Ouders bepalend voor loopbaan kind?

[Lordy79]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:11:
[...], is zo'n beslissing dan heel gek?

Ja. Ronduit ja. Het is ook zeker misbruik maken door werkgever die er lekker van af is. Ik zou mijn medewerkers er fijn op wijzen dat als ze ontslag nemen zonder dat ze nieuw werk hebben een groot risico nemen, zelfs als ik ze liever kwijt dan rijk ben.

Maar.. er is toch echt een mate van eigen verantwoordelijkheid.

Helaas is mijn geval geen N=1. Alleen al hier op het forum kom je ze met regelmaat tegen.

Tja van mijn voorbeeld zijn er ook meerdere. Dat is natuurlijk ook vanuit macro het probleem: er is een groep die ten onrechte een hoop gedoe en ellende krijgt terwijl ze echt hulp nodig hebben.
En aan de andere kant zijn er de mensen die (ik heb het letterlijk iemand horen zeggen) vindt dat werken voor de dommen is.

[McGryphon]

Dat is uitgebreid besproken in zowel bezwaar als beroep.

Feit is dat het systeem zodanig is ingericht dat zelfs dit al jaren duurt, en het alsnog niet eens zeker is dat ik in het gelijk gesteld word.

Lordy79 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:20:


[...]

Tja van mijn voorbeeld zijn er ook meerdere. Dat is natuurlijk ook vanuit macro het probleem: er is een groep die ten onrechte een hoop gedoe en ellende krijgt terwijl ze echt hulp nodig hebben.
En aan de andere kant zijn er de mensen die (ik heb het letterlijk iemand horen zeggen) vindt dat werken voor de dommen is.

En omdat er een klein aantal klootzakken misbruik maakt van het sociale vangnet, worden er meer dan een miljoen mensen in Nederland domweg mensonterendbehandeld, tegen gigantische directe en indirecte kosten voor de maatschappij.

Daar kan je die klootzakken de schuld van geven. Maar het is de regering die beleid maakt. En die regering is gekozen en maakt hun besluiten op basis van waar mensen voor stemmen.

Maakt me geen zak uit wie er schuldig is, feit is dat de huidige stand van zaken niet beter wordt door fraudeurs harder aan te pakken.

[ Voor 71% gewijzigd door McGryphon op 25-05-2021 23:26 ]

[Ardana]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:18:
[...]
Maar hoe werkt het dan, je hebt de WIA, dat is een hogere uitkering dan de bijstand neem ik aan? Maar omdat je in het verleden bepaalde werkzaamheden (niet tegen betaling) hebt uitgevoerd kun je 6 jaar later geen aanspraak maken op die WIA? Wat je in 2019 kan heeft toch geen zak te maken met wat je in 2013 hebt gedaan?

Daarbij komt dat vrijwilligerswerk doorgaans niet te vergelijken is met een baan. Hoe verantwoorden ze dat precies bij het UWV?

Ja, dat is dus de grote vraag. Ik heb het bezwaarschrift opgesteld en ben bij de zitting van het hoger beroep aanwezig geweest, en die vraag is nog steeds niet beantwoord. En over de tijdsduur: ziek geworden in 2017, hoger beroep heeft gediend afgelopen maart. Er zou binnen 6 weken uitspraak zijn, maar dat is kennelijk, zonder bericht, weer uitgesteld.

En ja, WIA zou +/- € 1.300 zijn, waar bijstand nog geen € 700 is.

Lordy79 schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:20:
[...]
Maar.. er is toch echt een mate van eigen verantwoordelijkheid.

En dit is, m.i. echt een deel van het probleem. Het systeem is zó ingericht dat zo min mogelijk mensen gebruik maken van hun rechten, zoveel mogelijk afwijzingen. Ik moet gemiddeld 1 bezwaarschrift per jaar, soms vaker, schrijven. Nu is het mijn beroep, dus voor mij is het te doen, maar het put je uit.

Iemand die hier niet mee over weg kan, die geeft het gewoon op, en is dat dan een probleem van die persoon, of van het systeem?

[ Voor 33% gewijzigd door Ardana op 25-05-2021 23:25 ]

[Patriot]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 22:53:
[...]

Nee, iedereen die
1a zonder arbeidscontract arbeidsongeschikt is of wordt, of
1b wel een arbeidscontract heeft maar het UWV niet kan overtuigen van zijn arbeidsongeschiktheid, en
2. onvoldoende middelen van bestaan heeft
komt in de bijstand.

Wat ik bijv. hier op Tweakers heel vaak voorbij zie komen is het volgende scenario:
Stelletje, 1 van de 2 krijgt een burn out, en besluit minder te gaan werken, of zelfs helemaal niet. Ze gaan akkoord met ontslag, want dat is de weg van de minste stress en voor het geld hoeven ze het niet te doen. Weg WW rechten, weg recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Wat ik ook heel vaak zie, zijn mensen die eigenlijk al (verminderd) arbeidsgeschikt zijn op de dag dat ze 18 worden, maar.... omdat ze nog wel 'n paar uurtjes in de week via 'n begeleidingsproject kunnen werken, óf omdat de inschatting is dat ze misschien, ooit nog wel eens 'n paar uur kunnen gaan werken, komen ze niet in aanmerking voor 'n Wajong-uitkering (kom je enkel nog maar voor in aanmerking als je "volledig en permanent" arbeidsongeschikt bent - wat je enkel bent als je meervoudig gehandicapt bent). Vervolgens hebben ze ook geen recht op hulp bij het zoeken van passend werk, en voila, ze komen in de bijstand terecht.

Wacht, hè? Dus je volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering vervalt als je niet exact 0 uur kan werken, maar als het dan bij wijze van spreken 1 uur per week is dan krijg je alleen een bijstand (die in die zin niet eens aanvullend is want alles wat je met die 4 uur per maand werken verdient gaat eraf)?

Je kunt toch ook gedeeltelijk arbeidsongeschikt zijn?

[Ardana]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:24:
[...]
Wacht, hè? Dus je volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering vervalt als je niet exact 0 uur kan werken, maar als het dan bij wijze van spreken 1 uur per week is dan krijg je alleen een bijstand (die in die zin niet eens aanvullend is want alles wat je met die 4 uur per maand werken verdient gaat eraf)?

Je kunt toch ook gedeeltelijk arbeidsongeschikt zijn?

Niet (meer) voor de Wajong. Als jij als jongere gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent, en dus na je studie niet in je eigen onderhoud kan voorzien, staat alleen de bijstand voor je open.

Voor WIA, waar je dus enkel recht op hebt als je vanuit een arbeidsovereenkomst arbeidsongeschikt wordt, kun je wel gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard worden.

[Patriot]

Ardana schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:27:
[...]

Niet (meer) voor de Wajong. Als jij als jongere gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent, en dus na je studie niet in je eigen onderhoud kan voorzien, staat alleen de bijstand voor je open.

Voor WIA, waar je dus enkel recht op hebt als je vanuit een arbeidsovereenkomst arbeidsongeschikt wordt, kun je wel gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard worden.

Dus als je 17 bent, en je krijgt een ongeluk waardoor je de rest van je leven hooguit 1 a 2 uurtjes per week acte de présence kunt geven bij een werkgever dan krijg je vanaf je 18e 700 euro per maand en dat was het dan? Waarbij je dus je energie voor die twee uurtjes mag steken in het verantwoorden dat ze je niet nog minder hoeven te geven.

Ja, dat verdient het predikaat hels wel. Dan trek ik de woorden die dat bagetalliseerden subiet terug. Zo kun je niet met mensen omgaan.

[Ardana]

Patriot schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:33:
[...]


Dus als je 17 bent, en je krijgt een ongeluk waardoor je de rest van je leven hooguit 1 a 2 uurtjes per week acte de présence kunt geven bij een werkgever dan krijg je vanaf je 18e 700 euro per maand en dat was het dan? Waarbij je dus je energie voor die twee uurtjes mag steken in het verantwoorden dat ze je niet nog minder hoeven te geven.

Ja, dat verdient het predikaat hels wel. Dan trek ik de woorden die dat bagetalliseerden subiet terug. Zo kun je niet met mensen omgaan.

1 aanvulling: die € 700 is voor een thuiswonende. Als zelfstandig wonende krijg je een volledige bijstandsuitkering met de verplichtingen die daarbij horen, dus ook de tewerkstelling als de sociale dienst vindt dat je dat maar moet kunnen. En zij zijn over het algemeen nog strenger in het bepalen of je kunt werken.

Overigens kun je dus ook in die situatie komen als je als dik volwassene nog thuis woont en vanuit studie gedeeltelijk of geheel (maar niet permanent) arbeidsongeschikt wordt.

[Lordy79]

McGryphon schreef op dinsdag 25 mei 2021 @ 23:22:

En omdat er een klein aantal klootzakken misbruik maakt van het sociale vangnet, worden er meer dan een miljoen mensen in Nederland domweg mensonterendbehandeld, tegen gigantische directe en indirecte kosten voor de maatschappij.

Nederland komt uit een periode dat de hoeveelheid mensen in de WAO gigantisch was. Jaren 80, Lubbers denk ik.
https://joop.bnnvara.nl/n...-het-al-nederland-is-ziek
Ondertussen loopt het aantal weer op. Nederland heeft nu veel meer inwoners dan toen dus de 800.000 nu is echt minder dan de 900.000 toen.
Een van de oorzaken toen en nu is fraude.

Overigens praten we in de laatste pagina's over twee dingen.
Bijstand waarin fraude ook voorkomt maar er ook belachelijke eisen worden gesteld door gemeenten.
WIA/Wajong waarbij men bij wijze van spreken zonder benen zit en het UWV domweg zegt dat je met je stompjes nog wel een paar stappen kunt zetten.
Ook hier is fraude.

[Lordy79]

@Ardana betreft eigen verantwoordelijkheid snap ik je wel hoor en het is makkelijk om gewoon te tekenen en klaar. Mensen willen graag eigen verantwoordelijkheid en keuzes maken maar dat gaat dus op gespannen voet met consequenties.

Ik moet bekennen dat het mijn leven lang redelijk langs mij heen gaat allemaal omdat ik het geluk heb gehad vanaf mijn 18e betaald werk te doen. Een topic als dit drukt me wel met de neus op de feiten.

[McGryphon]

Lordy79 schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 05:52:
[...]

Nederland komt uit een periode dat de hoeveelheid mensen in de WAO gigantisch was. Jaren 80, Lubbers denk ik.
https://joop.bnnvara.nl/n...-het-al-nederland-is-ziek
Ondertussen loopt het aantal weer op. Nederland heeft nu veel meer inwoners dan toen dus de 800.000 nu is echt minder dan de 900.000 toen.
Een van de oorzaken toen en nu is fraude.

Overigens praten we in de laatste pagina's over twee dingen.
Bijstand waarin fraude ook voorkomt maar er ook belachelijke eisen worden gesteld door gemeenten.
WIA/Wajong waarbij men bij wijze van spreken zonder benen zit en het UWV domweg zegt dat je met je stompjes nog wel een paar stappen kunt zetten.
Ook hier is fraude.

Leuk, dat er fraude is, maar is dat reden om iedereen die niet financieel voor zichzelf kan zorgen maar te behandelen als een crimineel?

Want dat is wat er gebeurt. Al jaren, steeds erger. En als ik even naar mijn eigen geval kijk, op het niet willen toekennen van een paar maanden WIA zijn nu kosten gemaakt waarvan je >5 jaar no questions asked modaal inkomen aan uitkering aan iemand zou kunnen geven. En dan zijn we nog niet eens op de eindstreep.

Is dat beter?

[Lordy79]

McGryphon schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 08:23:
[...]

Leuk, dat er fraude is, maar is dat reden om iedereen die niet financieel voor zichzelf kan zorgen maar te behandelen als een crimineel?

Nee. Blijkbaar is er veel te veel ruimte voor interpretatie en moet de wetgeving duidelijker.
Ik heb ook geen oplossing voor het probleem dat twee zijden heeft. Domweg iedereen die zichzelf als arbeidsongeschikt bestempelt een uitkering geven is ook geen oplossing.

[Verwijderd]

Vandaag ook in het nieuws:
Burgemeesters: investeer in kwetsbare wijken, anders wordt kloof te groot

Volgens de Tilburgse burgemeester Theo Weterings gaat het om zeker een miljoen mensen die wonen in zestien kwetsbare wijken in grote steden. "Daar zien we bijvoorbeeld dat kinderen op school komen met een leerachterstand, op een plek waar de ontwikkelingsmogelijkheden al beperkt zijn vanaf een jonge leeftijd", zegt Weterings in het NOS Radio 1 Journaal.

Volgens Weterings kunnen die kinderen later moeilijk aan werk komen of hebben ze niet de juiste start om "die mooie, toekomstrijke baan" te vinden.

[Hann1BaL]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 10:26:
[

Nu wordt altijd gezegd dat een persoon zijn eigen succes bepaald, je je kansen moet pakken... zeg maar dat klassieke D66 praatje. Maar de werkelijkheid is toch echt zo dat dat een stuk moeilijker is wanneer je voor galg en rad bent opgegroeid.

Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?

Terug naar het onderwerp.
Het is niet zwart-wit. Veel is afhankelijk van de persoon zelf. Je zult zelf een motivatie moeten hebben om iets te bereiken. Echter is het van groot belang dat het fundament klopt.
Wat ik daarmee bedoel: Je moet een veilig thuis hebben waar je je geen zorgen hoeft te maken. De financiele kant is uiteraard ook van belang, maar volgens mij veel minder.

Als je de mentale steun hebt van je ouders en thuis is veilig, dan kun je je als tiener ook focussen op je toekomst. Als je vooral bezig bent met je thuissituatie is het wel heel veel gevraagd van een tiener om daarnaast ook nog eens zelf je studie en onderwijs op de rit te krijgen en houden.

Dus ja, je moet er zelf wat van maken, maar het is als een race waarbij de startpositie nogal kan verschillen en als je begint met 2 ronde achterstand loop je dat zomaar niet in.

Ouders zijn uiteraard heel bepalend, maar ook je vrienden en andere mensen in je omgeving. Stabiliteit, veiligheid en steun zeggen dan meer over hoeveel je financieel kunt bijdragen aan je kind.

[Rubbergrover1]

McGryphon schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 08:23:
[...]

Leuk, dat er fraude is, maar is dat reden om iedereen die niet financieel voor zichzelf kan zorgen maar te behandelen als een crimineel?

Want dat is wat er gebeurt. Al jaren, steeds erger. En als ik even naar mijn eigen geval kijk, op het niet willen toekennen van een paar maanden WIA zijn nu kosten gemaakt waarvan je >5 jaar no questions asked modaal inkomen aan uitkering aan iemand zou kunnen geven. En dan zijn we nog niet eens op de eindstreep.

Is dat beter?

Dat is dus een gevolg van de invalshoek die vanuit de overheid wordt gekozen. De ene invalshoek is dat je liever een keer onterecht een uitkering afwijst dan onterecht toekent, de andere is dat je liever een keer onterecht toekent dan onterecht afwijst. De focus lag vroeger meer op het tweede en ligt nu meer op het eerste.

Op zich is voor beide wat te zeggen. Maar het probleem is dat de individuele gevolgen van een onterechte afwijzing vaak veel groter zijn dan de maatschappelijke gevolgen van een onterechte toekenning. Daarom zou ik zelf liever kiezen voor de situatie waarin we gezamenlijk meer betalen dan nodig, omdat er wat fraudeurs tussen glippen, dan voor de situatie dat er een hoop 'schrijnende gevallen' zijn die onterecht geen uitkering krijgen, omdat we koste wat het kost alle mogelijke fraudeurs willen tegenhouden.

[sbmuc]

"Ouders bepalend voor loopbaan" ja, vanzelfsprekend.

Ik kan mijn eigen "zielig" verhaal hier wel ophangen, maar dat ga ik niet doen. Waar het wel op neer kwam was nooit belang van studie meegekregen vanuit mijn ouderlijk gezin. Daardoor ook 2 keer blijven zitten op Mavo en MBO, terwijl je daar echt moeite voor moet doen om te blijven zitten. Nu ZZP en 1,5 ton omzet per jaar. 2 kids en een verschrikkelijke lieve vriendin. En ja, alleen nog "maar" een MBO ICT opleiding. Het kan prima. Ook in loondienst was het uiteindelijk 60k per jaar.

En ja, je bepaald voor een groot deel je eigen succes. En waar het verschil zit? Ik denk inzet / motivatie.
Het ging in het begin van mijn carrière matig. Waar kwam dat door? Ik ging veel uit, drank, veel gamen(teveel). Ik speelde WoW en had in 3 jaar tijd 1 jaar gametime(dat betekend dus 8 uur per dag!).

Omschakelpunt was denk ik voor mij juiste inzichten, minder gamen en veel sporten. Regelmaat en bewust ergens voor gaan. Grootste stappen heb ik gemaakt door met een coach te zitten. Echt iemand die dit niet vanuit eigen belang doet maar een spiegel voor je houden en zeggen "wat wil je nou eigenlijk?".

Heel simpel, pak pen en papier en en schrijf op wat je wil bereiken/doen. En neem hier elke dag op een x tijd x minuten voor om te beschrijven wat je daarvoor hebt gedaan en moet gaan doen.

I know, makkelijk gezegd.

[JohnR]

Rubbergrover1 schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 11:15:
[...]

Dat is dus een gevolg van de invalshoek die vanuit de overheid wordt gekozen. De ene invalshoek is dat je liever een keer onterecht een uitkering afwijst dan onterecht toekent, de andere is dat je liever een keer onterecht toekent dan onterecht afwijst. De focus lag vroeger meer op het tweede en ligt nu meer op het eerste.

Op zich is voor beide wat te zeggen. Maar het probleem is dat de individuele gevolgen van een onterechte afwijzing vaak veel groter zijn dan de maatschappelijke gevolgen van een onterechte toekenning. Daarom zou ik zelf liever kiezen voor de situatie waarin we gezamenlijk meer betalen dan nodig, omdat er wat fraudeurs tussen glippen, dan voor de situatie dat er een hoop 'schrijnende gevallen' zijn die onterecht geen uitkering krijgen, omdat we koste wat het kost alle mogelijke fraudeurs willen tegenhouden.

