en schoenen. Mocht van geluk spreken als mijn kleren eens in de 6 weken werden gewassen, en nee zoveel kleren had ik niet dus ik stonk een uur in de wind.

Toen ik erachter kwam dat ik uitgehuwelijkt zou worden hulp van mijn maatschappelijk werker en die heeft me op begleid kamerwonen geplaatsd. Op mijn 18e ben ik van daaruit op kamers gaan wonen.

Ik heb altijd gewerkt, nooit echt een fatsoenlijke opleiding gehad. Maar wel van baan naar baan gegaan. Veel domme dingen gedaan, waaronder schulden opgebouwd (omdat ik zo nodig moest genieten van het leven).

Situatie nu, ik ben 45 werk als klantenservicemedewerkster betaal mijn schulden af en ben aan de opleiding informatica aan de OU begonnen. Ga 8 juli mijn eerste examen doen. Ik woon in een krot van een woning, heb net als jij amper meubels (ik slaap op een luchtbed, heb twee tafels die als buro moeten dienen en 1 stoel). Ik heb regelmatig last van flashbacks van vroeger die zorgen dat ik moeite heb met ademhalen (wat als ik niet op mijn 17e om hulp had gevraagd, had ik met laten uithuwelijken etc. etc.). Soms breng ik een weekend slapend door omdat ik zo moe ben. En toch probeer ik elke dag 25 minuten aan mijn studie te besteden.

Er is in jou situatie veel mogelijk, je zit op tweakers dan vindt je techniek intressant:
- https://www.khanacademy.org/ kun je gratis wiskunde leren vanaf (1+1) breng je meteen ook je Engels op peil. Is je Engels daar te slecht voor hier kun je gratis Engels leren
- https://www.memrise.com/languages-online

Als je 1 gratis resource hebt gevonden ga je meerdere vinden...

Heb je geen laptop om deze dingen te leren en te doen? Ik heb hier een een Lattitude E5250 liggen, waar ik zelf ooit extra 4GB heb geplaatsd. Die stuur ik graag op eigen kosten geinstalleerd met Ubuntu naar je toe. Hoef je alleen maar te investeren in kladblok en pen (ik heb net een iPad gekocht omdat ik al die rondslingerende aantekeningen zat werd ipv een fatsoenlijke meubels).

Ja ik geef toe het leven is zwaar en vermoeiend, maar met niets doen heb je alleen jezelf. Je hoeft niet alles in een keer he. Ik zeg altijd twee dingen tegen mezelf "Rome was niet in 1 dag gebouwd" en "En er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden".

Je moet geen vechter zijn, maar een doorzetter. Al doe je maar 1 ding per dag (1 video op khanacademy of een setje van sommetjes), op een gegeven zie je dat je meer kan en meer weet. Kansen zijn er om aan te grijpen, doe het niemand anders gaat het voor je doen. En het leven is oneerlijk en dat gaat nooit veranderen.

[psychodude]

Ardana schreef op maandag 24 mei 2021 @ 19:18:
[...]

Waarbij er dus zat dingen zijn die je niet zelf kunt verhelpen. Of zoek jij ook 'n zelfhulp-boek op als je 'n gebroken been hebt?

Ik ben uiteraard @Ernemmer niet, maar deel zijn mening wel dat je zelf de kansen moet aangrijpen. En niet een afwachtende houding moet aannemen.

In het geval van je gebroken been, hoef je natuurlijk niet een zelfhulp boek erbij te pakken om een kans aan te grijpen in plaats van een afwachtende houding aan te nemen. Ja, je kunt op straat blijven liggen tot iemand voorbij komt en iets voor je doet. Maar je kunt ook zelf aangrijpen om een ambulance te bellen. En indien je eenzaam in een bos ligt zonder bereik, kun je wachten tot je dood bent of op de tanden bijten en jezelf verplaatsen om hulp te zoeken.

Hetzelfde geldt voor arbeidsmogelijkheden. Het wordt veel te makkelijk door mensen op geluk afgeschoven, ik blijf er pertinent bij, onzin. Maar je moet echt proactief durven te zijn. Goede kansen komen niet zomaar op je pad. Dat is een kwestie van actief najagen. Zit je vast, wil je meer, begin met een investering in jezelf. Op lange termijn is dit de beste investering die je kunt doen. Diploma's binnen een vakgebied waar vraag naar is, binnen Nederland dan wel daarbuiten, is goud waard, in de meest letterlijke zin des woords.

En ja, je hebt een achterstand indien je dit niet direct tijdens en aansluitend na de middelbare school hebt kunnen doen, maar ook daarna kun je met extra diploma's, certificaten dan wel omscholing toch al snel meer uit het leven halen.

Enkel en alleen al door assertief te zijn en bijvoorbeeld te werken met open sollicitaties, in plaats van vacature rondes af te wachten, onderscheid je je van de rest en vergroot je je kansen. En sure, je zult ook tegenslagen op het pad tegenkomen. Maar alles, ook het sollicitatieproces, blijft een leerspel.

Daarnaast zal je ongemakkelijkheden in het leven niet uit de weg moeten gaan. Realiseer je dat de wereld groter is dan alleen Nederland.

Het niet aangrijpen van de vele mogelijkheden die er zijn, is toch vaak al snel een probleem. Vast blijven houden aan een mentaliteit dat een beter leven niet weggelegd is voor je, het vast blijven houden aan het idee dat betere arbeidsmogelijkheden buiten de eigen macht liggen. Het is echt doodzonde. Indien iemand niet gelukkig is op een plek in het leven waar hij of zij zit, dan juist moet je alles op alles zetten om daar vanaf te stappen. En echt, één van de eerste dingen die ik zo snel mogelijk uit mijn hoofd zou zetten is dat het succes van anderen weinig anders dan geluk is en dat voor jezelf beter niet tot de mogelijkheden behoort. Het leven is maakbaarder dan je denkt.

[Pizza_Boom]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:
Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker? Na 30 jaar werken ben je lichamelijk helemaal kapot, een advocaat kan tot na pensionering gewoon doorwerken. Het is nu zo dat een hoogopgeleide eerder met pensioen kan en gaat, langer leeft en financieel een stuk beter heeft dan de laagopgeleide beroepsbevolking.

Eerder met pensioen? Pensioenleeftijd is voor iedereen gelijk hoor. Ze mogen na minder jaren werken met pensioen, dat klopt. En als je zuinig met je centen bent, kan je inderdaad wat sparen om eerder te stoppen.

Over het lichaam dat kapot is, komt dat omdat men fysiek werk doet? Of omdat men na het klusje van de baas overdag in de avonduren nog een eigen klus doet? Of geloof jij dat die werkbus met aanhanger die je om 4 uur tegen komt, nog naar zijn baas gaat? Die onderweg naar moeders de vrouw voor de warme aardappelen om vervolgens daarna weer naar de volgende klus te gaan.

Het excuus dat een hoogopgeleid persoon meer mag verdienen omdat hij/zij ervoor doorgeleerd heeft vind ik stuitend. Ik krijg weleens opmerkingen 'had je maar door moeten leren', alsof iedereen ondanks hard werken naar het hoger onderwijs kan. Ik vind dat we weleens meer waardering mogen krijgen voor praktische beroepen.Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide. Studeren is niet altijd een keuze helaas.

Het zit hem natuurlijk niet alleen in doorleren of vraag en aanbod, maar ook in verantwoordelijkheid. Ik gun iedereen een prachtig salaris, maar waar ligt voor mij de trigger om mijn nek nog uit te steken, als ik ook zonder risico mijn werk kan doen? Ik werk in een aan de bouw gelieerd metaalbewerkingsbedrijf... Als er iets naar beneden komt, denk jij dat men dan eerst kijkt naar die lasser of eerst naar de berekeningen erachter? Ik doe ook nog wat calculatie (= offertes maken, verkoop e.d.). Als ik geen opdrachten binnen haal krijg ik op mijn spreekwoordelijke kloten. Als ik voor de fabriek te weinig tijd incalculeer, krijg ik dat te horen. Als ik e.e.a. verpruts, kan dat invloed hebben op het gehele bedrijfsresultaat. Als die lasser een fout maakt, moet het onderdeel misschien op nieuw. Kost wat materiaal, tijd en wat montageuren. Lastig, maar niet overkomelijk. Als ik een kommatje verkeerd zet, kan dat tonnen kosten.

We zijn inmiddels echter op het andere uiterste beland, waar iemand die fulltime werkt niet eens meer een dak boven zijn hoofd kan betalen zonder hulp van de overheid. Ook dat is een foute ontwikkeling waar imho z.s.m. een einde aan moet komen. Ik ben tegen subsidies en toeslagen voor burgers, zoals huursubsidie en zorgtoeslag. Niet omdat ik het die mensen niet gun, maar omdat het absurd is dat je hulp nodig hebt om iedere maand rond te komen. Het is hier potdomme geen Amerika waar je 3 banen neemt.

psychodude schreef op maandag 24 mei 2021 @ 01:34:
Ouders hebben zeker een belangrijke rol daarin. Of het zozeer "liefhebbend" is, staat even buiten de discussie zou ik zeggen. Belangrijkste verschil is dat er onder hoogopgeleide ouders vaak wel een zekere prestatiedruk is richting het kind. En wat je dus ook vaker ziet, is dat een schooladvies op basis van ouderlijke input omhoog wordt bijgesteld.

Mijn ouders hebben zich daar nooit mee bemoeid. Waar ze zich wel mee bemoeid hebben, is mijn schoolresultaat. Mijn moeder is het Frans en het Duits machtig. Toen ik daarvoor dus onvoldoendes ging halen, werd ik achter mijn bureautje weggeplukt en verplicht de toetsen aan de eettafel te leren. Zowel Frans als Duits. Toen ik het meest makkelijke van scheikunde verprutste (periodieke systeem), kreeg ik van mijn pa een partij op mijn falie. En zat ik braaf 3x in de week met hem dat systeem te leren. Totdat ik wel wist dat Au goud is, O zuurstof is of P voor fosfor staat. En ik wist dat broom, jood, stikstof, chloor, waterstof, zuurstof en fluor altijd in paren voorkomen als ze ongebonden zijn.

Overigens voor wat betreft een "brede" brugklas is natuurlijk een beetje de vraag wat je daaronder verstaat. Zelf zat ik in een HAVO/VWO 1 en HAVO/VWO 2. Onze paden scheiden pas in het derde jaar. En het grappige daarin is dat je zag dat nagenoeg iedereen die aanvankelijk een HAVO advies had meegekregen, door ging met HAVO. Zelfs indien ze cijfermatig eigenlijk niet onder deden voor de leerlingen die met VWO advies waren binnengekomen. Als je de kans dan niet aangrijpt, maakt een brede brugklas natuurlijk weinig verschil. Er was er maar één die ervoor gekozen had om naar VWO 3 mee door te stromen.

Grappig, bij mij is het juist omgekeerd. Doordat ik in de brede brugklas nooit een moer heb hoeven doen, heb ik nooit geleerd te leren. Met max. 10 minuten haalde ik het wel, ook het hierboven genoemde Frans, Duits o.i.d. Dat heeft mij uiteindelijk het VWO gekost.

En ik weet dat op Tweakers binnen dit soort topic de tendens vanuit enkele personen bij herhaling vaak toch al snel is om erop te blijven hameren dat een dubbeltje een dubbeltje blijft. Maar als je het mij vraagt is op het moment dat je zelf erkent dat je in het leven mogelijk niet het maximale bereikt hebt dat je eventueel bereikt zou kunnen hebben, het punt waarop je ook daadwerkelijk een verschil kan gaan maken. Denk bijvoorbeeld additionele scholing, aangrijpen van nieuwe kansen, durven te solliciteren. Maar denk daarnaast ook aan de manier waarop je je eigen kinderen opvoed, mocht je zelf de huidige situatie accepteren kun je er altijd nog in helpen om de eigen kinderen hierin vooruit te laten gaan. Stimuleer het schoolwerk. Stimuleer een hoger opleidingsniveau.

Ik heb wat weggeknipt, maar wat hierin natuurlijk scheelt, is dat ouders die de inhoudelijke kennis hebben, ook beter kunnen helpen. Mijn moeder heeft haar HBO afgemaakt, mijn vader niet maar wel dit denkniveau. Mijn mijn havo wiskunde kon hij een eind meekomen. Een ouder die analfabeet is, zal jou nooit kunnen helpen met overhoren voor Frans of Duits. Mijn ouders hebben beide avondschool gedaan. Wee mijn gebeente dat ik dat voor mijn basisopleiding niet zou doen. En ook al ben ik van de generatie prestatiebeurs, mijn ouders hebben er hard voor gewerkt om te zorgen dat ik de kans had schuldenvrij af te studeren. Nee, er was geen potje van 100k om lekker uit huis te gaan en de beest uit te hangen, maar met braaf iedere dag forensen, thuis eten e.d. was er wel voldoende budget om mijn boeken, collegegelden en andere zaken te betalen, mocht dat niet lukken vanuit de stufi. Ik hoefde niet iedere avond vakken te vullen, borden te wassen of andere kutbaantjes aan te nemen om überhaupt rond te komen. Zelfs toen ik ging werken, werd er geen kostgeld verlangd, zo lang ik maar niet alles over de balk zou gooien. Ik heb het netjes weggezet en gebruikt bij het kopen van mijn huis. Ouders blij, ik blij.

Qwerty-273 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 08:25:
"Geld maakt niet gelukkig", maar wel alles een stuk makkelijker.

