arbraxas schreef op donderdag 6 mei 2021 @ 21:09:
@
Virtuozzo
Alleen waar het corona betreft is het zo langzamerhand een kunst om nog een alu hoedje te zijn.
Het is bijna godsonmogelijk geworden om nog ongeloofwaardig over te komen.
Als ik zie wat nu werkelijkheid is en dat had je me 2 jaar geleden voorspeld dan had ik je hoogstpersoonlijk een rol alu folie cadeau gedaan.
En wat betreft over het hoe en waarom van de politiek heb je gelijk, het is ook gewoon de reden dat ik totaal geen vertrouwen meer heb in die politiek.
Ik zal eens zoeken naar een van mijn berichten toen ik van IC ontslagen was, door rolde naar herstel en iets teveel tijd had voor verwerking van informatie en analyse
Waar we nu staan, we konden dat prima aan zien komen. Compleet met al het goede, en alle perikelen. Zo was er iemand die ergens aan het begin een grapje maakte dat er wel wat lobby zou komen voor een nieuw magisch systeem voor ziekenhuizen en dat zou opgelegd worden, luttele maanden later was er de affaire van dat beddenregistratie systeem wat doorgeduwd werd à la Britse praktijken. Zo waren er ook mensen die het drama van een toeslagenaffaire als onderwerp hadden en vreesden dat timing en tempo crisis management zich ook daar op zou gaan richten.
Het is niet dat we dingen niet aan kunnen zien komen. Het probleem is dat we het vanuit kennisframes weten en/of netjes uit kunnen werken maar een reflex hebben om niet langer deel te nemen aan die processen. Nu ja, cumulatieve inertie en effect zijn een dingetje. Bij aanwezige bestuurscultuur krijg je dan wat we nu zien.
Bij reguliere crisis is het altijd al meer de kwestie hoe je er uit komt dan hoe je er in staat. Bruut, maar helaas waar - omdat we het vanuit gedrag waar maken. Bij een pandemie is dat nog scherper, omdat dergelijke crisis aanwezige lijnen en spanningsvelden blootlegt. Je kan dus niet er aan voorbij gaan, er ligt keuze om energie te besteden aan maskeren en masseren, terwijl je ook crisis management moet faciliteren en stimuleren. Nu ja, dan leert een samenleving haar politieke besluitvorming en bestuurscultuur kennen. Hanlon's Razor applies, but so do best practices - which includes acknowledging toxicity.
Ik besef dat het gevoelig ligt, maar wat had men verwacht. De afgelopen veertig jaar is een cultuurverschuiving opgetreden naar lijnen van individualisme, zelfredzaamheid, meritocratie en laissez-faire economisch denken. Zo vreemd is het allemaal niet.
De crux is en blijft de les. Hoe komen we er uit, dat is geen vraag van welke toolbox passen we toe, welk besluit nemen, welke handeling volgt wel of niet. Dit is een vraag van welke lessen nemen we mee. De prijs van een pandemie komt erna.
Nogmaals, het gaat te ver door voor dit topic, dit is echt veel meer iets voor een politieke / bestuurlijke discussie en verkenning.
Laat ik dit zeggen: ik hoop dat we deze keer beter leren dan de vorige keer (Spaanse Griep / Interbellum).
Dat hebben we zelf in de hand.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.