De focus wisselt per paar jaar, naar gelang van de emotie van de tweede kamer. Ik kan me herinneren dat er ooit spoeddebatten kwamen met de vraag "Hoe kan het dat er vanuit Bulgarije een toeslag / uitkering word aangevraagd?" Gevolg is dat de belastingdienst meer ging toetsen (en logischerwijs ook meer ging afwijzen bij twijfel) De emotie sloeg om en ineens kwamen er spoeddebatten met de vraag "Hoe kan het dat mensen zo lang in de kou staan?" Vervolgens moeten ze dan weer ruimhartig omgaan met aanvragen, tot het volgende spoeddebat.

De belastingdienst is een speelbal van de politiek geworden die naar hartelust heen en weer geschopt wordt. Omdat de politiek tegenwoordig nogal gefocust is op de korte termijn, betekent dat dat de belastingdienst dat ook geworden is.

[Ardana]

JohnR schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 12:15:
[...]

De focus wisselt per paar jaar, naar gelang van de emotie van de tweede kamer. Ik kan me herinneren dat er ooit spoeddebatten kwamen met de vraag "Hoe kan het dat er vanuit Bulgarije een toeslag / uitkering word aangevraagd?" Gevolg is dat de belastingdienst meer ging toetsen (en logischerwijs ook meer ging afwijzen bij twijfel) De emotie sloeg om en ineens kwamen er spoeddebatten met de vraag "Hoe kan het dat mensen zo lang in de kou staan?" Vervolgens moeten ze dan weer ruimhartig omgaan met aanvragen, tot het volgende spoeddebat.

De belastingdienst is een speelbal van de politiek geworden die naar hartelust heen en weer geschopt wordt. Omdat de politiek tegenwoordig nogal gefocust is op de korte termijn, betekent dat dat de belastingdienst dat ook geworden is.

Zelfde geldt (en misschien nog wel meer) voor de gemeentelijke overheid. Die hebben niet alleen te maken met de politiek van Den Haag, maar ook van hun eigen gemeente. Bijv. de Participatiewet laat best nog wat ruimte voor plaatselijke invulling - het is zelfs mogelijk dat gemeentes besluiten om gedeeltes helemaal niet uit te voeren. En dan is het maar net wat voor gemeenteraad je hebt.

[noslen]

De omgeving waarin je opgroeit en hoe je daar als mens op reageert is bijna allesbepalend geweest voor wie je nu bent. Wat ik uit mijn vroegere vrijwilligerswerk heb geleerd (schilderen/creatieve therapie met jongeren) is dat je niet snel moet oordelen. Vaak zijn er geen eenduidige oorzaken en liggen goede oplossingen niet direct voor de hand, terwijl het voor 'ons' allemaal zo logisch lijkt. Het tij keren en/of logisch redeneren is moeilijker dan de meeste mensen denken.

[Rubbergrover1]

JohnR schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 12:15:
[...]

De focus wisselt per paar jaar, naar gelang van de emotie van de tweede kamer. Ik kan me herinneren dat er ooit spoeddebatten kwamen met de vraag "Hoe kan het dat er vanuit Bulgarije een toeslag / uitkering word aangevraagd?" Gevolg is dat de belastingdienst meer ging toetsen (en logischerwijs ook meer ging afwijzen bij twijfel) De emotie sloeg om en ineens kwamen er spoeddebatten met de vraag "Hoe kan het dat mensen zo lang in de kou staan?" Vervolgens moeten ze dan weer ruimhartig omgaan met aanvragen, tot het volgende spoeddebat.

De belastingdienst is een speelbal van de politiek geworden die naar hartelust heen en weer geschopt wordt. Omdat de politiek tegenwoordig nogal gefocust is op de korte termijn, betekent dat dat de belastingdienst dat ook geworden is.

Klopt, is wat dat betreft vooral een spiegel van de maatschappij. Boos worden op de politiek is vaak dan ook vooral boos worden op de communis opinio. Althans, op de opinie die zich het meest laat horen...

En uiteraard geldt dit niet alleen voor de belastingdienst, maar ook (vooral) voor andere instellingen zoals UWV, IND en gemeentes (m.n. sociale diensten). Maar het gaat ook nog een stuk dieper, bijvoorbeeld of verzekeraars uit piëteit/voorkomen van imagoschade toch uitkeren als er volgens de voorwaarden geen recht zou zijn.

[Purzelbaum]

prodesk schreef op maandag 24 mei 2021 @ 00:59:
Ik begrijp dat ik overkom als een ongeïnteresseerd persoon die in de slachtofferrol kruipt. Zo was ik vroeger zeker niet, daarom stemde ik toentertijd ook op Mark Rutte omdat ik er heilig ervan overtuigd was dat als je maar je best doet je overal kan komen. Kwestie van doorvechten en kansen pakken.

Ik ken genoeg mensen die keihard werken maar niet verder komen dan praktijkonderwijs. Niet iedereen heeft het in zich om naar havo/vwo te gaan. Maar waarom verdient een chirurg of advocaat meer dan het dubbele dan een stratenmaker? Na 30 jaar werken ben je lichamelijk helemaal kapot, een advocaat kan tot na pensionering gewoon doorwerken. Het is nu zo dat een hoogopgeleide eerder met pensioen kan en gaat, langer leeft en financieel een stuk beter heeft dan de laagopgeleide beroepsbevolking. Als het aan mij ligt mag er nog een stuk meer genivelleerd worden. Met CDA en VVD ben je als laagopgeleide gewoon de lul.

Het excuus dat een hoogopgeleid persoon meer mag verdienen omdat hij/zij ervoor doorgeleerd heeft vind ik stuitend. Ik krijg weleens opmerkingen 'had je maar door moeten leren', alsof iedereen ondanks hard werken naar het hoger onderwijs kan. Ik vind dat we weleens meer waardering mogen krijgen voor praktische beroepen.Ik vind dat je als schoonmaker ook hetzelfde salaris moet kunnen verdienen als een hoogopgeleide. Studeren is niet altijd een keuze helaas.

Jaren later, met de wijsheid van nu tot besef gekomen dat het allemaal niet zo simpel ligt. Leuk allemaal die motiverende woorden van Rutte en Kaag maar in werkelijkheid is het echt stukken moeilijker om succesvol te worden, zeker als je dat niet vanuit huis meegekregen hebt. Die kansen kun je alleen pakken als je het potentieel bezit.

Lijkt inderdaad alsof je vechtlust bent verloren. Dat is jammer.

Mensen met hogere functies krijgen niet alleen vanwege opleiding, maar ook vanwege stress en verantwoordelijkheid meer betaald. Ik gooi om half 5 mijn gereedschap neer, fiets naar huis en ga chillen. Een chirurg kan dat niet.

Wel ben ik een enorm voorstander van gelijkheid in startpositie. Dat heb jij zeker niet gehad. Ik hoop dat je dat ooit kan verhelpen.

Las in je posts nergens welke opleiding je destijds hebt af moeten breken. Misschien is deze weer op te pakken.

[oZy]

Het onderliggende probleem is hier inderdaad kansenongelijkheid. Hoe dat er in de praktijk eruit ziet is nog het best te zien in de serie Klassen van NPO.

@prodesk je bent een pechvogel qua achtergrond,.. daardoor zul je zelf een stuk harder moeten werken dan de gemiddelde Nederlander. Aan je teksten te zien ben je er intelligent/bekwaam genoeg voor maar ik geef het je te doen met zo'n geschiedenis.

Het leven is een grote knikkerbak waar je maar doorheen moet zien te komen.. je genen, geboorteplaats, etniciteit, opvoeding, geluk, etc. etc. en op het internet en in de media zie je voor 99% de mensen die in het gouden vakje zijn terechtgekomen waardoor je denkt dat jíj de uitzondering bent.

[Bouke-p]

sbmuc schreef op woensdag 26 mei 2021 @ 12:02:
"Ouders bepalend voor loopbaan" ja, vanzelfsprekend.

Ik kan mijn eigen "zielig" verhaal hier wel ophangen, maar dat ga ik niet doen. Waar het wel op neer kwam was nooit belang van studie meegekregen vanuit mijn ouderlijk gezin. Daardoor ook 2 keer blijven zitten op Mavo en MBO, terwijl je daar echt moeite voor moet doen om te blijven zitten. Nu ZZP en 1,5 ton omzet per jaar. 2 kids en een verschrikkelijke lieve vriendin. En ja, alleen nog "maar" een MBO ICT opleiding. Het kan prima. Ook in loondienst was het uiteindelijk 60k per jaar.

En ja, je bepaald voor een groot deel je eigen succes. En waar het verschil zit? Ik denk inzet / motivatie.
Het ging in het begin van mijn carrière matig. Waar kwam dat door? Ik ging veel uit, drank, veel gamen(teveel). Ik speelde WoW en had in 3 jaar tijd 1 jaar gametime(dat betekend dus 8 uur per dag!).

Omschakelpunt was denk ik voor mij juiste inzichten, minder gamen en veel sporten. Regelmaat en bewust ergens voor gaan. Grootste stappen heb ik gemaakt door met een coach te zitten. Echt iemand die dit niet vanuit eigen belang doet maar een spiegel voor je houden en zeggen "wat wil je nou eigenlijk?".

Heel simpel, pak pen en papier en en schrijf op wat je wil bereiken/doen. En neem hier elke dag op een x tijd x minuten voor om te beschrijven wat je daarvoor hebt gedaan en moet gaan doen.

I know, makkelijk gezegd.

Ik heb ook enkel een MBO4 ICT Beheer diploma, maar het inmiddels prima voorelkaar. Jij schrijft nu "maar" en ik deed het ook vaak, me bijna verontschuldigen dat ik niet verder geleerd heb. Alsof MBO iets is om je voor te schamen.

Ik werk bij een bedrijf met veel jonge hoog opgeleide mensen(media) waar de doorstroom mede door de vele trainees en stagiaires hoog is. Ik was de denigrerende opmerkingen richting MBO'ers zo zat vorig jaar dat ik naar het management gegaan ben en gezegd dat het gewoon moest stoppen. Wat gelukkig ook goed opgepakt is(er speelde wel meer).

Maar 3x raden bij wie de slimme mensen kwamen zeuren als er een TLL balk stuk was? Juist, bij die laagopgeleide IT'er (nadat ik een keer een van die snotneuzen zelf een tl balk in zn handen drukte en m de ladder opgejaagd heb om t zelf te doen was het gezeur over )

[prodesk]

@Bouke-p Dat hoogopgeleiden neerkijken op praktisch geschoolden is niets nieuws. Deze mensen leven in totaal verschillende werelden en willen elkaar niet tegenkomen. Al geldt dat denk ik vooral voor hoger opgeleiden die hun bubbel alleen voor hun 'eigen mensen' openstellen. Als er één groep is die het meest discrimineert zijn het wel de hoogopgeleiden. Je hebt nu al talloze datingsites en verzekeringen waar je zonder mbo/wo diploma niet binnenkomt.

Het begint al op jonge leeftijd, of je naar de kroeg wilt, lid worden van een studentenvereniging, op kamers zonder hbo/wo GEEN TOEGANG. Dan is het niet gek dat je hiermee verdere segregate bevordert.

Ik zie anders nergens kroegen of verenigingen hun deuren gesloten houden voor hoger opgeleiden, dan zou de wereld te klein zijn.

Persoonlijk heb ik niets tegen deze mensen maar ben wel teleurgesteld van de hypocriete houding.

https://nos.nl/op3/artike...-je-deze-club-niet-binnen

https://www.unity.nu/Arti...bij-diverse-leidse-horeca

https://nos.nl/op3/artike...officieel-studenten-heten

https://www.nporadio1.nl/...er-neergekeken-op-het-mbo

[ Voor 26% gewijzigd door prodesk op 28-05-2021 21:21 ]

[Bernard0343]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 20:07:
@Bouke-p Dat hoogopgeleiden neerkijken op praktisch geschoolden is niets nieuws. Deze mensen leven in totaal verschillende werelden en willen elkaar niet tegenkomen. Al geldt dat denk ik vooral voor hoger opgeleiden die hun bubbel alleen voor hun 'eigen mensen' openstellen. Als er één groep is die het meest discrimineert zijn het wel de hoogopgeleiden. Je hebt nu al talloze datingsites en verzekeringen waar je zonder mbo/wo diploma niet binnenkomt.

Het begint al op jonge leeftijd, of je naar de kroeg wilt, lid worden van een studentenvereniging, op kamers zonder hbo/wo GEEN TOEGANG. Dan is het niet gek dat je hiermee verdere segregate bevordert.

Ik zie anders nergens kroegen of verenigingen hun deuren gesloten houden voor hoger opgeleiden, dan zou de wereld te klein zijn.

Persoonlijk heb ik niets tegen deze mensen maar ben wel teleurgesteld van de hypocriete houding.

https://nos.nl/op3/artike...-je-deze-club-niet-binnen

https://www.unity.nu/Arti...bij-diverse-leidse-horeca

https://nos.nl/op3/artike...officieel-studenten-heten

https://www.nporadio1.nl/...er-neergekeken-op-het-mbo

Fijn dat je persoonlijk niets tegen 'die mensen' hebt.

Maar wat helpt dit jou? Ja, de wereld is oneerlijk. Waar je wieg staat, is een belangrijke factor in waar je eindigt, dat is waar. Dat gezegd hebbende, je kan hier zélf ook invloed op uitoefenen. Wat doe jíj om je situatie prettiger te maken? Een ander zal het niet voor je doen. Blijven wachten totdat de wereld wel eerlijk is, zal je geen steek vooruit helpen.

[prodesk]

Bernard0343 schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 21:35:
[...]


Fijn dat je persoonlijk niets tegen 'die mensen' hebt.

Maar wat helpt dit jou? Ja, de wereld is oneerlijk. Waar je wieg staat, is een belangrijke factor in waar je eindigt, dat is waar. Dat gezegd hebbende, je kan hier zélf ook invloed op uitoefenen. Wat doe jíj om je situatie prettiger te maken? Een ander zal het niet voor je doen. Blijven wachten totdat de wereld wel eerlijk, zal je geen steek vooruit helpen.

Niets. In mijn geval is het haast onhaalbaar om nog een fatsoenlijk leven op te bouwen, ik weet niet beter dan al mijn hele leven in de shit te zitten. Als ik in mijn dossier lees dat sinds mijn 2e bureau jeugdzorg en een hele rits aan instanties betrokken zijn geweest ben ik relatief gezien goed terecht gekomen met een dak boven mijn hoofd en de stabiliteit van een bijstandsuitkering. Ik heb gewoon pech gehad, maar door hard werken ben ik nog goed terecht gekomen. Misschien was het beter geweest om mij in een pleeggezin te plaatsen, wellicht was ik dan beter terecht gekomen.

Het liefst zou ik de politiek in gaan om Nederland te veranderen. Alleen het deurbeleid al doet mij denken aan de periode vlak voor de tweede wereldoorlog, toen waren joden de pineut, nu zijn het de laagopgeleiden.

[Bernard0343]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 21:52:
[...]
Alleen het deurbeleid al doet mij denken aan de periode vlak voor de tweede wereldoorlog, toen waren joden de pineut, nu zijn het de laagopgeleiden.

Deze en bijna iedere andere vergelijking met de jodenvervolging gaat mank en is, imho, extreem schofferend. Succes met je leven. Ik ga verder met het mijne.

[prodesk]

Bernard0343 schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:03:
[...]


Deze en bijna iedere andere vergelijking met de jodenvervolging gaat mank en is, imho, extreem schofferend. Succes met je leven. Ik ga verder met het mijne.

Waarschijnlijk omdat jij nooit te maken hebt gehad met discriminatie. Ik zie anders wel opvallend veel gelijkenissen met de periode voor de jodenvervolging. Hoe zou jij het vinden als jij geweigerd zou worden op basis van opleidingsniveau?

Ik zou dolgraag een studie willen volgen en het liefst nog een PhD willen halen maar een hoge opleiding is niet voor iedereen haalbaar. Mensen als Sigrid Kaag kunnen of willen maar niet begrijpen dat je daardoor ook de juiste genen moet hebben. Ik mis echt de waardering voor mensen die met hun handjes bezig zijn, deze mensen werken ook hard!

[President]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:13:
Hoe zou jij het vinden als jij geweigerd zou worden op basis van opleidingsniveau?

Ik word met mijn HBO papiertje ook op flink wat banen geweigerd omdat mijn opleiding niet passend is.. En voor sommige andere banen zal ik geweigerd worden omdat ik weer een 'te hoog' denkniveau heb. Maar, dat zijn dan ook de banen waar ik sowieso niet op solliciteer :-)

Ik zou dolgraag een studie willen volgen en het liefst nog een PhD willen halen maar een hoge opleiding is niet voor iedereen haalbaar. Mensen als Sigrid Kaag kunnen of willen maar niet begrijpen dat je daardoor ook de juiste genen moet hebben. Ik mis echt de waardering voor mensen die met hun handjes bezig zijn, deze mensen werken ook hard!

Er is genoeg waardering voor de mensen die met hun handen bezig zijn. Man, wat zit jij in een slachtoffer rol zeg. Een hele simpele vraag: welke concrete stappen heb jij vandaag allemaal genomen om een betere toekomst te realiseren voor jezelf?

[prodesk]

President schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:27:
[...]

Ik word met mijn HBO papiertje ook op flink wat banen geweigerd omdat mijn opleiding niet passend is.. En voor sommige andere banen zal ik geweigerd worden omdat ik weer een 'te hoog' denkniveau heb. Maar, dat zijn dan ook de banen waar ik sowieso niet op solliciteer :-)


[...]

Er is genoeg waardering voor de mensen die met hun handen bezig zijn. Man, wat zit jij in een slachtoffer rol zeg. Een hele simpele vraag: welke concrete stappen heb jij vandaag allemaal genomen om een betere toekomst te realiseren voor jezelf?

Het is nogal een verschil of je ergens solliciteert of ergens een kroeg binnen wil of wilt deelnemen aan een vereniging. Voor een baan als arts is het logisch maar waarom zou je als kroeg of vereniging mensen weren die niet hoogopgeleid zijn?

Doet mij denken aan de apartheid, 'alleen voor blanken'.

Waaruit maak jij op dat er genoeg waardering is voor praktisch opgeleide mensen? De besluiten die in Den Haag worden genomen hebben hen weinig verder gebracht. Concurrentie van werklui uit lage loon landen, verhoging pensioenleeftijd, et cetera.