Mensen die dit (kunnen) zeggen, hebben nooit geldzorgen gehad. Een teveel aan geld maakt niet gelukkig. Een te kort aan geld wel ongelukkig. Als jij miljoenen hebt, maakt 50 euro meer of minder niet uit. Als jij 50 euro per week hebt, maakt 5 euro enorm uit. Dat kan het verschil zijn tussen 1 of 2x brood eten als avondmaal. Kijk maar eens naar Steenrijk & Straatarm en soortgelijke programma's. Daar zie je duidelijk wat er gebeurt. Krijgen ze een mooi bergje zakgeld mee, wordt er eerst praktisch gedaan: Kinderen nieuwe schoenen, nieuwe winterjas, etc.

[Pizza_Boom]

psychodude schreef op maandag 24 mei 2021 @ 22:46:
[...]


Ik ben uiteraard @Ernemmer niet, maar deel zijn mening wel dat je zelf de kansen moet aangrijpen. En niet een afwachtende houding moet aannemen.

In het geval van je gebroken been, hoef je natuurlijk niet een zelfhulp boek erbij te pakken om een kans aan te grijpen in plaats van een afwachtende houding aan te nemen. Ja, je kunt op straat blijven liggen tot iemand voorbij komt en iets voor je doet. Maar je kunt ook zelf aangrijpen om een ambulance te bellen. En indien je eenzaam in een bos ligt zonder bereik, kun je wachten tot je dood bent of op de tanden bijten en jezelf verplaatsen om hulp te zoeken.

Hetzelfde geldt voor arbeidsmogelijkheden. Het wordt veel te makkelijk door mensen op geluk afgeschoven, ik blijf er pertinent bij, onzin. Maar je moet echt proactief durven te zijn. Goede kansen komen niet zomaar op je pad. Dat is een kwestie van actief najagen. Zit je vast, wil je meer, begin met een investering in jezelf. Op lange termijn is dit de beste investering die je kunt doen. Diploma's binnen een vakgebied waar vraag naar is, binnen Nederland dan wel daarbuiten, is goud waard, in de meest letterlijke zin des woords.

En ja, je hebt een achterstand indien je dit niet direct tijdens en aansluitend na de middelbare school hebt kunnen doen, maar ook daarna kun je met extra diploma's, certificaten dan wel omscholing toch al snel meer uit het leven halen.

Enkel en alleen al door assertief te zijn en bijvoorbeeld te werken met open sollicitaties, in plaats van vacature rondes af te wachten, onderscheid je je van de rest en vergroot je je kansen. En sure, je zult ook tegenslagen op het pad tegenkomen. Maar alles, ook het sollicitatieproces, blijft een leerspel.

Daarnaast zal je ongemakkelijkheden in het leven niet uit de weg moeten gaan. Realiseer je dat de wereld groter is dan alleen Nederland.

Het niet aangrijpen van de vele mogelijkheden die er zijn, is toch vaak al snel een probleem. Vast blijven houden aan een mentaliteit dat een beter leven niet weggelegd is voor je, het vast blijven houden aan het idee dat betere arbeidsmogelijkheden buiten de eigen macht liggen. Het is echt doodzonde. Indien iemand niet gelukkig is op een plek in het leven waar hij of zij zit, dan juist moet je alles op alles zetten om daar vanaf te stappen. En echt, één van de eerste dingen die ik zo snel mogelijk uit mijn hoofd zou zetten is dat het succes van anderen weinig anders dan geluk is en dat voor jezelf beter niet tot de mogelijkheden behoort. Het leven is maakbaarder dan je denkt.

Ik vind dit wel erg kort door de bocht. Natuurlijk kan je assertief zijn, maar de assertiviteit gaat er na de zoveelste afwijzing ook wel vanaf. Als jij altijd maar hoort dat je niet goed genoeg bent, zakt je motivatie. En daar is de TS nu beland. Hij heeft 10x 112 gebeld voor zijn been, 10x iemand anders gesproken en 10x te horen gekregen dat zijn been niet belangrijk genoeg is. Maar geen van deze 10 hebben hem verteld dat zijn been niet echt gebroken is, maar zwaar gekneusd. Geen van deze 10 hebben hem verteld dat hij beter de huisartsenpost kan bellen. Of dat hij een zorgtaxi moet bellen.

Zo gaat dat ook met solliciteren van TS. Hij heeft tig afwijzingen. Geen van hen vertelt hem wat hij de volgende keer beter zou kunnen doen. Geen van hem vertelt hem dat ze wellicht wel een andere functie hebben waar hij wel op past. Geen van hem vertelt hem dat die spel- en schrijffouten in zijn CV erg nadelig werken. Inmiddels is TS een aantal jaar werkeloos en krijgt hij niet eens meer een afwijzing. Die stuurt zijn CV in met de gedachte dat het toch niks wordt en wat het nou voor zin heeft, want op de vorige 500 sollicitaties heeft ie ook niks meer gehoord.

Echter, daardoor wordt op den duur ook negatief en pessimistisch. Het leven is maakbaar, maar dat blijft je alleen zien zo lang de door jou gemaakte veranderingen ook succes hebben. Sven Kramer is een topschaatser. Dat zit deels in talent en aanleg, deels in mentaliteit, maar ook in de omgeving. Hij is gestimuleerd om zich te ontwikkelen en heeft hierin succes gehad. Dat heeft hem gemotiveerd door te gaan. Als een van die zaken er niet was geweest, hadden we wellicht nooit van Kramer gehoord. Ik heb een kennis die ook in de top van de schaatswereld mee doet. Die kent die jongens als Kramer of Nuijs. Echter, hij heeft een longziekte wat hem belemmert heeft de absolute wereldtop te bereiken. Hoezo, maakbaar. Die longziekte kan hij niks aan doen en heeft hij 0 invloed op gehad. Hij trainde net zo hard en vaak, richtte zijn leven net zo strak in en hield zich net zo goed aan de schema's. Hij heeft leuk meegedaan, absoluut, maar hij heeft er altijd naast moeten werken, waar een Kramer er gewoon goed van kan leven en zich daarvoor voor de volle 100% kon richten op zijn schaatscarrière.

[Rukapul]

Pingo76 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 22:17:
Ik woon in een krot van een woning, heb net als jij amper meubels (ik slaap op een luchtbed, heb twee tafels die als buro moeten dienen en 1 stoel).

Aangezien je de tweede bent die dit noemt: wat is de reden dat je amper meubels hebt? Geld, tijd, transport, energie, iets anders?

Als er namelijk een categorie is wat gratis (tegen transportkosten) ruim voorhanden is dan zijn het meubels in mijn beleving.

* Rukapul wenst iedereen een goede nachtrust in een fatsoenlijk bed toe.

[ Voor 7% gewijzigd door Rukapul op 24-05-2021 23:08 ]

[Pingo76]

Rukapul schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:06:
[...]

Aangezien je de tweede bent die dit noemt: wat is de reden dat je amper meubels hebt? Geld, tijd, transport, energie, iets anders?

Als er namelijk een categorie is wat gratis (tegen transportkosten) ruim voorhanden is dan zijn het meubels in mijn beleving.

Domme dingen, mijn geld wegdrinken en eten. Sociaal isloment, geen familie geen vrienden. Ik heb alleen 1 kennis. Schaamte om dit in de echte wereld toe te geven, die meubels moeten wel drie trappen op kan ik niet zelf (ben vrouwtje van 160 cms). De meubels die ik heb, die twee klaptafels en een stoel heb ik zelf naar boven kunnen sjouwen en heb ik tweedehands bij een winkel bij in de buurt gekocht.

Ben wel gestopt met drinken inmiddels, mijn avonden wegdrinken hoe verleidelijk ook wil ik niet meer.

[Ardana]

psychodude schreef op maandag 24 mei 2021 @ 22:46:
[...]
Ik ben uiteraard @Ernemmer niet, maar deel zijn mening wel dat je zelf de kansen moet aangrijpen. En niet een afwachtende houding moet aannemen.

Ik deel je mening - deels. Ja, je moet kansen zoeken, actie ondernemen - binnen je mogelijkheden. En die mogelijkheden worden, jawel, mede bepaald door de kansen die je ouders je als kind gegeven hebben.

Als jij hulp vraagt omdat je keer op keer vanwege je autisme of welke reden dan ook vast loopt, en keer op keer komt die hulp niet van de grond, heb je op 'n gegeven moment geen puf meer om nóg 'n keer hulp te vragen. Als je 10x 'n baantje hebt geprobeerd, en dat steeds vast loopt, en je hebt geen idee waarom, ook al vráág je 100x waarom, is de wil op 'n gegeven moment op.

Ouders zijn degenen die naast je horen te staan, door dik en door dun, horen je te leren met tegenslagen om te gaan, aan te moedigen, te vertellen dat tegenslag er bij hoort, je te wijzen hoe het beter kan. Te helpen een positieve, veerkrachtige persoonlijkheid te worden.

Als dat mislukt is, dan kan het écht jaren duren voordat die schade ongedaan gemaakt wordt, als dat uberhaupt al lukt.

Ik heb vandaag gedouched, 't restant van gisteren gegeten, en 'n was gedaan. Dat was alles wat ik op kon brengen, en zo gaat het al weken. Ik kan niet langer dan 10 minuten naar iets kijken, soms niet eens 3 minuten, concentratieproblemen. Ik kan niks nieuws leren, geheugenproblemen.

En ik ben verre van de enige. Ja, ik kom met lotgenoten in aanraking, en een aantal daarvan zitten ook in de bijstand, net als TS. De meesten daarvan schamen zich de ogen uit de kop dat het gewoon niet lúkt. Die zul je niet zichzelf horen verdedigen.

Maar heel eerlijk: het is van de zótte DAT ze zich moeten verdedigen.

We hebben een stelsel, en dat faalt. Het meest bizarre is, dat mensen die roepen "kop op, schouders eronder, pik omhoog, gaan met die banaan!" wél vertrouwen hebben in ons falende "zorg-stelsel" (want iedereen kan toch tijdig de hulp krijgen die hij nodig heeft?) maar níet in onze sociale dienst en UWV (want die stimuleren mensen niet voldoende om aan het werk te gaan, hup, zweep erover, werken met je krent, wie niet werkt zal ook niet eten!).

Ja, ik ben een van de extremen. Maar ik ben écht niet de uitzondering die je denkt dat ik ben. Hooguit op het punt dat ik weiger me er nog langer actief voor te schamen.

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:04 ]

[Patriot]

Ardana schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:11:
[...]

Ik deel je mening - deels. Ja, je moet kansen zoeken, actie ondernemen - binnen je mogelijkheden. En die mogelijkheden worden, jawel, mede bepaald door de kansen die je ouders je als kind gegeven hebben.

Als jij hulp vraagt omdat je keer op keer vanwege je autisme of welke reden dan ook vast loopt, en keer op keer komt die hulp niet van de grond, heb je op 'n gegeven moment geen puf meer om nóg 'n keer hulp te vragen. Als je 10x 'n baantje hebt geprobeerd, en dat steeds vast loopt, en je hebt geen idee waarom, ook al vráág je 100x waarom, is de wil op 'n gegeven moment op.

Ouders zijn degenen die naast je horen te staan, door dik en door dun, horen je te leren met tegenslagen om te gaan, aan te moedigen, te vertellen dat tegenslag er bij hoort, je te wijzen hoe het beter kan. Te helpen een positieve, veerkrachtige persoonlijkheid te worden.

Als dat mislukt is, dan kan het écht jaren duren voordat die schade ongedaan gemaakt wordt, als dat uberhaupt al lukt.

Ik heb vandaag gedouched, 't restant van gisteren gegeten, en 'n was gedaan. Dat was alles wat ik op kon brengen, en zo gaat het al weken. Ik kan niet langer dan 10 minuten naar iets kijken, soms niet eens 3 minuten, concentratieproblemen. Ik kan niks nieuws leren, geheugenproblemen.

En ik ben verre van de enige. Ja, ik kom met lotgenoten in aanraking, en een aantal daarvan zitten ook in de bijstand, net als TS. De meesten daarvan schamen zich de ogen uit de kop dat het gewoon niet lúkt. Die zul je niet zichzelf horen verdedigen.

Maar heel eerlijk: het is van de zótte DAT ze zich moeten verdedigen.

We hebben een stelsel, en dat faalt. Het meest bizarre is, dat mensen die roepen "kop op, schouders eronder, pik omhoog, gaan met die banaan!" wél vertrouwen hebben in ons falende "zorg-stelsel" (want iedereen kan toch tijdig de hulp krijgen die hij nodig heeft?) maar níet in onze sociale dienst en UWV (want die stimuleren mensen niet voldoende om aan het werk te gaan, hup, zweep erover, werken met je krent, wie niet werkt zal ook niet eten!).

Ja, ik ben een van de extremen. Maar ik ben écht niet de uitzondering die je denkt dat ik ben. Hooguit op het punt dat ik weiger me er nog langer actief voor te schamen.

Wat is precies de definitie van succes in dergelijke situaties? Deze mensen krijgen toch hulp, in bepaalde mate? Ik zie bijstand wel als een vorm van hulp namelijk.

[Pizza_Boom]

Patriot schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:27:
[...]


Wat is precies de definitie van succes in dergelijke situaties? Deze mensen krijgen toch hulp, in bepaalde mate? Ik zie bijstand wel als een vorm van hulp namelijk.

Als bijstand echt hulp was geweest, zouden mensen zich niet hoeven verdedigen als ze van hun ouders een pakket boodschappen krijgen. Zou er niet met man en macht naar mogelijke fraudeurs gezocht worden. Zouden er niet allerlei voorwaarden aan gehangen worden die absurd en een inbreuk in iemands leven zijn.

[Pingo76]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:27:
[...]