Op je laatste vraag kan ik antwoorden dat ik vandaag weinig heb gedaan om mijn situatie te verbeteren. Misschien is die slachtofferrol geen rol maar realiteit, vooral als ik kijk naar de feiten die in mijn levensloop hebben plaatsgevonden, zelfs nog voor mijn geboorte kan ik wel stellen dat ik slachtoffer ben.

Ik weet dat ik nu keihard moet werken om mijn situatie te verbeteren maar dat ik gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je geen netwerk en middelen hebt.

[underrated]

Man man man. Als ik een kroeg had zou ik je inderdaad weigeren, wegens zwelgen in slachtofferschap.

Als je in de put zit en je wil er uit, is stap 1: stoppen met graven.

En wellicht een idee om Camus te lezen, de mythe van sisyphus

[Ardana]

Oef. Dit vind ik echt meer jammer dan ik kan zeggen.

Als eerste: ook vanuit praktisch opgeleiden is er uitsluiting van theoretisch opgeleiden. Hoe vaak ik (met mijn MAVO!) wel niet te horen heb gekregen dat ik niet zulke ingewikkelde woorden moest gebruiken en 'ik moest heus niet denken dat ik slimmer was dan hen!', ik kan ze niet op 2 handen tellen. Dat is geen reden om bij de pakken neer te zitten. Overigens ben ik, met mijn MAVO opleiding, altijd meer welkom geweest bij theoretisch geschoolden dan bij lager opgeleiden.

En verder zit je idd meer in slachtofferschap dan ik verwacht had op basis van je eerdere posts.

Ik ben op m'n 27e aan het HBO begonnen, nadat ik op m'n 26e via de LOI m'n MEAO heb gehaald nadat ik anderhalf jaar intern gezeten heb om intensive therapie te krijgen (anderhalf jaar opname dus). Ik wil niet zeggen 'ik kan het, jij dus ook' maar wel dit: ook ik dacht toen ik klaar was met therapie dat mijn leven over was, dat mijn kansen verkeken waren. Maar ik heb alle regels (voor opleidingen) weten te breken en ben verder gegaan en er bleek veel meer mogelijk dan ik eerst dag. Ik heb een plan gemaakt, zelfs al voldeed deze 100% niet aan de regels, en voorgelegd - en het UWV ging akkoord! Ik heb ieder jaar opnieuw toestemming moeten vragen en ondanks dat ik iedere zomer een inhaalopdracht had, heb ik die toestemming gekregen.

En toen ik klaar was, heb ik mijn CV opgeschoond. Op mijn 31e kreeg ik mijn eerste baan. Ja, ik ben zeker niet 100% eerlijk geweest bij het sollicitatieproces - maar wat had ik te verliezen? Dat ze me konden ontslaan? Dan was ik nog steeds beter afgeweest dan wanneer ik 100% eerlijk was geweest. Ik wilde niet harder moeten werken dan iemand zonder vlekje, maar ik wilde ook niet tegen lagere standaarden afgerekend worden. En achteraf heb ik het verteld, en ze begrepen het! Ik ben een van hun beste krachten geweest, dus het was ook niet dat ik onderpresteerde.

Wat ik wil zeggen: je hoeft jezelf echt niet af te schrijven op leeftijd of lage opleiding. Als je denkt dat je hoger kan: ga ervoor, doe wat je moet doen. Als je denkt dat je je prettiger voelt bij praktisch werk: kijk of je een heftruck-diploma kan halen, of als vrachtwagenchauffeur - dat zijn vaak trajecten met baangarantie.

Nee, het is niet makkelijk, nee het is niet eerlijk. Maar als je blijft zitten waar je zit, zal er nooit iets veranderen.

Ow, en meldt je aan bij de plaatselijke afdeling van je politieke partij. Die kunnen vaak echt wel mensen gebruiken!

En ja, ondanks dat ik weet dat ik nog 25-30 jaar arbeidsongeschiktheidsuitkering zal ontvangen (en er weinig tot geen kans is op voldoende herstel om weer aan het werk te kunnen), ben ik wel aan mezelf aan het werk: per week: 1x psychotherapie, 1 keer non-verbale therapie, 1x thuis begeleiding, 2x fysiotherapie, 3x dagbesteding. Plus 3 vrijwilligersbaantjes, voor ~1-4 uur per week.

Niet proberen is de enige zekere weg naar niks veranderen.

[ Voor 3% gewijzigd door Ardana op 29-05-2021 08:31 ]

[TooTall_NL]

@Ardana
Een helder betoog. In heb ook soortgelijke ervaringen.
Vanaf mijn 18e werk ik bij mijn huidige werkgever. Ik ben gestart op vmbo niveau werkzaamheden. Ik vond het heel leuk, maar merkte dat ik meer kon en soms ook de kans kreeg dit te laten zien.
Op mijn 23e de knoop doorgehakt en aan een HBO begonnen. Toen begon er iets in mijn omgeving te veranderen. Er waren dus collega's ,die ik hoog had zitten, opmerkingen te maken.
Die gingen van: ach al dat hoog uit de toren gedoe en denk je er goed over na, want of je van dat theorietische gelul nou gelukkig gaat worden...
Wat mij begon op te vallen was dat dit collega's zijn, die ik ook regelmatig hoorde klagen over de kansen die zij niet gehad hadden. Op de opmerkingen over opleiding werd dan steevast gereageerd, daar heb ik geen zin in en ik heb toch nu al voldoende kennis.
Na afronding van mijn opleiding ben ik aardige stappen gaan maken bij mijn werkgever. Stappen waar ik hard voor heb moeten werken en veel voor heb moeten laten, maar juist daardoor be ik trots op wat ik ken bereikt.
Het is dan zo jammer dat je via via hoort dat er een groep mensen is die dan aangeven dat mijn opleiding niets voorstelt en ik gewoon een beetje mazzel heb gehad.
Het is wel zo dat die collega's nog steeds op dezelfde plek zitten, steeds meer mopperen en helaas de neiging hebben om alles boven hun niveau als incapabel te bestempelen.
Om eerlijk te zijn, ik heb enige tijd geleden besloten geen aandacht meer aan deze mensen te schenken.
Ik ben van mening dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt, maar dat de aanloop die je moet nemen daardoor wel langer kan zijn.
Om een dooddoener neer te leggen: je moet vooral uitgaan van je zelf, als jij je resultaten en kansen afhankelijk maakt van je omgeving en de belemmeringen die daar in zitten, dan blijft het prijsschieten op onmogelijkheden.

[RagingPenguin]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:13:
[...]
Waarschijnlijk omdat jij nooit te maken hebt gehad met discriminatie. Hoe zou jij het vinden als jij geweigerd zou worden op basis van opleidingsniveau?

Kom op, dat je een handjevol studentenkroegen niet binnen komt is wel de kleinste van je problemen. En hoogopgeleiden komen ook geen studentenkroegen binnen, die zijn ook geen student (meer).

Los daarvan, onderscheid op de arbeidsmarkt op basis van opleiding is niet exclusief voor mbo-ers. Hbo-ers komen ook vanzelf op een niveau terecht dat er een master verwacht wordt, en wo-ers dat er een PhD verwacht wordt. En hoe hoger je komt, hoe specifieker studies zijn en hoe groter de kans wordt dat je studie niet in de juiste richting is of in een gebied is dat de facto is opgeheven. En anders kom je wel situaties tegen waar er ervaring als leidinggevende, budgetverantwoordelijke of hiring manager wordt verwacht.

Begrijp me goed, ik zeg niet dat een hbo-er niet verder komt dan een mbo-er. Maar het idee dat alle hoogopgeleiden een elite vormen die al die domme mbo-ers onderdrukken is ook bs. Er is echt geen conspiracy van hoogopgeleide nederlanders en Nederland is ook echt niet direct een paradijs zodra je je hbo diploma in ontvangst neemt. Probeer maar een huis te vinden als je teveel verdient voor de sociale huur maar te weinig voor een hypotheek...

Ik zou dolgraag een studie willen volgen en het liefst nog een PhD willen halen maar een hoge opleiding is niet voor iedereen haalbaar.

Waarom? Ambieer je een academische carrière? Of wil je gewoon het aanzien van de hoogste wetenschappelijke titel? Aangezien je een titel noemt en geen baan durf ik er wel vanuit te gaan dat het het laatste is. Reality check: een promovendus verdient 2800 euro per maand en een postdoc valt gewoon in schaal 10. Voor het geld ga je niet de academische wereld in. En het aanzien van een titel die iedereen (behalve de junior wetenschappers) op een universiteit heeft is niet hoog. Het klinkt wel leuk op verjaardagsfeestjes, maar daar is het bijzondere ook alweer snel vanaf.

Een PhD is vooral een ticket voor overwerk en stress over publicaties en conferencies voor een (in verhouding) hongerloontje, niet een ticket naar de spreekwoordelijke gouden bergen. Het gras niet altijd groener bij de buren.

Mensen als Sigrid Kaag kunnen of willen maar niet begrijpen dat je daardoor ook de juiste genen moet hebben. Ik mis echt de waardering voor mensen die met hun handjes bezig zijn, deze mensen werken ook hard!

Ik denk dat iemand als Kaag prima begrijpt dat een deel van eigenschappen om te kunnen studeren zijn aangeboren. Dat verandert alleen weinig aan dat dat nu wel gewoon de realiteit is. Kunnen we natuurlijk allemaal heel rot vinden enzo, maar ook dat verandert weinig aan de realiteit. De realiteit is nu eenmaal dat maar heel weinig mensen hun kansen op een zilveren presenteerschaal krijgen aangeboden. Dat betekent nu niet dat er geen geluk bij succesvol zijn komt kijken, maar zonder zelf hard te werken worden maar heel weinig mensen succesvol.

Ik zie anders wel opvallend veel gelijkenissen met de periode voor de jodenvervolging.

Ik denk dat je hoognodig een geschiedenisboek moet open doen... Op het moment dat alle mbo-ers hun burgerschap wordt afgenomen, uitgesloten van alle burgerrechten, geen relaties meer mogen hebben met hogeropgeleiden, niet meer mogen stemmen en massaal het slachtoffer worden van fysiek geweld praten we wel weer verder over deze bizarre vergelijking.

TooTall_NL schreef op zaterdag 29 mei 2021 @ 08:58:
@Ardana
Die gingen van: ach al dat hoog uit de toren gedoe en denk je er goed over na, want of je van dat theorietische gelul nou gelukkig gaat worden...
Wat mij begon op te vallen was dat dit collega's zijn, die ik ook regelmatig hoorde klagen over de kansen die zij niet gehad hadden. Op de opmerkingen over opleiding werd dan steevast gereageerd, daar heb ik geen zin in en ik heb toch nu al voldoende kennis.

Herkenbaar, en vaak komen die opmerkingen van collega’s die vooral een schoolvoorbeeld zijn van het dunning-kruger-effect

Het is wel zo dat die collega's nog steeds op dezelfde plek zitten, steeds meer mopperen en helaas de neiging hebben om alles boven hun niveau als incapabel te bestempelen.

Afgeven op alles wat boven je zit en zo geen eigen verantwoordelijkheid nemen zie je wel op meer plekken dan alleen de mbo-hbo scheidingslijn. Ook onder hoogopgeleide techneuten hoor ik vaak genoeg het 'who can do: do, who can't do: don't' als het gaat om de rol van technisch leidinggevende. Klagen is nu eenmaal makkelijker dan zelf de handen uit de mouwen te steken. Net als achteraf 'zie je wel' zeggen als er een verkeerde keuze word gemaakt.

[Harm_H]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 21:52:
[...]
In mijn geval is het haast onhaalbaar om nog een fatsoenlijk leven op te bouwen

Je bent wat je ambieert.
(mits je fysiek in orde bent)

Goede loodgieter, stucadoor of schilder, eventueel als zelfstandige met busje, kan nu dik verdienen!

Misschien moeilijk om voor te stellen, maar sommige mensen kan je plaatsen in het midden van Rusland en zijn binnen no-time de vakspecialist van het dorp.

Klagen vind ik ook makkelijker dan werken. Of mezelf dwarsbomen, en dan zeggen, zie je wel, "ik kan het niet!"

[M_Itchel_MM]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:38:
[...]
Het is nogal een verschil of je ergens solliciteert of ergens een kroeg binnen wil of wilt deelnemen aan een vereniging. Voor een baan als arts is het logisch maar waarom zou je als kroeg of vereniging mensen weren die niet hoogopgeleid zijn?

Doet mij denken aan de apartheid, 'alleen voor blanken'.

Waaruit maak jij op dat er genoeg waardering is voor praktisch opgeleide mensen? De besluiten die in Den Haag worden genomen hebben hen weinig verder gebracht. Concurrentie van werklui uit lage loon landen, verhoging pensioenleeftijd, et cetera.

Op je laatste vraag kan ik antwoorden dat ik vandaag weinig heb gedaan om mijn situatie te verbeteren. Misschien is die slachtofferrol geen rol maar realiteit, vooral als ik kijk naar de feiten die in mijn levensloop hebben plaatsgevonden, zelfs nog voor mijn geboorte kan ik wel stellen dat ik slachtoffer ben.

Ik weet dat ik nu keihard moet werken om mijn situatie te verbeteren maar dat ik gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je geen netwerk en middelen hebt.

Ik snap de reactie "zelfs nog voor mijn geboorte kan ik wel stellen dat ik slachtoffer ben", het heeft ook een grote invloed en het is kortgezegd gewoon fucking klote, maar het is niet de enige invloed en tegenslagen heeft iedereen.

Mijn zielige verhaal zal ik proberen kort te houden (ben ik niet zo goed in), hopelijk zie je dat er zeker wat positiefs te halen is uit je eigen situatie.

Laten we zeggen dat mijn ouders allebei een fucked up jeugd hebben gehad, vooral mijn vader heeft het nog veel zwaarder gehad dan ik. Echter hadden ze beide weinig verwerkt en ik als oudste kind (eigenlijk ben ik de derde) heb het goed te verduren gehad. Manipulatie, fysiek geweld, maanden genegeerd worden in huis (er werd nog geen morgen of welterusten gezegd) en nog wel meer. Aan de basisbehoeften werd voldaan en het eigen bedrijf van mijn vader draaide goed, daar ging ook grofweg 70-80 uur van zijn week naartoe. Financieel zat het bij ons goed, familie werd jaloers en binnen een paar jaar was er geen familie meer.

Wonderbaarlijk genoeg ben ik op het Gymnasium terecht gekomen, echter was ik allergisch voor autoriteit, had ik weleens opstootjes met de politie, was ik snel agressief, ongemotiveerd en spijbelde ik meer dan ik aanwezig was, vooral na een verloren rechtszaak werkte ik veel tijdens schooltijd en dronk ik schandalig veel. Ik ben uiteindelijk nooit van school getrapt, maar vaak zeer dichtbij gekomen. Zo heb ik mijn examenjaar over moeten doen, omdat ik weigerde met mijn Latijn docent en tevens mijn mentor in 1 ruimte te zijn. Het jaar erop escaleerde het thuis alleen maar meer en heb ik uiteindelijk lange tijd bij een vriend in huis gewoond. Mijn mentor uit jaar 3 heeft zich dat jaar over mij ontfermt, ondanks dat ik geen les van hem had. Hij heeft mijn verhaal uit me getrokken en achter de schermen zeer veel voor me geregeld. Zonder hem en de ouders van die vriend was ik dit jaar het verkeerde pad opgegaan.

Uiteindelijk heb ik mijn Gymnasium binnen gesleept, afgewezen voor Geneeskunde in Rotterdam omdat mijn cv niet boeiend voor ze was en ben ik weer thuis gaan wonen. Geen goede keuze, maar ik was eigenwijs. Ik werkte 60-70 uur per week en had 3 bantjes, want als ik maar 1 dag thuis zat werd ik vernederd omdat ik niet bij GNK was toegelaten en werd ik lui genoemd omdat ik thuis niks zat te doen. Dit jaar is achteraf 1 grote waas van werken, weinig slaap en heel veel alcohol en stappen. Ik gaf me zelf 0 tijd om dingen te verwerken en zocht de grenzen van mijn lichaam op.

Daarna ben ik aangenomen voor Geneeskunde in Groningen, hier vanaf juni een kamer gehuurd. Elke cent is door mijzelf betaald. Het eerste jaar heb ik me compleet op een studentenvereniging gestort, maar wel mijn BSA binnen gesleept. Uiteindelijk kwam het punt dat ik dingen moest verwerken, begin van het tweede jaar wilde ik hiermee beginnen. Voor het eerst had ik geen baan (ik nam ontslag), wilde ik alles van jaar 2 halen en de verloren puntjes uit jaar 1 oppikken. Toen kwam een tering grote aanslag van de belastingdienst van mijn tussenjaar (Ik was op dit punt zo naïef als wat, geen seconde over nagedacht) en kreeg opeens een incasso bureau op mijn dak. Er waren bij mijn ouders nog wat rekening voor mij, hier had ik geen weet van en hebben ze me verzwegen. Gevolg is dat ik veel moest werken om niet in de problemen te komen, ik haalde mijn tentamens maar voldeed niet aan de aanwezigheid en kreeg dus 0 studiepunten. Oftewel vorig collegejaar ben ik maar gaan werken en heb ik alleen mijn verloren punten uit jaar 1 opgepikt. Jaar nummer 3 in men leven weggepist omdat ik nog wat teveel in de slachtofferrol zat en weigerde te communiceren.

Dit collegejaar begon ik ondanks corona vol goede moed, mijn financiële zaken waren op orde, Leuke bijbaan, ook was ik voor het eerst in mijn leven verliefd en zelfs al een halfjaar samen. Ik had thuisthuis nog steeds een basis bij die ouders van die vriend, had nog goed contact met mensen uit die omgeving en in Groningen had ik mijn eigen kring. Ik had structuur, overzicht, was eindelijk bezig met alles verwerken en had me nog nooit zo goed gevoeld. Mijn ouders gingen na een huwelijk van 30 jaar scheiden. Enfin, hier had ik niks mee te maken, maar ik wilde er nog wel voor mijn broertjes en zusje zijn. Kortgezegd moeders ging op oude trein verder met manipuleren, liegen en hysterisch doen. Mijn vader had zich in de afgelopen jaren flink verbeterd, mede door een psycholoog. Hij behandelde mijn oudste broertje een stuk beter en wij hebben alles uitgepraat en zien of we een band kunnen opbouwen. Tot pas geleden zat iedereen nog in 1 huis, in die tijd is bij mijn vader kanker vastgesteld, wss uitgezaaid en is mijn moeder zo manisch dat ze de kanker en chemo afdoet als leugens. Hier is ook genoeg gebeurd om een boekenreeks te schrijven, maar laten we zeggen dat het als script wel wat over the top zou worden gevonden.