Misschien zou je eens iets kunnen lezen over non-dualisme, dan leer je goed om het verleden achter je te laten, omdat je er toch niks meer aan kan doen. Dan is het ook niet meer nodig om er over na te denken en heb je het een plekje gegeven.

Flashbacks kun je niet onderdrukken of wegtoveren, die blijven komen. Op die manier blijf je geconfronteerd worden met het verleden.

[Pingo76]

Patriot schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:27:
[...]


Wat is precies de definitie van succes in dergelijke situaties? Deze mensen krijgen toch hulp, in bepaalde mate? Ik zie bijstand wel als een vorm van hulp namelijk.

Die de afgelopen 10 jaar steeds kariger wordt en waar voor het voor de bijstandsgerechtigde nou niet bepaald een pretje is om in te zitten.

[Patriot]

Pizza_Boom schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:30:
[...]
Als bijstand echt hulp was geweest, zouden mensen zich niet hoeven verdedigen als ze van hun ouders een pakket boodschappen krijgen. Zou er niet met man en macht naar mogelijke fraudeurs gezocht worden. Zouden er niet allerlei voorwaarden aan gehangen worden die absurd en een inbreuk in iemands leven zijn.

Hoe moet ik dat dan zien? Er mogen geen voorwaarden gesteld worden aan de uitkeringen? Het is ook niet echt een antwoord op de vraag.

[Ernemmer]

…

[ Voor 99% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:04 ]

[Ardana]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:27:
[...]
Misschien zou je eens iets kunnen lezen over non-dualisme, dan leer je goed om het verleden achter je te laten, omdat je er toch niks meer aan kan doen. Dan is het ook niet meer nodig om er over na te denken en heb je het een plekje gegeven.

Want jij weet het beter dan mijn therapeuten? Nee, ik denk dat ik toch liever op hen vertrouw.

[Patriot]

Pingo76 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:32:
[...]

Die de afgelopen 10 jaar steeds kariger wordt en waar voor het voor de bijstandsgerechtigde nou niet bepaald een pretje is om in te zitten.

Maar wat is dan "geen pretje", en wat moet het dan zijn?

[Pingo76]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:34:
[...]


Klopt, maar ipv in paniek te raken kan je wel leren om er goed mee om te gaan.

Schrijf gewoon eens op een papiertje

“Het verleden is geweest, ik kan er niks meer aan veranderen, er aan denken is tijdverspilling.”

En hang dit op een deur die je elke dag ziet. Met dit soort dingen kan je je onderbewustzijn trainen en kan je er op den duur beter mee omgaan.

Wat een /r/thanksimcured oplossing, als het echt zo simpel zou zijn. Dan had de geestelijke hulpverlening en de daarbij behorende medicatie niet bestaan.....

[Ernemmer]

…

[ Voor 100% gewijzigd door Ernemmer op 25-05-2021 00:05 ]

[Pizza_Boom]

Patriot schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:34:
[...]


Hoe moet ik dat dan zien? Er mogen geen voorwaarden gesteld worden aan de uitkeringen? Het is ook niet echt een antwoord op de vraag.

Natuurlijk zijn er voorwaarden nodig, maar de huidige uitkeringsgerechtigde wordt zo'n beetje behandeld als aangeschoten wild. Die moeten bij wijze van spreken een dansje in een roze tutu doen om die maand niet als fraudeur bestempeld te worden.

[ Voor 13% gewijzigd door Pizza_Boom op 24-05-2021 23:39 ]

[Ardana]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:37:
[...]
En daar ga je imo dus de fout in. Je heb er al jaren en jaren last van en het is nog niet opgelost met behulp van therapeuten. Misschien moet je dan eens iets anders proberen. Of je blijft gewoon doen wat je doet en dan veranderd er dus niks.

Ik zou het écht waarderen als je je weerhield van dit soort ongeïnformeerde, ongefundeerde semi-medische posts/adviezen. Of gewoon las wat ik geschreven heb. Ik heb geschreven dat ik vanaf 2013 tot aan 2020 gezocht heb naar passende hulp, en dat die nu eindelijk (vermoedelijk) gevonden is. En FYI: de reguliere behandeltijd is 6 tot 15 jaar, waarna er nog steeds sprake is van restklachten.

Oftewel: ik heb iedere keer wat anders geprobeerd, en het is iedere keer mislukt en in sommige gevallen zelfs erger geworden.

Zeg maar, dat het verkeerde been geamputeerd werd.

Zeggen dat ik iets anders moet doen dan luisteren naar m'n therapeuten waar ik éindelijk een beetje progress begin te boeken. Luisteren naar een niet-medicus die niet eens weet wat er aan de hand is. Nee, dat lijkt me écht heel erg verstandig,

[ Voor 11% gewijzigd door Ardana op 24-05-2021 23:41 ]

[Pingo76]

Patriot schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:35:
[...]


Maar wat is dan "geen pretje", en wat moet het dan zijn?

Ik heb er zelf niet in gezeten gelukkig, heb altijd kunnen werken. Maar door vrijwilligers werk te doen met deze mensen, heb ik wel een aantal dingen gezien. Het is vooral gericht op uitstroom en de bijstand is een vergaarbaak geworden voor mensen die er niet in horen te zitten. Maar door andere bezuinigingen (op bijv. WaJong) daar wel zijn beland. Verder hoe er met je omgegaan wordt, daar lusten de honden geen brood van het is heel onmenselijk.

[Pizza_Boom]

Ernemmer schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:37:
En daar ga je imo dus de fout in. Je heb er al jaren en jaren last van en het is nog niet opgelost met behulp van therapeuten. Misschien moet je dan eens iets anders proberen. Of je blijft gewoon doen wat je doet en dan veranderd er dus niks.

[ Voor 5% gewijzigd door Pizza_Boom op 24-05-2021 23:41 ]

[Ernemmer]

Modbreak:

knip laatste reactie in reeks met respectloze, doordrammende, trollerige van feiten gespeende 'oplossingen'

[ Voor 105% gewijzigd door Rukapul op 24-05-2021 23:45 ]

[McGryphon]

*zelfknip*

[ Voor 98% gewijzigd door McGryphon op 24-05-2021 23:48 ]

[Patriot]

Pizza_Boom schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:39:
[...]
Natuurlijk zijn er voorwaarden nodig, maar de huidige uitkeringsgerechtigde wordt zo'n beetje behandeld als aangeschoten wild. Die moeten bij wijze van spreken een dansje in een roze tutu doen om die maand niet als fraudeur bestempeld te worden.

Ik vind dit toch nog een beetje te vaag hoor, als ik eerlijk mag zijn. Ik snap wel welk sentiment je uitdraagt, maar ik heb nu vooral het idee dat het een sentiment is. Als ik bijvoorbeeld kijk naar deze informatie van de Rijksoverheid dan staan daar niet echt dingen tussen waar ik van schrik.

[Patriot]

Pingo76 schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:40:
[...]


Ik heb er zelf niet in gezeten gelukkig, heb altijd kunnen werken. Maar door vrijwilligers werk te doen met deze mensen, heb ik wel een aantal dingen gezien. Het is vooral gericht op uitstroom en de bijstand is een vergaarbaak geworden voor mensen die er niet in horen te zitten. Maar door andere bezuinigingen (op bijv. WaJong) daar wel zijn beland.

Wat is "er niet in horen te zetten" precies? Als iemand aantoonbaar recht heeft op een andere uitkering lijkt me niet dat het nodig is om in de bijstand te blijven?

Verder hoe er met je omgegaan wordt, daar lusten de honden geen brood van het is heel onmenselijk.

Hoe moet ik dat dan zien? Kun je een voorbeeld geven?

[Ex Nunc]

Ardana schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 18:58:
Ik ga nog uitgebreid reageren, maar voor nu:

Velen zien volledig niet in dat 'jezelf overeind houden' voor een aantal mensen al een full-time job is.

Eentje die minimaal net zoveel energie kost als een 40 urige werkweek - en vaak meer.

Ik hoop niet dat je hiermee denkt dat het voor anderen zo makkelijk is. Dat is ook dagelijks hiermee opstaan en naar bed gaan. Het kost kracht om van de 100 keer 99 keer weer terug te vallen of het niet te halen, maar je zet door voor jezelf. Dat kost misschien vele maanden, maar dan gaat het nog maar 98 keer fout en later 97. Steeds meer win je dus en houd je energie over. Kom je er vanaf? Waarschijnlijk nooit, maar je kunt er prima mee leven als je de wil hebt om elke dag er het beste van te maken. Heb ik nog kans op een glansrijke carrière? Vast niet en ben op mijn best vast erg middelmatig, maar ik lever elke dag wat ik kan. En dat gaat steeds beter, want elke dag komt er weer een stukje energie bij.

McGryphon schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:48:
*zelfknip*

Niet om flauw te doen, maar meestal is het wel zo simpel. Ik kreeg deze als aanrader en is ook simpel:

YouTube: Bob Newhart-Stop It

Het zet je iig aan het nadenken over waarom je zo moeilijk doet over alles, alles overdenken waarom dit, waarom dat. TS geeft ook alleen maar dit soort excuses en reageert niet inhoudelijk op adviezen oid.

Het antwoord op de vraag is al meermaals gegeven, bepalen ze het? Nee, misschien beïnvloeden in meer of mindere mate. In hoeverre je jou dat op de kop laat zitten, is volledig aan jezelf.

Hoe je dat verder invult laat ik maar zitten hier, want ik heb het idee dat dit topic nergens heen gaat. TS heeft een bot gegooid en nu buitelt iedereen over elkaar heen. Misschien het doel van dit topic?

[GoldenSample]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 00:25:
[...]


Ik vind dit toch nog een beetje te vaag hoor, als ik eerlijk mag zijn. Ik snap wel welk sentiment je uitdraagt, maar ik heb nu vooral het idee dat het een sentiment is. Als ik bijvoorbeeld kijk naar deze informatie van de Rijksoverheid dan staan daar niet echt dingen tussen waar ik van schrik.

Tja dat lijstje is natuurlijk nogal vaag en in die vaagheid zit hem precies de crux. Je krijgt te maken met een instantie die alles over het algemeen zo hardvochtig, onbegrijpend en nodeloos bot probeert door te drukken. Dit resulteert dan in de voorbeelden zoals de straatveger in rotterdam die zijn oude straatveegbaan als 'werkervaringsplek' moest gaan doen of mensen die bij de Post voor minder dan het minimum loon pakketten sorteren. Vooral op het moment dat je meerdere problemen hebt (puur geld gebrek is er daar al één voor) hoef je op 0,0 begrip te rekenen, buigen of barsten. Dit soort dingen is altijd lekker makkelijk oordelen als voor de rest je huis, financiën, kinderen, partner, gezondheid etc. allemaal voor elkaar is en we vanuit de hoogopgeleiden ivoren toren kunnen toeteren. Op het moment dat er aan één van die dingen iets schort wat aandacht op slurpt wordt het al snel lastiger.

Overigens vind ik deze wel heel erg triest:

u moet bereid zijn om te verhuizen als het niet mogelijk is om binnen 3 uur reizen per dag werk te vinden. Maar wel ergens anders voor tenminste een jaar met een beloning tenminste net zo hoog als de bijstand;

Ex Nunc schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 00:44:
[...]


Ik hoop niet dat je hiermee denkt dat het voor anderen zo makkelijk is. Dat is ook dagelijks hiermee opstaan en naar bed gaan. Het kost kracht om van de 100 keer 99 keer weer terug te vallen of het niet te halen, maar je zet door voor jezelf. Dat kost misschien vele maanden, maar dan gaat het nog maar 98 keer fout en later 97. Steeds meer win je dus en houd je energie over. Kom je er vanaf? Waarschijnlijk nooit, maar je kunt er prima mee leven als je de wil hebt om elke dag er het beste van te maken. Heb ik nog kans op een glansrijke carrière? Vast niet en ben op mijn best vast erg middelmatig, maar ik lever elke dag wat ik kan. En dat gaat steeds beter, want elke dag komt er weer een stukje energie bij.


[...]


Niet om flauw te doen, maar meestal is het wel zo simpel. Ik kreeg deze als aanrader en is ook simpel:

YouTube: Bob Newhart-Stop It

Het zet je iig aan het nadenken over waarom je zo moeilijk doet over alles, alles overdenken waarom dit, waarom dat. TS geeft ook alleen maar dit soort excuses en reageert niet inhoudelijk op adviezen oid.

Het antwoord op de vraag is al meermaals gegeven, bepalen ze het? Nee, misschien beïnvloeden in meer of mindere mate. In hoeverre je jou dat op de kop laat zitten, is volledig aan jezelf.

Hoe je dat verder invult laat ik maar zitten hier, want ik heb het idee dat dit topic nergens heen gaat. TS heeft een bot gegooid en nu buitelt iedereen over elkaar heen. Misschien het doel van dit topic?

Gefeliciteerd dat het bij jou 'werkt', dat je projecteert op andere dat het zelfde werkt is wat egocentrisch imho.

Zeg dat ook altijd als het op veiligheid op m'n werk komt, of mensen die een gordel om doen in de auto: JUST DON'T FUCK UP! toch blijven mensen ongelukken maken, van ladders vallen etc. etc. Bij mij werkt het prima.

[ Voor 36% gewijzigd door GoldenSample op 25-05-2021 01:02 ]

[faust2016]

Wow.

Net dit topic van begin tot eind gelezen.
Wat een ontstellende hoeveelheid reacties over dat HIJ niet WIL maar wel KAN, en meer van dat soort praat. De TS doet een aantal keer aanzet om een interessante discussie te hebben. Ik lees in zijn posts gedachtegangen over het kansen (opvoeding, scholing) en beloningen (arts versus schoonmaker). Maar in plaats van een inhoudelijke discussie te voeren, reduceert een groot aantal posters de TS tot bijstandstrekker die niet hard genoeg zijn best doet om zijn 'succes' te halen. Wat dat succes dan ook mag zijn.

Ik ga ervan uit dat het meest een soort van goedbedoeld advies is, maar van die posts met 'JIJ' en kunnen/willen gaan mijn nekharen overeind staan.

Het sociale vangnet is er niet voor niets. Het is niet altijd een kwestie van net wat harder willen. Fijn voor een aantal posters die hier hun verhaal delen dat ze ondanks hun moeilijke opvoeding/jeugd een plekje hebben gevonden. Dat kan een inspiratie zijn, maar jouw situatie is niet de zijne.
En wat dat plekje is moet prodesk toch lekker zelf uit zoeken. Ik heb niet het idee dat het topic met dat idee is gestart.

Om weer even terug te komen op de vraag die in de topicstart gesteld wordt: Ja, natuurlijk hebben ouders een enorme invloed. Ik luisterde laatst een interessante podcast hierover https://open.spotify.com/...54pg&utm_source=copy-link

Gaat over dat keuzevrijheid niet bestaat, en dat je pad in het leven al vast ligt*. Dat het daarom oneerlijk is om verschillen te hebben in beloningen/salarissen.
Overigens weet ik nog niet of ik het helemaal met het standpunt van de geinterviewde filosoof eens ben, maar het is zeker een interessante invalshoek. Titel van het besproken boek is "Waarom schurken pech hebben en helden geluk".

*Dat wil dus zeker niet zeggen dat het al vaak aangehaalde dubbeltje geen kwartje kan worden, alleen dat je eigen invloed vrijwel nihil is.
En dat wil dan weer niet zeggen dat je achterover kan gaan leunen op de bank.. Maar dat leggen ze in de podcast weer net wat beter uit dan ik hier in drie zinnen kan.

[psychodude]

Pizza_Boom schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:04:
[...]
Zo gaat dat ook met solliciteren van TS. Hij heeft tig afwijzingen. Geen van hen vertelt hem wat hij de volgende keer beter zou kunnen doen. Geen van hem vertelt hem dat ze wellicht wel een andere functie hebben waar hij wel op past. Geen van hem vertelt hem dat die spel- en schrijffouten in zijn CV erg nadelig werken. Inmiddels is TS een aantal jaar werkeloos en krijgt hij niet eens meer een afwijzing. Die stuurt zijn CV in met de gedachte dat het toch niks wordt en wat het nou voor zin heeft, want op de vorige 500 sollicitaties heeft ie ook niks meer gehoord.

En dat alles blijft toch echt items die een persoon zelf aan kan pakken. Na sollicitatie 10-20, stap naar een sollicitatie training. Laat je brief beoordelen door anderen, je CV idem dito. Door oud collega's, vrienden, familie of indien dit alles niet beschikbaar is, online. Als ook verder tijdens je sollicitatie training.

Werk aan je netwerk, houd relaties met oud collega's intact. Schrijf je in bij een uitzendbureau in je branche. Ook al is het werk vaak maar tijdelijk, gebruik het om je netwerk uit te breiden.

Wees ook assertief op de afwijzing. Ja, veel respons is vaak gewoon standaard. Ken ik ook. Stuur een dag of 2 later een mail terug, wees beleefd, bedank vopr de tijd en vraag of ze eventueel nadere duiding willen geven en je gaat echt bij meer dan 0 respons krijgen om mee aan de slag te kunnen gaan.

Blijf jezelf daarnaast verder ontwikkelen, vergroot je inzetbaarheid. Haal relevante certificaten binnen je branche of school je eventueel om. En indien het werk binnen je branche binnen Nederland beperkt is, behaal de nodige (taal)certificaten om over de grens aan de slag te kunnen gaan.

Pizza_Boom schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:04:
Echter, daardoor wordt op den duur ook negatief en pessimistisch. Het leven is maakbaar, maar dat blijft je alleen zien zo lang de door jou gemaakte veranderingen ook succes hebben. Sven Kramer is een topschaatser. Dat zit deels in talent en aanleg, deels in mentaliteit, maar ook in de omgeving. Hij is gestimuleerd om zich te ontwikkelen en heeft hierin succes gehad. Dat heeft hem gemotiveerd door te gaan. Als een van die zaken er niet was geweest, hadden we wellicht nooit van Kramer gehoord. Ik heb een kennis die ook in de top van de schaatswereld mee doet. Die kent die jongens als Kramer of Nuijs. Echter, hij heeft een longziekte wat hem belemmert heeft de absolute wereldtop te bereiken. Hoezo, maakbaar. Die longziekte kan hij niks aan doen en heeft hij 0 invloed op gehad. Hij trainde net zo hard en vaak, richtte zijn leven net zo strak in en hield zich net zo goed aan de schema's. Hij heeft leuk meegedaan, absoluut, maar hij heeft er altijd naast moeten werken, waar een Kramer er gewoon goed van kan leven en zich daarvoor voor de volle 100% kon richten op zijn schaatscarrière.

Ja, en als naast het worden van Sven Kramer op je wensenlijstje staat om astronaut, koning of superheld te worden, is het gewoon tijd om een meer volwassen ambitie in het leven neer te zetten.

Ardana schreef op maandag 24 mei 2021 @ 23:11:
[...]
Ik heb vandaag gedouched, 't restant van gisteren gegeten, en 'n was gedaan. Dat was alles wat ik op kon brengen, en zo gaat het al weken. Ik kan niet langer dan 10 minuten naar iets kijken, soms niet eens 3 minuten, concentratieproblemen. Ik kan niks nieuws leren, geheugenproblemen.

En hoewel ik niet in twijfel zal trekken dat je dit zelf gelooft, moet je ook onder ogen zien dat je:

De tijd hebt gehad voor een ruime 45000 tweaker.net posts. Dat je posts zeer zeker niet alleen maar rappe one liners zijn maar vaak toch echt inhoud hebben, en een voorzichtige schatting van 1 - 2 uur per dag daarmee toch echt gevuld zal worden, als al niet meer. Dat je nota bene in staat bent gebleven om ondertussen bijna 5 jaar lang als vrijwilliger te functioneren binnen een team als moderator binnen één van Nederlands grootste online communities op het gebied van tech, maar ook onderwerpen daarbuiten.

Tot op zekere hoogte lijkt je daarin toch echt meer te lukken dan dat je jezelf credits voor lijkt te geven. Sta je niet gewoon jezelf teveel in de weg?

[McGryphon]

Ex Nunc schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 00:44:
[...]


Niet om flauw te doen, maar meestal is het wel zo simpel. Ik kreeg deze als aanrader en is ook simpel:

Mijn bijna 25 jaar aan GGZ-geschiedenis zeggen dat het best wel vaak helemaal niet zo simpel is. En daarin ben ik zeker niet uniek.

Als tegen jezelf herhalen, "gebeurd is gebeurd en ik kan er nu toch niks meer aan veranderen", significante invloed heeft op je welzijn, dan is er geen sprake van serieuze PTSS of aanverwante. Want als dat wel zo is is het in het merendeel van de gevallen juist contraproductief om er zo mee om te gaan.

En vanuit je eigen relatief mentaal gezonde positie redeneren dat serieus beschadigde mensen "zich er maar gewoon overheen moeten zetten"? Dat dat zo door de maatschappij geaccepteerd wordt, en zelfs door instanties als UWV als leidraad gehanteerd wordt, maakt mijn leven en dat van vele anderen enorm veel zwaarder.

En nee, ik ben niet werkloos. Maar ik ben in 2017 bij het UWV ziekgemeld en ik zit nog steeds te wachten op een uitspraak van de rechter. Want er zál toch eens een euro naar iemand toe gaan die het niet verdient. Nee, dan kunnen we beter tonnen aan kosten maken per casus om te zorgen dat we zeker niet per ongeluk mensen belonen voor het zich aan te stellen. Ze moeten maar gewoon normaal doen en gaan werken.

[ Voor 36% gewijzigd door McGryphon op 25-05-2021 07:58 ]

[Lordy79]

Ervan uitgaande dat dit topic niet vol ervaren psychologen zit vind ik de kritiek op mensen hun trauma's wel aanmatigend.
Zelf ben ik redelijk ongeschonden door mijn jeugd heen gekomen hoewel mijn ouders scheidden en ik er pas rond mijn 40e achter kwam dat mijn moeder al bijna 40 jaar alcoholiste was.

Het probleem is dat er ruwweg vier groepen zijn met problemen die hen blijven achtervolgen
1. Mensen die zich erin wentelen als een varken in modder en de slachtofferrol heerlijk vinden.
2. Mensen die er wel uit willen komen maar het niet kunnen zonder heel veel hulp.
3. Mensen die er gelukkig wel uit geraken.
4. Mensen die zo beschadigd zijn dat ze er niet uit kunnen komen.

Ik ken/kende mensen uit alle vier groepen.

Die eerste groep is vrijwel niet meer te helpen maar de schade kan wel doorgegeven worden aan een nieuwe generatie.
De derde groep is natuurlijk positief.

Maar de tweede groep is het interessantst en daar zou de maatschappij alles op alles moeten zetten om die mensen te helpen. Niet alleen uit lankmoedigheid maar ook omdat de maatschappij er zelf beter van wordt!
Mensen kunnen echt trauma's hebben waar ze tientallen jaren later nog last van hebben en zeggen dat als therapie niet helpt dat ze iets anders moeten proberen is echt te kort door de bocht.

We leven in een tijd van ongekende welvaart en Nederland is daarin nog een uitschieter naar boven. Er is dus voldoende geld maar de vraag is hoe je dat vrij maakt zonder dat het wordt verspild. En dat weet ik écht niet.

Dan even terug naar het onderwerp: ouders moeten kinderen opvoeden en helaas zijn dat ouders die dat niet willen of niet kunnen. Voorbeelden zijn gegeven in dit topic waar ook uit blijkt dat dit vreselijke gevolgen kan hebben dat generaties kan doorwerken. Hoe lossen we dit op?

[Lordy79]

Dan nog mijn eigen ervaring met stress...

Vorig jaar ben ik op zakelijk gebied op een gruwelijke manier belazerd door iemand en laten we zeggen dat me dat een jaarinkomen heeft gekost.
Die centen kunnen me gestolen worden (dat zijn ze al) maar het heeft me echt letterlijke slapeloze nachten opgeleverd. Ik probeer uit elke ervaring iets positiefs te halen, ook vanwege mijn religieuze overtuiging, en een van de dingen die ik denk ik heb geleerd is minder "niet lullen maar poetsen en zand erover en gebeurd is gebeurd" te oordelen over mensen.

[McGryphon]

psychodude schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 07:23:
[...]


En hoewel ik niet in twijfel zal trekken dat je dit zelf gelooft, moet je ook onder ogen zien dat je:

De tijd hebt gehad voor een ruime 45000 tweaker.net posts. Dat je posts zeer zeker niet alleen maar rappe one liners zijn maar vaak toch echt inhoud hebben, en een voorzichtige schatting van 1 - 2 uur per dag daarmee toch echt gevuld zal worden, als al niet meer. Dat je nota bene in staat bent gebleven om ondertussen bijna 5 jaar lang als vrijwilliger te functioneren binnen een team als moderator binnen één van Nederlands grootste online communities op het gebied van tech, maar ook onderwerpen daarbuiten.

Tot op zekere hoogte lijkt je daarin toch echt meer te lukken dan dat je jezelf credits voor lijkt te geven. Sta je niet gewoon jezelf teveel in de weg?

Het probleem voor veel mensen is niet dat ze helemaal niks kunnen, het is dat de belastbaarheid onvoldoende en/of inconsistent is.

Om het even op mezelf te betrekken; ik kan ook verschrikkelijk veel dingen, beter dan een hoop andere mensen. Ik heb dagen dat ik ontzettend veel gedaan krijg, helemaal in de groove ben, en ik van 8 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds gepassioneerd bezig kan zijn.

Ik heb echter ook dagen dat 4 uur werk al genoeg is om volledig uitgeblust thuis te komen, en nergens meer de energie en concentratie voor op te kunnen brengen buiten misschien basale huishoudelijke zaken.

Die laatste dagen zijn er meer dan die eerste. Soms heb ik weken of zelfs maanden die zo moeizaam gaan. En het doet op zulke momenten verschrikkelijk pijn als mensen me dan vertellen, kom op joh, niet zo moeilijk doen. Eerder kon je het ook, schouders er onder, gewoon doorgaan. Even doorbijten.

Ik durf met zekerheid te stellen dat ik bijna elke dag van mijn leven meer moeite doe, meer energie er in steek zaken te verbeteren, harder mijn best doe om op een sociaal-maatschappelijk niveau te presteren waarmee ik mezelf kan onderhouden, dan dat al die mensen ooit in hun leven hebben moeten doen. Maar ja, dat ziet men niet.

Men ziet dat ik vastloop op het aflezen van zaagmaten op een A4'tje, en dan is de reactie niet, "oh, wat gebeurt hier, kan ik ergens mee helpen?". Dan is de reactie, "hoezo gaat dat nou weer fout, het staat daar toch gewoon op het papier? Je hoeft de machine maar in te stellen! Even focusen, kom op, zo moeilijk is het niet!"

Echt waar, het wordt hier in Nederland afgestraft om goede dagen te hebben. Want het zit er bij zo veel mensen zo diep in om, als mensen vastlopen of slecht functioneren, direct te wijzen op dat het eerder beter ging en nu ook maar weer beter moet, dat de menselijke maat volledig afwezig is voor mensen die niet altijd op 100% functioneren.