Dit allemaal samen viel me vrij zwaar, het makkelijkste zou zijn om bij de pakken neer te gaan zitten. Dit maal heb ik wel gecommuniceerd met mijn opleiding, waarbij het vaak erop neerkwam dat ik maar even rust moest nemen en thuis moest gaan zitten, ik wilde niet nog een jaar verspillen. Uiteindelijk heb ik een deal gemaakt met de studieadviseur, hij zou alles in zijn macht doen om te zorgen dat ik uitstel kreeg wanneer nodig en ik ging naar de psycholoog/psychiater. Uiteindelijk heb ik betere coping mechanismen, hoef ik aanzienlijk minder salontafels te kopen en is ook ADHD bij mij vastgesteld, wat veel duidelijkheid en rust geeft. Hier heb ik ook geleerd om bij dingen stil te staan. De kans is groot dat ik alle 60 punten binnensleep. Ik ben bezig met het opzetten van een pilot project, wat de basis moet worden van een PhD, die ik wil combineren met mijn master (mocht ik het heel leuk vinden) en heb ik mijn relatie net boven water weten te houden.

Kortgezegd ik ben ondanks alles toch wel goed op weg, al is de aanloop allemaal wat langer ik ben verdomme nog maar 23. Door mijn achtergrond ben ik wel stressbestendig, nuchter, direct en nog veel meer, het heeft me ook veel gebracht als persoon.
Het belangrijkste wat ik de laatste jaren heb geleerd is dat open zijn naar mensen zoveel helpt, voor zowel jezelf als anderen. Ik heb misschien het geluk gehad dat ik een soort gunfactor heb, ik heb flink wat mensen om me heen verzamelt die alles voor me zouden doen en vice versa. Durf op ze te steunen en om hulp te vragen, hier heb ik zelf heel veel moeite mee gehad. Wees lief voor jezelf, neem een paar dagen de tijd om in zelf medelijden te zitten, maar zet daarna ook door. Maak een plan, op korte en lange termijn. Ik heb geprobeerd om mijn achtergrond en verleden zoveel mogelijk om te buigen naar iets positiefs.
Achter elke gesloten deur gebeuren dingen, referentiekaders verschillen ook per persoon en iedereen heeft een rugzakje, de truc is er naar mij inzien hoe je ermee omgaat; laat je het heel je leven bepalen en je persoonlijkheid tekenen, of zorg je dat het op eigen voorwaarden mee wordt genomen.

[ Voor 5% gewijzigd door M_Itchel_MM op 29-05-2021 18:53 ]

[Veendijk]

Harm_H schreef op zaterdag 29 mei 2021 @ 15:37:
[...]

Goede loodgieter, stucadoor of schilder, eventueel als zelfstandige met busje, kan nu dik verdienen!

In de glasvezel is ook enorm veel werk vaak inclusief opleiding

[3DDude]

Ik vind dat er voor de TS best wat te zeggen valt.

Maar ik ken er genoeg die in niet rijke gezinnen zaten vroeger en er toch wat van gemaakt hebben.
Heb hier een boekje van mijn oude VMBO-T klas liggen school liggen en iedereen is wel goed terecht gekomen.

Als ik dan TS z'n houding, mentaliteit naast bijv. het verhaal van deze user zet: Pingo76 in "Ouders bepalend voor loopbaan kind?"
Of 2 posts hierboven zn verhaal lees..
Die beginnen in een vergeljkbare situatie maar gaan door en dan eindig je veel verder / zijn er weer dingen mogelijk.

Het probleem is:
Je bent zelf ook verantwoordelijk voor je shit op orde brengen.


En over dat er geen geld / middelen zijn:

Subsidieregeling voor iedereen tussen de 18 en pensioengerechtigde leeftijd

De subsidieregeling NL leert door is er voor iedereen tussen de 18 jaar en de pensioen gerechtigde leeftijd. Het maakt daarbij dus niet uit of u in loondienst bent, een flexibel contract hebt of werk zoekt. Ook zelfstandigen en zzp’ers kunnen via de subsidieregeling gebruik maken van kosteloze scholing, begeleiding of ontwikkeladvies.

De subsidieregeling bestaat in 2021 uit twee onderdelen, dit zijn gratis scholing en sectoraal maatwerk. In 2020 was er al een onderdeel waarmee werkenden en werkzoekenden kosteloos ontwikkeladvies konden aanvragen.

https://www.rijksoverheid...elen/nederland-leert-door


@prodesk : Als je dat niet op zoekt.. dan ga je het ook niet vinden natuurlijk .. (ga eens kijken )
@Pingo76 Wellicht zit er ook wat interessants voor jou bij / dat eventueel aansluit op je studie. (goed bezig )

[ Voor 4% gewijzigd door 3DDude op 30-05-2021 04:02 ]

[Pingo76]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:13:
[...]
Waarschijnlijk omdat jij nooit te maken hebt gehad met discriminatie. Ik zie anders wel opvallend veel gelijkenissen met de periode voor de jodenvervolging. Hoe zou jij het vinden als jij geweigerd zou worden op basis van opleidingsniveau?

Niet meer dan normaal, ik wil graag een competent persoon hebben op de plek. Dan iemand die uit medelijden de kans heeft gekregen en dan de boel voor mij verkloot.

[Pingo76]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:38:
[...]


Ik weet dat ik nu keihard moet werken om mijn situatie te verbeteren maar dat ik gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je geen netwerk en middelen hebt.

Nogmaals ik heb een Dell Laptop met Linux die ik je op mijn kosten graag toestuur. Dan kun je alvast beginne via de gratis resources die ik eerder genoemd hebt. Ga je nog in op die aanbieding?

[Rubbergrover1]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:38:
[...]
Het is nogal een verschil of je ergens solliciteert of ergens een kroeg binnen wil of wilt deelnemen aan een vereniging. Voor een baan als arts is het logisch maar waarom zou je als kroeg of vereniging mensen weren die niet hoogopgeleid zijn?

Bijvoorbeeld omdat zo'n vereniging subsidie krijgt van de universiteit en dat de universiteit dat alleen geeft als de vereniging duidelijk die doelgroep bedient. Ik ken ook verenigingen die in vergelijkbare redenen specifiek voor leerlingen van de lokale mbo zijn. Dat is in feite de zelfde discriminatie.

Wat betreft kroegen ben ik het nog nooit tegengekomen dat ze bij de ingang naar je diploma vragen. Ik ben wel benieuwd welke kroegen dat dan zijn.

[unezra]

3DDude schreef op zondag 30 mei 2021 @ 03:57:
[...]
https://www.rijksoverheid...elen/nederland-leert-door


@prodesk : Als je dat niet op zoekt.. dan ga je het ook niet vinden natuurlijk .. (ga eens kijken )
@Pingo76 Wellicht zit er ook wat interessants voor jou bij / dat eventueel aansluit op je studie. (goed bezig )

Die regeling stopt binnenkort. De kans dat TS nu nog een studie kan volgen via NLLD is vrij klein.
Misschien wel online, maar virtueel klassikaal word lastig.

Ik dácht dat de datum 1 juli was, gezien ook een aantal trainingen die ik volg voor die datum (om die reden) afgerond moeten zijn, maar ik kan zo 123 niet vinden wat de werkelijke datum is. Hoe dan ook lijkt het er op dat TS aan de late kant is met het volledig gebruik kunnen maken van de regeling.

https://nlleertdoor.com/p...n-ook-in-2021-voortgezet/

[3DDude]

Ja ok, ze zullen het langzaam aan afbouwen. In 2022 zal hier nog eens €18 miljoen voor beschikbaar gesteld worden, maar dit is alleen voor online scholing.

Het punt is denk meer als je geen kansen zoekt, ga je nooit een dergelijke regeling vinden.
Dat was ook een beetje meer het punt.

[unezra]

3DDude schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 08:46:
Ja ok, ze zullen het langzaam aan afbouwen. In 2022 zal hier nog eens €18 miljoen voor beschikbaar gesteld worden, maar dit is alleen voor online scholing.

Het punt is denk meer als je geen kansen zoekt, ga je nooit een dergelijke regeling vinden.
Dat was ook een beetje meer het punt.

Volledig mee eens.

Ik heb niet het complete topic doorgenomen, maar idd, kansen krijg je nooit op een presenteerblaadje aangereikt. Je moet ze zelf creeeren of op zijn minst zorgen dat je op het juiste moment op de juiste plaats bent. (De factor geluk is er wel, maar is in mijn beleving beperkter dan soms word gedacht.)

[Koekfabriek]

Rubbergrover1 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 08:24:
[...]

Bijvoorbeeld omdat zo'n vereniging subsidie krijgt van de universiteit en dat de universiteit dat alleen geeft als de vereniging duidelijk die doelgroep bedient. Ik ken ook verenigingen die in vergelijkbare redenen specifiek voor leerlingen van de lokale mbo zijn. Dat is in feite de zelfde discriminatie.

Wat betreft kroegen ben ik het nog nooit tegengekomen dat ze bij de ingang naar je diploma vragen. Ik ben wel benieuwd welke kroegen dat dan zijn.

Je hebt wel zaken die bijv. collegekaart vragen. Tenminste dat was toen ik 5+ jaar geleden nog studeerde.

[Lordy79]

Koekfabriek schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 09:48:
[...]

Je hebt wel zaken die bijv. collegekaart vragen. Tenminste dat was toen ik 5+ jaar geleden nog studeerde.

Als je zo begint dan is 65+ korting in de dierentuin discriminatie. En studenten korting op zus en zo. En waarom draait de trance club waar ik kom niet ook af en toe André Hazes? (Senior, want junior is echt niet te pruimen)
Pure discriminatie.

[Rubbergrover1]

Koekfabriek schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 09:48:
[...]

Je hebt wel zaken die bijv. collegekaart vragen. Tenminste dat was toen ik 5+ jaar geleden nog studeerde.

Dat wist ik niet. Vraag daarbij is dan wel in hoeverre het criterium is of je hoger onderwijs volgt of dat je onderwijs volgt. Net als dat je (met name in het buitenland) vaak korting krijgt bij bijvoorbeeld musea als je onderwijs volgt. Onderscheid zit hem dan niet in hoger opgeleid of lager opgeleide, maar in of je wel of geen onderwijs volgt.

[Weltschmerz]

prodesk schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 11:37:
[...]
Ik zit al 10 jaar in de bijstand, afstand tot de arbeidsmarkt is enorm. Ik wil dolgraag mijzelf ontwikkelen maar als je zelf elk dubbeltje 4 keer moet omdraaien blijft er bar weinig over om te investeren. Ik heb niet eens meubels in huis.

Mijn kansen op de relatiemarkt zijn minimaal, want wees eerlijk geen vrouw zit te wachten op een straatarme man, zonder opleiding, geld en werk.

Ik denk dat veel mensen die niet in deze situatie gezeten hebben (of zitten) niet inzien hoeveel dit met iemand kan doen, en hoe beperkend zulke factoren zijn.

Simpelweg op een sollicitatie komen met nieuwe, nette kleren geeft al een betere indruk. Ik heb een keer met iemand meegekeken op het werk die mensen in de bijstand begeleide bij het solliciteren. Een tip daar was te investeren in nieuwe kleding. De begeleider had zelf helemaal niet door dat je in de bijstand misschien dat gewoonweg niet kunt betalen.

Op zulke verhalen komen vervolgens altijd reacties als "Ja, maar het kan echt wel, want ik ken iemand die...". Ja, het kan zeker dat je op je sollicitatie komt in matige kleren en de baan krijgt, maar het gaat allemaal om kansen, en de kansen worden vergroot met een goede CV, een goede opleiding, goede presentatie (kleding, goed verzorgd, goede babbel, ervaring).

Wat inkomen etc. van ouders, ik denk dat liefde inderdaad een grote rol speelt in het goed terecht komen van een persoon, maar geld helpt zeker. Zo ken ik iemand die niet goed in het leven stond en een paar jaar is gaan reizen. Zij gaf ongeveer 20 euro per week uit aan eten en haar reis, en leeft verder heel goedkoop. Maar toen zij terugkwam met een idee wat zij wilde gaan doen in het leven konden haar ouders wel een appartement in een grote stad huren voor haar zonder moeite, haar een auto geven, en haar 4-jarige HBO-studie betalen (zij had geen recht meer op stufi).

Ik vind het knap dat je zo open op je leven kunt reflecteren en hoop dat je een kans krijgt op een beter leven dan altijd rond het minimum te zitten. Wat de bijstand betreft kan ik je aanraden vrijwilligerswerk te gaan doen. Het gebeurt niet zelden dat je via daar verder stroomt naar een echte baan. Veel banen draaien tenslotte om connecties, en sociale netwerken opbouwen is belangrijk. Via vrijwilligerswerk kom je snel in contact met veel potentiële werkgevers en kun je laten zien waar jouw talenten liggen, en waar je je nog kunt ontwikkelen.

Edit: na het verder lezen van het topic lijkt het me wijs dat je gaat kijken naar hoe je kansen kunt scheppen, in plaats van nu al te zeggen dat je niets meer gaat bereiken. Vergeleken met andere leeftijdsgenoten zit je misschien in een andere fase, maar de rest van je leven in de bijstand hoeft niet. Zoals eerder gezegd zijn er veel opties om gratis te leren en jezelf te blijven ontwikkelen.

Succes ermee!

Aan de rest die hun ervaringen en tips zo open hier deelde, bedankt!

[ Voor 8% gewijzigd door Weltschmerz op 01-06-2021 13:10 ]

[Koekfabriek]

Lordy79 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 10:46:
[...]

Als je zo begint dan is 65+ korting in de dierentuin discriminatie. En studenten korting op zus en zo. En waarom draait de trance club waar ik kom niet ook af en toe André Hazes? (Senior, want junior is echt niet te pruimen)
Pure discriminatie.

De eerste voorbeelden van jou zijn ook gewoon voorbeelden van legale (i.e. niet strafbare) vormen van het maken van onderscheid. Deze onderscheidingen zijn wettelijk niet verboden en is daarom geen discriminatie in juridische zin.

Daarnaast was mijn reactie alleen een verduidelijking over het beleid van sommige studentenkroegen.

Rubbergrover1 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 11:10:
[...]

Dat wist ik niet. Vraag daarbij is dan wel in hoeverre het criterium is of je hoger onderwijs volgt of dat je onderwijs volgt. Net als dat je (met name in het buitenland) vaak korting krijgt bij bijvoorbeeld musea als je onderwijs volgt. Onderscheid zit hem dan niet in hoger opgeleid of lager opgeleide, maar in of je wel of geen onderwijs volgt.

In "mijn tijd" waren mbo'ers nog scholieren of deelnemers en hadden volgens geen collegkaart zoals bij het hoger onderwijs. Deze hadden dan ook geen toegang (net zoals middelbare scholieren van 18+). Dat was en is volgens mij nog steeds gewoon mogelijk in Nederland. Ik heb er eerlijk gezegd ook geen problemen mee.

Had je altijd ook wel iemand die niet werd toegelaten omdat zijn/haar collegekaart kwijt was.

[ Voor 39% gewijzigd door Koekfabriek op 01-06-2021 14:05 ]

[SmurfLink]

Weltschmerz schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 12:38:

Simpelweg op een sollicitatie komen met nieuwe, nette kleren geeft al een betere indruk. Ik heb een keer met iemand meegekeken op het werk die mensen in de bijstand begeleide bij het solliciteren. Een tip daar was te investeren in nieuwe kleding. De begeleider had zelf helemaal niet door dat je in de bijstand misschien dat gewoonweg niet kunt betalen.

En ook daar zijn oplossingen voor. Ik las laatst nog een artikel dat er in meerdere steden al locaties zijn geopend van winkels die speciaal voor deze situatie zijn. Kledingzaken waar je niks kunt kopen, maar waar mensen in de bijstand goede kleding kunnen halen voor hun sollicitaties. Je krijgt een persoonlijke begeleider die jou dingen laat passen en je helpt met combineren, incl schoenen en evt een tas.

Ja, dan kan je weer het probleem hebben dat je in de middle of nowhere woont, uiteraard. Maar zelfs dan is er wel een kringloop in de buurt, of kleding te leen van vrienden of familie of buren. Overal zijn mogelijkheden, je moet ze alleen willen/kunnen zien.

[boxlessness]

RagingPenguin schreef op zaterdag 29 mei 2021 @ 12:01:
Waarom? Ambieer je een academische carrière? Of wil je gewoon het aanzien van de hoogste wetenschappelijke titel? Aangezien je een titel noemt en geen baan durf ik er wel vanuit te gaan dat het het laatste is. Reality check: een promovendus verdient 2800 euro per maand en een postdoc valt gewoon in schaal 10. Voor het geld ga je niet de academische wereld in. En het aanzien van een titel die iedereen (behalve de junior wetenschappers) op een universiteit heeft is niet hoog. Het klinkt wel leuk op verjaardagsfeestjes, maar daar is het bijzondere ook alweer snel vanaf.

Een PhD is vooral een ticket voor overwerk en stress over publicaties en conferencies voor een (in verhouding) hongerloontje, niet een ticket naar de spreekwoordelijke gouden bergen. Het gras niet altijd groener bij de buren.

Ik werk als HBOer samen met academici, en ik zou voor geen goud willen ruilen met ze. (misschien wel, voor heeeel veel goud, ga ik meteen daarna rentenieren)
Het is inderdaad zo dat het leven van een academicus (naar mijn inzien) niet heel leuk is. De druk om genoeg papers uit te poepen om nieuwe budgetten te regelen is erg hoog, plus ze worden bij allerlei projecten erbij getrokken omdat ze "ook iets weten van dat onderwerp".

Wat mij wel vaak stoort is dat "hoog opgeleid werk" vaak gelijk wordt gesteld aan "hard werken". Wanneer een academicus (of manager) 12 uur op zijn gat heeft gezeten achter de computer, en zijn/haar kop de hele dag heeft volgegoten met koffie tijdens het luisteren naar ellenlange betogen/presentaties van collega's, heeft die dan harder gewerkt dan een stratenmaker die 7 uur op z'n knieen in de volle zon heeft zitten figuurtegelen?
Het hele concept "hard werken" slaat als een tang op een varken. Langer werken is niet harder dan korter, en vlugger is niet harder dan preciezer en theoretischer is niet harder dan practischer. "Hard werken" is een concept wat we onszelf hebben aangepraat om ons beter te voelen over onze bullshit job.
In die zin waardeer ik arbeid met een tastbare waardetoevoeging meer dan het theoretische/abstracte/regelwerk omdat het direct waarde toevoegt voor de gebruiker.
Dus ik waardeer het werk van de stratenmaker meer omdat ik dan niet door de modder hoef te banjeren met mijn fraaie sneakers (en omdat er een mooi figuurtje in het terras zit), dan het werk van een dikke BMW-rijdende sales agent die mij zooi probeert te verkopen die ik toch niet nodig heb.
En toch rijdt de een in een dikke BMW, en de ander in een aftandse Opel Corsa.
Zij die daadwerkelijk de waarde creeeren, krijgen niet de waardering die hun werk creeert voor de samenleving. En met "waardering krijgen" bedoel ik niet "een applaus voor de zorg".


Anyways, tot zover mijn betoog over wat er mis is in onze samenleving... nu over mij!

Ook ik ben op een gegeven moment tegen een glazen plafond aangelopen omdat ik door wilde stromen naar een research-job, in plaats van als "handjes op het project" ingezet te worden. Ik zag dat de researchers een beetje hun eigen ding konden doen en werkten aan hun eigen "kindje", en dat wilde ik ook. Ik had ook ideeen. Maar de manager vond dat er alleen mensen met een PhD researcher mochten zijn. Een beetje kortzichtig naar mijn mening.
Nu, een aantal jaren verder, ben ik wijzer geworden en heb ik helemaal geen zin in eindeloos veel meetings en overleggen en druk voor papers en positieve onderzoeksresultaten en Europese subsidie projecten en politiek en ego's van andere researchers en budgetten regelen en... pfff
Zij doen allemaal die dingen, en ik maak wel de coole software-shizzle, en verfijn hun ideeen. Het helpt ook om me af en toe van de domme te houden zodat ik niet in een positie terecht kom dat ik wel dat soort regel-werk krijg.

Ik heb ook aan de andere kant van de tafel gezeten, als beoordeler bij sollicitaties, en als je de keuze hebt tussen iemand met een track-record (in de vorm van een papiertje, of werkervaring) dan wint die het van iemand die vindt (denkt) dat hij/zij het ook wel zou kunnen leren. Je wilt dat iemand meteen aan de slag kan en waarde kan toevoegen, en het risico vermijden dat je budget/tijd opbrandt aan iemand die het werk niet onder de knie krijgt. Het is (voor mij) meer een afweging van risico, dan dat het gebrek aan papiertje het punt is.

Maar om terug te haken op de originele vraag: "Is de werkelijkheid niet zo dat ouders weldegelijk een grote rol hebben of hij kind later goed terecht komt?"
Dat ligt er aan in hoeverre het kind dysfunctioneel gemaakt wordt door de ervaringen in de jeugd. Mijn ouders hebben 0,0 interesse in wetenschap en hebben dat nooit gestimuleerd, maar ik heb toch mijn weg weten te vinden en ik kan mijn brede interesse nu heel goed prikkelen en kanaliseren. Ook herkenden mijn ouders niet mijn behoeften aan structuur en rust. Ik trok me altijd terug wanneer het druk werd en was een beetje socially awkward. Ook dat zijn dingen die ik later voor mezelf heb moeten oplossen.
Dat neem ik mijn ouders ook niet kwalijk, want nu ik al meer dan twee jaar vader ben merk ik ook dat ik "ook maar wat doe", en ik projecteer mijn eigen ideeen op ons kind. Of dat goed of fout uit gaat pakken, geen idee... we zetten iedere maand wat geld opzij voor als ie groot is, en de running gag is dat we sparen voor zijn therapie later.

[Rubbergrover1]

boxlessness schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 14:47:
[...]
Ook ik ben op een gegeven moment tegen een glazen plafond aangelopen omdat ik door wilde stromen naar een research-job, in plaats van als "handjes op het project" ingezet te worden. Ik zag dat de researchers een beetje hun eigen ding konden doen en werkten aan hun eigen "kindje", en dat wilde ik ook. Ik had ook ideeen. Maar de manager vond dat er alleen mensen met een PhD researcher mochten zijn. Een beetje kortzichtig naar mijn mening.

Iemand met universitaire opleiding is juist bij uitstek opgeleid voor functies in 'het onderzoek' en heeft, met het afronden van de opleiding, aangetoond voor dit werk geschikt te zijn. Dat er dan per se een PhD gevraagd wordt vind ik wat overdreven, maar een master/drs lijkt mij dan toch minimaal benodigd. Niet omdat anderen het niet zouden kunnen, maar vooral omdat je dankzij die opleiding hebt aangetoond dat je er geschikt voor bent.

Nu, een aantal jaren verder, ben ik wijzer geworden en heb ik helemaal geen zin in eindeloos veel meetings en overleggen en druk voor papers en positieve onderzoeksresultaten en Europese subsidie projecten en politiek en ego's van andere researchers en budgetten regelen en... pfff
Zij doen allemaal die dingen, en ik maak wel de coole software-shizzle, en verfijn hun ideeen.

Prima toch? Eigenlijk heb je zo proefondervindelijk aangetoond dat die selectie op PhD geen overbodige eis is. Juist het 'gedoe' met subsidies en discussies over onderzoeksresultaten is iets waar je bij een PhD ook tegenaan loopt. Met alleen interesse in research zou je daar dus snel afgebrand raken.

[boxlessness]

Rubbergrover1 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 14:59:
[...]

Iemand met universitaire opleiding is juist bij uitstek opgeleid voor functies in 'het onderzoek' en heeft, met het afronden van de opleiding, aangetoond voor dit werk geschikt te zijn. Dat er dan per se een PhD gevraagd wordt vind ik wat overdreven, maar een master/drs lijkt mij dan toch minimaal benodigd. Niet omdat anderen het niet zouden kunnen, maar vooral omdat je dankzij die opleiding hebt aangetoond dat je er geschikt voor bent.

Even ter context: ik werkte er al 10 jaar en heb ook mijn bijdrage gedaan op het theoretische vlak, alleen onder de radar.
En ja, ik ben het helemaal met je eens dat de mentaliteit van een PhDer en een HBOer (hun vs ikzelf) echt wel anders is. Voor mij is iets bewezen als het ook practisch (en fatsoenlijk) werkt, voor de PhDer als het empirisch bewijs er is.
Mijn manier van werken/denken/mentaliteit past inderdaad niet in "dat wereldje", maar ik vind ook dat "dat wereldje" niet helemaal goed functioneert.

Rubbergrover1 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 14:59:
Prima toch? Eigenlijk heb je zo proefondervindelijk aangetoond dat die selectie op PhD geen overbodige eis is. Juist het 'gedoe' met subsidies en discussies over onderzoeksresultaten is iets waar je bij een PhD ook tegenaan loopt. Met alleen interesse in research zou je daar dus snel afgebrand raken.

Voor mijzelf: prima, inderdaad.
In het grotere plaatje: nee, niet prima, omdat veel academisch talent/tijd opgebrand wordt aan zaken die niet bij de kern van het oplossen van een probleem horen. De PhD titel zegt mij meer over de bereidheid van iemand om mee te gaan in de quirks van de academische wereld, dan over het kennisniveau.

[equit1986]

@prodesk Even in het kort mijn verhaal:
In de eerste 7 jaar van mn leven mijn vader weinig gezien(werk en studie). Elke vakantie was stress(want werk en studie en niet kunnen ontspannen).
In de pubertijd veel problemen met mijn vader gehad(nooit fysiek dat wel).
Middelbare school niet afgemaakt en gaan werken vanaf mn 17e. Daarna op mn 19e begonnen met een avonduren opleiding in de ICT. Vanaf mn 20e begonnen met werken in de detachering. Nu ben ik 35 en heb ik een goeie baan met een liefdevolle vrouw(die gescheiden, hertrouwde, vreemdgaande ouders had) en 3 kinderen(waarvan 2 autisme hebben). Dus wij zijn een gezin met heel wat kruisjes, en echt wel veel problemen die wij nu al voorzien voor onze kinderen die autisme hebben. Maar we proberen toch zoveel mogelijk ze vrij te laten opgroeien ism met school.
Het mooie is, blijkt achteraf: Ik heb zelf ADD en Asperger. Mijn vader -> ADHD en Autisme. Dus we weten wel de roots van onze problemen nu. Alleen weet je dat pas 30 jaar later....

[de Peer]

boxlessness schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 15:25:
[...]

De PhD titel zegt mij meer over de bereidheid van iemand om mee te gaan in de quirks van de academische wereld, dan over het kennisniveau.

Kennisniveau niet per se (meestal wel overigens).
Maar wel: stressbestendigheid, organiseren, korte en lange termijn plannen, verantwoordelijkheid nemen, geen 9 tot 5 mentaliteit etc.. .

Ik heb toch liever een vaccin ontwikkeld door groep mensen met phd en met empirisch bewijs dan door een groep mensen die genoegen nemen met 'het werkte toch al 3 keer'?

Ik krijg meer de indruk dat je afgeeft op een andere groep om het voor jezelf 'goed te praten'. Dat is gewoon heel menselijk natuurlijk, maar zou niet nodig moeten zijn. Tegenslagen horen er nu eenmaal bij.

Kennisniveau is ook echt niet het belangrijkste

[Weltschmerz]

SmurfLink schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 14:45:
[...]

En ook daar zijn oplossingen voor. Ik las laatst nog een artikel dat er in meerdere steden al locaties zijn geopend van winkels die speciaal voor deze situatie zijn. Kledingzaken waar je niks kunt kopen, maar waar mensen in de bijstand goede kleding kunnen halen voor hun sollicitaties. Je krijgt een persoonlijke begeleider die jou dingen laat passen en je helpt met combineren, incl schoenen en evt een tas.

Ja, dan kan je weer het probleem hebben dat je in de middle of nowhere woont, uiteraard. Maar zelfs dan is er wel een kringloop in de buurt, of kleding te leen van vrienden of familie of buren. Overal zijn mogelijkheden, je moet ze alleen willen/kunnen zien.

Hier ben ik het 100% mee eens, maar net zoals dat we niet moeten vergeten dat er altijd wel mogelijkheden zijn, er ook altijd obstakels zijn om deze mogelijkheden weer moeilijk of zelfs onmogelijk te maken.

Ik moet bij zulke zaken altijd denken aan de volgende 'theorie':
Wikipedia: Spoon theory

[RagingPenguin]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 09:43:
[...]

Je moet ze zelf creeeren of op zijn minst zorgen dat je op het juiste moment op de juiste plaats bent. (De factor geluk is er wel, maar is in mijn beleving beperkter dan soms word gedacht.)

De kans dat je een keer geluk hebt hangt sterk af van hoe vaak er een situatie is dat je geluk zou kunnen hebben. Net als de kans om ooit in je leven de loterij te winnen ook sterk afhangt van hoe vaak je een lot koopt. En daar heb je toch echt zelf de hand in.

[Pingo76]

RagingPenguin schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 18:08:
[...]


De kans dat je een keer geluk hebt hangt sterk af van hoe vaak er een situatie is dat je geluk zou kunnen hebben. Net als de kans om ooit in je leven de loterij te winnen ook sterk afhangt van hoe vaak je een lot koopt. En daar heb je toch echt zelf de hand in.

Dit, als je het nooit probeert weet je zeker dat het niet lukt.

[Rubbergrover1]

boxlessness schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 15:25:
[...]
Voor mijzelf: prima, inderdaad.
In het grotere plaatje: nee, niet prima, omdat veel academisch talent/tijd opgebrand wordt aan zaken die niet bij de kern van het oplossen van een probleem horen. De PhD titel zegt mij meer over de bereidheid van iemand om mee te gaan in de quirks van de academische wereld, dan over het kennisniveau.

Een PhD zegt inderdaad weinig over het kennisniveau. Het zegt vooral veel over of je een bepaalde mindset hebt. Een mindset die inderdaad niet direct tot het bedenken van een praktische oplossing voor een probleem hoeft te leiden. Dat jij (of een hoop academisch talent) in zo'n omgeving snel opgebrand raakt, betekent vooral dat dit niet iets is wat jou ligt. Maar dat betekent niet dat het werk zelf 'fout' is.

[sugarlevi01]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 09:43:
[...]


Volledig mee eens.

Ik heb niet het complete topic doorgenomen, maar idd, kansen krijg je nooit op een presenteerblaadje aangereikt. Je moet ze zelf creeeren of op zijn minst zorgen dat je op het juiste moment op de juiste plaats bent. (De factor geluk is er wel, maar is in mijn beleving beperkter dan soms word gedacht.)

Deels eens. Maar je moet dus wel het karakter hebben, dan wel een stukje opvoeding, en een stukje energie hebben om dat te kunnen doen.

Ik ben nu ook redelijk op twee benen terecht gekomen. Maar ook periodes gehad, met veel pech, en daarbij de psychische ellende die door die pech, zaken uit het verleden, en een stukje karakter met zich meegebracht worden.

Wanneer ik enigszins goed in mijn vel zit, en gemotiveerd ben. Dan is dat hele kansen creëren, en op de juiste plekken proberen te zijn, en kansen aanpakken, geen probleem. Wanneer ik dat niet ben, dan houdt het wel een beetje op. Je kunt jezelf dan niet aan je eigen haren uit het moeras trekken.

En ik ben sterk opgevoed met het idee van niet aanstellen, doorzetten, hard werken. En dat je het allemaal zelf in de hand hebt.
En die instelling is eigenlijk best schadelijk. Dat heeft er bij mij dus onder andere voor gezorgd, dat ik ver over mijn grenzen heen ben gebuffeld. En tegelijkertijd enorm veel dedain voor mijzelf heb gehad. Want ik faalde en dat lag volledig aan mijzelf, want ik werkt niet hard genoeg, ik was niet sterk genoeg. Ik was niet goed genoeg. En faalde dus als mens.
Het is voor mij echt heel moeilijk geweest, om te accepteren, en te leren, dat ik a. geen supermensch hoef te zijn b. best lief voor mijzelf mag zijn c. niet alles zelf in de hand heb.

En tegelijkertijd speelt geluk, bij het vooralsnog goed terechtkomen, zeker een enorme rol. Want ik zou nooit zijn gekomen waar ik nu ben, als ik niet geboren zou zijn, met een goed stel hersenen. Ik zou nooit gekomen zijn waar ik nu ben, als ik zonder hoogopgeleide ouders was geboren. Dat laatste heeft mij toch enige omgangsnormen geleerd, waardoor ik mij in allerlei kringen kan en durf te bewegen.
En dat ik niet verkeerd ben om aan te zien ben, heeft ook zo zijn voordelen, naast verscheidene nadelen.
Puur op wie ik ben, op hoe ik ben geboren, zonder dat ik daar ooit iets voor heb moeten doen. Maakt mij al tot iemand met een aantal mogelijkheden die gewoon komen aanwaaien. En ook het lef heeft om die soms aan te nemen.
Daarnaast heeft elk huisje zijn kruisje(s), zo ook het mijne, anders waren die moeilijke periodes er nooit geweest. Als mens hebben ze mij wel heel veel geleerd.

Als bepaalde basisvoorwaarden aanwezig zijn, dan is alles mogelijk. Alleen zijn die er niet voor elk mens. En verschillen die per persoon. Het is een schaal van evenwicht. Die bij sommige mensen heel goed uitvalt. Bij andere mensen minder.

Wat de topicvraag betreft, spelen ouders een grote rol. Maar een gebrek aan ouderschap kan mijns inziens weer gecompenseerd worden door andere factoren. Een bepaald karakter. Maar ook een omgeving, kan compenseren. Doordat iemand bijvoorbeeld een mentor vindt die hem of haar ondersteuning geeft en weet te raken.

[unezra]

@sugarlevi01 Ik beschouw je DNA niet als geluk.

Veel eigenschappen zijn erfelijk, maar als je die als geluk ziet, is letterlijk je hele leven een aaneenschakeling van toevalligheden, terwijl ik vind dat je wel degelijk zelf kunt sturen en in grote mate zelf controle hebt over je leven.

Soms heb je een beetje hulp nodig, soms zit je zo diep in de put dat het niet lukt zelf die hulp te zoeken of moet je over de nodige schaamte een. Daarin is het zeker een factor geluk dat je op dat moment de juiste mensen tegen komt die je het juiste zetje kunnen geven, maar in the end zul je uiteindelijk, met hulp, toch juist jezelf aan je haren uit het moeras moeten trekken.

[de Peer]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 20:23:
@sugarlevi01 Ik beschouw je DNA niet als geluk.

Veel eigenschappen zijn erfelijk, maar als je die als geluk ziet, is letterlijk je hele leven een aaneenschakeling van toevalligheden, terwijl ik vind dat je wel degelijk zelf kunt sturen en in grote mate zelf controle hebt over je leven.

Welke controle heb jij dan over je DNA, hoe stuur jij dat?

DNA is toch juist een goed voorbeeld van geluk hebben of pech hebben.?
Of bedoel je dat DNA maar een beperkte rol speelt (aanleg) en dat je zelf bepaalt wat je er mee doet?

[ Voor 8% gewijzigd door de Peer op 01-06-2021 20:49 ]

[Pingo76]

sugarlevi01 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 19:46:
[...]


Ik ben nu ook redelijk op twee benen terecht gekomen. Maar ook periodes gehad, met veel pech, en daarbij de psychische ellende die door die pech, zaken uit het verleden, en een stukje karakter met zich meegebracht worden.

Wanneer ik enigszins goed in mijn vel zit, en gemotiveerd ben. Dan is dat hele kansen creëren, en op de juiste plekken proberen te zijn, en kansen aanpakken, geen probleem. Wanneer ik dat niet ben, dan houdt het wel een beetje op. Je kunt jezelf dan niet aan je eigen haren uit het moeras trekken.