Iemand die elke dag opnieuw niks voor elkaar krijgt vanwege een zichtbare handicap, daarvoor hebben mensen compassie. Iemand die regelmatig goede dagen heeft, aan de beterende hand is, maar een keer terugvalt en een moeizame dag op werk heeft, die wordt verweten dat ie zich niet aan moet stellen, dat ie echt wel dingen kan, gewoon beter je best doen, doe jezelf toch niet zo tekort.

Ik ken je, ik weet dat je het niet vervelend bedoelt, maar wat je nu schrijft en de manier waarop vind ik toch niet fijn.

Dit is namelijk precies wat het UWV ook doet bij het afwijzen van uitkeringen. Oh, maar in 2012 deed je 40 uur per week vrijwilligerswerk in de zomer, dus we vinden dat je nu niet arbeidsongeschikt bent. Ga maar gewoon werken jij, da's goed voor je.


En voor degenen die zich afvragen, is dit niet offtopic?
Ik werk weken van 16 uur en een van de hoofdredenen dat ik zo beperkt belastbaar ben is dat ik uit noodzaak bij mijn ouders woon en nergens heen kan. Mijn ouders, die me sinds mijn basisschooltijd niet of nauwelijks hebben gesteund in wat fout ging in mijn leven, die nergens begrip voor hebben, met wij bijna alle interacties negatief en afbrekend zijn.

Extra fijn, "je moet je er overheen zetten", als je nog steeds in de situatie zit en niet weg kan. Ja, ik kan me aanmelden bij de daklozenopvang. En maandenlang vechten om überhaupt dáár erkend te worden als zelfs maar hulpvragend. Om in een andere ontzettend ongezonde situatie terecht te komen dan waar ik nu zit.

Er wordt geen "hulp geboden" in Nederland. Het is mogelijk hulp te krijgen. Maar lang niet voor iedereen, nooit op korte termijn, en elk jaar minder. Ik durf er alles wat ik wèl heb onder te verwedden dat de "fraudebestrijdingsmaatregelen" van het afgelopen decennium nu al veel meer geld hebben gekost dan opgeleverd, en zelfs al zou nu met een knip van de vingers het oude stelsel hersteld worden, zitten we nog wel een aantal jaren met de nasleep hiervan.

[ Voor 17% gewijzigd door McGryphon op 25-05-2021 08:19 ]

[Lordy79]

McGryphon schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:11:
[...]


Men ziet dat ik vastloop op het aflezen van zaagmaten op een A4'tje, en dan is de reactie niet, "oh, wat gebeurt hier, kan ik ergens mee helpen?". Dan is de reactie, "hoezo gaat dat nou weer fout, het staat daar toch gewoon op het papier? Je hoeft de machine maar in te stellen! Even focusen, kom op, zo moeilijk is het niet!"

Hoe zou dit probleem opgelost kunnen worden? Als je op een rustige positieve manier aangeeft wat het probleem is en men jou misschien zou kunnen helpen, hoe reageert met dan? Vol ongeduld?
Ik heb een medewerker die als hij een fout maakt bijna huilend zijn salarisverhoging in wil leveren. De beste jongeman (jaar of 28) is sociaal niet handig en heeft weinig zelfvertrouwen. Hij doet zijn werk goed en krijgt die feedback ook. Maar aangeboden cursussen sociale vaardigheden of het kweken van meer zelfvertrouwen worden vriendelijk maar subiet afgewezen.

[McGryphon]

Lordy79 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:19:
[...]

Hoe zou dit probleem opgelost kunnen worden? Als je op een rustige positieve manier aangeeft wat het probleem is en men jou misschien zou kunnen helpen, hoe reageert met dan? Vol ongeduld?
Ik heb een medewerker die als hij een fout maakt bijna huilend zijn salarisverhoging in wil leveren. De beste jongeman (jaar of 28) is sociaal niet handig en heeft weinig zelfvertrouwen. Hij doet zijn werk goed en krijgt die feedback ook. Maar aangeboden cursussen sociale vaardigheden of het kweken van meer zelfvertrouwen worden vriendelijk maar subiet afgewezen.

Daar wordt al jaren aan gewerkt. Ik werk nu in een kleine werkplaats, met collega's die me intussen kennen, en zo niet begrijpen, op zijn minst accepteren dat ik af en toe zulke dagen heb. En hoe het verder opgelost kan worden... Tsja, daar zijn al heel wat jaren heel wat psychologen mee bezig. Daar is geen eenduidig antwoord op, niet voor mijn specifieke situatie en al helemaal niet in zijn algemeenheid.

Wellicht kom ik hier later in meer detail op terug, maar nu moet ik me klaar gaan maken voor werk, anders ben ik straks te laat en hebben we dat gedoe weer

[Pizza_Boom]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 00:25:
Ik vind dit toch nog een beetje te vaag hoor, als ik eerlijk mag zijn. Ik snap wel welk sentiment je uitdraagt, maar ik heb nu vooral het idee dat het een sentiment is. Als ik bijvoorbeeld kijk naar deze informatie van de Rijksoverheid dan staan daar niet echt dingen tussen waar ik van schrik.

Welke verhalen wil je horen. Juist die vaagheid is, zoals @GoldenSample al aangeeft, de hele crux. Juist daarom blijft het UWV zo'n vervelende organisatie om mee te werken en vooral om van afhankelijk te zijn.

Maar welke verhalen wil je dan wel horen? Dat van iemand die zowel in het bedrijfsleven werkzaam is, als bevoegd docent en door een faillissement op straat komen te staan in mei/juni en ondanks dat ze per 1 september een baan als leraar hebben, nog op sollicitatiecursus e.d. gestuurd worden? Die school gaat je echt niet eerder aannemen.
Of dat van die mensen die na 25 tot 35 jaar ploegendienst overtallig werden en verplicht werkervaring moesten gaan opdoen in een kringloopwinkel, zodat ze leerden hoe je in het werkzame leven moet funktioneren? Of die straatveger die al genoemd werd? Dat is niet alleen UWV, maar zodra je bij de overheid op het verkeerde lijstje staat (en dat kom je dus schijnbaar vrij snel) word je leven tot een hel gemaakt.

psychodude schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 07:23:
En dat alles blijft toch echt items die een persoon zelf aan kan pakken. Na sollicitatie 10-20, stap naar een sollicitatie training. Laat je brief beoordelen door anderen, je CV idem dito. Door oud collega's, vrienden, familie of indien dit alles niet beschikbaar is, online. Als ook verder tijdens je sollicitatie training.

|Eventjes kijken: Zijn ouders vonden het allemaal niet nodig. Vrienden heeft ie niet/nauwelijks. Familie zal wel hetzelfde denken als de ouders. Oud collega's heeft ie ook niet (gebrek aan werkervaring). Online (hier dus) wordt ie afgefakkeld dat ie zich aanstelt. Ja, goede opties.

Werk aan je netwerk, houd relaties met oud collega's intact. Schrijf je in bij een uitzendbureau in je branche. Ook al is het werk vaak maar tijdelijk, gebruik het om je netwerk uit te breiden.

Heb jij wel eens via een uitzendbureau ongeschoold werk gedaan? Daar ben je een nummer. Niks netwerk opbouwen, buffen en daarna oprotten. Daarbij zitten de meeste van de mensen met wie je werkt er helemaal niet op te wachten.

Ja, en als naast het worden van Sven Kramer op je wensenlijstje staat om astronaut, koning of superheld te worden, is het gewoon tijd om een meer volwassen ambitie in het leven neer te zetten.

Je mist duidelijk het punt. Het ging mij erom dat iemand riep dat het leven volledig maakbaar was en je successen volledig in je eigen hand liggen. Het krijgen van een ziekte en daardoor niet kunnen presteren zou daarmee dus ook in je eigen hand liggen.

[Pingo76]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 00:25:
[...]


Ik vind dit toch nog een beetje te vaag hoor, als ik eerlijk mag zijn. Ik snap wel welk sentiment je uitdraagt, maar ik heb nu vooral het idee dat het een sentiment is. Als ik bijvoorbeeld kijk naar deze informatie van de Rijksoverheid dan staan daar niet echt dingen tussen waar ik van schrik.

Wat dacht je van het "Werk Loont Traject" 20 uur werken voor je uitkering? Wordt je ingezet voor je bijstand en pik je dus een normale baan in, waar een normaal salaris bij hoort. Een hele mooie bezuinigingsmaatregel voor bedrijven. Die huren zo iemand in, wordt het tijd om zo een persoon aan te nemen dan is het "sorry je past niet in het team".

Beveiligingsmedewerkers bij uitkeringsinstanties die misbruik maken van hun macht, die bijv. (echt gebeurd waar ik bij was) denken te mogen bepalen hoe lang een bijstandsgerechtigde achter een computer van de gemeente mag zitten. Ik heb een klacht moeten indienen sindsdien zijn de beveiligingsmedewerkers op hun hoede als ze mij zien.

Vergis je niet, in de bijstand zitten mensen die niet weerbaar zijn hun rechten vaak niet kennen en er zijn aasgieren die daar goed gebruik van maken.

[Patriot]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:31:
[...]
Welke verhalen wil je horen. Juist die vaagheid is, zoals @GoldenSample al aangeeft, de hele crux. Juist daarom blijft het UWV zo'n vervelende organisatie om mee te werken en vooral om van afhankelijk te zijn.

Maar welke verhalen wil je dan wel horen? Dat van iemand die zowel in het bedrijfsleven werkzaam is, als bevoegd docent en door een faillissement op straat komen te staan in mei/juni en ondanks dat ze per 1 september een baan als leraar hebben, nog op sollicitatiecursus e.d. gestuurd worden? Die school gaat je echt niet eerder aannemen.
Of dat van die mensen die na 25 tot 35 jaar ploegendienst overtallig werden en verplicht werkervaring moesten gaan opdoen in een kringloopwinkel, zodat ze leerden hoe je in het werkzame leven moet funktioneren? Of die straatveger die al genoemd werd? Dat is niet alleen UWV, maar zodra je bij de overheid op het verkeerde lijstje staat (en dat kom je dus schijnbaar vrij snel) word je leven tot een hel gemaakt.

Dat van die straatveger is schrijnend en voor zover ik nu kan beoordelen, ook op basis van wat er op die pagina staat, is dat niet (meer?) toegestaan. Van de andere voorbeelden die je noemt mis ik een beetje de aansluiting met je conclusie. Is het een hel om naar een sollicitatiecursus te gaan waar je niks aan hebt?

[...]
|Eventjes kijken: Zijn ouders vonden het allemaal niet nodig. Vrienden heeft ie niet/nauwelijks. Familie zal wel hetzelfde denken als de ouders. Oud collega's heeft ie ook niet (gebrek aan werkervaring). Online (hier dus) wordt ie afgefakkeld dat ie zich aanstelt. Ja, goede opties.

't is niet alsof hij nu afgefakkeld wordt bij het vragen om hulp bij sollicitatie.

[ Voor 0% gewijzigd door Patriot op 25-05-2021 10:21 . Reden: typo ]

[Pizza_Boom]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 09:43:
Dat van die straatgever is schrijnend en voor zover ik nu kan beoordelen, ook op basis van wat er op die pagina staat, is dat niet (meer?) toegestaan. Van de andere voorbeelden die je noemt mis ik een beetje de aansluiting met je conclusie. Is het een hel om naar een sollicitatiecursus te gaan waar je niks aan hebt?

Ik mag toch hopen dat je zelf ook wel inziet dat het absurd is om iemand die 25 tot 35 jaar ploegendienst heeft gelopen een werkervaringstraject in een kringloopwinkel te laten doen, om zo in een werkritme te komen? Of dat het absurd is om iemand die al ander werk heeft na tig jaar werken en nog nooit werkeloos is geweest tot dat moment, op sollicitatiecursus te sturen? Het zijn de sprekende voorbeelden van de absurde gedachtengang bij het UWV en de aasgieren die er misbruik van maken. En oh wee als je je beklaagt over bijvoorbeeld het werkervaringstraject, dan word je al lastig en/of vervelend/ongemotiveerd bestempeld en krijg je als klap op de vuurpijil een strafkorting op je uitkering (die al niet hoog is).

't is niet alsof hij nu afgefakkeld wordt bij het vragen om hulp bij sollicitatie.

Nee, true. Hem wordt alleen maar gezegd dat ie gewoon wat positiever moet doen, wat assertiever moet zijn, niet bestaande oudcollega's moet vragen en dergelijke. Zoals al gezegd wordt, de meeste oplossingen passen prima in /r/thanksimcured. Dat noem ik voor het gemak wel affakkelen.

[psychodude]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:31:
|Eventjes kijken: Zijn ouders vonden het allemaal niet nodig. Vrienden heeft ie niet/nauwelijks. Familie zal wel hetzelfde denken als de ouders. Oud collega's heeft ie ook niet (gebrek aan werkervaring). Online (hier dus) wordt ie afgefakkeld dat ie zich aanstelt. Ja, goede opties.

Hij wordt hier helemaal niet afgefakkeld. Sterker nog, als hij hier uit hulp vraag een CV geanonimiseerd post en motivatiebrief, denk ik dat er best meerdere van ons zijn die bereid zijn hem erin te helpen.

Natuurlijk kun je zoals jezelf een negatieve attitude vasthouden, maar dan wordt het hem sowieso natuurlijk niet.

Pizza_Boom schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:31:
Heb jij wel eens via een uitzendbureau ongeschoold werk gedaan? Daar ben je een nummer. Niks netwerk opbouwen, buffen en daarna oprotten. Daarbij zitten de meeste van de mensen met wie je werkt er helemaal niet op te wachten.