De maker van Seinfeld zei toch ooit eens als ik alleen werkte als ik me top voelde, dan had ik maar drie afleveringen gemaakt. Het gaat niet om motivatie, maar om discipline.

Voor de rest ben ik het met je eens dat geluk een grote factor is.

[unezra]

de Peer schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 20:46:
[...]
Welke controle heb jij dan over je DNA, hoe stuur jij dat?

DNA is toch juist een goed voorbeeld van geluk hebben of pech hebben.?
Of bedoel je dat DNA maar een beperkte rol speelt (aanleg) en dat je zelf bepaalt wat je er mee doet?

Exact dat.
Je kunt nog zo intelligent zijn of aanleg hebben voor iets, als je d'r geen fluit mee doet, heb je er alsnog niets aan.

Pingo76 schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:00:
[...]
De maker van Seinfeld zei toch ooit eens als ik alleen werkte als ik me top voelde, dan had ik maar drie afleveringen gemaakt. Het gaat niet om motivatie, maar om discipline.

Voor de rest ben ik het met je eens dat geluk een grote factor is.

Dat eerste ontkracht het eerste in mijn beleving in grote mate.

Wat was het ook alweer?

10% inspiratie, 90 transpiratie? (Hoewel dat om creatieve zaken gaat, is dat wel de basis van wat sommige mensen geluk noemen. Zoals gezegd, geluk is zeker een factor, maar ik vind het te ver gaan om je eigen DNA als geluk te bestempelen, hoewel het natuurlijk ook niet maakbaar is. Het is, vind ik, de 3e factor. Aanleg, geluk én hoe je er uiteindelijk zelf mee om gaat.)

Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat TS (en anderen) van ver (hebben moeten komen), ik sluit aan in dat rijtje, maar ik heb juist daardoor ook geleerd dat ik wel degelijk zelf voor een belangrijke mate invloed heb op hoe mijn leven er uit ziet en, belangrijker dan wat dan ook, of ik gelukkig ben in mijn leven. (Wat, vind ik, niet af zou mogen hangen van iets als een hogere opleiding of niet.)

[Ardana]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:27:
[...]
10% inspiratie, 90 transpiratie?

90% transpiratie zorgt er in het ene geval voor dat je je bed uit kan komen, je huishouden enigszins lopend weet te houden en wat aan self care kan doen. In het andere geval zorgt 90% transpiratie ervoor dat je een Phd weet te behalen, of 80 uur in de week kunt werken in een high demanding job.

Beiden werken even hard.

De een is blij dat 'ie 'n minimum-inkomen heeft en niet dakloos is, de ander koopt 'n huis van 6 ton.

Beiden werken even hard.

[unezra]

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:39:
[...]

90% transpiratie zorgt er in het ene geval voor dat je je bed uit kan komen, je huishouden enigszins lopend weet te houden en wat aan self care kan doen. In het andere geval zorgt 90% transpiratie ervoor dat je een Phd weet te behalen, of 80 uur in de week kunt werken in een high demanding job.

Beiden werken even hard.

De een is blij dat 'ie 'n minimum-inkomen heeft en niet dakloos is, de ander koopt 'n huis van 6 ton.

Beiden werken even hard.

Als je het wat minder in het extreme trekt:

De een heeft een opleiding tot hovenier achter de rug, onderhoud dagelijks het gemeentelijk groen en is in de regel om 6 uur thuis.

De ander is die promovendus die in dat huis van 6 ton woont en 80 uur in de week werkt.

Beiden kunnen zinvol voorzien in hun levensonderhoud.

Wie is er in the end gelukkiger?

[ Voor 3% gewijzigd door unezra op 01-06-2021 21:49 ]

[Ardana]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:44:
[...]
Als je het wat minder in het extreme trekt:

De een heeft een opleiding tot hovenier achter de rug, onderhoud dagelijks het gemeentelijk groen en is in de regel om 6 uur thuis.

De ander is die promovendus die in dat huis van 6 ton woont en 80 uur in de week werkt.

Wie is er in the end gelukkiger?

Als je probeert te insinueren "de man die in 't groen werkt", dan vraag ik me toch echt af waarom iedereen nog een hoog inkomen probeert te hebben. Mééstal zijn het de mensen die genoeg geld hebben die zeggen dat geld niet gelukkig maakt.

De mensen die geen geld hebben zul je dat zelden horen zeggen.

[unezra]

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:49:
[...]
Als je probeert te insinueren "de man die in 't groen werkt", dan vraag ik me toch echt af waarom iedereen nog een hoog inkomen probeert te hebben. Mééstal zijn het de mensen die genoeg geld hebben die zeggen dat geld niet gelukkig maakt.

De mensen die geen geld hebben zul je dat zelden horen zeggen.

Geld maakt inderdaad niet gelukkig.

Te weinig geld om zinvol van rond te komen maakt ongelukkig.

Niet onbelangrijk verschil.

[Ardana]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:52:
[...]
Geld maakt inderdaad niet gelukkig.

Te weinig geld om zinvol van rond te komen maakt ongelukkig.

Niet onbelangrijk verschil.

En 't tegenovergestelde van ongelukkig is?

Als geld ongeluk weg neemt, dan maakt geld toch gelukkig? Punt alleen is: boven een bepaald bedrag maakt meer geld niet meer gelukkig.

[psychodude]

boxlessness schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 15:25:
[...]

Even ter context: ik werkte er al 10 jaar en heb ook mijn bijdrage gedaan op het theoretische vlak, alleen onder de radar.
En ja, ik ben het helemaal met je eens dat de mentaliteit van een PhDer en een HBOer (hun vs ikzelf) echt wel anders is. Voor mij is iets bewezen als het ook practisch (en fatsoenlijk) werkt, voor de PhDer als het empirisch bewijs er is.
Mijn manier van werken/denken/mentaliteit past inderdaad niet in "dat wereldje", maar ik vind ook dat "dat wereldje" niet helemaal goed functioneert.

Het voordeel van PhD versus HBO zit voor de manager in het uit handen nemen van de randzaken rondom research. Van een PhDer mag je het volgende toch wel minimaal verwachten:

Is in staat een research proposal zelfstandig te schrijven.
Is in staat om op een beetje politiek handige wijze collega researchers te interesseren en betrekken.
Is in staat om geschikte grants te identificeren en een aanvraag tot een grant te schrijven die mogelijk van input voorzien kan worden, maar niet volledig gereviseerd dient te worden.
Is in staat om zelf de regie te nemen en een team van uitvoerenden van opdrachten te voorzien, in staat te delegeren van taken waar nodig.
Is in staat om research data te analyseren, interpreteren en in relatie te zetten tot bestaande literatuur.
Is in staat om resultaten te schrijven binnen een manuscript dat nagenoeg klaar is voor submission, wederom zonder dat dit nagenoeg volledig gereviseerd dient te worden.

Veel hiervan zijn zaken die je niet leert tijdens je HBO opleiding, die je ook niet leert tijdens een WO opleiding. Maar zaken waar je ervaring in opdoet tijdens je PhD.

Zelfs al kijk ik naar de mensen waar ik mee samengewerkt heb, sommige HBO'ers met al 20 jaar ervaring of langer. Functioneren prima in hetgeen dat ze doen. Maar ze hebben nagenoeg geen ervaring met bovenstaande. En waar je ze dan soms meer ziet willen, zie je dat het oprecht snel terugvalt naar het niveau dat je van een stagiair verwacht, voor bijvoorbeeld het schrijven van een stukje methodologie of het zelf doen van een onderzoeksvoorstel voor een klein experiment.

Zeker indien er een manager boven je staat, en niet bijvoorbeeld een principal investigator, is dat uitermate lastig. Want veel managers hebben zelf beperkte ervaring en zijn niet de aangewezen mensen om jou hierin te kunnen sturen.

Uiteraard zijn er uitzonderingen, maar dat zijn dan vaak HBO'ers die eigenlijk al meerdere jaren dit soort extra taken doen en ook zeker niet met die ervaring begonnen zijn. Maar vergelijkbaar met een PhD-student het allerende gedaan hebben. Waarbij het vaak jammer is voor deze mensen dat ze als HBO'er nooit het PhD traject hebben kunnen doorlopen dat ze verdient hebben, zonder eerst een WO master te doen. Voor vele de moeite niet waard. Zeker indien ze gewoon plezier hebben in wat ze doen.

de Peer schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 20:46:
[...]


Welke controle heb jij dan over je DNA, hoe stuur jij dat?

DNA is toch juist een goed voorbeeld van geluk hebben of pech hebben.?

De vraag is natuurlijk in wat voor een mate je genen bepalend zijn voor wat jij kunt bereiken in het leven. Intelligentie is geen vaststaand gegeven in het leven, dit is zelfs niet eens een gegeven dat enkel op de kinderleeftijd gemoduleerd kan worden. Genoeg studies de afgelopen decennia die laten zien dat ook op volwassen leeftijd intelligentie nog verbeterd kan worden.

Daarnaast wat ook goed gezien kan worden is dat de capaciteit van de gemiddelde burger aanzienlijk hoger ligt dan in het verleden tot uiting is gekomen. Het percentage hoger opgeleiden groeit rap door in de afgelopen decennia, en Nederland staat hierin nog niet eens op nummer 1 in de wereld. Zo heeft in Zuid Korea 68% van de jongeren een equivalent HBO/WO scholing en in Polen heeft 31% van de jongeren een equivalent WO master. En met een overall van zo'n 57% van alle volwassen, ligt Canada voor alle leeftijdsgroepen gezamenlijk gemiddeld het hoogst. Op basis van de OECD data.

En zelfs in die landen wordt nog groei gezien. De meest bepalende factor is helemaal niet zozeer genen set zoals soms gedacht, maar de meest bepalende factor is onderwijs en inzet. Motivatie en discipline zijn daarin van groot belang. Natuurlijk helpt het om dit op jonge leeftijd met de paplepel ingegoten te krijgen. Maar ook op latere leeftijd is dat echt nog niet te laten.

Met de huidige tendens van focus op onderwijs in de best presterende landen, zijn de voorspellingen dan ook dat hier nog verdere groei in zit in vele landen. En het "grappige" aan Korea is dat eind jaren 40 slechts ongeveer 1 op de 5 volwassenen kond lezen en schrijven, slechts 2% hoger opgeleid was. Dit land heeft een gigantische inhaalslag gedaan op het gebied van onderwijs.

Maar een tweede punt dat men lijkt te vergeten is dat onderwijs alleen gewoon niet afdoende is. Je onderscheid je niet op basis van een papiertje alleen. Een papiertje alleen gaat niet allesbepalend zijn in het leven.

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:39:
90% transpiratie zorgt er in het ene geval voor dat je je bed uit kan komen, je huishouden enigszins lopend weet te houden en wat aan self care kan doen. In het andere geval zorgt 90% transpiratie ervoor dat je een Phd weet te behalen, of 80 uur in de week kunt werken in een high demanding job.

Beiden werken even hard.

De een is blij dat 'ie 'n minimum-inkomen heeft en niet dakloos is, de ander koopt 'n huis van 6 ton.

Beiden werken even hard.

Maar dit is natuurlijk niet de standaard. De gemiddelde, zeker jongvolwassene die zijn leven aan het opbouwen is, is prima in staat om zijn bed uit te komen en om te mobiliseren. Die groep is vele malen groter dan de groep jongeren die vanwege medische redenen niet of beperkt kunnen werken. En ook naar het verhaal van de TS klinkt er bijvoorbeeld geen medische beperking die dit in de weg staat.

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 21:49:
[...]

Als je probeert te insinueren "de man die in 't groen werkt", dan vraag ik me toch echt af waarom iedereen nog een hoog inkomen probeert te hebben. Mééstal zijn het de mensen die genoeg geld hebben die zeggen dat geld niet gelukkig maakt.

De mensen die geen geld hebben zul je dat zelden horen zeggen.

Dat geldzorgen omdat men niet de toereikende middelen heeft om rond te komen, ongelukkig maakt, wil ik best geloven. En als je het mij vraagt dan ook de reden om als maatschappij een social vangnet te creëren waarin een dusdanige basis wordt gelegd dat dit niet langer aan de orde is. Daarnaast een systeem waarin onderwijs, ook voor omscholing, gratis is. Primaire levensbehoeftes moet ongeacht wat gewoon in voorzien kunnen worden.

Daarbovenop, nee, maakt geld echt niet gelukkiger als je het mij vraagt. Voor mij en mijn gezin geef ik gemiddeld zo'n 2500 per maand uit op dit moment. Een gezamenlijk inkomen van 2500 netto in de maand is voor ons geluk dan ook afdoende. De rest verdwijnt gewoon in beleggingen. Twee volwassenen die in Nederland gezamenlijk voltijd tegen het minimumloon werken, verdienen netto meer dan dat wij maandelijks uitgeven.

Ben ik dan gewoon zo snel gelukkig? Of zoekt iemand anders het geluk misschien te veel in het op dat moment ongrijpbare, te veel in materiële zaken die ze op dat moment niet hebben? Een het gras is altijd groener bij de buren probleem? Zaken als een huis van 6 ton zijn gewoon echt niet noodzakelijk als je het mij vraagt. Zo zit ik al meerdere jaren ook prima in een huurhuis, koopwaarde binnen de straat gemiddeld zo'n 100 ~ 120k. Niets fancy, gewoon een rijtjeshuis.

[Ardana]

psychodude schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 22:21:
[...]
Zo zit ik al meerdere jaren ook prima in een huurhuis, koopwaarde binnen de straat gemiddeld zo'n 100 ~ 120k. Niets fancy, gewoon een rijtjeshuis.

Geen idee waar jij woont, maar mijn huurappartement van ~50m2 heeft al een WOZ-waarde van 250.000, verkoopwaarde ligt daar vermoedelijk nog boven. Zodra ik op 'n niet al te slechte locatie een rijtjeshuis van 100-120k kan kopen, ben ik de eerste die er in zit.

[psychodude]

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 23:22:
[...]

Geen idee waar jij woont, maar mijn huurappartement van ~50m2 heeft al een WOZ-waarde van 250.000, verkoopwaarde ligt daar vermoedelijk nog boven. Zodra ik op 'n niet al te slechte locatie een rijtjeshuis van 100-120k kan kopen, ben ik de eerste die er in zit.

Groningen, provincie.

Woningen als bijvoorbeeld:
https://www.funda.nl/koop...772829-rosemastraat-15-a/

Naja, 125k nu. De woninggekte slaat ook hier toe.

Anyway, dicht bij Groningen, Leeuwarden voor dagjes uit en werk. Natuur bij Lauwersoog dichtbij. De waddeneilanden dicht bij voor zo nu en dan een weekendje weg. Qua m2 prijs spotgoedkoop. En je woont tenminste niet in een schoenendoos.

[unezra]

Ardana schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 22:11:
[...]

En 't tegenovergestelde van ongelukkig is?

Als geld ongeluk weg neemt, dan maakt geld toch gelukkig? Punt alleen is: boven een bepaald bedrag maakt meer geld niet meer gelukkig.

Je kunt het niet omdraaien.

Er zijn mensen gelukkig met €40,- per week zakgeld, kost en inwoning, verzekeringen betaald en hun dagen gevuld met vrijwilligerswerk. Het gaat niet eens om absolute bedragen.

Disclaimer: Die €40 is specifiek, maar wel van een paar jaar terug. Het kan zijn dat het inmiddels andere bedragen zijn. Iets met inflatie. https://emmaus-utrecht.nl/wonen-bij-emmaus & https://emmaus-utrecht.nl/wonen-bij-emmaus-haarzuilens

Geldzorgen hebben maakt ongelukkig, geld as-such, veel of weinig, maakt niet gelukkig noch ongelukkig.

Vaak is het ook een kwestie van de tering naar de nering zetten. Je kunt en bijstandsuitkering ontvangen en jezelf wijsmaken dat omdat je daardoor geen nieuwe auto kunt kopen, je heel ongelukkig bent. Of je koopt een 2e hands fiets, richt je leven daar naar in en opeens is een van je ongeluksfactoren weggenomen.

Terug naar TS, en nogmaals, ik heb niet alles doorgelezen, klinkt het alsof hij professionele hulp moet zoeken en dat de oorzaak van zijn huidige ongeluk niet zit in die bijstandsuitkering of het niet hebben van die hogere opleiding as-such, maar in hoe hij er mee om gaat.

Je kunt blijven kijken naar wat een ander wél heeft en jij niet, daar je geluk van laten afhangen, of je kijkt naar wat je zelf kunt bereiken, wat je zelf hebt en zorgt dat minder externe factoren invloed hebben op je eigen geluk. Het klinkt meer als mindset dan als absolute getallen als "inkomen" en "opleiding".

[MrRobert]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 07:30:
[...]
Je kunt blijven kijken naar wat een ander wél heeft en jij niet, daar je geluk van laten afhangen, of je kijkt naar wat je zelf kunt bereiken, wat je zelf hebt en zorgt dat minder externe factoren invloed hebben op je eigen geluk. Het klinkt meer als mindset dan als absolute getallen als "inkomen" en "opleiding".

Het laatste maakt voor mij persoonlijk echt het verschil uit. Hoe meer je kijkt naar anderen hoe minder dat je ziet en kunt waarderen wat je wel hebt.

Als ik het verhaal van de TS lees, dan was mijn jeugd een godsgeschenk. Als ik ga kijken naar onze dochter (vriendin is van de papa van de dochter af en ze is nu iets van 2 jaar deel van mijn leven) dan hoor ik haar vaak zeggen hoe slecht dat ze het heeft. Waarom zeg ik het, voor mij gaat het om perspectief.
Ik ben door alle opleidingslagen heen gegaan (behalven PhD), heb veel gezien, maar meer doordat ik de beperkende factor was.

Het beste advies wat ik dan kan geven, is accepteer je rugzak, kijk wat je ermee kunt en het kan je ook ergens brengen. Uiteraard elke situatie heeft zijn invloed maar uiteindelijk geeft het naar mijn mening ook kracht.
En ja, je leeft altijd met datgene wat je mee krijgt van je ouders, maar jij bepaald (semi / afhankelijk van karakter, indirect ook beinvloed door opvoeding) welk nuance het zal hebben.

[Weltschmerz]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 07:30:
[...]

Terug naar TS, en nogmaals, ik heb niet alles doorgelezen, klinkt het alsof hij professionele hulp moet zoeken en dat de oorzaak van zijn huidige ongeluk niet zit in die bijstandsuitkering of het niet hebben van die hogere opleiding as-such, maar in hoe hij er mee om gaat.

Je kunt blijven kijken naar wat een ander wél heeft en jij niet, daar je geluk van laten afhangen, of je kijkt naar wat je zelf kunt bereiken, wat je zelf hebt en zorgt dat minder externe factoren invloed hebben op je eigen geluk. Het klinkt meer als mindset dan als absolute getallen als "inkomen" en "opleiding".

Ik heb wel alles doorgelezen en zoals ik het gelezen heb heeft de TS professionele hulp, en is de oorzaak van zijn huidige ongeluk jaren lange pech en trauma (pech in de zin dat je niet kunt kiezen in welk gezin je geboren wordt). De mindset is inderdaad een probleem, maar er wordt hier gesproken alsof je een mindset "maar gewoon aan moet passen". Bij mensen met trauma is dit gewoonweg niet zo, en die hebben professionele hulp nodig.
Dus die hele "10%/90%", en "er zijn altijd wel kansen", die zijn gewoon veel te relatief en onzinnig om hier te vermelden. Zoals Ardana al zei, als je 90% van je energie nodig hebt om de dingen te doen die onze maatschappij als de basis ervaart (uit je bed komen, je huis op orde houden, je boodschappen doen, een klein sociaal netwerk onderhouden, jezelf wassen, eten, kleden, gezond blijven), maar waar de maatschappij van denkt dat het voor iedereen maar 10% van hun energie kost, dan heb je in deze maatschappij een probleem.
En dan ga je hulp zoeken. De een doet dat professioneel (zoals de TS volgens mij), de ander in drank en drugs. De een gaat dan ook nog op een forum (zoals de TS volgens mij), en krijgt daarbij goede feedback (zoals de TS) of helaas bagatelliserende weerwoorden (ook zoals de TS volgens mij).

Ik denk dat het goed kan zijn om soms niet alleen maar te denken "Ik ben degene die verandering kan maken". Soms hebben mensen met trauma tijden nodig waarin zij kunnen zeggen "Ja, mijn leven was fucked up, en dit heb ik niet verdiend". Pas wanneer dat gevoel er mag zijn kan het veranderen. Wanneer we blijven roepen "Je hebt het zelf in de hand, je kunt het zelf veranderen" krijg je in mijn ervaring alleen maar weerstand.
Herkennen, erkennen, accepteren, veranderen. In mijn optiek zit de TS bij de tweede stap en zoekt hij naar hulp om het te leren accepteren, vandaar dit topic.

Disclaimer: dit is allemaal mijn perspectief en iedereen (met natuurlijk voorop de TS) kan hier natuurlijk een heel ander perspectief op hebben.

[unezra]

Weltschmerz schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 07:54:
[...]
Ik heb wel alles doorgelezen en zoals ik het gelezen heb heeft de TS professionele hulp, en is de oorzaak van zijn huidige ongeluk jaren lange pech en trauma (pech in de zin dat je niet kunt kiezen in welk gezin je geboren wordt). De mindset is inderdaad een probleem, maar er wordt hier gesproken alsof je een mindset "maar gewoon aan moet passen". Bij mensen met trauma is dit gewoonweg niet zo, en die hebben professionele hulp nodig.
Dus die hele "10%/90%", en "er zijn altijd wel kansen", die zijn gewoon veel te relatief en onzinnig om hier te vermelden. Zoals Ardana al zei, als je 90% van je energie nodig hebt om de dingen te doen die onze maatschappij als de basis ervaart (uit je bed komen, je huis op orde houden, je boodschappen doen, een klein sociaal netwerk onderhouden, jezelf wassen, eten, kleden, gezond blijven), maar waar de maatschappij van denkt dat het voor iedereen maar 10% van hun energie kost, dan heb je in deze maatschappij een probleem.
En dan ga je hulp zoeken. De een doet dat professioneel (zoals de TS volgens mij), de ander in drank en drugs. De een gaat dan ook nog op een forum (zoals de TS volgens mij), en krijgt daarbij goede feedback (zoals de TS) of helaas bagatelliserende weerwoorden (ook zoals de TS volgens mij).

De crux zit hem er in dat in mijn beleving in verreweg de meeste gevallen, te leren is hoe niet 90% van je energie kwijt te zijn aan basiszaken zoals je bed uit komen, eten en je rekeningen betalen. Voor een deel van de mensen bij wie dat niet het geval is, is er (naast professionele hulp) medicatie. Bij een heel klein deel van de mensen werkt dat allemaal niet, maar ook daar denk ik dat het uiteindelijk de mensen zelf zijn die de verandering in gang moeten zetten.

Met alle hulp van de wereld, medisch, sociaal en psychisch, bereik je niets als je niet uiteindelijk zelf de noodzakelijke stappen neemt. Een ander kan je niet uit de put trekken. Hooguit je leren hoe je uit de put moet raken en je daarmee helpen. Maar in the end, zul je het zelf moeten doen.

Ik denk dat het goed kan zijn om soms niet alleen maar te denken "Ik ben degene die verandering kan maken". Soms hebben mensen met trauma tijden nodig waarin zij kunnen zeggen "Ja, mijn leven was fucked up, en dit heb ik niet verdiend". Pas wanneer dat gevoel er mag zijn kan het veranderen. Wanneer we blijven roepen "Je hebt het zelf in de hand, je kunt het zelf veranderen" krijg je in mijn ervaring alleen maar weerstand.
Herkennen, erkennen, accepteren, veranderen. In mijn optiek zit de TS bij de tweede stap en zoekt hij naar hulp om het te leren accepteren, vandaar dit topic.

Disclaimer: dit is allemaal mijn perspectief en iedereen (met natuurlijk voorop de TS) kan hier natuurlijk een heel ander perspectief op hebben.

Het is beiden waar.

"Je hebt het zelf in de hand" EN "Mijn leven was f*cked up" staan elkaar niet in de weg. Acceptatie dat het k*t was, is absoluut belangrijk, maar je komt nergens als de vervolgzin blijft "dus zal de rest van mijn leven ook k*t zijn".

Waarom zou je die stadia chronologisch moeten doorlopen? Is het niet veel heilzamer te weten dát er een weg uit is, dát je het kunt veranderen en dan te gaan werken aan acceptatie? Parallel dus, niet serieel.

Ik weet uit persoonlijke ervaring dat het niet eenvoudig is uit een dal te komen en dat informele (forum, bekenden) en professionele hulp nuttig en niet zelden noodzakelijk is. Alleen, met blijven hangen in een slachtofferrol en je huidige ellende projecteren op vroeger, kan ik niet zo veel mee.

Wat ik zeg is geen onderschatting van het verhaal van TS, het is gebaseerd op eigen ervaring en observatie van mijn omgeving.

[Rubbergrover1]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 07:30:
Vaak is het ook een kwestie van de tering naar de nering zetten. Je kunt en bijstandsuitkering ontvangen en jezelf wijsmaken dat omdat je daardoor geen nieuwe auto kunt kopen, je heel ongelukkig bent. Of je koopt een 2e hands fiets, richt je leven daar naar in en opeens is een van je ongeluksfactoren weggenomen.

Maar ook dan moet er genoeg geld voor die tweedehands fiets zijn. Als je inkomen te laag wordt, dan heb je voor steeds meer zaken ook geen geld voor een goedkoper alternatief. Of voor reparatie/vervanging als er iets stuk gaat.

Er is daarom wel degelijk een bepaald inkomen waaronder het 'geluk' drastisch afneemt naarmate het inkomen daalt. (En er zijn ook onderzoeken die het 'optimum' hebben onderzocht, door te kijken hoe gelukkig mensen zijn en welke inkomen ze hebben. Daar kwam volgens mij iets van anderhalf keer modaal uit als optimum. Maar zulke onderzoeken vind ik vaak wat twijfelachtig.)

[Pingo76]

Voor de mensen die zeggen dat geld niet gelukkig maakt, als iemand die op straat geslapen heeft. Kan ik je vertellen geld maakt mij heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gelukkig. Daarom ben aan een opleiding begonnen, de tijd dat je als uitzendkracht een uitzendburo binnen kon lopen en een redelijk goed verdienend baantje kreeg is voorbij. Dan begin ik niet eens over andere vaste lasten die ooit veeeeeeeeeeeeel lager waren (zorgverzekering, huur etc. etc).

[unezra]

Rubbergrover1 schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:26:
[...]
Maar ook dan moet er genoeg geld voor die tweedehands fiets zijn. Als je inkomen te laag wordt, dan heb je voor steeds meer zaken ook geen geld voor een goedkoper alternatief. Of voor reparatie/vervanging als er iets stuk gaat.

Daar heb je dan weer initiatieven als weggeefwinkels voor.

Er is daarom wel degelijk een bepaald inkomen waaronder het 'geluk' drastisch afneemt naarmate het inkomen daalt. (En er zijn ook onderzoeken die het 'optimum' hebben onderzocht, door te kijken hoe gelukkig mensen zijn en welke inkomen ze hebben. Daar kwam volgens mij iets van anderhalf keer modaal uit als optimum. Maar zulke onderzoeken vind ik vaak wat twijfelachtig.)

Dat soort onderzoeken zijn per definitie twijfelachtig, omdat het volledig af hangt van hoe iemand zijn leven in richt en tevreden kan zijn met wat hij/zij heeft.

Ik besef dat ik met genoemde €40,- per week zakgeld en links het compleet andere einde van het spectrum aan haal, maar tegelijkertijd, dat ís er wel. Het is niet utopisch, in zulke gemeenschappen zijn ook de nodige issues. Mensen blijven mensen. Stel vooral geen blije hippies voor. Tegelijkertijd zijn er over de hele wereld gemeenschappen van, voor en door mensen die buiten de reguliere maatschappij vallen en buiten de reguliere maatschappij het gelukkigst zijn. Met een minimum aan inkomen.

Dat is is dus ook mijn hele punt. Het hebben van (geld)zorgen maakt ongelukkig. Een absoluut getal, is compleet irrelevant. Zolang aan de basisvoorwaarde van "geen (geld)zorgen" is voldaan, is de rest van je geluk primair bepaald door je eigen mindset.

[McGryphon]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:22:
[...]


De crux zit hem er in dat in mijn beleving in verreweg de meeste gevallen, te leren is hoe niet 90% van je energie kwijt te zijn aan basiszaken zoals je bed uit komen, eten en je rekeningen betalen.

In mijn ervaring is jouw ervaring beperkt, selectief, en gekleurd door een stevige dot confirmation bias.

Zijn we weer op nul. Zullen we nu weer over realiteit praten in plaats van over beleving?

Er zijn meer dan anderhalf miljoen mensen in nederland die een uitkering ontvangen, exclusief AOW. En ik kan toevallig uit ervaring, zowel persoonlijk als om me heen, vertellen dat er ook best veel mensen zijn die geen uitkering krijgen ondanks dat ze aantoonbaar keihard struikelen over zelfs maar de basisbehoeftes van het leven.

En weet je wat een van de vervelendste dingen is die zulke mensen dagelijks overkomt? Het feit dat er mensen zijn die maar blijven hameren op hun eigen rol, ze willen het niet genoeg, ze doen niet goed genoeg hun best, ze moeten gewoon de schouders er onder zetten en door.

Je denkt dat je oplossingen aandraagt, maar je bent een fantastisch voorbeeld van het sociaal-culturele probleem.

[unezra]

McGryphon schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:37:
[...]

In mijn ervaring is jouw ervaring beperkt, selectief, en gelkleurd door een stevige dot confirmation bias.

Zijn we weer op nul. Zullen we nu weer over realiteit praten in plaats van over beleving?

Er zijn meer dan anderhalf miljoen mensen in nederland die een uitkering ontvangen, exclusief AOW. En ik kan toevallig uit ervaring, zowel persoonlijk als om me heen, vertellen dat er ook best veel mensen zijn die geen uitkering krijgen ondanks dat ze aantoonbaar keihard struikelen over zelfs maar de basisbehoeftes van het leven.

En weet je wat een van de vervelendste dingen is die zulke mensen dagelijks overkomt? Het feit dat er mensen zijn die maar blijven hameren op hun eigen rol, ze willen het niet genoeg, ze doen niet goed genoeg hun best, ze moeten gewoon de schouders er onder zetten en door.

Je denkt dat je oplossingen aandraagt, maar je bent een fantastisch voorbeeld van het sociaal-culturele probleem.

Die confirmation bias die jij denkt te zien, is er niet.

Ik geloof dat ik al eens eerder heb aangegeven dat ik deze materie van dchtbij en goed ken.
(En een niet zo heel subtiele hint daarheen, staat een paar posts hoger.)

[ Voor 3% gewijzigd door unezra op 02-06-2021 08:40 ]

[MC_Sparkles]

Pingo76 schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:32:
Voor de mensen die zeggen dat geld niet gelukkig maakt, als iemand die op straat geslapen heeft. Kan ik je vertellen geld maakt mij heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gelukkig. Daarom ben aan een opleiding begonnen, de tijd dat je als uitzendkracht een uitzendburo binnen kon lopen en een redelijk goed verdienend baantje kreeg is voorbij. Dan begin ik niet eens over andere vaste lasten die ooit veeeeeeeeeeeeel lager waren (zorgverzekering, huur etc. etc).

Ik snap dat in die situatie geld wel gelukkig maakt, maar als je bijv. al 3x modaal verdiend, zal het je niet ineens gelukkiger maken. Zaken als depressies,trauma's etc verdwijnen niet als er ineens 1 miljoen op je rekening staat. Het bied je wel veel meer mogelijkheden om te werken aan de zaken die je ongelukkig maken, maar geld maakt in die situatie je niet gelukkiger. Al is het altijd fijner om te huilen in een Ferrari dan in een Lada.

[McGryphon]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:39:
[...]


Die confirmation bias die jij denkt te zien, is er niet.

Ik geloof dat ik al eens eerder heb aangegeven dat ik deze materie van dchtbij en goed ken.

Ik wil je niet diagnostiseren vanuit mijn stoel, maar dit lijkt toch een fantastisch gevalletje dunning-krüger.

Je neemt niet eens de mogelijkheid in acht dat je het misschien niet bij het juiste eind hebt. Zo lang je er op die manier in staat voeg je minder dan niks toe aan de discussie.

[unezra]

MC_Sparkles schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:39:
[...]


Ik snap dat in die situatie geld wel gelukkig maakt, maar als je bijv. al 3x modaal verdiend, zal het je niet ineens gelukkiger maken. Zaken als depressies,trauma's etc verdwijnen niet als er ineens 1 miljoen op je rekening staat. Het bied je wel veel meer mogelijkheden om te werken aan de zaken die je ongelukkig maken, maar geld maakt in die situatie je niet gelukkiger. Al is het altijd fijner om te huilen in een Ferrari dan in een Lada.

Dit.

Ben je werkelijk gelukkiger met een paar miljoen op de bank, dan (geld)zorgenvrij, 12 hoog op een flatje?

Ik denk het niet.

[Pingo76]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:41:
[...]


Dit.

Ben je werkelijk gelukkiger met een paar miljoen op de bank, dan (geld)zorgenvrij, 12 hoog op een flatje?

Ik denk het niet.

Het punt is in deze tijden ben je niet geldzorgen vrij, er wordt steeds minder vergoed vanuit de verzekering. Pensioenen bestaan niet meer, sociale vangnet wordt steeds kleiner en hardvochtiger. Laat mij maar huilen in de Ferrari hoor....

[unezra]

McGryphon schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:40:
[...]

Ik wil je niet diagnostiseren vanuit mijn stoel, maar dit lijkt toch een fantastisch gevalletje dunning-krüger.

Je neemt niet eens de mogelijkheid in acht dat je het misschien niet bij het juiste eind hebt. Zo lang je er op die manier in staat voeg je minder dan niks toe aan de discussie.

Voor het ontaard in een welles/nietes discussie: "Let's agree to disagree."
(Vooral ook omdat ik niet heel veel behoefte heb extreem diep in te gaan op de vraag waarom ik denk dat ik gelijk heb.)

[McGryphon]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:43:
[...]


Voor het ontaard in een welles/nietes discussie: "Let's agree to disagree."
(Vooral ook omdat ik niet heel veel behoefte heb extreem diep in te gaan op de vraag waarom ik denk dat ik gelijk heb.)

Dus we moeten maar gewoon geloven dat je gelijk hebt op basis van ongefundeerde en domweg beledigende uitingen?

Dat is niet hoe het werkt.

Als jij denkt dat het een "welles/nietes discussie" wordt is het enige dat ik daaruit opmaak dat je absoluut niet bereid bent je mening te veranderen. En dan kom ik terug op mijn eerdere punt: dan ben je de discussie enkel aan het verstoren en is het voor iedereen beter als je gewoon niks zegt.

Hier hou ik het ff bij, ik moet naar mijn werk. Want die 70% van het bestaansminimum verdient zichzelf niet.

[ Voor 6% gewijzigd door McGryphon op 02-06-2021 08:46 ]

[Rubbergrover1]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:34:

Dat is is dus ook mijn hele punt. Het hebben van (geld)zorgen maakt ongelukkig. Een absoluut getal, is compleet irrelevant. Zolang aan de basisvoorwaarde van "geen (geld)zorgen" is voldaan, is de rest van je geluk primair bepaald door je eigen mindset.

Volgens mij ontkent ook niemand dat. En wordt er in deze discussie ook weinig gesprongen over een absoluut getal van wat je 'zou moeten' verdienen. Het ging er vooral om dat bij een laag inkomen iets meer of iets minder geld wel degelijk voor flink meer of minder geluk kan zorgen.

[unezra]

McGryphon schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:45:
[...]

Dus we moeten maar gewoon geloven dat je gelijk hebt op basis van ongefundeerde en domweg beledigende uitingen?

Dat is niet hoe het werkt.

Als jij denkt dat het een "welles/nietes discussie" wordt is het enige dat ik daaruit opmaak dat je absoluut niet bereid bent je mening te veranderen. En dan kom ik terug op mijn eerdere punt: dan ben je de discussie enkel aan het verstoren en is het voor iedereen beter als je gewoon niks zegt.

Hier hou ik het ff bij, ik moet naar mijn werk. Want die 70% van het bestaansminimum verdient zichzelf niet.