Ik niet, partner wel, heeft contact behouden met enkelen. Kan het dan ook alleen maar oneens zijn. Maar zal vast wel weer het commentaar zoals altijd krijgen, n=1. Onzin.

Pizza_Boom schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 08:31:
Je mist duidelijk het punt. Het ging mij erom dat iemand riep dat het leven volledig maakbaar was en je successen volledig in je eigen hand liggen. Het krijgen van een ziekte en daardoor niet kunnen presteren zou daarmee dus ook in je eigen hand liggen.

Nee, het krijgen van een ziekte ligt grotendeels niet in eigen hand. Maar de manier waarop je hierop akteert wel.

[Patriot]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 09:49:
[...]
Ik mag toch hopen dat je zelf ook wel inziet dat het absurd is om iemand die 25 tot 35 jaar ploegendienst heeft gelopen een werkervaringstraject in een kringloopwinkel te laten doen, om zo in een werkritme te komen?

Zo iemand staat toch niet ineens patsboem van het één op het andere moment een "werkervaringstraject" te doen? De vorm laat dan misschien wat te wensen over, maar waarom is het zo absurd en "hels" dat iemand uiteindelijk wat van dat vrijwilligerswerk staat te doen?

Of dat het absurd is om iemand die al ander werk heeft na tig jaar werken en nog nooit werkeloos is geweest tot dat moment, op sollicitatiecursus te sturen?

Die persoon is toch ook al lange tijd bezig met solliciteren? Daar gaat toch ook iets mis? Die persoon is misschien "nog nooit werkeloos" geweest, maar dat past toch niet bij het hebben van een bijstandsuitkering? Of zie ik dat verkeerd? Ik heb namelijk het idee dat als je in de bijstand zit, je al een tijdje bezig bent. Klopt dat niet?

Het zijn de sprekende voorbeelden van de absurde gedachtengang bij het UWV en de aasgieren die er misbruik van maken. En oh wee als je je beklaagt over bijvoorbeeld het werkervaringstraject, dan word je al lastig en/of vervelend/ongemotiveerd bestempeld en krijg je als klap op de vuurpijil een strafkorting op je uitkering (die al niet hoog is).

Maar wat is dan beklagen? Want als je daar je mening over uit en het staat ze niet aan en je krijgt meteen minder, dan ben ik met je eens dat ze dat te makkelijk kunnen doen.

[...]
Nee, true. Hem wordt alleen maar gezegd dat ie gewoon wat positiever moet doen, wat assertiever moet zijn, niet bestaande oudcollega's moet vragen en dergelijke. Zoals al gezegd wordt, de meeste oplossingen passen prima in /r/thanksimcured. Dat noem ik voor het gemak wel affakkelen.

Maar de insteek van de discussie is ook heel erg anders, dan is het veel logischer dat er zulke reacties komen. Als hij zulke reacties krijgt op het moment dat hij bijv. een sollicitatiebrief laat controleren op spelfouten dan is het al een heel ander verhaal.

[defiant]

Het probleem is dat dit soort kwesties het gevolg zijn van politiek ideologische visie op de arbeidsmarkt en de verzorgingsstaat. Er is een soort combinatie ontstaan van een ideologie van zelfredzaamheid en meritocratie als uitgangspunt voor hoe de samenleving functioneert in combinatie met een protestantse houding ten opzichte van werk.

Het probleem is dat er an sich niet zoveel mis is met het verlangen dat mensen zoveel mogelijk participeren in de maatschappij, het gaat mis bij de (imho) giftige combinatie van zelfredzaamheid en meritocratie. D.w.z. er wordt vanuit gegaan dat je zelf wel weg kan banen door het leven naar een baan en wat je uiteindelijk bereikt een natuurlijk gevolg is van inzet en opleiding.

Aan de oppervlakte klinkt dat gedachtegoed voor een grotere groep mensen als erg aantrekkelijk, de gedachte dat succes een gevolg is van eigen keuzes, waarbij de beloning ook aan zoveel mogelijk aan hunzelf toebehoort.

Echter is vanuit de praktijk en onderzoek steeds meer duidelijk dat zelfredzaamheid en meritocratie niet als zodanig bestaat, maar een gevolg zijn van de sociaal economische situatie waarin men zich bevind. De omgeving, achtergrond, opleiding, vermogen bepalen voor een groot gedeelte de uitkomst waarin men terecht komt. Dat in combinatie met een zeker willekeurigheid op basis van geluk.

Zie ook:
Meritocracy doesn’t exist, and believing it does is bad for you

Most people don’t just think the world should be run meritocratically, they think it is meritocratic.

Respondents in both countries believe that external factors, such as luck and coming from a wealthy family, are much less important.

Although widely held, the belief that merit rather than luck determines success or failure in the world is demonstrably false. This is not least because merit itself is, in large part, the result of luck. Talent and the capacity for determined effort, sometimes called “grit,” depend a great deal on one’s genetic endowments and upbringing.

In addition to being false, a growing body of research in psychology and neuroscience suggests that believing in meritocracy makes people more selfish, less self-critical, and even more prone to acting in discriminatory ways. Meritocracy is not only wrong; it’s bad.

M.a.w. als iemand meritocratisch denkt, dan is falen de schuld van de persoon zelf.

[Milo85]

Ik heb ook een bepaalde voorgeschiedenis waar ik me nu niet over ga uitweiden. Maar na mijn studeren (zelf bekostigd) heb ik ook een tijdje in de bijstand gezeten omdat ik door persoonlijke omstandigheden niet kon werken en daarna werd ik door elk bedrijf afgewezen doordat ik in de bijstand zat en te weinig werkervaring had. Uiteindelijk een werkervaringsplaats kunnen bemachtigen en zo kunnen doorgroeien in het werkende leven waardoor ik nu prima terecht ben gekomen. Al zijn al die afwijzingen en het feit dat je in de bijstand wel een enorme domper op je zelfvertrouwen en een recept voor depressie.

Misschien, als je er nog niet naar hebt gekeken, kan je eens kijken naar de mogelijkheid voor een werkervaringsplaats? Ik kan uit ervaring zeggen dat het mijn gemoedstoestand veel goeds heeft gedaan en vaak kan dit ook dicht bij huis (welke werkgever wil geen gratis kracht? ).

[Patriot]

Milo85 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 11:01:
Ik heb ook een bepaalde voorgeschiedenis waar ik me nu niet over ga uitweiden. Maar na mijn studeren (zelf bekostigd) heb ik ook een tijdje in de bijstand gezeten omdat ik door persoonlijke omstandigheden niet kon werken en daarna werd ik door elk bedrijf afgewezen doordat ik in de bijstand zat en te weinig werkervaring had.

Mag ik vragen om wat voor banen dit gaat? Ik weet persoonlijk uit ervaring dat er banen zijn waar je je in feite alleen maar voor hoeft aan te melden. Ik ben daarnaast zelf betrokken geweest bij het aannamebeleid van een bedrijf waar ongeschoold werk werd verricht en daarbij draaiden we ons hand ook niet om voor mensen in de bijstand. Ik ben me ervan bewust dat dat allemaal erg N=1 is, maar is dat dan een unicum of zijn er andere factoren die meespelen in het soort baan wat je kunt kiezen om op te solliciteren die de slagsingskans ook beïnvloeden?

[Milo85]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 11:29:
[...]


Mag ik vragen om wat voor banen dit gaat? Ik weet persoonlijk uit ervaring dat er banen zijn waar je je in feite alleen maar voor hoeft aan te melden. Ik ben daarnaast zelf betrokken geweest bij het aannamebeleid van een bedrijf waar ongeschoold werk werd verricht en daarbij draaiden we ons hand ook niet om voor mensen in de bijstand. Ik ben me ervan bewust dat dat allemaal erg N=1 is, maar is dat dan een unicum of zijn er andere factoren die meespelen in het soort baan wat je kunt kiezen om op te solliciteren die de slagsingskans ook beïnvloeden?

Banen op MBO/HBO niveau, dit werd mij aangeraden door de gemeente vanwege mijn opleidingsniveau. Ongeschoold werk werd mij destijds afgeraden omdat het lastiger zou worden om werk op hoger niveau te bereiken. Achteraf vind ik het een verkeerd advies want ik had mij beter in mijn vel gevoeld met welke baan dan ook, maar ja.. dat is altijd achteraf en als net afgestudeerde, onzeker en geen juiste stimulatie vanuit mijn achtergrond toch maar geluisterd naar de 'expert'.

[underrated]

Ja. Als ik het goed lees heeft Milo85 een studie gedaan en gaat het dus niet om ongeschoold werk. Van mensen in mijn omgeving weet ik dat dat veel uitmaakt (N < 10 overigens).

- je wordt niet voor on-/ laag-geschoold werk uitgenodigd omdat je een opleiding hebt en er gedacht wordt dat je snel weer vertrekt (wat wsch ook waar is)
- je wordt niet voor geschoold werk uitgenodigd omdat je in de bijstand zit en er dus wel iets aan de hand zal zijn

Kan mij goed voorstellen dat het lastig is er tussen te komen. Zeker na een aantal jaar.

[Patriot]

Milo85 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 11:36:
[...]

Banen op MBO/HBO niveau, dit werd mij aangeraden door de gemeente vanwege mijn opleidingsniveau. Ongeschoold werk werd mij destijds afgeraden omdat het lastiger zou worden om werk op hoger niveau te bereiken. Achteraf vind ik het een verkeerd advies want ik had mij beter in mijn vel gevoeld met welke baan dan ook, maar ja.. dat is altijd achteraf en als net afgestudeerde, onzeker en geen juiste stimulatie vanuit mijn achtergrond toch maar geluisterd naar de 'expert'.

Ah, nee, duidelijk. Ik kan me sowieso voorstellen dat je het liefst een baan "op niveau" hebt. Zeker voor je CV-opbouw is dat uiteindelijk beter. Ik vraag me wel af of ze dat advies op een gegeven moment nog veranderen. Als ik even kijk naar mijn aannamebeleid, dan krijg ik meer twijfels van mensen met een groot gat op hun CV dan van mensen die "onder hun niveau" zijn gaan werken.

[Pingo76]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 10:16:
[...]


Zo iemand staat toch niet ineens patsboem van het één op het andere moment een "werkervaringstraject" te doen? De vorm laat dan misschien wat te wensen over, maar waarom is het zo absurd en "hels" dat iemand uiteindelijk wat van dat vrijwilligerswerk staat te doen?

Wat het zo cru maakt is dat de straatveger was ontslagen omdat er "geen" werk was en na lange tijd werkloos zijn bij hetzelfde bedrijf aan de slag kon om werkervaring op te doen.

Zelfde zie je bij het "Werk Loont Traject" in Rotterdam mensen gaan de aan de slag met behoud van uitkering en verdrukken de betaalde mensen.

[Patriot]

Pingo76 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 17:42:
[...]


Wat het zo cru maakt is dat de straatveger was ontslagen omdat er "geen" werk was en na lange tijd werkloos zijn bij hetzelfde bedrijf aan de slag kon om werkervaring op te doen.

Het is uiteraard niet de bedoeling dat mensen ontslagen worden om dan op bijstandsniveau hetzelfde werk te gaan moeten doen als tegenprestatie, maar volgens mij is dat ook niet de insteek (meer). Ik vind dat, an sich, een redelijk mager voorbeeld van waarom de bijstand algemeen "hels en absurd" (ik parafraseer) is. Tenzij meer dan een handjevol mensen in zo'n situatie terechtkomen (wat volkomen los staat van het feit dat het in die gevallen nog steeds schrijnend is en absoluut niet zou moeten gebeuren).

Zelfde zie je bij het "Werk Loont Traject" in Rotterdam mensen gaan de aan de slag met behoud van uitkering en verdrukken de betaalde mensen.

Dat lijkt me ook geen handige ontwikkeling, en het druist ook in tegen wat de rijksoverheid aangeeft dat mag. Is dat "Werk Loont Traject" misschien een specifieke proef die in de gemeente Rotterdam gehouden word, of is dat gewoon algemeen beleid daar?

[Ardana]

Het is een beetje zoals het ook gegaan is met de toeslagenaffaire: https://decorrespondent.n...ire/719468974741-fc85ca00

Niemand is daadwerkelijk verantwoordelijk, niemand is daadwerkelijk kwaadwillend, maar al die kleine beetjes stapelen op tot een monster dat niet te beteugelen is.

Het begint bij de aanvraag: de eerste 4 weken krijg je (als je jonger bent dan 27 jaar) geen uitkering (wachttijd). Als je nog recht op studiefinanciering hebt, moet je eerst een studie gaan doen, zeker als je nog geen diploma hebt, ongeacht of je die studie aan kan of niet.
Tussen de 18 en 21 kan je uitkering helemaal afgewezen worden, omdat je maar bij je ouders je handje moet ophouden. Mocht je 'm wel krijgen, kan deze verhaald worden op je ouders.

Daarna moet je je hele doopcel lichten, soms zelfs tot 3 jaar terug. Alle gegevens, plus een toelichting wat je met het geld gedaan hebt (bijv. als je in de afgelopen 3 jaar meer vermogen had dan toegestaan.

Als je vermogen hebt, ook al zit dat vermogen vast in een auto (waarmee je 'n baan hoopt te krijgen) of je woning, mag je dat eerst op eten. En zeker met de huidige stijgende prijzen van woningen, is dat best zuur.

Als je met meerdere mensen in de woning woont, word je gekort, ongeacht wat zij verdienen. Ja, dat geldt ook voor familie.