Ik heb genoeg hints gegeven.

Soms mag je van mensen aannemen dat ze weten waar ze het over hebben, zonder dat je van ze verwacht een volledige onderbouwing te geven. (Domweg omdat ik dat veel te persoonlijk vind op een publiek forum.)

Verder laat ik het er wat dat betreft bij.

(Mocht je toch enige mate van onderbouwing willen, weet je mijn PM te vinden.)

[ Voor 9% gewijzigd door unezra op 02-06-2021 08:57 ]

[unezra]

Pingo76 schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:43:
[...]
Het punt is in deze tijden ben je niet geldzorgen vrij, er wordt steeds minder vergoed vanuit de verzekering. Pensioenen bestaan niet meer, sociale vangnet wordt steeds kleiner en hardvochtiger. Laat mij maar huilen in de Ferrari hoor....

Dat is ook het punt niet.

Persoonlijk huil ik liever niet in een Lada van 20 jaar oud of op een gammele fiets, dan wél in een gloednieuwe Ferrari.

[carbidsjitter]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:22:
[...]
De crux zit hem er in dat in mijn beleving in verreweg de meeste gevallen, te leren is hoe niet 90% van je energie kwijt te zijn aan basiszaken zoals je bed uit komen, eten en je rekeningen betalen. Voor een deel van de mensen bij wie dat niet het geval is, is er (naast professionele hulp) medicatie. Bij een heel klein deel van de mensen werkt dat allemaal niet, maar ook daar denk ik dat het uiteindelijk de mensen zelf zijn die de verandering in gang moeten zetten.

Ik kan je zeggen dat dit 'pijn' kan doen bij sommige mensen, hier ga je weer teveel uit van de maakbaarheid van het leven. Ik heb meerdere keren revalidatie's doorlopen en met heel veel mensen therapie gehad en gesproken. Ook al is de mentaliteit en instelling goed, bij heel veel mensen veranderd die 90% niet, wat ze ook proberen en dat was zeker niet het kleinste deel.

[McGryphon]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 08:48:
[...]


Ik heb genoeg hints gegeven.

Soms mag je van mensen aannemen dat ze weten waar ze het over hebben, zonder dat je van ze verwacht een volledige onderbouwing te geven. (Domweg omdat ik dat veel te persoonlijk vind op een publiek forum.)

Verder laat ik het er wat dat betreft bij.

(Mocht je toch enige mate van onderbouwing willen, weet je mijn PM te vinden.)

Als je het hierbij wil laten heb je ook absoluut niks in dit topic te zoeken.

Ik kan ook roepen dat ik behoorlijk zeker weet niet alleen grof intelligenter te zijn dan jij, maar ook bredere èn diepere kennis van de relevante onderwerpen te hebben. Wil je dat zo van me aannemen of moet ik straks even alles op tafel gooien?

Ik schaam me niet voor wie ik ben en wat ik al dan niet kan.

Maar eigenlijk prefereer ik een discussie met argumenten, daar hebben anderen meer aan dan "geloof mij maar gewoon, want ik vind mezelf fantastisch".

[unezra]

carbidsjitter schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:03:
[...]
Ik kan je zeggen dat dit 'pijn' kan doen bij sommige mensen, hier ga je weer teveel uit van de maakbaarheid van het leven. Ik heb meerdere keren revalidatie's doorlopen en met heel veel mensen therapie gehad en gesproken. Ook al is de mentaliteit en instelling goed, bij heel veel mensen veranderd die 90% niet, wat ze ook proberen en dat was zeker niet het kleinste deel.

Fair.

Het is allerminst bedoeld om mensen te kwetsen of het te bagateliseren. Situaties zoals een aantal mensen hier (inclusief TS en jij) beschrijven, zijn verdomd lastig en zwaar. Je zet niet even een schakelaar om en opeens ben je gelukkig. Ik weet heel goed dat het zo niet werkt.

Acceptatie en de situatie ombuigen, kost enorm veel tijd en energie en niet iedereen kan dat op ieder moment opbrengen. (Daarnaast besef ik dat er medische indicaties zijn die niet altijd met medicatie op te lossen zijn.)

Dus nee, geen onderschatting van de complexiteit van de situatie. Tegelijkertijd vind ik wel dat in the end (los van genoemde medische indicaties), hét verschil tussen gelukkig zijn en ongelukkig zijn, primair een mentale kwestie is en dat is inderdaad maakbaar. Mensen zijn programmeerbaar.

McGryphon schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:07:
[...]

Als je het hierbij wil laten heb je ook absoluut niks in dit topic te zoeken.

Ik kan ook roepen dat ik behoorlijk zeker weet niet alleen grof intelligenter te zijn dan jij, maar ook bredere èn diepere kennis van de relevante onderwerpen te hebben. Wil je dat zo van me aannemen of moet ik straks even alles op tafel gooien?

Nee. Want dat is persoonlijke informatie waarbij ik niet van je ga vragen die met mij te delen.

Hooguit zal mijn antwoord kunnen zijn "dat weet ik niet, want we kennen elkaar niet goed genoeg om een zinvolle inschatting te kunnen maken".

Ik schaam me niet voor wie ik ben en wat ik al dan niet kan.

Maar eigenlijk prefereer ik een discussie met argumenten, daar hebben anderen meer aan dan "geloof mij maar gewoon, want ik vind mezelf fantastisch".

De discussie op argumenten wil ik zeker aan gaan. Het enige waar ik geen behoefte aan heb, is tot in detail publiek vertellen waar een deel van mijn opvattingen vandaan komen. Er staat een paar reacties van mij geleden een link naar een website en even verderop iets dat ik deze materie persoonlijk ken.

In een sollicitatiegesprek ga ik ook zelden diep in op de vraag waarom ik geen HBO/WO opleiding heb voltooid. "Persoonlijke omstandigheden" is in de basis genoeg informatie.

Ik wil best wat achtergrond informatie met je delen, ik schaam mij er ook niet voor, maar ik heb niet (meer) de behoefte heel persoonlijke details op een publiek forum met de hele wereld te delen.

(En nee, ik vind mezelf niet fantastisch. Dat vind ik dan weer een rare en beledigende opmerking.)

EDIT:
Anyway, we raken nu wel héél erg op drift. Daar is het topic, TS en de rest niet bij gebaat. Wat betreft deze discussie denk ik dat het hoe dan ook goed is het er bij te laten en verder weer in te gaan op de materie waar het over gaat.

[ Voor 3% gewijzigd door unezra op 02-06-2021 09:22 ]

[samo]

Dat armoede niet op te lossen is door maar even wat beter je best te doen wordt goed uitgewerkt in het artikel "Waarom arme mensen domme dingen doen" op de Correspondent uit 2013. Armoede is op te lossen met meer geld, niet met meer "kansen".

Ik heb zelf gelukkig weinig ervaring met armoede, dus moet het echt even van dit soort onderzoeken hebben. Maar wat er staat klinkt heel logisch. Op het moment dat je je zorgen maakt over je avondmaal heb je niet de ruimte om ook nog drie jaar vooruit te gaan plannen. Dat kan gewoon niet, dat is niet realistisch om van iemand te verwachten.

[McGryphon]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:17:
[...]


De discussie op argumenten wil ik zeker aan gaan.

Doe dat dan ook.

(En nee, ik vind mezelf niet fantastisch. Dat vind ik dan weer een rare en beledigende opmerking.)

Logische extrapolatie vanuit "geloof me maar gewoon op mijn woord want ik heb hier verstand van". Dat is namelijk een rare opmerking, die iedereen hier met kennis van zaken die wèl argumenten aandragen beledigt.

[t_captain]

prodesk schreef op vrijdag 28 mei 2021 @ 22:13:
[...]
Waarschijnlijk omdat jij nooit te maken hebt gehad met discriminatie. Ik zie anders wel opvallend veel gelijkenissen met de periode voor de jodenvervolging. Hoe zou jij het vinden als jij geweigerd zou worden op basis van opleidingsniveau?

Wikipedia: Rassenwetten van Neurenberg

Datging wel een stapje verder. Zo heb je stemrecht, en mag je in het park op dezelfde bankjes zitten als een ander.

[carbidsjitter]

unezra schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:17:
[...]


Fair.

Het is allerminst bedoeld om mensen te kwetsen of het te bagateliseren. Situaties zoals een aantal mensen hier (inclusief TS en jij) beschrijven, zijn verdomd lastig en zwaar. Je zet niet even een schakelaar om en opeens ben je gelukkig. Ik weet heel goed dat het zo niet werkt.

Acceptatie en de situatie ombuigen, kost enorm veel tijd en energie en niet iedereen kan dat op ieder moment opbrengen. (Daarnaast besef ik dat er medische indicaties zijn die niet altijd met medicatie op te lossen zijn.)

Dus nee, geen onderschatting van de complexiteit van de situatie. Tegelijkertijd vind ik wel dat in the end (los van genoemde medische indicaties), hét verschil tussen gelukkig zijn en ongelukkig zijn, primair een mentale kwestie is en dat is inderdaad maakbaar. Mensen zijn programmeerbaar.

Ook wel weer fair. Ik vind zelf wel dat gezien over grote groepen dat wanneer al je energie opgaat aan alleen de basisbehoeften of van anderen daarvoor afhankelijk bent t.o.v. bv. dat je deels ook nog kan werken en meer onafhankelijk bent, gelukkig zijn in het eerste geval lastiger is dan het tweede geval. Niet dat het onmogelijk is, zeker niet, maar in z'n algemeenheid. En vaak wordt het ene geval vergeleken met een hele groep en dat vind ik niet helemaal eerlijk (zoals eerder bv. gezegd dat je kunt studeren in een tentje, uiteraard is het mogelijk, maar omdat van iedereen te verwachten die dakloos is, is niet eerlijk)

Ik vermoed dat unezra gezien z'n forum posts gewoond heeft bij Emmaus. Voor de mensen die niet weten wat voor organisatie dat is: Deze vangen mensen op die op straat leven of mensen die in een of andere moeilijke situatie zitten en geven deze vrijwilligerswerk in ruil voor kost en inwoning en een beetje zakgeld. Ze knappen voornamelijk 2e hands goederen op en verkopen deze weer, daardoor kunnen ze onafhankelijk blijven van de overheid.

[unezra]

McGryphon schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:24:
[...]
Logische extrapolatie vanuit "geloof me maar gewoon op mijn woord want ik heb hier verstand van". Dat is namelijk een rare opmerking, die iedereen hier met kennis van zaken die wèl argumenten aandragen beledigt.

Fair.
Als het zo is overgekomen: Sorry daarvoor. (Naar jou en naar de anderen die het zo hebben opgevat.)

Dat is absoluut niet hoe ik het bedoel.

Het is rete complexe materie en zoals ik 1 of 2 posts hier boven ook schrijf, ik wil niet in het minst de issues van TS en anderen die inhoudelijk reageren bagateliseren.

Aangehaald artikel van De Correspondent is een sterke, maar juist ook daar lees ik, dat geld as-such, niet het issue is. Het zijn geldzorgen die de oorzaak zijn van problemen. Of je nu moet rondkomen van een bijstandsuitkering, of 10x modaal verdient, in beide gevallen kunnen geldzorgen de oorzaak van depressie zijn.

Dat is waarom ik in topics over hypotheken waar in gevallen mensen er geen probleem van lijken te maken de grenzen van hun leencapaciteit op te zoeken, vaak zo fel was en ben.

Ik durf met enige stelligheid te beweren dat die fulltime vrijwlliger bij Emmaus die daar zélf voor kiest (en niet gedwongen wegens dakloosheid of persoonlijke problemen), gelukkiger is dan die man of vrouw met prima baan, maar iedere dag bang moet zijn dat hij of zij alles verliest, of die veeleisende baan aan moet houden, omdat hij of zij geen financiële mogelijkheden heeft een baan aan te nemen die wat minder veeleisend is en veel minder inkomsten genereert terwijl hij/zij in een minder veeleisende baan misschien veel gelukkiger is.

Die eerste heeft alles. Is in al zijn of haar behoeftes voorzien, zowel sociaal (het is een hechte gemeenschap), als financieel (want dat zakgeld is vrij te besteden en je mag voor persoonlijk gebruik, vrij spullen uit de winkel halen). Die tweede, zit in een situatie met veel meer onrust en kopzorgen.

Oh ja, ook nog een mooie bijkomstigheid van een organisatie als Emmaus: Het is internationaal en er is veel uitwisseling tussen de verschillende internationale gemeenschappen. Vakantie kost niet meer dan een treinkaartje of een busticket. Mits je, uiteraard, je dáár ook in zet als vrijwilliger. Je doet gewoon mee met de community, maar er is meer dan genoeg tijd om van het land en de omgeving te genieten.

Wat @carbidsjitter zegt, ik heb er een deel van mijn jeugd doorgebracht. Hoewel mijn jeugd niet fijn was en ik daar ook dingen heb gezien en meegemaakt die niet OK zijn (het is een bizarre wereld), heb ik dáár onder andere geleerd dat geld as-such of een prachtige baan geen geluksfactor zijn, maar geldzorgen wel een ongeluksfactor zijn, naast noodgedwongen een baan aanhouden waar je geen voldoening uit haalt en/of in een verziekte werksfeer moeten werken en/of in een die tegen je eigen kernwaarden in gaat.

De vakanties waren in ieder geval heel bijzonder en heb ik overwegend heel fijne herrinneringen aan.

[ Voor 19% gewijzigd door unezra op 02-06-2021 10:06 . Reden: Toevoeging 2: Too many edits. :) Toevoeging: terwijl hij/zij in een minder veeleisende baan misschien veel gelukkiger is. ]

[Lethalis]

unezra schreef op dinsdag 1 juni 2021 @ 20:23:
@sugarlevi01 Ik beschouw je DNA niet als geluk.

Veel eigenschappen zijn erfelijk, maar als je die als geluk ziet, is letterlijk je hele leven een aaneenschakeling van toevalligheden, terwijl ik vind dat je wel degelijk zelf kunt sturen en in grote mate zelf controle hebt over je leven.

We gaan nu filosofisch worden, maar ik geloof persoonlijk niet in toeval en ook niet in vrije wil.

Ik zie het leven als 1 grote kettingreactie waarvan de uitkomst eigenlijk al vast staat. Maar omdat deze reactie zo verschrikkelijk complex is en wij hem niet kunnen overzien, hebben wij de illusie van vrije wil

Maar goed, dat is mijn persoonlijke mening

PS
Mijn thuissituatie was op een gegeven moment ook heel vervelend, maar ik heb mezelf gered. Alleen besef ik mij ook dat dit komt door de eigenschappen die ik van mijn ouders heb geërfd inclusief de input die ik van mijn leefomgeving heb gekregen.

Dus ik groeide enerzijds in een relatief mooie buitenwijk op, waar de verwachtingen sowieso al hoger lagen. Als je het niet van jouw ouders te horen kreeg, dan vroegen je klasgenoten en vrienden aan je wat je later ging doen... en was je een loser als je geen goed antwoord had (= nurture).

Anderzijds heb ik (iig voor een deel) de intelligentie van mijn vader geërfd, waardoor ik relatief makkelijk nieuwe dingen kan leren.

Maar uiteraard ook de nadelen... ik heb een vorm van autisme (Asperger) die ik zeer waarschijnlijk ook van mijn pa heb geërfd. Hoewel het soms twijfelachtig is wie er nou autistischer is, mijn vader of mijn moeder Ze hadden elkaar niet voor niets gevonden (= nature).

Soms kan een nadeel tegelijkertijd ook een voordeel zijn. Dus ik heb last van gevoelens van agressie, maar daardoor ook een bepaalde drive om dingen te bereiken. Een soort onrust die gewoon ingebakken is. Waar iemand anders zich misschien bij iets neerlegt, ga ik er juist achteraan.

Zo heb ik ook mijn vriendin eigenlijk gevonden. Iedereen zei tegen mij dat het kansloos was, maar ik probeer het dan gewoon

Maar die drive heb ik ook van mijn vader. Diezelfde drive had ik ook nodig om een baan te vinden vanuit mijn situatie (HBO dropout).

Dus ik vind het lastig om TS moed in te spreken eigenlijk. Want ik heb genoeg mensen in mijn leven gezien die je gewoon niet in beweging krijgt om hun situatie te veranderen.

En soms denk ik dan dat het blijkbaar gewoon de bedoeling was. We drijven allemaal met de stroming mee van die ene rivier. Soms knalt er eentje tegen een rots, de volgende verdrinkt, anderen hebben het geluk boven water te blijven.

Shit happens.

Ik heb ook niet de illusie dat mijn huidige situatie - waarin ik dingen best goed voor elkaar heb - per se blijvend is. Morgen kom ik misschien mijn rotsblok tegen. Wie weet.

De truc zal dan zijn om te accepteren dat je niet alles in de hand hebt en dat je maar het beste ervan moet maken.

En niet zoals mijn vader jezelf moet opvreten en aan de drank gaan etc. Die man accepteerde het simpelweg niet dat dingen niet meer gingen zoals hij wou (hij was lichamelijk ziek en kon zijn eigen bedrijf niet meer voortzetten).

@prodesk
Geluk zit hem ook in de kleine dingen. Ga vandaag lekker wandelen in het zonnetje, ga naar een park of iets. Denk aan al die arme stakkers die nu moeten werken Kost je niets, voelt wel lekker

[de Peer]

Lethalis schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:47:
[...]

We gaan nu filosofisch worden, maar ik geloof persoonlijk niet in toeval en ook niet in vrije wil.

Ik zie het leven als 1 grote kettingreactie waarvan de uitkomst eigenlijk al vast staat. Maar omdat deze reactie zo verschrikkelijk complex is en wij hem niet kunnen overzien, hebben wij de illusie van vrije wil

De illusie van vrije wil. Het moet niet gekker worden.
Dat is wel een hele makkelijke manier om nergens je best voor te hoeven doen en nergens verantwoordelijkheid voor te nemen.

[unezra]

de Peer schreef op woensdag 2 juni 2021 @ 09:54:
[...]

De illusie van vrije wil. Het moet niet gekker worden.
Dat is wel een hele makkelijke manier om nergens je best voor te hoeven doen en nergens verantwoordelijkheid voor te nemen.

Ik ga er vanuit dat @Lethalis dit anders bedoelt dan het er lijkt te staan.