Vervolgens mag je in veel gemeentes je vrijwel direct melden bij een werkverschaffings-instantie, waar je soms wel 5 dagen per week geestdodend werk mag doen. Protesteren om welke reden dan ook leidt tot meer moeilijkheden, of zelfs sancties: verlaging van het bedrag dat tóch al het absolute minimum is.

Het werk wat je mag doen, en onder welke omstandigheden is vaak ronduit schandalig en de verplichte cursussen zijn vaak overbodig.

En ja, de bijstandsaffaire komt er aan: https://www.volkskrant.nl...aire-komt-eraan~b8f11ffd/
https://decorrespondent.n...-keren/459879090-6b7d6c55
https://decorrespondent.n...ngt/686681066786-6ed9a00f
https://decorrespondent.n...pgezet/459225525-2aee04fa
https://www.socialevraags...igden-krijgen-wrede-hoop/
https://joop.bnnvara.nl/n...oppeld-aan-prestatiedwang
https://eenvandaag.avrotr...-aan-het-werk-te-krijgen/
https://www.ad.nl/utrecht...ze-sneller-werk~a5363145/
https://socialealliantie.nl/index.php/10-wat-mensen-overkomt
https://www.socialevraags...n-rechtvaardige-bijstand/
https://platformoverheid....d-is-aan-verandering-toe/
https://akoost.nl/nieuws/participatiewet-en-dwangarbeid
https://www.parool.nl/nie...verdringt-banen~b5b58817/
https://www.doorbraak.eu/...tandsuitkering-stopgezet/
https://www.doorbraak.eu/...-in-de-blijvende-armoede/

[ Voor 14% gewijzigd door Ardana op 25-05-2021 19:17 ]

[Pingo76]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 18:20:
[...]


Het is uiteraard niet de bedoeling dat mensen ontslagen worden om dan op bijstandsniveau hetzelfde werk te gaan moeten doen als tegenprestatie, maar volgens mij is dat ook niet de insteek (meer). Ik vind dat, an sich, een redelijk mager voorbeeld van waarom de bijstand algemeen "hels en absurd" (ik parafraseer) is. Tenzij meer dan een handjevol mensen in zo'n situatie terechtkomen (wat volkomen los staat van het feit dat het in die gevallen nog steeds schrijnend is en absoluut niet zou moeten gebeuren).


[...]


Dat lijkt me ook geen handige ontwikkeling, en het druist ook in tegen wat de rijksoverheid aangeeft dat mag. Is dat "Werk Loont Traject" misschien een specifieke proef die in de gemeente Rotterdam gehouden word, of is dat gewoon algemeen beleid daar?

Het "Werk Loont Traject" bestaat als sinds ik vrijwilligerswerk voor bijstandsgerechtigde dat is al sinds 2017. Ik kan me voorstellen als je ver van de bijstand afstaat dat je niet inkunt zien wat het hels maakt, op papier ziet het er goed uit.

Maar het is hoe er met ze omgegaan wordt, het zijn kwetsbare mensen die niet voor zichzelf durven op te komen vaak. En daar wordt gewoon goed gebruik van gemaakt. Er is al een stigma op bijstand en je voelt je al onzeker en dat wordt je ook nog als een zak stront door de medewekers behandeld.

[bie100]

Pingo76 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 17:42:
[...]


Wat het zo cru maakt is dat de straatveger was ontslagen omdat er "geen" werk was en na lange tijd werkloos zijn bij hetzelfde bedrijf aan de slag kon om werkervaring op te doen.

Zelfde zie je bij het "Werk Loont Traject" in Rotterdam mensen gaan de aan de slag met behoud van uitkering en verdrukken de betaalde mensen.

tja dat gebeurd al jaren bij sociale werkplaatsen waar laaggeschoolde langdurig werklozen aan de slag gaan en de mensen voor wie het bedoeld is achter de geraniums zitten

een paar jaar geleden zag je ze van de werkplaats bij mijn in de straat nog schoffelen nu zie je langdurig werklozen dat werk doen ( waar onder een neef van mij die 25 jaar lang te lui was om te werken )

[Sport_Life]

Bijzonder dat een hoog inkomen/succesvol zijn aan een hoge(re) opleiding wordt gerelateerd. Ik denk dat de opleiding meer een gevolg van een bepaald karakter (ambitie) is, en niet dat de hoge opleiding er per definitie voor zorgt dat iemand een hoog inkomen haalt. Ken genoeg mensen die makkelijk door het WO zijn gestroomd en vervolgens op de arbeidsmarkt "gewoon" tevreden zijn met relatief simpel werk. Of helemaal geen werk.. (uitkering).
Daarentegen ook zat mensen die helemaal geen opleiding hebben en door goede inzet een mooi bedrijf hebben opgezet (kom zelf uit een ondernemersfamilie).
Daarnaast is er nog een grote groep die geen hoge opleiding heeft en tevreden is met een relatief simpel baantje, waar ook niets mis mee is in mijn ogen.
Ik heb meer moeite met mensen die jarenlang op kosten van de staat hebben gestudeerd en daar vervolgens niets mee doen .

[ Voor 21% gewijzigd door Sport_Life op 25-05-2021 20:14 ]

[Sir_Lion]

Blue-eagle schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 18:57:
VJa, dat kan helpen. Dat kan ook tegen een kind werken. Genoeg slimme kids die als "talent" werden omschreven op de basis- en middelbareschool. En toen kwamen ze op de universiteit terecht waar het allemaal niet meer op de automatische piloot ging, en dan falen ze hard. Terwijl de kinderen die altijd harder moesten werken het makkelijker hadden omdat zij hadden geleerd wat hard werken is.

*Steekt hand op*

Ik ben er dus zo eentje. Niet dat ik echt gefaald had, maar pas op de universiteit echt een schok gehad hoe hard het aanpoten is. Eerste half jaar echt alles net met de hakken over de sloot gehaald. Uiteindelijk wel Bachelor nominaal gehaald, maar Master niet afgemaakt vanwege scriptie problemen en dat het werk in deze richting compleet was opgedroogd.

[Hippocampus]

Participeren hoeft ook nog eens helemaal niet langdurig / voor vast contract te zijn. Terwijl veel van die baantjes altijd blijven bestaan maar tegenwoordig enkel op uitzendbasis ingevuld worden. Dus na een paar half jaar contracten kan men weer op zoek naar iets anders of een verplichte 'vakantie' nemen. Dat werkt ook niet in het voordeel van diegene die toch al moeilijk bemiddelbaar zijn of een afstand hebben tot de arbeidsmarkt.

Maar we dwalen af. Het sociale vangnet (met alle voor en nadelen) kunnen we beter in AWM bespreken.

Ik kan me trouwens wel in de post van @defiant vinden maar het brengt me meteen op de gedachte dat dit geen breed gedragen inzicht is. Komt dat omdat de meritocratie zo makkelijk hand in hand gaat met kapitalisme?

[GeeEs]

underrated schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 11:36:
Ja. Als ik het goed lees heeft Milo85 een studie gedaan en gaat het dus niet om ongeschoold werk. Van mensen in mijn omgeving weet ik dat dat veel uitmaakt (N < 10 overigens).

- je wordt niet voor on-/ laag-geschoold werk uitgenodigd omdat je een opleiding hebt en er gedacht wordt dat je snel weer vertrekt (wat wsch ook waar is)
- je wordt niet voor geschoold werk uitgenodigd omdat je in de bijstand zit en er dus wel iets aan de hand zal zijn

Kan mij goed voorstellen dat het lastig is er tussen te komen. Zeker na een aantal jaar.

Ik ben daar heel vroeger ook wel eens tegenaan gelopen.
Heb toen gewoon (op advies van) het uitzendbureau bij hun een versie van m'n CV neergelegd met wat regels minder bij de opleidingen.
De dame daar adviseerde dat zelfs al toen ik binnenstapte en al zag dat ze geen gepast werk zouden kunnen aanbieden met mijn opleiding.
Ik wilde toch perse een baantje. Maakte niet uit wat.
Zelfde dag had ik toen wel 3 opties om de dag erna te kunnen beginnen. No questions asked...
Op je CV moet je niet liegen natuurlijk, maar je bent totaal niet verplicht ALLES er op te zetten.

[Ardana]

Hippocampus schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 20:43:
Participeren hoeft ook nog eens helemaal niet langdurig / voor vast contract te zijn. Terwijl veel van die baantjes altijd blijven bestaan maar tegenwoordig enkel op uitzendbasis ingevuld worden. Dus na een paar half jaar contracten kan men weer op zoek naar iets anders of een verplichte 'vakantie' nemen. Dat werkt ook niet in het voordeel van diegene die toch al moeilijk bemiddelbaar zijn of een afstand hebben tot de arbeidsmarkt.

Maar we dwalen af. Het sociale vangnet (met alle voor en nadelen) kunnen we beter in AWM bespreken.

Ik kan me trouwens wel in de post van @defiant vinden maar het brengt me meteen op de gedachte dat dit geen breed gedragen inzicht is. Komt dat omdat de meritocratie zo makkelijk hand in hand gaat met kapitalisme?

Ik denk dat dat hand in hand gaat met wat we allemaal met de paplepel ingegoten krijgen "Because I'm worth it" gecombineerd met "wie niet werkt zal ook niet eten" = "ik verdien het". Niemand wil zich schuldig hoeven voelen dat hij of zij z'n geluk en welvaart in de schoot geworpen heeft gekregen ten koste van anderen. Nee, "ik heb er hard voor gewerkt, dus ik verdien het".

[Hippocampus]

@Ardana Het jezelf gunnen omdat <vul hier redenen in> kan ik nog best mee leven.
Het een ander niet gunnen omdat ze zoals bijvoorbeeld in dit topic slecht uit de startblokken zijn gekomen om <vul hier redenen in> daar kan ik dan wel over struikelen ja. In dit topic (en dit soort topics over werkloosheid) komen toch steeds weer mensen vertellen hoe hun het wel voor elkaar kregen en daarmee lijken te redeneren als ik het kan kan iedereen het. (wat uiteraard niet zo is)

---

Het is ook wel een beetje paradoxaal. Als men minder ambitie heeft zal men de kinderen wellicht ook minder sturen richting carrière maken. Met de kans op te passief te zijn in de jaren dat de kinderen soms echt juist alle steun en de nodige kontschopjes nodig hebben omdat er anders weinig van terecht komt.

[GoldenSample]

Sport_Life schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 20:07:
Bijzonder dat een hoog inkomen/succesvol zijn aan een hoge(re) opleiding wordt gerelateerd. Ik denk dat de opleiding meer een gevolg van een bepaald karakter (ambitie) is, en niet dat de hoge opleiding er per definitie voor zorgt dat iemand een hoog inkomen haalt. Ken genoeg mensen die makkelijk door het WO zijn gestroomd en vervolgens op de arbeidsmarkt "gewoon" tevreden zijn met relatief simpel werk. Of helemaal geen werk.. (uitkering).
Daarentegen ook zat mensen die helemaal geen opleiding hebben en door goede inzet een mooi bedrijf hebben opgezet (kom zelf uit een ondernemersfamilie).
Daarnaast is er nog een grote groep die geen hoge opleiding heeft en tevreden is met een relatief simpel baantje, waar ook niets mis mee is in mijn ogen.
Ik heb meer moeite met mensen die jarenlang op kosten van de staat hebben gestudeerd en daar vervolgens niets mee doen .

Tja en hoeveel zijn dat? Zeker in de wat grotere bedrijven zijn de mensen in functies met 'HBO-niveau' of daar boven gewoon uit het hoger onderwijs komen rollen. De uitzonderingen moet je met een lampje zoeken. In het MKB wordt het (heel) iets beter.

Verder is in de meeste bedrijven fatsoenlijk carrière maken ook dood en begraven. Meer/zwaarder werk doen kan wel maar meer geld niet dus je zal moeten blijven switchen, zeker als je nog geen eigen hut hebt. Dat maakt het nog lastiger om de kaap van niet naar wel 'gestudeerd' werk doen.

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 20:56:
[...]

Ik denk dat dat hand in hand gaat met wat we allemaal met de paplepel ingegoten krijgen "Because I'm worth it" gecombineerd met "wie niet werkt zal ook niet eten" = "ik verdien het". Niemand wil zich schuldig hoeven voelen dat hij of zij z'n geluk en welvaart in de schoot geworpen heeft gekregen ten koste van anderen. Nee, "ik heb er hard voor gewerkt, dus ik verdien het".

Jup, heel menselijke eigenschap, als je wint is het Skill als een ander verliest is het schuld.

Ouwehoer zelf nog wel eens voor studenten of middelbare scholieren over wat ik doe, hoe ik er terecht ben gekomen etc. etc. daar vind ik het erg belangrijk om gewoon eerlijk te zijn: Ja ik heb soms bewust bepaalde keuzes gemaakt die goed uit pakte, Nee ik ben absoluut niet perfect en soms gewoon echt een luie donder. Er zit dus gewoon een flink pak geluk bij, zonder bepaalde keuzes en inzet had ik er niet gekomen maar zonder geluk zeer zeker ook niet.

[Patriot]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 18:43:
Het is een beetje zoals het ook gegaan is met de toeslagenaffaire: https://decorrespondent.n...ire/719468974741-fc85ca00

Niemand is daadwerkelijk verantwoordelijk, niemand is daadwerkelijk kwaadwillend, maar al die kleine beetjes stapelen op tot een monster dat niet te beteugelen is.

Het begint bij de aanvraag: de eerste 4 weken krijg je (als je jonger bent dan 27 jaar) geen uitkering (wachttijd). Als je nog recht op studiefinanciering hebt, moet je eerst een studie gaan doen, zeker als je nog geen diploma hebt, ongeacht of je die studie aan kan of niet.
Tussen de 18 en 21 kan je uitkering helemaal afgewezen worden, omdat je maar bij je ouders je handje moet ophouden. Mocht je 'm wel krijgen, kan deze verhaald worden op je ouders.

Daarna moet je je hele doopcel lichten, soms zelfs tot 3 jaar terug. Alle gegevens, plus een toelichting wat je met het geld gedaan hebt (bijv. als je in de afgelopen 3 jaar meer vermogen had dan toegestaan.

Als je vermogen hebt, ook al zit dat vermogen vast in een auto (waarmee je 'n baan hoopt te krijgen) of je woning, mag je dat eerst op eten. En zeker met de huidige stijgende prijzen van woningen, is dat best zuur.

Als je met meerdere mensen in de woning woont, word je gekort, ongeacht wat zij verdienen. Ja, dat geldt ook voor familie.

Vervolgens mag je in veel gemeentes je vrijwel direct melden bij een werkverschaffings-instantie, waar je soms wel 5 dagen per week geestdodend werk mag doen. Protesteren om welke reden dan ook leidt tot meer moeilijkheden, of zelfs sancties: verlaging van het bedrag dat tóch al het absolute minimum is.

Het werk wat je mag doen, en onder welke omstandigheden is vaak ronduit schandalig en de verplichte cursussen zijn vaak overbodig.

En ja, de bijstandsaffaire komt er aan: https://www.volkskrant.nl...aire-komt-eraan~b8f11ffd/
https://decorrespondent.n...-keren/459879090-6b7d6c55
https://decorrespondent.n...ngt/686681066786-6ed9a00f
https://decorrespondent.n...pgezet/459225525-2aee04fa
https://www.socialevraags...igden-krijgen-wrede-hoop/
https://joop.bnnvara.nl/n...oppeld-aan-prestatiedwang
https://eenvandaag.avrotr...-aan-het-werk-te-krijgen/
https://www.ad.nl/utrecht...ze-sneller-werk~a5363145/
https://socialealliantie.nl/index.php/10-wat-mensen-overkomt
https://www.socialevraags...n-rechtvaardige-bijstand/
https://platformoverheid....d-is-aan-verandering-toe/
https://akoost.nl/nieuws/participatiewet-en-dwangarbeid
https://www.parool.nl/nie...verdringt-banen~b5b58817/
https://www.doorbraak.eu/...tandsuitkering-stopgezet/
https://www.doorbraak.eu/...-in-de-blijvende-armoede/

Ik moet zeggen dat ik het wel verrassend vind dat de uitstroom dus hoger is zonder deze regels. Ook verbaas ik me over de concrete voorbeelden van mensen die er 'niet in horen'. Als je bijvoorbeeld arbeidsongeschikt ben dan zit je normaliter toch niet in de bijstand?

Ik heb bijstand in die zin misschien wel een beetje verkeerd ingeschat. Dat vat ik op als het laatste vangnet, waar je in feite er dus al een paar gemist moet hebben (lees: geen goede reden hebt om niet te werken).

[Pingo76]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 21:54:
[...]


Ik moet zeggen dat ik het wel verrassend vind dat de uitstroom dus hoger is zonder deze regels. Ook verbaas ik me over de concrete voorbeelden van mensen die er 'niet in horen'. Als je bijvoorbeeld arbeidsongeschikt ben dan zit je normaliter toch niet in de bijstand?

Ik heb bijstand in die zin misschien wel een beetje verkeerd ingeschat. Dat vat ik op als het laatste vangnet, waar je in feite er dus al een paar gemist moet hebben (lees: geen goede reden hebt om niet te werken).

Door alle bezuinigingen dus inmiddels wel...

[Ardana]

Hippocampus schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 21:17:
@Ardana Het jezelf gunnen omdat <vul hier redenen in> kan ik nog best mee leven.

Het jezelf gunnen is ook de ramp niet. Denken dat je er récht op hebt omdat je dat wat 'geluk' is, ziet als eigen verdienste, dát is wel een stille ramp.

[Lordy79]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 22:45:
[...]

Het jezelf gunnen is ook de ramp niet. Denken dat je er récht op hebt omdat je dat wat 'geluk' is, ziet als eigen verdienste, dát is wel een stille ramp.

Als je denkt ergens recht op te hebben omdat je geluk hebt gehad, vernietigt meteen het geluk... Want geluk zit m in dankbaarheid. Als je dankbaar bent voor zaken ben je een gelukkig(er) mens.

Dat gezegd hebbende vind ik wel dat elk kind recht heeft op ouders die hun kind liefde geven.

[Ardana]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 21:54:
[...]
Ik moet zeggen dat ik het wel verrassend vind dat de uitstroom dus hoger is zonder deze regels. Ook verbaas ik me over de concrete voorbeelden van mensen die er 'niet in horen'. Als je bijvoorbeeld arbeidsongeschikt ben dan zit je normaliter toch niet in de bijstand?

Ik heb bijstand in die zin misschien wel een beetje verkeerd ingeschat. Dat vat ik op als het laatste vangnet, waar je in feite er dus al een paar gemist moet hebben (lees: geen goede reden hebt om niet te werken).

Nee, iedereen die
1a zonder arbeidscontract arbeidsongeschikt is of wordt, of
1b wel een arbeidscontract heeft maar het UWV niet kan overtuigen van zijn arbeidsongeschiktheid, en
2. onvoldoende middelen van bestaan heeft
komt in de bijstand.

Wat ik bijv. hier op Tweakers heel vaak voorbij zie komen is het volgende scenario:
Stelletje, 1 van de 2 krijgt een burn out, en besluit minder te gaan werken, of zelfs helemaal niet. Ze gaan akkoord met ontslag, want dat is de weg van de minste stress en voor het geld hoeven ze het niet te doen. Weg WW rechten, weg recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Wat ik ook heel vaak zie, zijn mensen die eigenlijk al (verminderd) arbeidsgeschikt zijn op de dag dat ze 18 worden, maar.... omdat ze nog wel 'n paar uurtjes in de week via 'n begeleidingsproject kunnen werken, óf omdat de inschatting is dat ze misschien, ooit nog wel eens 'n paar uur kunnen gaan werken, komen ze niet in aanmerking voor 'n Wajong-uitkering (kom je enkel nog maar voor in aanmerking als je "volledig en permanent" arbeidsongeschikt bent - wat je enkel bent als je meervoudig gehandicapt bent). Vervolgens hebben ze ook geen recht op hulp bij het zoeken van passend werk, en voila, ze komen in de bijstand terecht.

Tel daarbij op dat het UWV het beleid heeft om alle zoveel mogelijk aanvragen voor WAO af te wijzen (ik heb even geen zin het opnieuw op te zoeken, maar een schrikbarende hoeveelheid WAO-aanvragen wordt pas ná het bezwaar of beroep toegekend - wat betekent dat het UWV dus écht veel fouten maakt.

Een van onze mede-forum-genoten is vorig jaar "goedgekeurd" door het UWV terwijl hij 'n stuk of 8 TIA's achter de rug heeft en schuifelend nog net naar de supermarkt kan lopen. Die heeft vervolgens bijstand gekregen. Het is dat hij goed is in het aantekenen van bezwaar, maar anders had die ook tot het eind van z'n leven in de bijstand gezeten.

[Lordy79]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 22:53:
[...]

Stelletje, 1 van de 2 krijgt een burn out, en besluit minder te gaan werken, of zelfs helemaal niet. Ze gaan akkoord met ontslag, want dat is de weg van de minste stress en voor het geld hoeven ze het niet te doen. Weg WW rechten, weg recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Tja dat is gewoon super lomp. Heel zielig hoor voor de individuele gevallen maar bij zulke grote beslissingen ga je toch niet korte termijn denken?

En om ook wat tegengas te geven: ik ken ook een individueel geval (n=1 net zoals jouw voorbeeld) van een dame die volgens mij wel 30 ziektes heeft gefaked en jarenlang een WAO uitkering heeft gekregen maar wel kon fitnessen, bodybuilden, talloze artikelen schrijven voor haar website en nog veel en veel meer. Het was een goede vriendin van mijn ex en ik heb me maar stil gehouden maar wat een ergernis.

[McGryphon]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 21:54:
Als je bijvoorbeeld arbeidsongeschikt ben dan zit je normaliter toch niet in de bijstand?

Hai. Mijn WIA is afgewezen in 2019 omdat ik in 2012-2013 vrijwilligerswerk kon doen. Bezwaar is met dezelfde redenering (!) afgewezen. Beroep is nog niet afgehandeld. Ik red het nog steeds niet om 20 uur per week te werken.

Dat was dus bijstand tot ik een baantje voor 16 uur vond. Of ja, een deel van de bijstand, want ik woon bij mijn ouders. Die mede aan te wijzen zijn onder de redenen van mijn minimale belastbaarheid. Waar ik dus nu zéker niet weg kan omdat er gewoon geen mogelijkheid is om spaargeld op te bouwen.

Het uitkeringenstelsel in zijn huidige vorm is niet gericht op mensen helpen, of laten uitstromen. Tenzij mensen die het opgeven en maar helemaal van de radar verdwijnen ook tellen als uitstroom.

[Ardana]

Lordy79 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:00:
[...]
Tja dat is gewoon super lomp. Heel zielig hoor voor de individuele gevallen maar bij zulke grote beslissingen ga je toch niet korte termijn denken?

Dat is dus maar de vraag. Als jij 'n burn-out hebt, en je denkt dat je daar met 'n jaar ofzo weer van genezen bent, en ondertussen heb je helemaal geen puf in een gevecht met je werkgever en/of het UWV omdat je al tot aan burn-out aan toe getreiterd bent, is zo'n beslissing dan heel gek? Hou er rekening mee dat je dan meestal ook niet het beste denkvermogen hebt, of in staat bent om lange-termijn-beslissingen te nemen. Nee, je bent nú kapot, het moet nú ophouden.
En vaak zit je partner er tegen die tijd ook al doorheen.

Laatst ook nog mee gemaakt: verzoek om ontslag te nemen vanuit de werkgever, 14 jaar arbeidscontract achter de rug. Zelfs ik kon gehakt maken van de vaststellingsovereenkomst en ze werd écht met nog niet de helft van het wettelijk minimum naar huis gestuurd. "Ik teken hem wel, want dan heb ik er verder geen last meer van, ik trek het niet om nog langer met deze toko te maken te hebben".

En om ook wat tegengas te geven: ik ken ook een individueel geval (n=1 net zoals jouw voorbeeld) van een dame die volgens mij wel 30 ziektes heeft gefaked en jarenlang een WAO uitkering heeft gekregen maar wel kon fitnessen, bodybuilden, talloze artikelen schrijven voor haar website en nog veel en veel meer. Het was een goede vriendin van mijn ex en ik heb me maar stil gehouden maar wat een ergernis.

Helaas is mijn geval geen N=1. Alleen al hier op het forum kom je ze met regelmaat tegen.

[Hippocampus]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 22:45:
[...]

Het jezelf gunnen is ook de ramp niet. Denken dat je er récht op hebt omdat je dat wat 'geluk' is, ziet als eigen verdienste, dát is wel een stille ramp.

Ik denk dat het verschil moeilijk te herkennen is tussen wat je zelf voor elkaar gekregen hebt en wat er toevallig goed ging. Veel dingen zou je als gemiddeld persoon ook makkelijk als vanzelfsprekend kunnen zien en dus niet meer bij stilstaan dat er ook mensen zijn die niet over die middelen of ondersteuning beschikken.
Het moeilijkste is denk ik nog jezelf in te leven in een gedachtegang van een ander om te kunnen zien waarom het één en ander niet lukt zoals het voor jou (en waarschijnlijk vele andere) wel lukt.

Er is maar een klein deel van de maatschappij wat ingericht is voor de mensen met een problematisch functioneren (mag ik dat zo zeggen?). De gemiddelde werkgever zit niet op die bagage te wachten, tenzij er een financiële prikkel aan vast hangt en zelfs dan moet het allemaal niet te moeilijk worden. Voor mensen met een beperkte of wisselvallige belastbaarheid is het vinden van een stabiel inkomen buiten het sociale vangnet echt een nachtmerrie.

[Patriot]

McGryphon schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:00:
[...]

Hai. Mijn WIA is afgewezen in 2019 omdat ik in 2012-2013 vrijwilligerswerk kon doen. Bezwaar is met dezelfde redenering (!) afgewezen. Beroep is nog niet afgehandeld. Ik red het nog steeds niet om 20 uur per week te werken.

Dat was dus bijstand tot ik een baantje voor 16 uur vond. Of ja, een deel van de bijstand, want ik woon bij mijn ouders. Die mede aan te wijzen zijn onder de redenen van mijn minimale belastbaarheid. Waar ik dus nu zéker niet weg kan omdat er gewoon geen mogelijkheid is om spaargeld op te bouwen.

Het uitkeringenstelsel in zijn huidige vorm is niet gericht op mensen helpen, of laten uitstromen. Tenzij mensen die het opgeven en maar helemaal van de radar verdwijnen ook tellen als uitstroom.

Maar hoe werkt het dan, je hebt de WIA, dat is een hogere uitkering dan de bijstand neem ik aan? Maar omdat je in het verleden bepaalde werkzaamheden (niet tegen betaling) hebt uitgevoerd kun je 6 jaar later geen aanspraak maken op die WIA? Wat je in 2019 kan heeft toch geen zak te maken met wat je in 2013 hebt gedaan?

Daarbij komt dat vrijwilligerswerk doorgaans niet te vergelijken is met een baan. Hoe verantwoorden ze dat precies bij het UWV?